"အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ီပုန္းလုပ္ေနတယ္"
"ေဟ"
ျဗဳန္းဆို ၀င္လာေသာ g-talk မွ စာသားတစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လန္႔ၿပီး "ေဟ" ဟု ျပန္ရိုက္မိသြားသည္။ တက္လာေသာ စာသားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ကြက္ထဲက "သာဂိ" ဆိုေသာ ေကာင္ေလး၏ Account က တက္လာေသာ စာသား။
"ေနပါဦး။ မင္းက ဘယ္တုန္းက ဘ၀ေျပာင္းသြားတာလဲ။ စိုရာက ေျခာက္သြားတာ ဒီ စလံုးေရာက္မွလား။ နဂိုကတည္းကလား"
"အာ-အစ္ကိုကလည္း၊ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႔ ေျခာက္ရမွာလဲ"
"ဟင္-မင္းပဲ ဂ်ီပုန္း လုပ္ေနတယ္ဆို"
"ဟား-ဟား။ အစ္ကိုလည္း အင္တာနက္ သံုးေနတာပဲ အစ္ကိုရာ။ ဒါေတာင္ မသိဘူးလား။ ဂ်ီေတာ့မွာ တခ်ဳိ႕လူေတြ ၀င္လာၿပီး သူတို႔ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ ပုန္းေနတာကို ေျပာတာေလ။"
"အခု ငါက မင္းကို ျမင္ေနတယ္ေလကြာ"
"ပံုမွန္ဆို မျမင္ရဘူး အစ္ကိုရ။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကိုနဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ မီးစိမ္းလိုက္တာ"
ဪ-ဒီလိုလား ဟု ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ေတြးရင္း သေဘာက်မိေသးသည္။
တကယ္ေတာ့ သာဂိကို သိတာ ဘာမွမၾကာေသး။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာမွ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္သာ ရွိဦးမည္။ သာဂိက နယ္က။ သူ႔မိဘမ်ားက ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သာဂိကို အလုပ္လုပ္ေစခ်င္သည္။ သာဂိကလည္း လယ္ေတြ၊ ယာေတြ မလုပ္ရလွ်င္ ၿပီးေရာဟု ဆိုကာ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာသည္။ သူ႔နာမည္ရင္းက သာဂိ မဟုတ္။ သူ႔မွာ နာမည္ရင္း ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ကြက္ထဲမွာ သူ႔ရြာက အေၾကာင္းေတြ ေျပာလြန္း၍ ေတာကလူမွန္း ပိုေပၚလြင္လာကာ အားလံုးက သာဂိ ဟုသာ ေခၚၾက ေလေတာ့သည္။
သာဂိက ဆယ္တန္းေလာက္အထိသာ ေက်ာင္းေနဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ အျပည့္ရွိ၏။ စလံုး ေရာက္ၿပီး အိမ္ကို ေငြမပို႔ရေသာအခါ ကြန္ပ်ဴတာ၀ယ္မည္ ဆိုၿပီး Laptop တစ္လံုး၀ယ္၏။ ၿပီးေတာ့ chatting ေတြသာ ၀င္ေနေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀င္သလဲဆိုလွ်င္ ရံဖန္ရံခါ အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး အလုပ္ပင္ မဆင္းႏိုင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ထဲမွာ သာဂိ အေၾကာင္း ေျပာပါမ်ား၍ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ သိလာခဲ့ရေတာ့သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚလို႔ ရမလား အစ္ကို"
သာဂိ ဆီက ေနာက္ထပ္ စာတစ္ေၾကာင္း တက္လာစဥ္မွာ ရတယ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚသံ ၀င္လာ၏။
"အစ္ကို၊ Facebook ဆိုတာ ဘာလဲ အစ္ကို။ နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပပါလား"
"ဪ-သူလည္း လူမႈဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္တစ္ခုပဲကြ။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ီေတာ့နဲ႔ ကြာတာက သူက မင္းစိတ္ႀကိဳက္ ပံုေတြ၊ စာေတြ၊ မင္းလုပ္သမွ် အကုန္တင္လို႔ရတယ္။ မင္းနဲ႔သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ မေတြ႔တာ ၾကာရင္ ျပန္ရွာလို႔ရတယ္၊ မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့ chatting ပါလုပ္လို႔ရတယ္။ အမ်ားႀကီးပဲကြ။ ေနာက္ေတာ့ သံုးရင္း မင္းသိလာမွာေပါ့ကြာ"
"ဂ်ီေတာ့မွာလို တခ်ဳိ႕ေတြ အနီေရာင္ႀကီးျပၿပီး busy လို႔ လုပ္တာေတြေရာ ပါေသးလား အစ္ကို"
သာဂိေျပာမွ သေဘာက်ရေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိေသး၏။
"အဲဒါေတာ့ မပါဘူးထင္တယ္ကြ။ အစ္ကိုလည္း အဲဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသံုးဖူးဘူး။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွာရံုေလာက္ သံုးတာကြ"
"ဂ်ီေတာ့မွာက ကၽြန္ေတာ္ ခံရေပါင္းမ်ားၿပီ အစ္ကိုရ။ ၾကည့္လိုက္ရင္ Busy ဆိုၿပီး အနီေရာင္ေတြခ်ည္း ျပထားတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ေတာ့လည္း အကုန္လံုးက ရံုးေတြမွာ။ တကယ္ Busy ဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ကို ၀င္လာစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ အလုပ္လည္း မလုပ္ဘဲ ဂ်ီေတာ့ႀကီး ဖြင့္ၿပီးမွ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးေတာ့ တစ္မ်ဳိးပဲေနာ္။ အလကား - အလီဘာဘာ။"
"ဟား-ဟား။ ဘာလဲ။ မင္း စကားမေျပာရလို႔လား"
"ဒါေပါ့ အစ္ကိုရ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ေတာ္ေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို လံုး၀ အေပ်ာက္ပဲ အစ္ကိုရ။ အမယ္-ဘာတဲ့။ Invisible ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔နဲ႔ ခ်က္မလို႔ ေစာင့္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ၀ုန္းဆို ေပၚလာၿပီး တာ့တာ ဆိုၿပီး လုပ္သြားတာ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို ပုန္းရင္း ပုန္းရင္း အစ္ကို႔ကို ေျပာသလို ဂ်ီပုန္းျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါလည္း အဓိပၸါယ္ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ စကားမေျပာခ်င္ရင္ အစကတည္းက invite လုပ္တာ လက္မခံနဲ႔ေပါ့။ အခုေတာ့ လက္ခံထားၿပီးမွ စကားမေျပာခ်င္လို႔ မျမင္ေအာင္လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဘာႀကီးမွန္းလည္း မသိပါဘူး အစ္ကိုရာ။ ဒါနဲ႔ အခု အဲဒီ Facebook ဆိုတာၾကီးဘက္ လွည့္မလား စဥ္းစားေနတာ။ အစ္ကိုမ်ား သိမလားလို႔ပါ"
"အစ္ကို သိသေလာက္ေတာ့ ဒါပါပဲကြာ။ မင္းဘာသာ သံုးရင္း သိလာမွာေပါ့"
"ကၽြန္ေတာ္ Account လုပ္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္မယ္ အစ္ကို"
"ေကာင္းၿပီေလ"
သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီးသကာလ Facebook ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ သေကာင့္သား သာဂိ ဆိုသည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသား၏ ပံုရိပ္မ်ားကား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္လာပါေလေတာ့သည္။
သာဂိ၏ ပံုမ်ားကား သူစင္ကာပူမွာ ေရာက္ေနေၾကာင္း ေပၚလြင္လွ၏။ Sentosa , Orchard, East Coast စသည္ျဖင့္ စံုေနေအာင္ တင္၏။ Short Pant, Long Pant, Quarter စသည္ျဖင့္ ေဘာင္းဘီကလည္း စံုလွ၏။ ၀တ္ထားသည္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတာက လာတာပါဟု မေမးဘဲႏွင့္ သိရေလာက္ေအာင္ ၀တ္ထားေလသည္။ သူ႔ဟာသူေတာ့ အဆင္ေျပေန၍ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဘာမွမေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာစရာ မလိုဟု ထင္မိ၏။ သူ႔ အရွိန္ႏွင့္ သူကိုး။ လႊတ္ထားတာပဲ ေကာင္း၏။ သာဂိကား ေတာ္ေတာ္လန္းေနၿပီဟု ဆိုရေတာ့မည္။
သို႔ေသာ္ လႊတ္ထား၍မရေအာင္ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာေတြက သာဂိမွာ ရွိလာေလသည္။ သာဂိ i-phone ၀ယ္လိုက္သည္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ i-phone မွ တစ္ဆင့္ Facebook မွာ စာေတြ တင္သည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားသည့္အခ်ိန္မွသာ သံုးတတ္ရာ သာဂိ၏ အလန္းမ်ားကို သိပ္မၾကည့္ျဖစ္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ကြက္ထဲမွာ သာဂိ အေၾကာင္း ေျပာဖန္မ်ားလာေတာ့မွ ၀င္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အား-ပါး-ပါး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သာဂိမွာ ေတာ္ေတာ္လန္းေနသည္ကို ျမင္ရေလေတာ့သည္။
"City Hall MRT ၏ အိမ္သာတြင္ အိမ္သာတက္ၿပီး ရိုက္ထားေသာပံု"
ဟိုက္-ဘာလဲဟ။ လန္းလွခ်ည္လား။ ရုပ္က စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ေ၀ဒနာ သက္သာသြားသလို ပံုစံျဖင့္ လန္းေနျပီး MRT ၏ အိမ္သာ ၀င္ေပါက္နားမွာ ရိုက္ထားေသာပံုကို တင္ထား၏။ ခဏေနေတာ့ Peninsula Plaza မွာ ဆံပင္ညွပ္ေနသည္ ဆိုေသာ စာသားကတက္ထားေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ၿပီး၍ ကြမ္း၀ယ္စားေနသည္ တဲ့။ လန္းသည္။ သူ႔ကို ဘယ္သူ႔မွ မေမးဘဲႏွင့္ ရဲစစ္သည္ကို ေျဖသလို ေျဖထားသည္။ သူ႔မွာ i-phone ရွိၿပီး Facebook ကို သည္လို တင္ေနသည္ဟု မေမးဘဲ သိရျပန္သည္။
ေနာက္ခဏၾကာေတာ့ ရဲရင့္မွာ ေဘာ္ဒါမ်ားႏွင့္ အာဖ်ံကီြးေနသည္တဲ့။ ေနာက္ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေတာ့ Car Parking မွာ အခ်ဳိရည္ဘူးထဲ အရက္ထည့္၍ ၀ိုင္းဖဲြ႕ထိုင္ေနသည္တဲ့။ သည္လို စာသားေတြ သာဂိ၏ Facebook မွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတက္ထားတာ ေတြ႔၏။ ေတာ္ေတာ္လန္းသည့္ သာဂိပါတကား။ Facebook ကို သူသိတာ ေနာက္က်ေပလို႔ေပါ့။ ေစာမ်ားေစာလွ်င္ သည့္ထက္ မ်က္စိေနာက္ရေပမည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူ လုပ္ကြက္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အစ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ပံုေတြ လန္းရဲ႕လားဟု ေမး သည္။ ေတာ္ေတာ္လန္းတယ္။ ငါႀကိဳက္တယ္ကြ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ မ်က္စိသာေနာက္ရတာ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သာဂိပံုမ်ားက ဟန္ေဆာင္မႈမပါဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ သာဂိက ဆက္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ Home Leave ျပန္ဦးမယ္အစ္ကုိ။ အဲဒီ အခ်ိန္က်ရင္လည္း ေနာက္ထပ္ပံုေတြ ထပ္ရိုက္လာဦးမယ္ ဟု ဆိုသည္။ သာဂိတို႔ လန္းဦးမည္ေပါ့ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။
သည္လိုႏွင့္ ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္လခြဲေက်ာ္ေလာက္ၾကာၿပီး သာဂိ၏ Facebook မွာ ရြာက ပံုမ်ား ထပ္တက္လာေခ်ေတာ့သည္။ အမယ္- ေလွ်ာ့မတြက္ပါႏွင့္ဦး။ သာဂိက သူ႔ပံုမ်ားကို "ဇာတိေျမ ခရီးစဥ္" ဆိုၿပီး စီးရီးတြဲျဖင့္ လႊတ္ေတာ့သည္။
ႏြားလွည္းတစ္စီး၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ပုဆိုး ခါးပံုစ ႀကီးႀကီးျဖင့္ ခါးေထာက္၍ ရိုက္ထားေသာ ပံုကို " ေရႊပန္းေတာရြာသို႔ ခရီးအစ " ဆိုၿပီး တင္ထား၏။ လန္းသည္။ ၿပီးေတာ့ သိုက္တူးကုန္းရြာ တစ္ေထာက္ နားျခင္း။ ေက်ာင္းကုန္းရြာ အေမာေျပ။ စသျဖင့္ တစ္ရြာနားတိုင္း တစ္ပံုႏႈန္းျဖင့္ တင္ထားရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ျမန္မာျပည္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္မိ၏။ သာဂိ၏ ပံုမ်ားသည္ကား ထိုသို႔ လန္းလြန္းသည္။
သူ႔ဇာတိ ေရႊပန္းေတာရြာတြင္ ရိုက္ထားေသာ ပံုမ်ားကား ပို၍ပင္ လန္းလြန္းေနေသးသည္။ သာဂိ ႏို႔ညွစ္ေနပံု။ သာဂိ ျမင္းကန္ခံရပံု။ သာဂိကို ေခြးလိုက္ဆြဲပံု စသည္ျဖင့္ ပံုမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ အသက္၀င္လွ၏။
သာဂိကို ေတြ႕ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ မေမးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။
"မင္းပံုေတြက လန္းလြန္းတယ္ သာဂိရာ"
"တကယ္ ေျပာတာလား အစ္ကို။ ဒါဆို Facebook ကေပးမယ့္ ဆုေတြဘာေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ လို္က္ရိုက္ေပးတာ အစ္ကိုရ။ ေခြးကိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ ၀တ္ၿပီး ရိုက္မလို႔ လုပ္တုန္း ေခြးက ဆဲြေတာ့ ဟိုေကာင္က ရိုက္တယ္ကြာ ဆိုၿပီး ရိုက္လိုက္တာ။ အဲဒီပံုက မထင္မွတ္ဘဲ ေတာ္ေတာ္ အသက္၀င္သြားတယ္။ အစ္ကိုကသာ လန္းတယ္ေျပာေနတာ၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ေျပးလိုက္ရတာ ေခၽြးကို ျပန္ေရာ"
"မင္းဖုန္းနဲ႔ ရိုက္လာတာခ်ည္းပဲလား "
"ဟုတ္တယ္။ ေတာကလူေတြက i-phone ကို ဘယ္နားလည္မလဲ အစ္ကိုရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေတာ့ ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ။ ဟဲ့၊ i-phone ဆိုေတာ့ အိုင္နားမွာပဲ သံုးလို႔ ရတာလားတဲ့။ ျမစ္တို႔၊ ေခ်ာင္းတို႔၊ ပင္လယ္တို႔ နားမွာေရာ သံုးလို႔ ရလားတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ လူေတြဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အင္တာနက္ ဖြင့္မရတဲ့ ေနရာေရာက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္းကို မသိခဲ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ ရယ္ရတယ္"
အမယ္။ သာဂိက စင္ကာပူ ေရာက္ၿပီးမွ သူ႔ရြာကလူေတြကိုပင္ ရယ္စရာဟု ထင္ေလၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ထပ္ Project အသစ္တစ္ခု ေျပာင္းသြား၍ သာဂိႏွင့္ မေတြ႕ျဖစ္ေသာ္ျငား သာဂိ၏ အင္တာနက္ အလန္းမ်ားကို ဆက္လက္ခံစားေနမိေသးသည္။ ၾကည့္ဦးေလ။ သူ႔ကို ဘယ္သူေျမွာက္ေပး လိုက္သည္မသိ။ သာဂိက သူႀကိဳက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို တင္ေလသည္။
ဟသၤာတထြန္းရင္၏ အေမနဲ႔ ရြာကိုလြမ္းတယ္။ တံြေတးသိန္းတန္၏ အသီးတစ္ရာ အညွာတစ္ခု။ ကိုသန္းလႈိင္၏ ေမတၱာကမၻာမ်ားျဖင့္ မျခားလိုတယ္။ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ ျပန္ဆိုထားေသာ ဂီတနက္သန္ ကိုေစာညိန္း၏ မိုးသက္ေလႏွင္။ ေကာင္းလိုက္သည့္ သီခ်င္းမ်ား။ တကယ့္ ဂႏၳ၀င္သီခ်င္းမ်ားဟု ဆိုထိုက္သည္မ်ားကို တင္ထား၏။ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းလွမ္းေခၚရင္း ေမးရသည္။
"သာဂိ ညီေလး။ မင္းတင္ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြ ေကာင္းလွခ်ည္လား"
"ဟုတ္လား အစ္ကို။ လန္းတယ္ မဟုတ္လား"
"လန္းတာေပါ့ ငါ့ညီရာ။ မင္းဘယ္လို စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အဲဒီ သီခ်င္းေတြ တင္တာလဲ။ အစ္ကိုလည္း အဲဒီ သီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္တယ္ကြ"
"သူမ်ားေတြလည္း သီခ်င္းေတြ တင္ၾကတယ္အစ္ကိုရ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းေတြခ်ည္း တင္တာ။ ကၽြန္ေတာ္က နားမွမလည္တာ အစ္ကိုရ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာက လာတာဆိုေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ။ ေတာသီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ တင္လိုက္တာ"
"ဟာ-အဲဒါေတာသီခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး ညီေလးရာ။ အဲဒါ ဂႏၳ၀င္ေတြကြ။ Classic ေတြ"
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သာဂိ သေဘာေတြ က်သြားေလသည္။
"ဒါနဲ႔ အစ္ကို႔ကို ရယ္စရာ ေျပာရဦးမယ္။ အလန္းေလးေတြေပါ့ အစ္ကိုရာ"
"အင္း-လုပ္ပါဦး"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြ Facebook မွာ ရွာမေတြ႕လို႔။ အဲဒါ ေနာက္မွ City Hall မွာ ျပန္ေတြ႔ေတာ့မွေမးထားတာ။ အမယ္- ဘယ္ေတြ႔လိမ့္မလဲ။ သူတို႔က နာမည္ေတြ ေျပာင္းလို႔။"
"ဟုတ္လား။ ဘယ္လိုေတြလဲ"
"ေအးပု က ဟန္နီသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ တဲ့။ ေထြးငယ္က ခ်ယ္ရီရနံ႔ခ်ဳိခ်ဳိ တဲ့။ ဘုတ္မက ေဒစီၾကည္ျပာလဲ့လဲ့ တဲ့။ ဟာ-စံုေနတာပဲ အစ္ကိုရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မွတ္မရလို႔ စာရြက္မွာ မွတ္လာရတယ္။ အမယ္။ သူတို႔ပံုေတြကို Facebook မွာ ၾကည့္ေတာ့ လန္းေနတာ အစ္ကိုေရ။ ရြာက ကၽြန္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ငယ္နာမည္ေရာ၊ နာမည္ရင္းပါ ေပ်ာက္ၿပီး လန္းေနတာ။ ေဘာင္းဘီတိုေတြနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြဆို စလံုးမေတြေတာင္ အရႈံးေပးရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာျပန္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္"
"ဘာကိုလဲ"
"ကၽြန္ေတာ့္လို ေခြးဆြဲ ခံရမွာေပါ့။ ဟား-ဟား"
သာဂိ၏ ရယ္သံေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ရယ္မိေသးသည္။ သာဂိသည္ စလံုးမွာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ္ျငား ရြာကို ခ်စ္သည့္စိတ္က ေပ်ာက္ပံုမရ။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျမန္မာ ဆန္ေစခ်င္ေနသည့္ပံုပင္။
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ ဆိုၿပီး မေနႏိုင္တာနဲ႕ တက္လုပ္လိုက္တယ္ အစ္ကို"
"ဟာ-ေဟ့ေကာင္။ ၾကမ္းလွခ်ည္လား။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏွမသားခ်င္းလို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ"
"အစ္ကို ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းပဲ မင္းသူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြကို စလံုးမွာ တက္လုပ္လိုက္တယ္ဆို"
"ဟာဗ်ာ။ အစ္ကိုကလည္း။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလို ေကာင္လားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ သူတို႔ပံုကို ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ခ်ိတ္လိုက္တာေလဗ်ာ။ အဲဒါကို တက္လုပ္တယ္လို႔ပဲ ေခၚၾကတာပဲေလ"
"ဪ-ငါသိၿပီ။ Tag (တဂ္) လုပ္တာ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ။ အမေလး သာဂိရာ။ မင္းလုပ္လိုက္မွ အသစ္ခ်ည္းပဲ"
"ဟဲ-ဟဲ။ ဒီလိုေပါ့ အစ္ကိုရာ"
ကၽြန္ေတာ္လည္း သာဂိႏွင့္ေတြ႕မွ အသစ္ေတြခ်ည္းသာ ႀကံဳေနရသည္ကို သေဘာက်မိပါေသးသည္။
သည္လိုႏွင့္ တစ္ရက္မွာ ဂ်ီပုန္းလုပ္လိုက္၊ တက္လုပ္လိုက္ လုပ္ရင္း အင္တာနက္မွာ လန္းခ်င္တိုင္း လန္းေနေသာ သာဂိတစ္ေယာက္၏ သတင္းဆိုးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာ ပါေတာ့သည္။
"အစ္ကို သိၿပီးၿပီလား။ သာဂိ ျပန္ရေတာ့မယ္"
"ေဟ-ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"MRT မွာ ဘူတာက ၀န္ထမ္းကို အရက္မူးၿပီး မ်က္ႏွာ သြားေျပာင္တယ္ေလ။ ဟုိ၀န္ထမ္းက မိန္းမ။ ခ်က္ခ်င္း ရဲေခၚေတာ့ ဖမ္းသြားေရာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ့စ္ လိုက္သြားၿပီး ရဲစခန္းမွာ ရွင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ MOM က ပါမစ္ကို သက္တမ္းမတိုးေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့စာ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပန္ရေတာ့မွာ"
သာဂိတို႔ကေတာ့ သစ္ၿပီးရင္း သစ္ေနပါလားလို႔ အေတြးျဖစ္သည္။
"ဒါဆို ဒီေကာင္ သူလုပ္ခ်င္တဲ့ အင္တာနက္ေတြ ဘယ္လုပ္ရေတာ့မလဲ"
"Facebook သာ သူ႔ဘ၀လို႔ ထင္ထားတဲ့ေကာင္ ေသၿပီေပါ့ အစ္ကိုရာ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြန္ပ်ဴတာကို ဖက္တြယ္ေနတဲ့ေကာင္"
သာဂိ ဘာေျပာမလဲ ဆိုသည္ကို သူသိခ်င္ေနမိေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာဂိ မျပန္ခင္ေလးမွာ ဖုန္းေခၚမိ၏။
"ကၽြန္ေတာ့္ Facebook ထဲမွာ အႏုပညာသည္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနၿပီ အစ္ကိုရ။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ဦးမယ္။ ဟိုတေလာက ဦးေမာင္ႀကီးေတာင္ Facebook က သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ယပက္လက္မွာ ေတြ႕မလို႔တဲ့။ သိပ္အဆင္မေျပတာနဲ႔ မသြားလိုက္ရဘူး"
သာဂိ၏ Facebook ပိုးကား တား၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္။ အႏုပညာလုိင္းကိုပင္ ၀င္ရန္ ဟန္ျပင္ေနၿပီ ထင္၏။ မ်က္စိေတြ ေနာက္ၾကေပဦးမည္။ တစ္ခုပဲ ရွိသည္။ ဟုိမွာက အင္တာနက္က ေတာ္ေတာ္ေႏွး၍ သာဂိ၏ Facebook အလန္းမ်ား တကယ္လန္းမလန္းကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပဦးမည္။ i-phone ႏွင့္လည္း တင္ခ်င္တိုင္း တင္၍ မရႏိုင္ေသာအခါ သာဂိ ထိုင္ငိုေနမလား ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ဒါကိုေတာ့ သာဂိ တကယ္ ႀကံဳရမွ သိေပလိမ့္မည္။
မည္သို႔ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အင္တာနက္မွာ အၿမဲလန္းေနေသာ သာဂိ၏ အလန္းမ်ား ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္ပါေသးသည္။ ။
"ေနပါဦး။ မင္းက ဘယ္တုန္းက ဘ၀ေျပာင္းသြားတာလဲ။ စိုရာက ေျခာက္သြားတာ ဒီ စလံုးေရာက္မွလား။ နဂိုကတည္းကလား"
"အာ-အစ္ကိုကလည္း၊ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႔ ေျခာက္ရမွာလဲ"
"ဟင္-မင္းပဲ ဂ်ီပုန္း လုပ္ေနတယ္ဆို"
"ဟား-ဟား။ အစ္ကိုလည္း အင္တာနက္ သံုးေနတာပဲ အစ္ကိုရာ။ ဒါေတာင္ မသိဘူးလား။ ဂ်ီေတာ့မွာ တခ်ဳိ႕လူေတြ ၀င္လာၿပီး သူတို႔ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ ပုန္းေနတာကို ေျပာတာေလ။"
"အခု ငါက မင္းကို ျမင္ေနတယ္ေလကြာ"
"ပံုမွန္ဆို မျမင္ရဘူး အစ္ကိုရ။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကိုနဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ မီးစိမ္းလိုက္တာ"
ဪ-ဒီလိုလား ဟု ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ေတြးရင္း သေဘာက်မိေသးသည္။
တကယ္ေတာ့ သာဂိကို သိတာ ဘာမွမၾကာေသး။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာမွ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္သာ ရွိဦးမည္။ သာဂိက နယ္က။ သူ႔မိဘမ်ားက ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သာဂိကို အလုပ္လုပ္ေစခ်င္သည္။ သာဂိကလည္း လယ္ေတြ၊ ယာေတြ မလုပ္ရလွ်င္ ၿပီးေရာဟု ဆိုကာ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာသည္။ သူ႔နာမည္ရင္းက သာဂိ မဟုတ္။ သူ႔မွာ နာမည္ရင္း ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ကြက္ထဲမွာ သူ႔ရြာက အေၾကာင္းေတြ ေျပာလြန္း၍ ေတာကလူမွန္း ပိုေပၚလြင္လာကာ အားလံုးက သာဂိ ဟုသာ ေခၚၾက ေလေတာ့သည္။
သာဂိက ဆယ္တန္းေလာက္အထိသာ ေက်ာင္းေနဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ အျပည့္ရွိ၏။ စလံုး ေရာက္ၿပီး အိမ္ကို ေငြမပို႔ရေသာအခါ ကြန္ပ်ဴတာ၀ယ္မည္ ဆိုၿပီး Laptop တစ္လံုး၀ယ္၏။ ၿပီးေတာ့ chatting ေတြသာ ၀င္ေနေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀င္သလဲဆိုလွ်င္ ရံဖန္ရံခါ အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး အလုပ္ပင္ မဆင္းႏိုင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ထဲမွာ သာဂိ အေၾကာင္း ေျပာပါမ်ား၍ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ သိလာခဲ့ရေတာ့သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚလို႔ ရမလား အစ္ကို"
သာဂိ ဆီက ေနာက္ထပ္ စာတစ္ေၾကာင္း တက္လာစဥ္မွာ ရတယ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚသံ ၀င္လာ၏။
"အစ္ကို၊ Facebook ဆိုတာ ဘာလဲ အစ္ကို။ နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပပါလား"
"ဪ-သူလည္း လူမႈဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္တစ္ခုပဲကြ။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ီေတာ့နဲ႔ ကြာတာက သူက မင္းစိတ္ႀကိဳက္ ပံုေတြ၊ စာေတြ၊ မင္းလုပ္သမွ် အကုန္တင္လို႔ရတယ္။ မင္းနဲ႔သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ မေတြ႔တာ ၾကာရင္ ျပန္ရွာလို႔ရတယ္၊ မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့ chatting ပါလုပ္လို႔ရတယ္။ အမ်ားႀကီးပဲကြ။ ေနာက္ေတာ့ သံုးရင္း မင္းသိလာမွာေပါ့ကြာ"
"ဂ်ီေတာ့မွာလို တခ်ဳိ႕ေတြ အနီေရာင္ႀကီးျပၿပီး busy လို႔ လုပ္တာေတြေရာ ပါေသးလား အစ္ကို"
သာဂိေျပာမွ သေဘာက်ရေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိေသး၏။
"အဲဒါေတာ့ မပါဘူးထင္တယ္ကြ။ အစ္ကိုလည္း အဲဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသံုးဖူးဘူး။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွာရံုေလာက္ သံုးတာကြ"
"ဂ်ီေတာ့မွာက ကၽြန္ေတာ္ ခံရေပါင္းမ်ားၿပီ အစ္ကိုရ။ ၾကည့္လိုက္ရင္ Busy ဆိုၿပီး အနီေရာင္ေတြခ်ည္း ျပထားတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ေတာ့လည္း အကုန္လံုးက ရံုးေတြမွာ။ တကယ္ Busy ဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ကို ၀င္လာစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ အလုပ္လည္း မလုပ္ဘဲ ဂ်ီေတာ့ႀကီး ဖြင့္ၿပီးမွ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးေတာ့ တစ္မ်ဳိးပဲေနာ္။ အလကား - အလီဘာဘာ။"
"ဟား-ဟား။ ဘာလဲ။ မင္း စကားမေျပာရလို႔လား"
"ဒါေပါ့ အစ္ကိုရ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ေတာ္ေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို လံုး၀ အေပ်ာက္ပဲ အစ္ကိုရ။ အမယ္-ဘာတဲ့။ Invisible ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔နဲ႔ ခ်က္မလို႔ ေစာင့္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ၀ုန္းဆို ေပၚလာၿပီး တာ့တာ ဆိုၿပီး လုပ္သြားတာ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို ပုန္းရင္း ပုန္းရင္း အစ္ကို႔ကို ေျပာသလို ဂ်ီပုန္းျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါလည္း အဓိပၸါယ္ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ စကားမေျပာခ်င္ရင္ အစကတည္းက invite လုပ္တာ လက္မခံနဲ႔ေပါ့။ အခုေတာ့ လက္ခံထားၿပီးမွ စကားမေျပာခ်င္လို႔ မျမင္ေအာင္လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဘာႀကီးမွန္းလည္း မသိပါဘူး အစ္ကိုရာ။ ဒါနဲ႔ အခု အဲဒီ Facebook ဆိုတာၾကီးဘက္ လွည့္မလား စဥ္းစားေနတာ။ အစ္ကိုမ်ား သိမလားလို႔ပါ"
"အစ္ကို သိသေလာက္ေတာ့ ဒါပါပဲကြာ။ မင္းဘာသာ သံုးရင္း သိလာမွာေပါ့"
"ကၽြန္ေတာ္ Account လုပ္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္မယ္ အစ္ကို"
"ေကာင္းၿပီေလ"
သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီးသကာလ Facebook ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ သေကာင့္သား သာဂိ ဆိုသည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသား၏ ပံုရိပ္မ်ားကား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္လာပါေလေတာ့သည္။
***************
သာဂိ၏ ပံုမ်ားကား သူစင္ကာပူမွာ ေရာက္ေနေၾကာင္း ေပၚလြင္လွ၏။ Sentosa , Orchard, East Coast စသည္ျဖင့္ စံုေနေအာင္ တင္၏။ Short Pant, Long Pant, Quarter စသည္ျဖင့္ ေဘာင္းဘီကလည္း စံုလွ၏။ ၀တ္ထားသည္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတာက လာတာပါဟု မေမးဘဲႏွင့္ သိရေလာက္ေအာင္ ၀တ္ထားေလသည္။ သူ႔ဟာသူေတာ့ အဆင္ေျပေန၍ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဘာမွမေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာစရာ မလိုဟု ထင္မိ၏။ သူ႔ အရွိန္ႏွင့္ သူကိုး။ လႊတ္ထားတာပဲ ေကာင္း၏။ သာဂိကား ေတာ္ေတာ္လန္းေနၿပီဟု ဆိုရေတာ့မည္။
သို႔ေသာ္ လႊတ္ထား၍မရေအာင္ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာေတြက သာဂိမွာ ရွိလာေလသည္။ သာဂိ i-phone ၀ယ္လိုက္သည္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ i-phone မွ တစ္ဆင့္ Facebook မွာ စာေတြ တင္သည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားသည့္အခ်ိန္မွသာ သံုးတတ္ရာ သာဂိ၏ အလန္းမ်ားကို သိပ္မၾကည့္ျဖစ္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ကြက္ထဲမွာ သာဂိ အေၾကာင္း ေျပာဖန္မ်ားလာေတာ့မွ ၀င္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အား-ပါး-ပါး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သာဂိမွာ ေတာ္ေတာ္လန္းေနသည္ကို ျမင္ရေလေတာ့သည္။
"City Hall MRT ၏ အိမ္သာတြင္ အိမ္သာတက္ၿပီး ရိုက္ထားေသာပံု"
ဟိုက္-ဘာလဲဟ။ လန္းလွခ်ည္လား။ ရုပ္က စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ေ၀ဒနာ သက္သာသြားသလို ပံုစံျဖင့္ လန္းေနျပီး MRT ၏ အိမ္သာ ၀င္ေပါက္နားမွာ ရိုက္ထားေသာပံုကို တင္ထား၏။ ခဏေနေတာ့ Peninsula Plaza မွာ ဆံပင္ညွပ္ေနသည္ ဆိုေသာ စာသားကတက္ထားေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ၿပီး၍ ကြမ္း၀ယ္စားေနသည္ တဲ့။ လန္းသည္။ သူ႔ကို ဘယ္သူ႔မွ မေမးဘဲႏွင့္ ရဲစစ္သည္ကို ေျဖသလို ေျဖထားသည္။ သူ႔မွာ i-phone ရွိၿပီး Facebook ကို သည္လို တင္ေနသည္ဟု မေမးဘဲ သိရျပန္သည္။
ေနာက္ခဏၾကာေတာ့ ရဲရင့္မွာ ေဘာ္ဒါမ်ားႏွင့္ အာဖ်ံကီြးေနသည္တဲ့။ ေနာက္ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေတာ့ Car Parking မွာ အခ်ဳိရည္ဘူးထဲ အရက္ထည့္၍ ၀ိုင္းဖဲြ႕ထိုင္ေနသည္တဲ့။ သည္လို စာသားေတြ သာဂိ၏ Facebook မွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတက္ထားတာ ေတြ႔၏။ ေတာ္ေတာ္လန္းသည့္ သာဂိပါတကား။ Facebook ကို သူသိတာ ေနာက္က်ေပလို႔ေပါ့။ ေစာမ်ားေစာလွ်င္ သည့္ထက္ မ်က္စိေနာက္ရေပမည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူ လုပ္ကြက္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အစ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ပံုေတြ လန္းရဲ႕လားဟု ေမး သည္။ ေတာ္ေတာ္လန္းတယ္။ ငါႀကိဳက္တယ္ကြ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ မ်က္စိသာေနာက္ရတာ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သာဂိပံုမ်ားက ဟန္ေဆာင္မႈမပါဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ သာဂိက ဆက္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ Home Leave ျပန္ဦးမယ္အစ္ကုိ။ အဲဒီ အခ်ိန္က်ရင္လည္း ေနာက္ထပ္ပံုေတြ ထပ္ရိုက္လာဦးမယ္ ဟု ဆိုသည္။ သာဂိတို႔ လန္းဦးမည္ေပါ့ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။
သည္လိုႏွင့္ ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္လခြဲေက်ာ္ေလာက္ၾကာၿပီး သာဂိ၏ Facebook မွာ ရြာက ပံုမ်ား ထပ္တက္လာေခ်ေတာ့သည္။ အမယ္- ေလွ်ာ့မတြက္ပါႏွင့္ဦး။ သာဂိက သူ႔ပံုမ်ားကို "ဇာတိေျမ ခရီးစဥ္" ဆိုၿပီး စီးရီးတြဲျဖင့္ လႊတ္ေတာ့သည္။
ႏြားလွည္းတစ္စီး၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ပုဆိုး ခါးပံုစ ႀကီးႀကီးျဖင့္ ခါးေထာက္၍ ရိုက္ထားေသာ ပံုကို " ေရႊပန္းေတာရြာသို႔ ခရီးအစ " ဆိုၿပီး တင္ထား၏။ လန္းသည္။ ၿပီးေတာ့ သိုက္တူးကုန္းရြာ တစ္ေထာက္ နားျခင္း။ ေက်ာင္းကုန္းရြာ အေမာေျပ။ စသျဖင့္ တစ္ရြာနားတိုင္း တစ္ပံုႏႈန္းျဖင့္ တင္ထားရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ျမန္မာျပည္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္မိ၏။ သာဂိ၏ ပံုမ်ားသည္ကား ထိုသို႔ လန္းလြန္းသည္။
သူ႔ဇာတိ ေရႊပန္းေတာရြာတြင္ ရိုက္ထားေသာ ပံုမ်ားကား ပို၍ပင္ လန္းလြန္းေနေသးသည္။ သာဂိ ႏို႔ညွစ္ေနပံု။ သာဂိ ျမင္းကန္ခံရပံု။ သာဂိကို ေခြးလိုက္ဆြဲပံု စသည္ျဖင့္ ပံုမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ အသက္၀င္လွ၏။
သာဂိကို ေတြ႕ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ မေမးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။
"မင္းပံုေတြက လန္းလြန္းတယ္ သာဂိရာ"
"တကယ္ ေျပာတာလား အစ္ကို။ ဒါဆို Facebook ကေပးမယ့္ ဆုေတြဘာေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ လို္က္ရိုက္ေပးတာ အစ္ကိုရ။ ေခြးကိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ ၀တ္ၿပီး ရိုက္မလို႔ လုပ္တုန္း ေခြးက ဆဲြေတာ့ ဟိုေကာင္က ရိုက္တယ္ကြာ ဆိုၿပီး ရိုက္လိုက္တာ။ အဲဒီပံုက မထင္မွတ္ဘဲ ေတာ္ေတာ္ အသက္၀င္သြားတယ္။ အစ္ကိုကသာ လန္းတယ္ေျပာေနတာ၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ေျပးလိုက္ရတာ ေခၽြးကို ျပန္ေရာ"
"မင္းဖုန္းနဲ႔ ရိုက္လာတာခ်ည္းပဲလား "
"ဟုတ္တယ္။ ေတာကလူေတြက i-phone ကို ဘယ္နားလည္မလဲ အစ္ကိုရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေတာ့ ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ။ ဟဲ့၊ i-phone ဆိုေတာ့ အိုင္နားမွာပဲ သံုးလို႔ ရတာလားတဲ့။ ျမစ္တို႔၊ ေခ်ာင္းတို႔၊ ပင္လယ္တို႔ နားမွာေရာ သံုးလို႔ ရလားတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ လူေတြဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အင္တာနက္ ဖြင့္မရတဲ့ ေနရာေရာက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္းကို မသိခဲ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ ရယ္ရတယ္"
အမယ္။ သာဂိက စင္ကာပူ ေရာက္ၿပီးမွ သူ႔ရြာကလူေတြကိုပင္ ရယ္စရာဟု ထင္ေလၿပီ။
*************
ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ထပ္ Project အသစ္တစ္ခု ေျပာင္းသြား၍ သာဂိႏွင့္ မေတြ႕ျဖစ္ေသာ္ျငား သာဂိ၏ အင္တာနက္ အလန္းမ်ားကို ဆက္လက္ခံစားေနမိေသးသည္။ ၾကည့္ဦးေလ။ သူ႔ကို ဘယ္သူေျမွာက္ေပး လိုက္သည္မသိ။ သာဂိက သူႀကိဳက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို တင္ေလသည္။
ဟသၤာတထြန္းရင္၏ အေမနဲ႔ ရြာကိုလြမ္းတယ္။ တံြေတးသိန္းတန္၏ အသီးတစ္ရာ အညွာတစ္ခု။ ကိုသန္းလႈိင္၏ ေမတၱာကမၻာမ်ားျဖင့္ မျခားလိုတယ္။ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ ျပန္ဆိုထားေသာ ဂီတနက္သန္ ကိုေစာညိန္း၏ မိုးသက္ေလႏွင္။ ေကာင္းလိုက္သည့္ သီခ်င္းမ်ား။ တကယ့္ ဂႏၳ၀င္သီခ်င္းမ်ားဟု ဆိုထိုက္သည္မ်ားကို တင္ထား၏။ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းလွမ္းေခၚရင္း ေမးရသည္။
"သာဂိ ညီေလး။ မင္းတင္ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြ ေကာင္းလွခ်ည္လား"
"ဟုတ္လား အစ္ကို။ လန္းတယ္ မဟုတ္လား"
"လန္းတာေပါ့ ငါ့ညီရာ။ မင္းဘယ္လို စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အဲဒီ သီခ်င္းေတြ တင္တာလဲ။ အစ္ကိုလည္း အဲဒီ သီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္တယ္ကြ"
"သူမ်ားေတြလည္း သီခ်င္းေတြ တင္ၾကတယ္အစ္ကိုရ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းေတြခ်ည္း တင္တာ။ ကၽြန္ေတာ္က နားမွမလည္တာ အစ္ကိုရ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာက လာတာဆိုေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ။ ေတာသီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ တင္လိုက္တာ"
"ဟာ-အဲဒါေတာသီခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး ညီေလးရာ။ အဲဒါ ဂႏၳ၀င္ေတြကြ။ Classic ေတြ"
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သာဂိ သေဘာေတြ က်သြားေလသည္။
"ဒါနဲ႔ အစ္ကို႔ကို ရယ္စရာ ေျပာရဦးမယ္။ အလန္းေလးေတြေပါ့ အစ္ကိုရာ"
"အင္း-လုပ္ပါဦး"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြ Facebook မွာ ရွာမေတြ႕လို႔။ အဲဒါ ေနာက္မွ City Hall မွာ ျပန္ေတြ႔ေတာ့မွေမးထားတာ။ အမယ္- ဘယ္ေတြ႔လိမ့္မလဲ။ သူတို႔က နာမည္ေတြ ေျပာင္းလို႔။"
"ဟုတ္လား။ ဘယ္လိုေတြလဲ"
"ေအးပု က ဟန္နီသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ တဲ့။ ေထြးငယ္က ခ်ယ္ရီရနံ႔ခ်ဳိခ်ဳိ တဲ့။ ဘုတ္မက ေဒစီၾကည္ျပာလဲ့လဲ့ တဲ့။ ဟာ-စံုေနတာပဲ အစ္ကိုရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မွတ္မရလို႔ စာရြက္မွာ မွတ္လာရတယ္။ အမယ္။ သူတို႔ပံုေတြကို Facebook မွာ ၾကည့္ေတာ့ လန္းေနတာ အစ္ကိုေရ။ ရြာက ကၽြန္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ငယ္နာမည္ေရာ၊ နာမည္ရင္းပါ ေပ်ာက္ၿပီး လန္းေနတာ။ ေဘာင္းဘီတိုေတြနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြဆို စလံုးမေတြေတာင္ အရႈံးေပးရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာျပန္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္"
"ဘာကိုလဲ"
"ကၽြန္ေတာ့္လို ေခြးဆြဲ ခံရမွာေပါ့။ ဟား-ဟား"
သာဂိ၏ ရယ္သံေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ရယ္မိေသးသည္။ သာဂိသည္ စလံုးမွာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ္ျငား ရြာကို ခ်စ္သည့္စိတ္က ေပ်ာက္ပံုမရ။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျမန္မာ ဆန္ေစခ်င္ေနသည့္ပံုပင္။
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ ဆိုၿပီး မေနႏိုင္တာနဲ႕ တက္လုပ္လိုက္တယ္ အစ္ကို"
"ဟာ-ေဟ့ေကာင္။ ၾကမ္းလွခ်ည္လား။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏွမသားခ်င္းလို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ"
"အစ္ကို ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းပဲ မင္းသူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြကို စလံုးမွာ တက္လုပ္လိုက္တယ္ဆို"
"ဟာဗ်ာ။ အစ္ကိုကလည္း။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလို ေကာင္လားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ သူတို႔ပံုကို ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ခ်ိတ္လိုက္တာေလဗ်ာ။ အဲဒါကို တက္လုပ္တယ္လို႔ပဲ ေခၚၾကတာပဲေလ"
"ဪ-ငါသိၿပီ။ Tag (တဂ္) လုပ္တာ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ။ အမေလး သာဂိရာ။ မင္းလုပ္လိုက္မွ အသစ္ခ်ည္းပဲ"
"ဟဲ-ဟဲ။ ဒီလိုေပါ့ အစ္ကိုရာ"
ကၽြန္ေတာ္လည္း သာဂိႏွင့္ေတြ႕မွ အသစ္ေတြခ်ည္းသာ ႀကံဳေနရသည္ကို သေဘာက်မိပါေသးသည္။
*************
သည္လိုႏွင့္ တစ္ရက္မွာ ဂ်ီပုန္းလုပ္လိုက္၊ တက္လုပ္လိုက္ လုပ္ရင္း အင္တာနက္မွာ လန္းခ်င္တိုင္း လန္းေနေသာ သာဂိတစ္ေယာက္၏ သတင္းဆိုးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာ ပါေတာ့သည္။
"အစ္ကို သိၿပီးၿပီလား။ သာဂိ ျပန္ရေတာ့မယ္"
"ေဟ-ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"MRT မွာ ဘူတာက ၀န္ထမ္းကို အရက္မူးၿပီး မ်က္ႏွာ သြားေျပာင္တယ္ေလ။ ဟုိ၀န္ထမ္းက မိန္းမ။ ခ်က္ခ်င္း ရဲေခၚေတာ့ ဖမ္းသြားေရာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ့စ္ လိုက္သြားၿပီး ရဲစခန္းမွာ ရွင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ MOM က ပါမစ္ကို သက္တမ္းမတိုးေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့စာ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပန္ရေတာ့မွာ"
သာဂိတို႔ကေတာ့ သစ္ၿပီးရင္း သစ္ေနပါလားလို႔ အေတြးျဖစ္သည္။
"ဒါဆို ဒီေကာင္ သူလုပ္ခ်င္တဲ့ အင္တာနက္ေတြ ဘယ္လုပ္ရေတာ့မလဲ"
"Facebook သာ သူ႔ဘ၀လို႔ ထင္ထားတဲ့ေကာင္ ေသၿပီေပါ့ အစ္ကိုရာ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြန္ပ်ဴတာကို ဖက္တြယ္ေနတဲ့ေကာင္"
သာဂိ ဘာေျပာမလဲ ဆိုသည္ကို သူသိခ်င္ေနမိေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာဂိ မျပန္ခင္ေလးမွာ ဖုန္းေခၚမိ၏။
"ကၽြန္ေတာ့္ Facebook ထဲမွာ အႏုပညာသည္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနၿပီ အစ္ကိုရ။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ဦးမယ္။ ဟိုတေလာက ဦးေမာင္ႀကီးေတာင္ Facebook က သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ယပက္လက္မွာ ေတြ႕မလို႔တဲ့။ သိပ္အဆင္မေျပတာနဲ႔ မသြားလိုက္ရဘူး"
သာဂိ၏ Facebook ပိုးကား တား၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္။ အႏုပညာလုိင္းကိုပင္ ၀င္ရန္ ဟန္ျပင္ေနၿပီ ထင္၏။ မ်က္စိေတြ ေနာက္ၾကေပဦးမည္။ တစ္ခုပဲ ရွိသည္။ ဟုိမွာက အင္တာနက္က ေတာ္ေတာ္ေႏွး၍ သာဂိ၏ Facebook အလန္းမ်ား တကယ္လန္းမလန္းကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပဦးမည္။ i-phone ႏွင့္လည္း တင္ခ်င္တိုင္း တင္၍ မရႏိုင္ေသာအခါ သာဂိ ထိုင္ငိုေနမလား ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ဒါကိုေတာ့ သာဂိ တကယ္ ႀကံဳရမွ သိေပလိမ့္မည္။
မည္သို႔ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အင္တာနက္မွာ အၿမဲလန္းေနေသာ သာဂိ၏ အလန္းမ်ား ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္ပါေသးသည္။ ။
သားလတ္
၂၂:၅၃ နာရီ
၁၁.၆.၂၀၁၁
၂၂:၅၃ နာရီ
၁၁.၆.၂၀၁၁
