Wednesday, May 30, 2012

"ေယာနသံစင္ေရာ္ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္"


' အျမင့္ဆံုး ပ်ံတဲ့ စင္ေရာ္ဟာ
အေ၀းဆံုးျမင္သတဲ့ ' ။

သမားရိုးက်ျဖစ္စဥ္ေတြကိုမွ
သူကထိုးခြင္းပိုင္းျခားေဖာက္ထြက္
ပင္လယ္ထက္မွာ ပ်ံသန္းျခင္းရဲရင့္
အုပ္စုထဲမွာ စိတ္ဓာတ္အျမင့္မားဆံုး
ပ်ံသန္းရာမွာလည္း အျမင့္မားဆံုး၊ အျမန္ဆံုး။

အမွန္တရားကို မသိခင္ေတာ့
အုပ္စုက က်ဥ္ဖယ္ျခင္းခံရ
သူ႕ဘ၀က အားလံုးကိုဆန္႕က်င္
(ဒါေပမဲ့......)
အမွန္ျမင္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာစြမ္းအားရွင္။

မုန္းတီးျခင္းနဲ႕ မေကာင္းမႈကိုရြံရွာတတ္ရင္း
ေမတၱာကိုခင္းထားတဲ့ သူ႕လမ္း
ထက္ျမက္တဲ့စြမ္းအား
အုပ္စုထဲကေတာင္ ခြဲထြက္လာတဲ့တပည့္ခံသူမ်ား
သူ႕အေမြေတြခံစားဖို႕ထားရစ္
ၿပီးေတာ့ ေျခရာသစ္ေတြဆီ သူ႕ခရီးျဖစ္ခဲ့ၿပီ။

' အို-ေယာနသံစင္ေရာ္ '
အႏၶပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ သင္ဟာမီးျပတိုက္ပါ။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သင္ဟာကိုယ္ပြားတစ္ခုပါ။

ဘ၀ရဲ႕အမွန္ဆိုတာေတြဟာ
ေယာနသံရဲ႕ ရင္ထဲမွာရွိေနဆဲ
ကုန္ဆံုးျခင္းမရွိတဲ့ လမ္းသစ္ေတြအတြက္
ေယာနသံရဲ႕ စြန္႕စားခ်က္
ခက္ခဲတဲ့အသက္ကို ဥေပကၡာျပဳလို႕
ဘ၀ဆိုတာတစ္ခုကို ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္
ပင္လယ္ေပ်ာ္စင္ေရာ္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ ၿငီးေငြ႕
ဘယ္လိုမွ မေမ့ႏိုင္စရာခရီးထဲ တေရြ႕ေရြ႕ႏွင္ခဲ့ေပါ့။

သူ႕အသိရဲ႕အမွန္ဟာ
အႏၶေတြအတြက္ အမွား။
သူ႕လုပ္ရပ္ရဲ႕ သဏၭာန္ဟာ
အႏၶေတြအတြက္ အလကား။
စားဖို႕အသက္ရွင္သူေတြနဲ႕
အသက္ရွင္ဖို႕စားသူေတြရဲ႕ၾကားက ပဋိပကၡ
ေယာနသံရဲ႕ တိက်တဲ့အေျဖ
အဆံုးသတ္မွာ အႏၶေတြအတြက္ ရွင္းလင္းေနခဲ့ၿပီ။

' အို-ေယာနသံစင္ေရာ္ '
အႏၶပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ သင္ဟာအမုန္းအားပါ။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သင္ဟာႏွလံုးသားပါ။

' အို-ေယာနသံေရ '
ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္သာမက
ကမၻာေျမေပၚမွာ ထာ၀ရ လြတ္လပ္စြာ၀ဲပ်ံႏိုင္ပါေစ။

ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕အေရာင္
အလင္းနဲ႕အေမွာင္ရဲ႕သေကၤတ
ကႏၱာရနဲ႕စမ္းေရရဲ႕နိမိတ္ပံု
သိျခင္းနဲ႕မသိျခင္းရဲ႕ ရုပ္၀တၳဳ
မုန္းတီးျခင္းနဲ႕မေကာင္းမႈရဲ႕အလ်ဥ္
အားလံုးကို ထင္ရွားေစဖို႕အတြက္
အေတာင္၀ွက္ပ်ံလာမယ့္ အသင့္ကို
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ ႀကိဳဆိုေနပါတယ္
ဘယ္ဆီမွာလဲ ေယာနသံရယ္....
ပ်ံလာခဲ့ပါ ေယာနသံရယ္....။            ။

သားလတ္
၁၁.၂.၉၆

[ Jonathan Livingston Seagull by Richard Bach ကိုဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ ဘသန္း(ဓမၼိက)၏' ေယာနသံ စင္ေရာ္'၊ ထင္လင္း၏ 'ပင္လယ္ေပ်ာ္စင္ေရာ္' တို႕ကို ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။]
(အႏၶ= အကန္း၊ ပုထု= အမ်ား၊ ဇန=လူ)

Monday, May 28, 2012

" လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနသူ "


အေမ........

ကၽြန္ေတာ္ လူ႕ေလာကထဲျဖတ္သန္းလာတာ လူ႕သက္တမ္း တစ္၀က္ေလာက္ကိုေတာင္ ေက်ာ္လြန္ သြားသလို ျဖစ္ေနၿပီ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့လမ္းမွာ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲလို႕ စမ္းတ၀ါး၀ါး တီးေခါက္ရင္း ဟိုတိုးဒီတိုး ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတာေပါ့အေမ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရည္မွန္းခ်က္အျပည့္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ အေမ။ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ရမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆရာ၀န္ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ဘူး အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္တုန္းက အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာမွ် မသိသူတစ္ေယာက္ေပါ့ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုးတန္းႏွစ္မွာ အေဖ့အလုပ္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ဘူးအေမ။ လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ။ အဲဒီရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လူေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိလာတယ္အေမ။ ေလာကကို စၿပီး နည္းနည္းနားလည္လာတယ္ အေမ။ ရာထူး၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္မႈေတြကို မ်က္ႏွာဖံုးတတ္ထားခဲ့တဲ့ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုးတန္းႏွစ္ မွာပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္အေမ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ မိသားစုေတြေပါ့ အေမ။

ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလာကမွာ ရည္မွန္းထားတိုင္းလည္း ရည္ရြယ္တာေတြ မျဖစ္တတ္ဘူးဆိုတဲ့ နိယာမတစ္ခုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ၀န္ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ဘူးအေမ။ ဒါေပမဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာ တစ္ေနရာကို ကံၾကမၼာက ဖန္တီးေပးခဲ့ပါလားလို႕ေတာ့ ထင္မိတယ္အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကကို အလုိက္သင့္ လုိက္ေျပာင္းဖို႕ ႀကိဳးစားမိတာလား မသိပါဘူး အေမ။

တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ကံၾကမၼာကို အံ့ဩမိတယ္ အေမ။ ေျခာက္ႏွစ္တက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ တစ္တန္းမွ မက်ဘဲ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခုနစ္ႏွစ္ ေနခဲ့ရတယ္ အေမ။ တကယ္အလုပ္လုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးဟာ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္ထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ေသးတယ္။ ေလာကရဲ႕ အံေခ်ာ္မႈေတြလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ္ အေမ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီကာလမွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္သားတည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ အေမ။ ၿပီးေတာ့ အေမေလ........။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ရွည္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သည္းခံခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အင္ဂ်င္နီယာ အေလာင္းအလ်ာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ဘြဲ႕မရခင္မွာပဲ အလုပ္တန္းရခဲ့ေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၀မ္းသာလို႔ေပါ့။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္လို႕ေမာ္လို႕ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး အင္တာဗ်ဴးမွာ အလုပ္တန္းရခဲ့တာကိုး။

ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာပါဘူး။ လစာနဲ႕ အလုပ္ခ်ိန္ မမွ်တဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကထြက္ၿပီး ၀န္ထမ္းေလာကထဲကို ကူးဖို႕ႀကိဳးစားခဲ့ပါေရာ။ ဒါေပမဲ့ အေမ မကန္႕ကြက္ခဲ့ဘူး။ အေမ ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။ အေမ သေဘာမတူေၾကာင္း မ်က္ႏွာမွာေတာင္ ရိပ္ခနဲ မျပခဲ့ဘူး။ မိုက္လိုက္တဲ့သားလို႕ ကင္ပြန္းမတတ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့သား ျဖစ္ၿမဲေပါ့ အေမ။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ငမိုက္ပါ အေမ။  ငယ္စဥ္ဘ၀၊ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကတည္းက ရူးသြပ္ခဲ့တဲ့ စာေရးတဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို တမ္းမက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ပိုလုိခ်င္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဆိုတာကို လိုက္ဖမ္းရင္း ၀န္ထမ္းလုပ္မယ္ စိတ္ကူးခဲ့တာ အခ်ိန္ပိုမရတဲ့ အျပင္ အေမ့အနားမွာ ေနခြင့္ေတြပါ လက္လႊတ္ခဲ့ရတာေပါ့ အေမ။

ကၽြန္ေတာ္သိလာခဲ့ၿပီ အေမ။ အေမနဲ႕ အေ၀းကို ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ အေမ့လို ေႏြးေထြးမႈ ဘယ္သူမွ် မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေမ့လို ဂရုစိုက္မႈ ဘယ္သူမွ် မထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေမ့အိမ္ရဲ႕ ေအးျမမႈ ဘယ္မွာမွ် မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ခရီးေတြရဲ႕ လမ္းခုလတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေသာင္တင္ေနခဲ့ဖူးတယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ဖူးတယ္ အေမ။ လူတခ်ဳိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ေက်ာက ဓားနဲ႕ထိုးတယ္။ သူတို႕ ရာထူးတည္ၿမဲဖို႕အတြက္ေပါ့။ လူတခ်ဳိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ေနရာကို လုတယ္။ သူတို႕ မလုပ္ႏိုင္တာေတြ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ျပတာ မႀကိဳက္လို႕ေပါ့။ လူတခ်ဳိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္။ သူတို႕နားမလည္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို အမိန္႕ေပးဖို႔ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခဲ့တဲ့လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုတံုးလုပ္တဲ့သူ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို မနာလို မရႈစိမ့္တဲ့သူ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို လုပ္ႀကံတဲ့သူ၊ စံုလို႕ပါပဲ အေမ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနတာ အေမ့ရင္ခြင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က မသိခဲ့တဲ့ အမွားရယ္၊ အမွန္ရယ္ ဆိုတာကို နည္းနည္း သိလာခ်ိန္မွာ အပူအပင္ဆိုတာ လံုး၀မရွိတဲ့ အေမ့ရင္ခြင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတာင့္တမိျပန္ပါတယ္ အေမ။ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းေလး ေမွးစက္ေနဖို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို အၿမဲရွိေနမွာ ေသခ်ာလို႔ပါ အေမ။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္မလာခဲ့တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီထက္ႀကီးမားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်ၿပီး အေမနဲ႕ အေ၀းကို ထြက္ခဲ့ျပန္ပါေရာလား။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပိုဆိုးတယ္ အေမ။ သူစိမ္းေတြၾကားထဲကို ေရာက္သြားတာပါ။ သူတို႕ကေတာ့ ျမန္မာစကားလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ ပိုၿပီး ရက္စက္ပါတယ္ အေမ။ ပိုၿပီး ကရုဏာမဲ့ပါတယ္ အေမ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕ႏွိပ္စက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ပညာျပရံု ကေလးပါ။ အလုပ္ေတြ ေပးရံုကေလးပါ။ သိပ္လွတဲ့ ကစားကြက္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခံစစ္သက္သက္ ကစားေနရတယ္ အေမ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အနာဂတ္နဲ႕ ဆိုင္လို႕ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သည္းခံေနဦးမယ္ အေမ။

ေသခ်ာတာေတာ့ အေမနဲ႕ ေ၀းတဲ့အခါ အရာရာဟာ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူး အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္အေမ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္မွာ အေမ့ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ကိုပဲ အၿမဲလို တမ္းတေနတယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ပန္းတိုင္ကို လွမ္းေနတုန္းမွာ အေနေ၀းေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး အေမ။

အသက္အရ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးလာခဲ့ၿပီ အေမ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့အတြက္ ကေလးေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ျဖတ္ခဲ့ဖူးၿပီ အေမ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ေနဆဲပါ။ အရြယ္အရ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရင့္က်က္သင့္ၿပီ အေမ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သင္ယူေနဆဲပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနပါတယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရွင္သန္ရျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေတြကိုပါ။ ေငြရွာတာ တစ္ခုတည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး အေမ။ ေမတၱာမရွိဘဲနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ဘူး အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ မရွင္သန္ခ်င္ဘူး အေမ။ ကၽြန္ေတာ္က ေမတၱာရွိတဲ့ အရပ္မွာ ေပ်ာ္သူပါအေမ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန႕မွာ အေမ့အနားမွာ ျပန္ေနမယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္ေနတဲ့လမ္းက အဲဒီမွာ အဆံုးသတ္မွာ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံရွာၿပီး အေမ့ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာက တစ္ပိုင္း၊ အေမ့အနားမွာ ေနၿပီး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳစုရင္း အေမ့ရင္ခြင္ရိပ္မွာ ေနခ်င္တာက တစ္ပိုင္းမို႕ ကၽြန္ေတာ့္ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္ၿပီဆိုရင္ အေမ့အနားကို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာက္ေနတဲ့လမ္းေပၚကေန ျပန္လာခဲ့မယ္ အေမ။

အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္) သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အေမ့ကို လြမ္းစိတ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ ေနမိတယ္အေမ။ အေမနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုငွက္လိုပဲ အရမ္းခံစားရပါတယ္ အေမ။ အခု ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးဟာ ဖိုးေဇာ္ ဆိုတဲ့ ေတးေရးဆရာ တစ္ေယာက္ေရးေပးထားတာကို ကိုငွက္ဆိုထားတာပါ။ ' လမ္းေပ်ာက္တဲ့သား' တဲ့။

ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ သီခ်င္းေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ နားေထာင္ဖူးေပမယ့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ နားေထာင္နားေထာင္ မ်က္ရည္မ၀ဲဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီသီခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အာရံုစူးစိုက္ၿပီး နားေထာင္မိတဲ့အခ်ိန္၊ အရမ္းခံစားရၿပီး မ်က္ရည္၀ဲရသလို တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္ မ်က္ရည္ေတြ ပါးေပၚကို စီးက်ေစတဲ့ သီခ်င္းပါ အေမ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ သိပါတယ္အေမ။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ တိတ္တိတ္ကေလး မ်က္ရည္သုတ္ပါတယ္ အေမ။ အဲဒီသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္နဲ႕ အၿမဲ နားေထာင္ပါတယ္အေမ။ အေမခံစားႏိုင္ပါေစ။

ေတးေရး ဖိုးေဇာ္ကို ေက်းဇူးတင္သလို ကိုငွက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေမကို သတိရတဲ့သူေတြလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို ခံစားတတ္မယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။ အေမ့ အတြက္ပါဗ်ာ။

သားလတ္
၃း၂၉ နာရီ
၂၇.၅.၁၂







Sunday, May 27, 2012

"ၾကည္ႏူးရပါသည္"

အလုပ္ထဲမွ ျမန္မာ အလုပ္သမားေလးမ်ားႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလုပ္သမားေလးမ်ား ေဘာလံုး ခ်ိန္းကန္ၾကမည္ဟု သူတို႕ခ်င္းေျပာေနသံကို တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကားရသည္။ ဘကုန္းေလးမ်ားက စ၍ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ားက ေျပာသည္။ ဘကုန္းေလး မ်ားက ေလာင္းေၾကးႏွင့္ေတာင္ ထပ္ေခၚတာဟု ဆို၏။ စင္ကာပူေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေၾကးဟု သိရသည္။

သို႕ေသာ္ျမန္မာမ်ားက စင္ကာပူေဒၚလာ တစ္ေထာင္သည္မ်ားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ငါးရာေၾကးသာ ကစားပါဟု ဆိုသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုငါးရာကို မည္သူႏိုင္ႏိုင္ ပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြား၍ စားၾကမည္ဟု သေဘာတူၾကသည္။ 

သူတို႕ မည္သည့္အခ်ိန္၊ မည္သည့္ေန႕တြင္ ကန္မည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိ။ သို႕ေသာ္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္၀င္စားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘာလံုးကို ၀ါသနာပါ ပါသည္။ သူတို႕လို မကန္ႏိုင္ေတာ့တာသာ ရွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္က ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးကို အလုပ္ထဲမွာ တာ၀န္ယူထားသူ ျဖစ္ရာ သူတို႕ႏွင့္ ေဘာလံုးေရာကန္ဖို႕ ဆိုသည္က မျဖစ္ႏိုင္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရလွ်င္ အေရာ၀င္ အရိုအေသတန္ ဆိုေသာစကားလို ျဖစ္မွာကို စိုးသည္။

သို႕ေသာ္ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ေဘာလံုးကန္မည္ဆို၍ ကၽြန္ေတာ္က ၾကားထဲကေန ဒိုင္အျဖစ္ တာ၀န္ယူေပးခဲ့သည္။ ဒါေတာင္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားက ဘာေလာင္းေၾကးမွ မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေစာဒက တက္ခ်င္ေသးသည္။ ယခုကစားမွာက ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလုပ္သမားေလးမ်ား ကန္မွာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ မည္မွ်ပင္ သမာသမတ္ က်သည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၀န္ခံခံ၊ မည္သူမွ် ယံုမွာမဟုတ္။

ႏိုင္ငံတကာ ေဘာလံုးပြဲမ်ားတြင္ပင္ တကယ့္ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၌ ပဲြစဥ္အလားအလာကို ၾကည့္ၿပီး ဒိုင္ကို တာ၀န္ ခြဲေပးတတ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ အသင္း တစ္သင္း တက္လမ္းပြင့္ႏိုင္သည့္ အခ်ိန္မွာ အျခားႏိုင္ငံႏွစ္သင္း ကန္သည့္ပြဲမ်ဳိးကို ထိုတက္လမ္းရွိေသာ အသင္းရွိသည့္ ႏိုင္ငံမွ ဒိုင္မ်ဳိးတာ၀န္ မခ်ျခင္းသည္ မွ်တမႈပင္။ ထိုသို႕မဟုတ္ပါက အႏွီဒိုင္မွာ သူတာ၀န္ယူေနေသာ ႏွစ္သင္းကို သူ႕ႏိုင္ငံအသင္း တက္လမ္းပြင့္ေစရန္ ႀကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေပသည္။ ဥပမာ-တစ္သင္းရံႈးလွ်င္ သူ႕ႏိုင္ငံအသင္း တက္ႏိုင္၍ ထိုအသင္းမရႈံးရႈံးေအာင္ တစ္ဖက္အသင္းကို ျပစ္ဒဏ္ေဘာမ်ားေပး၊ ပင္နယ္တီေပး စသည္ျဖင့္ မရႈံးရႈံးေအာင္ လုပ္၍ ရေနေပသည္။ ေဘာင္အတြင္းက ညစ္ပတ္ၿပီး သူ႕ႏိုင္ငံအသင္း ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ျခင္းပင္။

ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိေသာ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားပါေသာ အသင္းႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလုပ္သမားမ်ားပါေသာ အသင္းတို႕ကန္ေသာ ေဘာလံုးပြဲစဥ္ကို ဒိုင္လုပ္ရမည္ ဆိုေသာအခါ လံုး၀ မလုပ္လို။ သို႕ေသာ္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး တာ၀န္ယူၿပီး လူႀကီးလို ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ားက ဒိုင္လာလုပ္ေပးေစခ်င္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ေခၚၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကား လံုး၀မလာႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းရေလသည္။

သည္လိုႏွင့္ ေနလာရင္း တစ္ရက္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အလုပ္သမားေလးမ်ား အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေနရာသို႕ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘကုန္းအလုပ္သမားေလးက ေမးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေျဖပါသည္။

" Safety မင္း ငါတို႕ ေဘာလံုးကန္မွာသိလား "

" သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ "

" မင္းမလာဘူးလား "

" ငါမအားဘူးကြ "

" ငါတို႕က မင္းကိုလာေစခ်င္တယ္ "

" ဘာျဖစ္လို႕လဲ "

" ဒိုင္လုပ္ေပးဖို႕"

" ငါက ျမန္မာေလ။ မင္းတို႕နဲ႕ ျမန္မာနဲ႕ ကန္မွာ။ ငါက ဒိုင္လုပ္ေတာ့ မင္းတို႕ကို မ်က္ႏွာသာ မေပးမွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား "

ကၽြန္ေတာ္ ထိုသို႕ေျပာလိုက္စဥ္မွာ ဘကုန္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာပါသည္။

" I believe u " တဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ားက အၿပံဳးႏွင့္ လွမ္းၾကည့္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘကုန္းေလးကို အၿပံဳးႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကို ရွင္းျပလိုက္ပါသည္။

" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မလာႏိုင္ပါဘူး။ ငါက ပိတ္ရက္တစ္ရက္ ရမွ အားလံုးကို ရွင္းတာ။ အလုပ္ေတြက ပိတ္ရက္မွာေတာင္ တစ္ေနကုန္တယ္ကြ။ တျခားသူ ဒိုင္လုပ္ပါလိမ့္မယ္ကြာ "

ကၽြန္ေတာ္ထိုသို႕ေျပာၿပီး သူတို႕အနားက ခြာခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြ၀င္ပါေတာ့သည္။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရလွ်င္ ဘကုန္းေလး ေျပာလိုက္သည့္ စကားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္မိပါသည္။ အေၾကာင္းက သည္လိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထဲမွာ ရွိေနစဥ္ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ သူမ်ားမွာ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျဖစ္ရာ ျမန္မာကိုသာ ဂရုစိုက္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ လံုး၀မရွိခဲ့ပါ။ ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရင္းမွန္ေၾကာင္း ထိုဘကုန္းေလးစကားက သက္ေသခံသလို ရွိပါသည္။ ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးပါသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က သူ႕စကားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနေသာ အလုပ္မွာ သူတို႕ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္မွ်တခဲ့ပါသည္ဆိုသည္ကို သက္ေသျပသလို ရွိပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မည္သို႕ေသာ ျပႆနာရွိပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မွန္သည့္ဘက္ကသာ လိုက္ခဲ့ပါသည္ဟု မေမးလည္း ေျဖခဲ့သလိုပင္။ သည္အတြက္ ထိုစကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးပါသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က်ေတာ့ ပိုၿပီး အေရးပါသည္။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ သည္ပို႕စ္ကို ေရးျဖစ္ခဲ့ တာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ကို ရံဖန္ရံခါ သူမ်ားေျပာစကားႏွင့္ လာလည္ၿပီး တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စ လာဖတ္၍ လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားသည္ဟု ထင္ခ်င္ေသာ သူမ်ားကို ထိုစကားတစ္ခြန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထား မည္သို႕ရွိသည္ဆိုသည္ကို သက္ေသျပခ်င္ျခင္းပင္။

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးပါ။ မည္သူမဆို ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဖြား၍ မည္သည့္ဘာသာ၀င္ ျဖစ္ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံသားဟု နားလည္ လက္ခံပါသည္။ ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံသားအားလံုးကို ခ်စ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လူမ်ဳိးခ်စ္စိတ္ လြန္ကဲ၍လား မဆိုႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံသားမ်ား သူမ်ားႏွင့္ တြဲလွ်င္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ယူလွ်င္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္ဘ၀င္မက်လွ။ ပိုဆိုးသည္က ခ်စ္ၾက၊ ႀကိဳက္ၾက၊ တရား၀င္ယူၾကလွ်င္ ေတာ္ေသးေသာ္လည္း မ်က္စိေနာက္၊ သိကၡာက်စရာ၊ လူမ်ဳိးနစ္နာစရာမ်ဳိး လုပ္လာပါက ကိုသားႀကီး စကားႏွင့္ ငွားေျပာရလွ်င္ ဟတ္ထိလွသည္။ ထိုအခ်က္ကိုေတာ့ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲ ႏိုင္ပါသည္။ မည္သည့္ႏိုင္ငံသား မဆို ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ျခင္းသည္ အျပစ္မဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါသည္။ ထုိအရာသည္ လူတိုင္း၏ အခြင့္အေရးဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ပို႕စ္တခ်ဳိ႕တေလကို ဖတ္ၿပီး နားမလည္စြာ စြပ္စဲြခ်င္သူမ်ား အတြက္ကေတာ့ ယခုပို႕စ္ ဖတ္မိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားသူတစ္ဦးမဟုတ္ ဆိုသည္ကို သိေကာင္းႏိုင္သည္ဟု ထင္မိ၍ ပို႕စ္ေရးမိရာ ထိုအတြက္ ဘကုန္းေလး၏ စကားကို ၾကည္ႏူးရပါသည္။

ခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုေဘာလံုးပြဲအတြက္ ဒိုင္လုပ္မည္မဟုတ္ပါ။ သည္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒိုင္လုပ္ေစခ်င္ေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ားႏွင့္ ဘဂၤလားအလုပ္သမားေလးမ်ားလည္း နားလည္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထိုသို႕ဒိုင္လုပ္ မေပးႏိုင္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘကုန္းေလး ေျပာသြားေသာ 'မင္းကို ငါယံုတယ္' ဆိုေသာစကားတစ္ခြန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေန႕တိုင္းလို ၾကည္ႏူးေနမိပါဦးမည္။          ။

ဆူးသစ္
၀၀း၂၂ နာရီ
၂၇.၅.၂၀၁၂

Sunday, May 20, 2012

" တစ္ခါတစ္ခါ အပန္းေျပစရာ "


တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း လုပ္ကြက္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း စိတ္ရႈပ္စရာေတြမ်ားခဲ့သည့္ ေန႕ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့သည္။ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ၾကားက အလုပ္သမားေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ကြက္ထဲ မရွိသည့္အခ်ိန္မွာ လက္ထိသြားခဲ့သည္။ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရး ၀န္ထမ္း ၃ ဦးရွိ၍ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနသည့္ၾကားက သည္လိုကိစၥမ်ဳိးက ရွိလာ၍ စိတ္က နည္းနည္းေတာ့ ညစ္မိသည္။

မေတာ္တဆထိခိုက္မႈ တစ္ခါျဖစ္ၿပီဆိုေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း Main Contractor ႏွင့္ Client က မ်က္စိ ေဒါက္ေထာက္ မၾကည့္ရံုတစ္မည္ လိုက္စစ္ေနေသာအခါ စိတ္ကပိုရႈပ္လာ၏။ ထိုၾကားကပင္ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ေပါ့ပါး သက္သာစရာမ်ား ရသည့္အခါ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစြာ ရယ္ေမာျဖစ္ခဲ့ေသး၏။ တျခားေတာ့ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္ထဲက ရယ္စရာ အျဖစ္ေလးမ်ားပါ။

ပထမတစ္ခုက သည္လို။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ေဘးကင္းေရး၀န္ထမ္း ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ တစ္ေယာက္က စလံုး မေလး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က စလံုးတရုတ္။ တစ္ရက္မွာ စလံုးမေလးက လုပ္ကြက္ထဲပတ္ေနစဥ္ ျမန္မာ အလုပ္သမားေလး တစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာေတြ႕သည္။ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မွာ ထိုင္ေနသည္က ေဘးကင္းေရး ၀န္ထမ္းမ်ား အလုပ္မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ Client က ပတ္ေနေသာအခါ မေလး ကလည္း သူ၏ လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းကို ျပခ်င္၍ Client Safety ပတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ၿပီး ထိုင္ေနေသာ အလုပ္သမား ေကာင္ေလးကို ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ပါေတာ့သည္။ Client Safety လည္း ျဖတ္သြားလွ်င္ နားေထာင္၍ ရႏိုင္သည္မဟုတ္လား။

မေလး က ေမးပါသည္။ အလုပ္သမားေလးက ေျဖပါသည္။ ၾကည့္ပါ။

" မင္းဘာလုပ္ေနလဲ"

" တျခားလူေတြ မလာေသးလို႕ ေစာင့္ေနတာ။ သူတို႕ ပစၥည္းသြားသယ္တယ္"

" မင္းဘာလုပ္ရမွာလဲ"

" Support ေတြ တပ္ရမွာ"

" ဒါဆို ဘယ္လို အႏၱရာယ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္လဲ"

တကယ္ေတာ့ အလုပ္သမားေလးက အဂၤလိပ္လို သိပ္ေျပာတတ္တာမဟုတ္။ စင္ကာပူမွာ အေနၾကာ၍သာ နည္းနည္းေျပာတတ္တာ ျဖစ္သည္။ သူေျဖပံုကို ၾကည့္ပါ။

" Hand Engineering , Finger Engineering, Foot Engineering "

အလုပ္သမားေလး၏ အေျဖကို ၾကားရေသာ မေလး Safety မွာ ေဘးကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး Client Safety မရွိမွ သက္ျပင္းခ်ပါေတာ့သည္။ ေျဖလိုက္သည္က မွန္သလိုႏွင့္ ဟုတ္မွ မဟုတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ မေလး က ရယ္ပါေတာ့သည္။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီး Shelter မွာ ရွင္းျပပါသည္။ သူေျပာတာနားေထာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရယ္လိုက္ရသည္မွာ မေျပာပါႏွင့္ေတာ့။ ဒဏ္ရာအနာတရကို Injury အင္ဂ်ဴရီ ဟု ေျပာသည္ကို မွတ္ထားၿပီး သူတို႕အဆင္ေျပသလို ေျပာလိုက္သည္က Engineering အင္ဂ်င္းနီးယားရင္း တဲ့။

စင္ကာပူက ကုမၸဏီေတြမွာ ေရွ႕က နာမည္ေနာက္မွာ Engineering ပါတတ္ရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ စင္ကာပူမွာ တစ္ခါမွ် မၾကားဖူးေသာ ကုမၸဏီအသစ္နာမည္မ်ားကို ၾကားရသကဲ့သို႕ပင္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေျပာသည္ကို ျပန္ၾကားၿပီး ထိုအလုပ္သမားေလးကို စၾကပါေတာ့သည္။ အလုပ္ထဲမွာကေတာ့ ထိုသို႕ျဖစ္စဥ္မ်ားက မနည္းေတာ့ၿပီမို႕ ထိုအလုပ္သမားေလး ခမ်ာလည္း စသည္ကို စိတ္မဆိုးဘဲ ရယ္သာေနပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း စိတ္ရႈပ္စရာေတြ မ်ားေနသည့္ၾကားမွ ရယ္ေမာမိခဲ့ၾကပါေသးသည္။

" Hand Engineering , Finger Engineering, Foot Engineering " တဲ့ေလ။

xxxxxxxxxxxxxxxxx

ေနာက္တစ္ခုက မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ဘူကုန္းကိုသြားလွ်င္ ဘုတ္ဟုေခၚၾကသည့္ ဖယ္ရီစီးရသည္။ ဘူကုန္းဘက္ေရာက္လွ်င္ ရံုးကို၀င္ ယူနီေဖာင္းလဲရသည္။ သည္ေတာ့ ရံုးမွာ အရင္ေန႕က ယူနီေဖာင္းေတြကို သည္အတိုင္း ခၽြတ္ထားခဲ့ၿမဲ။ အလုပ္သမားေတြက ယူနီေဖာင္းလဲသည့္ ေနရာမွာ လဲေသာ္ျငား ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအဆင့္ႏွင့္ အထက္ေတြက ရံုးထဲမွာ လဲၾကသည္။

ထိုေန႕က ရံုးေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ယူနီေဖာင္းလဲေနစဥ္မွာ အသံတစ္သံၾကားရသည္။

" ငါ့ေဘာင္းဘီ ဘယ္သူယူသြားလဲ" တဲ့။ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တရုတ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေကာင္ေလးသည္ မ်က္ႏွာ ငယ္ေလးႏွင့္ လွမ္းေမးေနသည္။ သူ႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီ အတိုေလးႏွင့္။ က်န္သူေတြ ၾကည့္ေတာ့ လံုး၀မသိ။ ရံုးထဲကို အလုပ္သမားေလးေတြ မ၀င္။ မနက္ဘက္ဆို ေသာ့ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာသာ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တံခါးဖြင့္ၿပီးမွသာ သူတို႕၀င္၍ ရသည္။ သည္ေတာ့ မေန႕ကတည္းက ေပ်ာက္သည္လား။ ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ျပန္မွ ယူနီေဖာင္း လဲတာ ျဖစ္သည္။ ျပန္လွ်င္လည္း ေသာ့က ခတ္ၿပီ။ ညဘက္ သူခိုးခိုးတာေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္။ သည္ယူနီေဖာင္းကို ေရြး၍ ခိုးရေအာင္လည္း သူ႕ယူနီေဖာင္းက ထူး၍ ေစ်းႀကီးေနတာ မဟုတ္။

ျဖစ္ႏိုင္သည္က လုပ္ကြက္ထဲကို ေစာထြက္သြားသည့္ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးတစ္ေယာက္ေယာက္ မွား၀တ္ သြားတာပဲ ျဖစ္မည္။ သို႕ေသာ္ က်န္ခဲ့သည္က သူ႕ေဘာင္းဘီမဟုတ္ေသာအခါ သူမ၀တ္ခ်င္။ မ၀တ္ခ်င္တာက ျပႆနာ မဟုတ္ေသာ္ျငား ရံုးခန္းထဲမွာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ တိုေလးႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားေနေသာ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ ေစာေစာစီးစီး ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ရယ္ေနရေတာ့သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာက ပ်ာယာခတ္ေနသည့္ပံု ေပါက္ေနၿပီး သူ႕ေအာက္ပိုင္းက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတိုေလး ၀တ္ထားေသာအခါ ျမင္သမွ်လူက ရယ္ၾကေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ လုပ္ကြက္ထဲသြားမည့္ ဘတ္စ္ကားမမီမွာ စိုး၍ သူ႕မွာ ရံုးက ယူနီေဖာင္း အသစ္ကို ယူကာ ၀တ္လိုက္ရေတာ့သည္။

ဒါေလာက္ႏွင့္ဆို သိပ္သေဘာက်စရာ မဟုတ္ေသး။ ေန႕လယ္က်ေတာ့ သူ႕ကံက ဆက္ျပန္သည္။ အားလံုး ထမင္းကိုယ္စီ ယူၿပီးခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ ထမင္းဘူး ေပ်ာက္ျပန္ပါေလသည္။ က်န္သူမ်ားက မသိေသာ္လည္း မနက္ေစာေစာ ယူနီေဖာင္း ေဘာင္းဘီေပ်ာက္ထားေသာ သူူ႕အေၾကာင္းကို သိသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ သည္တစ္ခါလည္း ထပ္၍ အားရပါးရ ရယ္ၾကျပန္သည္။ သူကား စိတ္မဆိုး။ ေနာက္ဆံုး ထမင္းသြား၀ယ္စားလိုက္ ရေတာ့သည္။

တစ္ရက္တည္းႏွင့္ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ေနေသာ ကိုေပ်ာက္ႀကီးပါတကား။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ Client ႏွင့္ Main Contractor က စလိုက္သည့္ Bingo ဆိုေသာ ကတ္မ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ထိုကတ္ကေလးမ်ားက စတစ္ကာ ကပ္၍ရသည္။ ေဘးကင္းစြာလုပ္ႏိုင္ေသာ အလုပ္သမားေလးမ်ားကို ထိုကတ္မ်ားထဲမွာ Main Contractor ႏွင့္ Client မ်ားမွ စတစ္ကာေလးမ်ား ကပ္ေပးသည္။ စတစ္ကာ ငါးခုဆို ၁၀ ေဒၚလာ၊ ၁၀ ခုဆို ေဒၚလာ ၃၀၊ စသည္ျဖင့္ စတစ္ကာ မ်ားလွ်င္ မ်ားသလို ေဒၚလာပိုရသည္။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္က ေဒၚလာ ၄၀၀။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အလုပ္သမားေလးမ်ား ေဘးကင္းစြာ ပိုလုပ္ႏိုင္ဖို႕။

သည္ေတာ့ အလုပ္သမားေလးမ်ားက ပိုလိုခ်င္ၾကသည္။ ေဘးကင္းဖို႕ ႀကိဳးစားၾကသည္။ တစ္ဖက္မွာ စတစ္ကာ ကိုင္ထားေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း လုပ္ကြက္ထဲပတ္ၾကည့္ရင္း အလုပ္သမားေလးမ်ားကို သိလိုသည္မ်ား ေမးေလ့ရွိသည္။ ေမးသည္ကို မွန္စြာ ေျဖႏိုင္လွ်င္ စတစ္ကာေပးသည္။

တစ္ခါေတာ့ Main Contractor Safety ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကုမၸဏီက အလုပ္သမားေလးေတြနား သြား၍ ေမးသည္။ သူကလည္း စတစ္ကာ ေပးခ်င္ေသာေၾကာင့္ပါ။

သူေမးသည္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ Client ၏ Three Golden Rules ။ ဘာေတြလဲဆိုလွ်င္ Comply, Intervene, Respect ဆိုေသာ လိုက္နာ၊ ၾကား၀င္၊ ေလးစား ဆိုေသာ သံုးခ်က္။ ေဘးကင္းေရးစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လိုက္နာ၊ ေဘးမကင္းေသာ အျပဳအမူႏွင့္ အေျခအေနမ်ားေတြ႕လွ်င္ ၾကား၀င္ ေႏွာင့္ယွက္(ေျပာျပ)၊ ေဘးမွာ ရွိေနေသာ အျခား အလုပ္လုပ္သူမ်ားကိုလည္း ေလးစား စေသာ အခ်က္မ်ားပင္။

သို႕ေသာ္အားလံုး သိသည့္အတိုင္း အကုန္လံုးက အဂၤလိပ္လိုသာ မွတ္ၾကရသည္။ သည္သို႕ျဖင့္ အလုပ္သမားေလးေတြလည္း မွတ္ထားၾကပံု ရ၏။ ဘကုန္းက ေမးပါသည္။ Three Golden Rules ကို ေျပာျပပါတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကုမၸဏီက အိႏိၵယ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က ပိုင္ၿပီဆိုၿပီး အားရပါးရ ေျဖပါသည္။ Complaint, Interview, Respect တဲ့။ ေသေရာ။ Client သာ ၾကားလွ်င္ တက္ေသႏိုင္သည္။ ၾကည့္ဦးေလ။ စင္ကာပူမွာ ေနတာၾကာ၍လား မဆိုႏိုင္။ Comply လို႕မေျဖ။ Complaint တဲ့။ အားလွ်င္ ေစာဒက တက္ေနေသာ စလံုးမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာထားသည့္ပံု။

ေနာက္တစ္ခုက ၾကည့္ဦး။ ၾကား၀င္ေႏွာင့္ယွက္ပါ ဆိုသည္ကို အင္တာဗ်ဴးေတာင္ လုပ္ေနေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ မွန္ေနေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ဘဂၤလား ေဘးကင္းေရး ၀န္ထမ္းကား မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့ေနေလေတာ့သည္။ မွန္မွ မမွန္တာ။ Main Contractor ဆိုသည္က  Sub-Contractor အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားပံု ရသည္။ အထူးသျဖင့္ အလုပ္သမားေလးေတြကို ေဘးကင္းေရး သိေစခ်င္သည္။ အခုေတာ့ ကိုယ့္လူေတြကလည္း လုပ္လိုက္မွျဖင့္ တည့္တည့္ႀကီးပင္။

သူတို႕ေျဖမွပင္ Client လည္း သူတို႕၏ ေရႊေရာင္စည္းမ်ဥ္းဆိုသည္ႀကီးကို ေျပာင္းရေတာ့မလိုပင္။ အလုပ္သမား ေျဖသည္က Client ကို မေက်နပ္လွ်င္ Complaint တက္။ လုပ္မေပးလွ်င္ အင္တာဗ်ဴး။ ဘာေၾကာင့္လုပ္မေပးလဲ ဆိုသည္ကို ေမး။ လုပ္ေပးလွ်င္ေတာ့ ေလးစားေပါ့။ သည္လို အဓိပၸါယ္ ထြက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သည္လို ျဖစ္ေနပါလားဟု အျခားေသာ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးမ်ားကို ရွင္းျပေသာအခါ အားလံုးက ရယ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေဘးကင္းေရး ၀န္ထမ္းမ်ားကား ေျပာေျပာၿပီး ရယ္ၾကေလ၏။

ပိုဆိုးသည္က ထိုအလုပ္သမားသည္ သူေျဖသည္ကို မွန္သည္ဟု ထင္ကာ သူ႕ကို ရယ္ရပါ့မလား ဟု ေဒါႏွင့္ေမာနွင့္ စိတ္ဆိုးေနျခင္းပင္။ သူက စတစ္ကာ ရေတာ့မည္ဟု လံုး၀ က်ိန္းေသ တြက္ထားျခင္းပင္။ သို႕ေသာ္ Main Contractor Safety က မေက်နပ္။ က်န္ေသာ နီးစပ္ရာ အလုပ္သမားေလးေတြ ေခၚေမးေတာ့လည္း လံုး၀မသိ။ တခ်ဳိ႕ဆို သြားေတြအားလံုး ေပၚေအာင္ ၿပံဳးျပသြားသည္။ သည္ေတာ့ Main Contractor Safety က လံုး၀ မေက်နပ္။ သည္ၾကားထဲ ခုန အိႏိၵယ အလုပ္သမားက သူမွန္တယ္ခ်ည္းသာ လုပ္ေနရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ရယ္သာေနရေတာ့သည္။

ေနာက္ဆံုး Main Contractor Safety က သနားၿပီး စတစ္ကာ တစ္ခု ထုတ္ေပးခဲ့ေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အလုပ္သမားက သိပ္အစာမေၾက။ သူမွန္တာကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကပဲ မွားေနသလိုလို ထင္ေန၍ ထပ္ရယ္ေနရေတာ့သည္။

သည္လိုမ်ဳိးေတြ ႀကံဳရသည့္အခါတြင္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ ျပႆနာမ်ား ရႈပ္ေန၍ စိတ္ညစ္ညဴးေနသမွ် တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ရယ္ေမာ၍ အပန္းေျပခဲ့ရသည္ဟု ထင္မိေနပါေသးသည္။    ။

သားလတ္
၂၂ း ၂၈ နာရီ
၂၀.၅.၂၀၁၂

Friday, May 11, 2012

" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁ )

စကားခ်ီး

Facebook ကို ကၽြန္ေတာ္စသံုးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလက ဘာမွမၾကာေသးပါဘူး။ စသံုးသံုးခ်င္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလ့လာသူအေနနဲ႕ပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ သတင္းေတြ၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ရွာေတြ႕တာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ႏိႈးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕အတူ သူတို႕နဲ႕ စလိုက္ေနာက္လိုက္၊ ဟိုေရးဒီေရး ေရးခ်င္တာေတြ ေရးရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း Status ေတြ တင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ အာဆင္နယ္နဲ႕ပတ္သက္တာေတြ တင္ခဲ့မိၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ပို႕စ္တင္လို႕လည္း မျဖစ္၊ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ရွိလာလို႕ Facebook ရဲ႕ Status မွာပဲ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု အဲဒီလိုတင္ခဲ့တဲ့ Status ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ေပၚကို တင္လို႕ရမယ္ထင္တဲ့ တခ်ဳိ႕ Status ေတြကို ခ်ျပခ်င္တာရယ္၊ Timeline ဆိုတာႀကီးကို မေတာင္းဘဲ ရလိုက္ၿပီး Status အေဟာင္းေတြ ျပန္ရွာမေတြ႕ေတာ့တာရယ္ေၾကာင့္ Status အားလံုးကို တစ္စုတစ္စည္းတည္း သိမ္းထားခ်င္တာနဲ႕ပဲ "Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား" ဆိုတဲ့ စာစုကို ဖန္တီးလိုက္ပါတယ္။

xxxxxxxxxxxxxx



+ မေန႕က အာဆင္နယ္က QPR ကို ၂-၁ နဲ႕ရံႈးတယ္။ အဲဒီအရံႈးကို လက္ခံတယ္။ ဒီေန႕မရံႈးဖို႕လိုတယ္။ မရႈံးေအာင္ဆုေတာင္းေနပါတယ္။ ေအာင္ပါေစ။ ( ဧၿပီလ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ အေမ-ကၽြန္ေတာ္ဆံပင္ေတြျဖဴလာၿပီအေမ။
အေမ-ကၽြန္ေတာ္ေဒါသထြက္ရင္ေသြးတိုးၿပီးေခါင္းကိုက္တတ္တယ္အေမ။ အေမ-ကၽြန္ေတာ္အရင္ကထက္ပိုေမာေမာလာတယ္အေမ။
အေမ-ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြျဖဴတဲ့အထိ စဥ္းစားေပးခ်င္တယ္အေမ။ အေမ-ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကိုက္တာမေပ်ာက္ရင္ေနပါေစ။ ကၽြန္ေတာ့္တိုင္းျပည္မတိုးတက္ေသးတာကို ေဒါသ ထြက္ေနမယ္အေမ။
အေမ-ကၽြန္ေတာ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ရင္မေမာခ်င္ေတာ့ဘူးအေမ
အေမ-ကၽြန္ေတာ့္တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕ျပန္ေျခခ်မယ္အေမ။ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ၾကည္ႏူး ရင္းေပါ့။
အေမ-ကၽြန္ေတာ့္တိုင္းျပည္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းခ်မယ္အေမ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ တုိင္းျပည္မွာ ေျမႁမႈပ္ရင္းနဲ႕ေပါ့။ ( ဧၿပီလ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ တနလၤာေန႕ မနက္မိုးမလင္းခင္ကတည္းက မိုးက သည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာေနသည္။ လွ်ပ္စီးမ်ားကလည္း လက္ခနဲ၊ လက္ခနဲ။ အိမ္ကေန အလုပ္ကို စထြက္ကတည္းကခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းအားလံုးရႊဲသည္။ စေနေန႕က အလုပ္သြားစဥ္မွာလည္း ထိုသို႕ရြာ၏။ မဲေပးရသည့္ တနဂၤေႏြတစ္ရက္သာ မိုးက စင္ကာပူမွာ တိတ္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟု စဥ္းစားၾကည့္သည္။ တိုက္ဆိုင္သည္ပဲလား။ စေနမိုးသည္ ေအာင္ပြဲကို ႀကိဳသည့္ မိုးလား။ တနလၤာေန႕မိုးက်ေတာ့ ေအာင္ျမင္ၿပီဆိုေသာအခါ ေအာင္ပြဲခံ၍ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ ပို၍ ရြာခ်သည့္မိုးလား။ သည္လိုသာ ေတြးမိသည္။ ထိုသို႕သာ ရြာမည္ဆို- အို- တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲေအာင္ရြာ။ (ဧၿပီလ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ ျပည္သူ႕တရားရွင္ဆိုေသာ တရုတ္ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကိုု ျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ၾကည့္ဖူးခဲ့ၾကမည္။ ေပါင္ခ်ိန္ေျပာသြားေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိသည္။ " အမွန္တရားဆိုတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္ " ဟု သူေျပာသြားသည္။ တကယ္ကို မွန္သည္။ တနဂၤေႏြေအာင္ပြဲသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျပည္သူမ်ား ရလုိက္ေသာ အမွန္တရားအတြက္ ေအာင္ပြဲ တစ္ပြဲျဖစ္သည္ဟု ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္ကို ေအာင္ျမင္မႈမ်ားႏွင့္ ျမင္ေတြ႕လိုေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျပည္သူမ်ားက တကယ္လုပ္ေပးႏိုင္မည္ ထင္ေသာ သူမ်ားလက္သို႕ အပ္ႏွံလိုက္သည့္ အမွန္တရားအတြက္ ေအာင္ပြဲပင္။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီးကား မ်ားစြာက်န္ေသးသည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕မေမ့သင့္ေပ။ ( ဧၿပီလ ၃ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ Good Friday တဲ့။ က်န္တဲ့သူေတြေတာ့ မသိဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ အလုပ္နားရတယ္။ မိုးေလးကလည္း ေအးေနတယ္။ ရွားပါးတဲ့ ပိတ္ရက္ေလးတစ္ရက္ရလို႕ ၀မ္းသာေနမိတယ္။ ( ဧၿပီလ ၆ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ မေန႕တစ္ေန႕ကတင္ အဘဆံုးသြားလို႕ နယ္ကိုလိုက္သြားတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကို ဖုန္းလွမ္း ဆက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေခၚမရဘူး။ ႀကိဳးစားပမ္းစားကိုေခၚလိုက္ရတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကႏွစ္သိန္းတန္ ဖုန္းတစ္လံုး ၀ယ္လိုက္တယ္လို႕ၾကားရတယ္။ မနက္ျဖန္မွာ ဖုန္းလိုင္း အသစ္ေတြ စဖြင့္မွာတဲ့။ ရွိၿပီးသားေတြေတာင္ မၾကားရဘဲနဲ႕လို႕ ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိတယ္။ တေလာကလည္း မီးေတြပ်က္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အသံၾကားရတယ္။ တကယ္လည္း ပ်က္သြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဆိုၿပီးျပန္လာတယ္တဲ့။ ဒီေန႕ ထပ္ၾကားရတယ္။ ျမ၀တီကေနာက္ထပ္ လုိင္းေျခာက္လိုင္းေတာင္ထပ္ခ်ဲ႕တယ္တဲ့။ ဘယ္က လွ်ပ္စစ္ေတြနဲ႕ထပ္လုပ္ေနၾကပါလိမ့္လို႕ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာမွမေတြးတာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႕ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိေသးတယ္။ ( ဧၿပီလ ၈ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္
၁၁:၂၄ နာရီ
၁၁.၅.၂၀၁၂

Sunday, May 6, 2012

" ဘယ္ဟာက ပထမလဲ " ( ၁ )

စကားခ်ီး

ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတုန္းက အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႕ပါ။ ၀န္ႀကီး႒ာနတစ္႒ာနရဲ႕ လက္ေအာက္က ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးေတြလုပ္တဲ့ ႒ာနမွာပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိတဲ့႒ာနတစ္ခုပါ။  ဘာေတြလုပ္လဲဆိုေတာ့ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုေတြရဲ႕ ေဘးကင္းေရးကို လိုက္စစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ "၁၉၅၁ ခုႏွစ္၊ အလုပ္ရံုမ်ားအက္ဥပေဒ" ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ဥပေဒဟာ "၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ျပည္သူ႕အလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခခံ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ တာ၀န္မ်ား ျပ႒ာန္းသည့္ ဥပေဒ"ရဲ႕ နည္းဥပေဒပါ။ ဆိုလိုတာက ၅၁ ကို ခ်ဳိးေဖာက္ရင္ ၆၄ ထဲက ျပစ္ဒဏ္အတိုင္း အေရးယူလို႕ရတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕တာ၀န္က်ရာ နယ္ေျမေတြထဲကို ရန္ကုန္မွာ အဓိကထိုင္ၿပီး လွည့္ပတ္စစ္ခဲ့တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စင္ကာပူေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ဒီလိုပဲ။ Safety Supervisor တဲ့။ လုပ္ငန္းခြင္ ေဘးအႏၱရယ္ ကင္းရွင္းေရးတာ၀န္ခံ လုပ္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူမွာကေတာ့ ေဘးကင္းေရး သာမက၊ က်န္းမာေရးနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးဆိုတဲ့ အပိုင္းေတြပါ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာေတြက ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ မေတာ္တဆ ထိခုိက္မႈေတြ အေၾကာင္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံကလူေတြ အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အသိအမ်ားႀကီး ေနာက္က်ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တဲ့ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ဗဟုသုတဖလွယ္တဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႕ ေျပာၾကည့္ပါမယ္။ စင္ကာပူမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ေစာေရာက္ၿပီး Safety Officer ျဖစ္ေနသူေတြ တစ္ပံုႀကီးပါ။ Safety Coordinator ေတြလည္း မ်ားမွမ်ား။ ကၽြန္ေတာ့္အဆင့္က Supervisor အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္လာခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳရယ္၊ စာေရးၿပီးေျပာလို႕ရတယ္ ဆိုတဲ့အသိရယ္၊ မေျပာရင္လည္း တခ်ဳိ႕လံုး၀မသိေလေတာ့ ေသတာ၊ ဒဏ္ရာရတာေတြ ေလ်ာ့ေစခ်င္လို႕ရယ္၊ လံုး၀မျဖစ္ေစခ်င္လို႕ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းသိရင္ နည္းနည္း အက်ဳိးရွိတန္ေကာင္းတယ္လို႕ ယူဆလို႕ ကိုယ့္ဘာသာ Coordinator  မျဖစ္ခင္၊ Officer မျဖစ္ခင္ သိသမွ် ခင္းက်င္းျပသလိုက္ရပါတယ္လို႕ စကားဦး သမ္းပါရေစ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး စစ္ခဲ့တဲ့ မေတာ္တဆထိခိုက္မႈတစ္မႈက ပဲခူးတိုင္းမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ပဲခူးတိုင္းအေရွ႕ျခမ္းကိုတြဲကိုင္ရပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ျဖစ္တာက အရက္ခ်က္စက္ရံု တစ္ရံုမွာပါ။

ျဖစ္တဲ့သူက အေဒၚႀကီးတစ္ဦးပါ။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။

သူတို႕စက္ရံုက အရက္ခ်က္ရင္ ကုန္ၾကမ္းကို ႀကံကေနယူပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႀကံကို အရည္ႀကိတ္ပါတယ္။ အရည္ႀကိတ္တယ္ဆိုတာမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းေဘးက ႀကံရည္ဆိုင္ေရာင္းသလို ႀကိတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နဲ႕လွည့္ေနရင္ ဘယ္ၿပီးပါေတာ့မလဲ။ ဒီေတာ့ ေမာ္တာနဲ႕ ႀကိတ္ပါတယ္။

အဲဒီေန႕က အဲဒီအေဒၚႀကီးဟာ အဲဒီစက္မွာ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္ေနတာပါ။ အခ်ိန္က ထမင္းစားခ်ိန္။ ဘာလို႕သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနလဲဆိုေတာ့ သူက ပုတ္ျပတ္သမား။ တစ္ရက္ကို ဘယ္ေလာက္ထြက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရမယ္ဆိုတာမ်ဳိး။ ဒီေတာ့ သူမ်ားထမင္းစားသြားေတာ့ သူက်န္ေနခဲ့တယ္။ သူစားၿပီး ျပန္လုပ္ေနတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ တစ္ေယာက္မွ ရွိမေနဘူးဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာပါ။ ပိုဆိုးတာက ႀကံရည္ထုတ္စက္က ပင္မစက္ရံုနဲ႕ စည္းရိုးျခားၿပီး ေတာ္ေတာ္လွမ္းသလို ႀကံကြင္းေတြနားမွာ ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ လယ္ယာနဲ႕ ပိုနီးပါတယ္။ ပင္မစက္ရံုကေန လမ္းမကိုထြက္ ၿပီးမွ အျပင္ဘက္ကေန ျပန္၀င္ရပါတယ္။ လမ္းမကေန ႀကံရည္စက္ေနရာကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ ၀င္ရပါေသးတယ္။ ေျပာရရင္ ေခၚမၾကား၊ ေအာ္မၾကားေပါ့။

အဲဒီအေဒၚႀကီးဟာ အဲဒီေန႕က စစ္အကႌ်၀တ္ထားပါတယ္။ ဒါလည္း အေရးပါလို႔ ထည့္ေျပာတာပါ။ သူက တစ္ေယာက္တည္း ႀကံႀကိတ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလိုႀကိတ္တဲ့အခါ သူက ႀကံစက္ရဲ႕ေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ႀကံေခ်ာင္းကို ထိုးထည့္ရပါတယ္။ သူသတိမထားမိတာက သူရပ္ေနတဲ့ဘက္က စက္ေဘးမွာ Gear Wheel လို႕ေခၚတဲ့ ေခြးသြားစိတ္ေတြပါတဲ့ ဘီးလံုးေတြရွိေနတာပါ။ သူက အဲဒီဘက္ကရပ္ၿပီးႀကံေတြကို စက္အလယ္မွာရွိတဲ့ ႀကိတ္လံုးႏွစ္လံုးၾကားကို ထည့္တာပါ။ သူမသိတာက အဲဒီ ေခြးသြားစိတ္ေတြပါတဲ့ ဘီးေတြမွာ ဘာအကာအရံမွမရွိပါဘူး။ အသြားေတြက ဒီအတိုင္းပဲ ေပၚေနတာပါ။

 ေခြးသြားစိတ္ဘီး နမူနာပံု

အဲဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပဲ အေဒၚႀကီး၀တ္ထားတဲ့ စစ္အကႌ်လက္စဟာ အဲဒီေခြးသြား စိတ္ေတြထဲကို စညပ္ပါေတာ့တယ္။ ေခြးသြားစိတ္ဘီးႏွစ္လံုးဟာ အတြင္းဆန္႕က်င္ဘက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လည္ေနတာမို႕ ညွပ္ထားတဲ့ အကႌ်ကိုစဆြဲပါတယ္။ အေဒၚႀကီးရဲ႕လက္ပါသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွရုန္းလို႕မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူ၀တ္ထားတဲ့ စစ္အကႌ်စဟာ အသားက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မၿပဲလို႔ပါ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ စက္ကို ရပ္တဲ့ခလုတ္ဟာ သူ႕ဘက္မွာ ရွိမေနပါဘူး။ သူရပ္ေနတဲ့ဘက္နဲ႕ တျခားဘက္မွာပါ။ ဒီေတာ့ သူသြားပိတ္လို႕ မရပါဘူး။ လက္နဲ႕ေတာင္ မမီတဲ့ေနရာမွာပါ။ ေကာင္းၿပီ။ သူမပိတ္ႏိုင္လို႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိလားဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ လွမ္းေခၚဖို႕ က်ေတာ့လည္း ေခၚမၾကား၊ ေအာ္မၾကားပါ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီအေဒၚႀကီးရဲ႕လက္ ေခြးသြား စိတ္ေတြၾကားမွာ အညပ္ခံလို္က္ရပါတယ္။

 အေရးေပၚခလုတ္ နမူနာပံု

ကၽြန္ေတာ္သြားစစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာ၀န္က လက္ျဖတ္ရမယ္လို႕ေျပာလို႕ တံေတာင္ကေန ျဖတ္ပစ္ လိုက္ရပါတယ္။

အဲဒီ မေတာ္တဆထိခို္က္မႈကို ျပန္ၾကည့္ရင္ -

၁။ လည္ပတ္ေနတဲ့ စက္ေတြမွာ ကာမထားပါဘူး။
၂။ ေဘးမွာ အကူလူရွိမေနပါဘူး။
၃။ အေရးေပၚ ခလုတ္ပိတ္ဖို႕ စက္နဲ႕ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ထားထားတာပါ။
၄။ သူရပ္ေနတဲ့ ေနရာမွားတာလည္း ပါပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလို သံုးသပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံက ဥပေဒမွာေတာ့ ၅၁ ဥပေဒထဲမွာ ပုဒ္မ ၂၃ က စက္ကိရိယာေတြကို အကာအရံေတြ တပ္ဆင္ရမယ္လို႕ ပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဥပေဒထဲကလို အျပင္မွာ လုပ္တာကေတာ့ အစဥ္အလာအရ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စက္မႈ ဇုန္ေတြမွာ ေရာက္လာတဲ့ စက္အသစ္ေတြမွာေတာ့ မူလစက္မွာ လာကတည္းက အကာေတြ ပါၿပီးသားပါ။ စင္ကာပူမွာေတာ့ ေမးစရာကို မလိုေတာ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးသမွ် အားလံုးအကာေတြနဲ႕ခ်ည္းပါပဲ။

 စက္ေတြကို အကာအရံေတြ တပ္ထားတဲ့နမူနာပံု

ဒီေတာ့ စက္ေတြသံုးရင္ အႏၱရာယ္ရွိတယ္၊ လည္ပတ္ႏိုင္တယ္ လို႕သိေနရင္ ကာထားတာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ၾကည့္ရင္ အကူလူလိုတယ္ ဆိုတာလည္း ထင္ရွားပါတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ့ Body System လို႕ေျပာပါတယ္။ တစ္ေယာက္လုပ္ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ အနားရွိရမွာပါ။ မရွိရင္ မလုပ္နဲ႕ေပါ့။ ရွင္းပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သံုးရမယ့္ အေရးေပၚခလုတ္။ ဒါလည္း ကိုယ္အသံုးျပဳမယ့္ စက္နဲ႕ နီးေနရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ေ၀းရင္ေတာ့ အလြယ္တကူ ပိတ္လို႕မရႏိုင္ပါဘူး။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဒီလို Mini Circuit Breaker ေတြသံုးပါတယ္

 ဒါကေတာ့ တကယ္စက္ႀကီးေတြအတြက္ သံုးတဲ့ အေရးေပၚခလုတ္နမူနာပံုပါ

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာပါ။ ႀကံေခ်ာင္းထည့္တာ တျခားေနရာေတြက ထည့္လို႕ရရဲ႕သားနဲ႕ ေခြးသြားစိတ္ဘီးေတြ ရွိတဲ့ေနရာက ရပ္ၿပီးမွ ထည့္တာေတာ့ ဗဟုသုတနည္းတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါတယ္။ ႀကီးႀကပ္မႈလည္း အားနည္းပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္ ကိုယ္အႏၱရာယ္ ကင္းတဲ့ ေနရာမွာ ရပ္ၿပီးလုပ္ဖို႕လိုတယ္ဆိုတာလည္း မေမ့သင့္ဘူးဆိုတာ ဒီအျဖစ္က သက္ေသပါ။

ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ဆံုးရႈံးသြားရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ လက္တစ္ဖက္မရွိဘဲ ရပ္တည္ရပါေတာ့မယ္။

တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့ ျပန္ေတြးမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခါ ဘယ္ဟာက ပထမ ဦးစားေပးလဲလို႕။ တည့္တည့္ေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးၾကည့္ၾက ပါေတာ့လို႕ပဲ ေျပာပါရေစ။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္လာတဲ့ သူမို႕ ျမန္မာျပည္မွာ ေနကတည္းက "လုပ္ငန္းခြင္ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးသည္ ပထမ" ဆိုတဲ့ စာတန္းေလးေတြ ေတြ႕ရင္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိေတာ့တာပါပဲ။ စင္ကာပူမွာေတာ့ " Safety First " လို႕ အၿမဲေအာ္တဲ့ အသံကို ၾကားေနရေတာ့ ေန႕တိုင္း တပ္လွန္႕ေနသလိုပါပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အသက္ေမြးရတာ ေက်နပ္စရာ တစ္ခုအျဖစ္ သိလာရလို႕ လူေတြရဲ႕ ေဘးကင္းေရးကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားမိတာပါပဲ။         ။

ဆူးသစ္
၁၄: ၄၇ နာရီ
၆.၅.၂၀၁၂


Thursday, May 3, 2012

"ကၽြန္ေတာ့္မွတ္စု" (၁၁)


+       ေယာက်ာ္းေကာင္း ေယာက်ာ္းျမတ္တို႕၏ တန္ဆာဆင္ျခင္း အဂၤါေျခာက္ပါး
      
        - ဦးေခါင္းထက္မွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္ရာႏွင့္တန္ဆာဆင္ရမည္။
        - နားႏွစ္ဖက္မွာ ဗဟုသုတျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရမည္။
        - ခံတြင္းမွာ သစၥာစကားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရမည္။
        - လက္ရံုးႏွစ္ဖက္မွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရမည္။
        - လက္ႏွစ္ဖက္မွာ လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္းျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရမည္။
        - စိတ္ႏွလံုးမွာ ရဲစြမ္းသတိၱျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရမည္။

( စာဏက်နီတိက်မ္း တတိယတြဲ-လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး )

+      မိန္းမေကာင္းျဖစ္ရန္ လုိေသာအခ်က္

၁။ အေျပာအဆိုယဥ္ေက်းရန္
၂။ ဗဟုသုတစုေဆာင္းဖို႕မေမ့ရန္ ႏွင့္ အၿမဲသတိရွိရန္
၃။ ကုသိုလ္ျပဳဖို႕မေမ့ရန္
၄။ သန္႕ျပန္႕ၿဖီးလိမ္းျခင္းႏွင့္ စနစ္တက်၀တ္စားတတ္ရန္
၅။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အလွအပကို ဦးစားေပး၍ မယုတ္မလြန္၀တ္ရန္
၆။ အလွအပကို အလြန္မက္ေမာျခင္းမရွိရန္
ရ။ အတြင္းစကားကို အျပင္ေျပာေလ့မရွိရန္
၈။ မေကာက္က်စ္မစဥ္းလဲရန္
၉။ အသြားအလာႏွင့္ အေပ်ာ္အပါး ဆင္ျခင္သြားလာတတ္ရန္
၁၀။ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္တတ္ျခင္းႏွင့္ အိမ္တြင္းသန္႕ရွင္းစြာ ေနတတ္ရန္
၁၁။ အသံုးအစြဲဆင္ျခင္တတ္ျခင္းႏွင့္ ေခၽြတာသံုးတတ္ရန္
၁၂။ မိဘဆံုးမမႈကို နာခံတတ္ရန္
၁၃။ ပ်င္းရိမႈမရွိ၊ ဖ်တ္လတ္စြာလုပ္တတ္ရန္
၁၄။ အခ်စ္ကို နားႏွင့္ေရြးခ်ယ္ၿပီး အလြယ္တကူလက္ခံမႈမရွိရန္
၁၅။ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္ေနတတ္ရန္

( အဆိုပါ မိန္းမေကာင္းျဖစ္ရန္ လိုေသာအခ်က္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ရွာေဖြေနမွန္းသိ၍ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခင္ေသာ ညီမငယ္တစ္ဦးမွ သူမွတ္ယူထားသည္ကို   ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ၿပီး မည္သည့္စာအုပ္မွ ကိုးကား ထားသည္ကို ေရးမထားေသာေၾကာင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ အဆိုပါ အခ်က္မ်ားသည္ အမွန္ တကယ္လည္း လိုက္နာက်င့္သံုးသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္မိေသာေၾကာင့္ စာအုပ္အကိုးကို မသိေသာ္လည္း မွတ္ယူႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပ လိုက္ပါသည္။ )
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...