Thursday, September 30, 2010

'' ကိုငွက္ေျပာေသာအိပ္မက္ထဲကရထားႀကီး ''



ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အႀကိဳက္ဆံုးအဆုိေတာ္တစ္ဦးရွိသည္။ ငွက္ႀကီးဟုသူတို႕ေလာက ကေခၚေသာ၊ ကိုငွက္ဟု အမ်ားကေခၚေသာ ' ထူးအိမ္သင္ ' ျဖစ္သည္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခုႏွစ္ကြာျခားၿပီး ေမြးေန႕တူ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဇူလိုင္လ(၁)ရက္ဖြား၊ ကိုငွက္ကိုအရူးအမူးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္က သူႏွင့္ေမြးေန႔တူျဖစ္ရျခင္း ကိုလည္း အၿမဲဂုဏ္ယူေနမိသည္။ ကိုငွက္ဆံုးသည္႕အခါ ' သားလတ္ ' ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္မွာ ' အျမင့္ပ်ံငွက္တစ္ေကာင္အတြက္ေျမျပင္ေပၚမွ လူသားတစ္ဦး၏ဆႏၵ ' ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကိုငွက္သီခ်င္းမ်ားကို ျပန္မဆိုေစရန္ ေဆာင္းပါးေရးခဲ႔သည္။ (ထိုေဆာင္းပါးကို အလ်ဥ္းသင့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေဖာ္ျပေပးပါမည္ ) ။

' ထူးအိမ္သင္ ' ဟုဆိုလိုက္လွ်င္ ' အေမ႔အိမ္ ' သီခ်င္းကိုေျပးျမင္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အႀကိဳက္ဆံုး သီခ်င္းမ်ားထဲမွာ ထုိသီခ်င္းလည္းပါသည္။ ' အေမ႕အိမ္ ' ကိုေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါသည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္႕သီခ်င္းကကိုငွက္၏ Masterpiece ဟုပင္ဆိုရမည္႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္၊ကၽြန္ေတာ္႕ လက္ရွိဘ၀ႏွင့္လည္း တိုက္ဆိုင္လြန္းသည္။ ထိုသီခ်င္းကို ေအာင္ရင္လည္းဆိုသည္။ ကိုငွက္လည္းဆိုသည္။

''ပူေလာင္မြန္းက်ပ္တဲ႔ငါ႔ရဲ႕၀ိညာဥ္×××××ထြက္ေပါက္လံုး၀မရွိခဲ႔ေတာ႕××××ၾကည္လင္လတ္ဆတ္တဲ႕ ကေလးဘ၀ေကာင္းကင္××××××ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေပါ႕××××××ေရႊေရာင္ေတာက္ပတဲ႔ေန႔ရက္မ်ားစြာ ×××× ျပန္လည္တမ္းတမိတဲ႔အခိုက္××××××ငါျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔တစ္ျခမ္း ပဲ႕ညတို႔ေလွာင္ရယ္ေန ''

ကိုငွက္က သူ႕သီခ်င္းပထမပိုဒ္မွာ ထိုသို႕ဖြဲ႕ဆိုသည္။

ကၽြန္ေတာ္ယခု စင္္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနသည္။ ယခင္ကျမန္မာျပည္မွာ ကုမၸဏီအလုပ္၊ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္း အလုပ္ လုပ္ခဲ႔ဖူးသည္။ မည္သည္႕အလုပ္မွ် ေကာင္းေကာင္း နားနားေနေန မေနရ။ တခ်ိဳ႕ကထင္သည္၊ ၀န္ထမ္းကနားရမွာေပါ႕ဟု။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ႔ေသာအလုပ္ကမနားရ။ ယခု စင္ကာပူေရာက္ေတာ႕ ပိုဆိုးသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔နာရီသံပတ္သည္ နံနက္ငါးနာရီခြဲ၊ ငါးနာရီတစ္ဆယ္႔ငါး၊ ငါးနာရီေလးဆယ္႔ငါး မွာအၿမဲရွိသည္။ တနလၤာမွသည္စေနအထိ ၊ ခုေနာက္ပိုင္းဆို တနဂၤေႏြအထိ။ တခ်ိဳ႕လဆို တနဂၤေႏြ သံုးပတ္ပင္ ဆက္လိုက္ေသးသည္။

တစ္ေနကုန္လာသမွ်ျပႆနာ ဒိုင္ခံရွင္း။ ညဆို ခုႏွစ္နာရီခြဲျပန္ေရာက္သည္႔ေန႔သည္ အေစာဆံုး။ ကံဆိုးလွ်င္ ကိုးနာရီခြဲ သြားေသးသည္။ ထိုလိုေန႔မ်ိဳး မ်ားစြာၾကားမွာ ေငြရေနေသာ္ျငား ဘ၀က ဘာလဲဟုေတြးမိလာသည္။

ကၽြန္ေတာ္႕၀ိညာဥ္က ပူေလာင္မြန္းက်ပ္ေနေလၿပီ။ ဘယ္လိုထြက္ေပါက္ရွာရမလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀လိုေအးျမေသာခံစားမႈမ်ားလည္းမရွိေတာ႔။ ဟိုစဥ္ကကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ႕ေသာ အနာဂတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးဘ၀၏ေကာင္းကင္၊ ယခုေတာ႔ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္၊ သည္အခ်ိန္မွာေနာက္လွည္႕ ၾကည္႕လွ်င္ ဟိုစဥ္ကေလးဘ၀သည္ ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာေန႔မ်ား။

ယခုကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းရသမွ် ေမာပန္းလြန္းလွ၏။ အလုပ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ခဏခဏလန္႕ႏိုးေသာညမ်ား မေရတြက္ႏိုင္။ ရေသာအခ်ိန္မွာစာဖတ္ခ်င္၍၊ ေဘာလံုးပြဲၾကည္႔ခ်င္၍ တခ်ိဳ႕ညမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ အိပ္ခ်ိန္မ်ားကို ထိုးေကၽြးလိုက္ရသည္။ ညသည္ တစ္ျခမ္းပဲ႕ရံုမက အစိတ္စိတ္အၿမႊာၿမႊာ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သေရာ္ေနသည္။ ဘ၀ကိုရယ္ပြဲဖြဲ႕ေနသည္။ ကိုငွက္လည္းကၽြန္ေတာ္႔လို ခံစားခဲ႔ရဖူးသည္ ထင္၏။

''အိမ္မက္ဆန္းတစ္ခုညစဥ္ေတြ႕ေန××××××ငါေလရထားႀကီးတစ္စီးနဲ႔ေပါ႕×××××ဘယ္ဆီမွန္းလည္း မသိတဲ႔ခရီးစဥ္×××××အေမွာင္မွာခုတ္ေမာင္းရင္း××××××ငါဟာတစ္ဦးတည္းေသာအၿမဲတမ္းခရီးသည္×× ×××× ေနရာအခ်ိန္ပညတ္ခ်က္မဲ႕×××××ဆူညံကြဲအက္တဲ႔ႏွလံုးသားေခါင္းေလာင္းျမည္သံေတြ ''

ကိုငွက္က ဒုတိယပိုဒ္ကို ထိုသို႕ဖြဲ႕ဆိုသည္။

ကၽြန္ေတာ္က ကိုငွက္လို အိပ္မက္မမက္ပါ။ သို႕ေသာ္ ကိုငွက္ေျပာေသာ ရထားႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္စီးေနမွန္း သိသည္။ ထိုရထားႀကီးသည္ ဘ၀ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သံသရာဆိုတာလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘာသာလည္း ဘယ္ေရာက္မည္မွန္းမသိ။ ကိုငွက္မွန္သည္။ သူစီးေနခ်ိန္ သူတစ္ေယာက္တည္း။ ကၽြန္ေတာ္စီးေနခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာ ေရာက္မည္မရွိ။ မသိ။ ထို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ႏွလံုးသားမ်ားက ေခါင္းေလာင္းထိုးသံမ်ား ဆူညံေနသကဲ႕သို႕ ခံစားရသည္။

'' အေမွာင္နဲ႔အလင္းမကြဲျပားတဲ႕ေကာင္းကင္××××ညလြင္ျပင္ကိုေဖာက္ခြဲတိုး၀င္××××× မီးရထားႀကီး တစ္စီးငါ႕၀ိညာဥ္ကိုသယ္ေဆာင္ခုတ္ေမာင္းရင္း×××××အို သံသရာရွည္မယ္႔ခရီး×× ××ဘယ္ဆီေရာက္မယ္ ငါလည္းမသိ××××ဒီအိပ္မက္ကႏိုးတိုင္းရင္မွာေၾကကြဲမိ "

ကၽြန္ေတာ္္လည္းကိုငွက္လိုေတြးၾကည္႕သည္။ ဘာမွန္းမသိေသာ ဘ၀ဆိုတာႀကီးက မေရရာ၊ ညလြင္ျပင္ႀကီးႏွင့္ တူသည္။ ထိုအထဲတြင္ ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနရေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ အေမွာင္ႏွင့္အလင္း မသဲကြဲသည္႕ၾကားမွ ရထားလိုက္စီးရသည္႕ႏွယ္။ ယခုကၽြန္ေတာ္တို႕လုပ္ေနရေသာ အလုပ္မ်ားသည္ မည္သည္႔အခ်ိန္တြင္ ရပ္တန္႕သြားမည္နည္း။ မည္သည္႔အခ်ိန္အထိ ထိုသို႕ဆက္လက္ လႈပ္ရွား ေနရဦးမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိညာဥ္မ်ားဆက္လက္ေရြ႕လ်ား သြားႏိုင္သည္႕ ေနာက္ဘ၀ ဆိုသည္႕တိုင္ ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနရဦးမည္လား။ ထိုသို႕ ေတြးမိသည္႔ အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားတြင္ နာက်င္ေၾကကြဲသလိုခံစားရသည္။

ကိုငွက္ကေတာ႔ေျပာသြားေသးသည္။ သူမက္ခဲ႔သည္႕အိမ္မက္ကႏိုးတိုင္း ရင္မွာေၾကကြဲမိသည္တဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းစရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္သည္။ ကိုငွက္ ေရး/ဆို ျပခဲ႕သည္႕ ထို '' အိပ္မက္ထဲကရထားႀကီး '' သီခ်င္းကိုၾကားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းစကိုွ ရွာရန္ သတိေပးေနသလိုခံစားရပါသည္။ ထိုအတြက္ သူ႕အႏုပညာကို ခံစားရင္း ကိုငွက္ကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္ ။ ။

သားလတ္



ပိန္းရြက္ေပၚကေရမ်ား


အစိမ္းသက္သက္
ပိန္းရြက္ေပၚကိုက်တဲ႔ေရ။

ေပါက္ခနဲ က်ပါလုိ႔
ေရာက္ဆဲမွာ သူတို႔မၿမဲေပဘူး
တြဲရရြဲ စီရရီနဲ႔
ဟိုဒီေျပးေန။

အက်မနာေအာင္ တမင္ခံကာ
သခင္ထံမွာ တယုတယထားလည္း
သူတို႔ဘ၀က မၾကာရွည္
ခမ်ာတို႕ေလ ေလွ်ာဆင္း။

သခင္အရြက္ကို စိမ္းပါလို႔
ပင္ထက္က ေသြတိမ္းကာ
ေလယိမ္းရာ လိုက္ပါဆင္း
ေလတိုက္ရာ ငိုက္ပါရင္းနဲ႔
တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႕ အတူမေနပဲ
သူတို႔ေတြ တစ္သိုက္တစ္သင္းရယ္
မိုက္လိုက္ေလျခင္း ။ ။


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

ကိုယ္ပိုင္အေတြးတစ္ရပ္အေၾကာင္း



အေတြးတစ္ရပ္
ေပးဆပ္ဖို႔ ရင္ထဲမွာ။

အစဥ္အၿမဲသာရွိေလေတာ႔
ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္သိပါလို႔
အျမင္အၾကည္႕မွန္သမွ်ကိုယ္႔၀န္တာ။

အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္သင့္ရင္လည္း
ေနာက္မတြန္႔ မေၾကာက္ရြံ႕ပါဘူး
ေသဖူးဖို႔ပဲ အေတြးပါ
ေၾကာက္တတ္ရင္ ေဘးခြာအၿမဲ။

တစ္ပါးသူအတြက္လား
မိသားစုအတြက္လား
ကိုယ္က်ိဳးကို ဖက္မထားပါလို႔
အသက္မ်ားလည္း ေသေစရည္ကာ
ေန ေနၿပီဆိုတာဘယ္သူသိမွာလဲ
အပူမရွိရင္ ႀကိတ္၀မ္းသာတတ္
အပူျပည္႕ရင္တိတ္တိတ္ေဆြးတတ္ဆဲနဲ႔
(ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ေလ..................)
ေပးဆပ္ေၾကကြဲ ။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

ခ်စ္သူေတြရဲ႕အားမာန္



အခုဘ၀
သမုဒယဆိုတဲ႔သည္ႀကိဳးမွ်င္။

တိုးငင္ကာရစ္ပတ္ဆဲ
ခ်စ္တတ္ၿမဲပင္။

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နားလည္ၾကလွ်င္
ဘ၀တြင္ေလွ်ာက္လွမ္း။

အေဖာ္နဲ႔ဆိုေတာ႔လည္း
အေပ်ာ္မမဲ႔ပါ ဘ၀ခရီးမွာလ
ေၾသာ္..သူနဲ႔သာဆို ေလွ်ာက္မၿငီးပါေပါ႔
ႏွစ္ေယာက္တစ္ခရီးတည္း သြားၾကလို႔
အားရေအာင္ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းလည္း
မႏြမ္းပါ ေရွ႕ခရီးလမ္းအတြက္
ျဖည္႕ဆည္းဖို႕စြမ္း ။ ။


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

Wednesday, September 29, 2010

"ကၽြန္ေတာ္႕အခ်စ္ဆံုး အခ်စ္ဦး"

မပစ္ဖူး
အခ်စ္ဦးရယ္လို႕
ရည္စူးကာခ်စ္ခဲ႔သည္။

ရင္ထဲမွာ ရွိသမွ်ေတြလည္း
အစဥ္အၿမဲသာသိရေစဖို႔
(တစ္ဖြဖြနဲ႔ ...............)
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕တိုင္တည္ရည္။

အခ်စ္ေပးမွာလား
ပစ္ေျပးခြာမလားရယ္နဲ႔
ခံစားကာကၽြန္ေတာ္ၾကည္႔ပါလို႕
ေမွ်ာ္မိပါရဲ႕ ခ်စ္သူဆီ
အျပစ္ဟူသည္မရွိဖူး။

အေျဖေပးေလေတာ႔
အေနေ၀းေအာင္ အပူအစိမ္းေတြနဲ႔
သူတိမ္းကာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပုန္းလို႕
ရွိ ရွိသမွ်အခ်စ္ေတြဆံုးကာ
အျပစ္ အမုန္းေတြ အေစခံခဲ႔ဖူးပါတဲ႔
(သူေလ..................)
ကၽြန္ေတာ္႔အခ်စ္ဦး ။ ။

သားလတ္


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"အေတြးငွက္"

ေျပးမထြက္ပါနဲ႔လို႔
အေတြးငွက္တို႕ေတာင္းပန္ခ်င္။

တားမရခ်င္ေသးတာေၾကာင့္
အပါးကပင္ ေသာကေတြျမင္လ်က္ေျပးလို႔
တမင္သက္သက္ေ၀းေ၀းႏွင္။

ၿငီးမမုန္းပါတဲ႔
ခရီးဆံုး ဘယ္အနားမွာမို႔
ဘယ္ကိုသြားသလဲ ေငးခိုက္တြင္
ေျပး - လိုက္ခ်င္ရဲ႕ သူ႕အနား။

ဂရုမထား
အမႈမထားေပဘု
ခ်စ္သူအနားမွာ တ၀ဲ၀ဲနဲ႕
အၿမဲကဲကာ လူးလာျမဴးေလေတာ႔
ဟိုတစ္ခါ တစ္ႀကိမ္ရူးပါလို႔
အိမ္ဦးမွာမၾကင္ျပန္ အႏွင္ခံဒဏ္ရာရတာေတြလည္း
နင့္သခင္ထံ ခံကာသာ ဘယ္မွာေပ်ာက္ပါလိမ္႔
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ကာမေရာက္ခ်င္တာေၾကာင့္
ငါ႕အိမ္ေပါက္ အေမွာင္မွာျပန္လာရင္ျဖင့္
ေတာင္ပံကို ခ်ိဳးကာဖ်က္မယ္
ဆိုးတဲ႔ငွက္သား ။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"ထာ၀စဥ္ရာဇ၀င္တြင္မယ္႔အခ်စ္မ်ား"

မေမွ်ာ္ရဲတဲ႔ အခ်စ္
မေခၚရဲတဲ႔ အျဖစ္ေတြနဲ႕
ေတာ္တာ္လည္း ခ်စ္မိပါၿပီခင္။

အခ်စ္အတြက္မို႔
အျပစ္ဖက္လို႔ ရက္စက္ရင္လည္း
ကိုယ္ကေတာ႔ ပိုခံုမင္။

တမ္းတခဲ႔တဲ႕ဟိုအရင္ကာလမွာေတာ႔
လိုခ်င္တာက ထာ၀စဥ္ပင္
ရာဇ၀င္တြင္မယ္႔ တစ္ပါးသူအခ်စ္မ်ား။

အမွားယူပစ္တာလား
တအားမူရစ္တာလားလို႔
သူ႕အျဖစ္မ်ားမွာစိတ္၀င္စားပါေတာ႔
အိပ္လွ်င္အနား၊ သြားလွ်င္အနားမွာမို႔
တအားပင္ဘယ္ေပ်ာ္ျဖစ္ေတာ႔မလဲ
တကယ္ေသာ္ခ်စ္ရင္ သူအလုိက္တသိနဲ႔
ႀကိဳက္မိသူ ရင္ခြင္လွစ္ကာ
(အခ်စ္ေတြေလ................)
ထားရစ္ကာသြား ။ ။

သားလတ္

( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"အနမ္းတစ္ရိႈက္၏ျဖစ္တည္မႈ"

အနမ္းတစ္ရိႈက္
လြမ္းဟိုက္မေျပ၊ ေ၀ဒနာျဖစ္
ရွည္ၾကာသစ္ေတာ႔
ခ်စ္မိသည္က အျပစ္ေပါ႕သခင္။

သခင့္အနမ္း
ရင္ကုိကၽြမ္းေစ၊ ရည္မွန္းေလ၍
ေမ႔လွ်င္လက္ေဆာင္၊ တစ္သက္ေႏွာင္ဟု
အခုဘ၀ေစ
သမုဒယေ၀လို႕
နမ္းေျခြေလသလား ေျပာပါသခင္။

အခုေတာ႔လည္းသခင္ရယ္...........
သခင္ရည္မွန္း
ထိုအနမ္းကို၊ ကၽြမ္း၀င္စြဲလမ္း
အၿမဲတမ္းျဖစ္၊ သည္းႏြမ္းရစ္ဆဲ
သခင္လည္းေပ်ာ္၊ ေက်နပ္ေနာ္ဟု
အေဖာ္ကြဲသူ၊ ရင္အပူႏွင့္
ေသာကျဖင့္သာေျပာပါမည္။ ။

သားလတ္

( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"လမ္းေပ်ာက္အိပ္မက္"

စိတ္အထက္စြဲေမြ႕သူမို႕
အိပ္မက္ထဲေတြ႕လ်က္။

အေမ႔ခက္သူမို႕
ေတြ႕လ်က္ပါအိပ္ေနဆဲမွာေတာင္မွ
စိတ္မေျပကာမာန္ခဲသူ သူ႕အၿငိဳးေတြေၾကာင့္
အပူတိုးကာေသာကလႊမ္းေလာက္ပါလုိ႕
ေလာကထဲလွမ္းတစ္ေခါက္အျပန္သိပ္ခက္ပါတဲ႔
လမ္းေပ်ာက္အိပ္မက္။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"ေပ်ာ္ခြင့္ေပးပါ"

အခ်စ္သိေပမယ္႔
အျဖစ္မရွိသူပါေလ။

ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႕လ်က္ေတာင္မွ
စကားမထြက္ေပ။

ႏံုခ်ာလွတဲ႔အဲဒီ႔အေျခ
သိေလရင္ (ကုိယ္) ဘယ္လိုေနမလဲ။

ဖြင့္မေျပာ
တစ္ဆင့္မေျပာေပမယ္႕
ခင့္သေဘာမွာကိုယ္႕စိတ္သိရင္ေတာ႕
(ခင္ရယ္................)
ေပ်ာ္မိမွာပဲ။ ။

သားလတ္


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"ေမွ်ာ္ၾကည္႕ပါလွည္႕"

တကယ္သာခ်စ္ရင္ေတာ႔
ငယ္တာအျပစ္လို႔မထင္ေစခ်င္။

အခ်စ္ေရးမွာအျဖစ္မရွိသူမို႕လည္း
ေတြးေတြးပူပင္။

ၾကင္နာဟန္အရိပ္ျပေလေတာ႔
ရင္မွာအမွန္ႀကိတ္မွိတ္ေဖ်ာက္ဆဲ
စိတ္ကလည္းေပါက္ကြဲခ်င္
ႏွစ္ေယာက္တည္းပင္ေနခ်င္ခဲ႔။

ႏွစ္ေယာက္ဆံုအေတြ႕တိုင္းမွာေတာင္မွ
ေပ်ာက္ကုန္တဲ႔စကားေတြနဲ႔မို႕
မၾကားေလေအာင္တမင္ေျပာတာပဲရယ္လို႕
ရင္ထဲစကားနားလည္စြာနဲ႔
အားငယ္ကာေနသူအေပၚ သိစြာနဲ႔ရယ္
(မ ရယ္.....................)
ေမွ်ာ္ၾကည္႕ပါလွည္႕။ ။

သားလတ္


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"လြမ္းေနပါေနာ္"

ခ်စ္မီး....................
ၾကင္နာေသာလက္
တြဲကာယွက္တဲ႕၊ သြားခဲ႔လမ္းမွာ
ခ်စ္ေမတၱာေတြ၊ ညင္သာေျပာၾကား
ခ်စ္စကားေတြ၊ ဘယ္နားမွာေန
ဘယ္ေနရာေရာက္၊ တို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ၊ မေမ႔ပါနဲ႔
စိတ္မွာစြဲကာ လြမ္းေနပါေနာ္။

ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ
ေမွး၀င္ခိုအိပ္၊ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္
တည္ရွိလွ်က္တြင္၊ လွ်ပ္ျပက္အနမ္း
စိုႏႈတ္ခမ္းမွာ၊ ေႏြးေထြးတာေတြ
ဘယ္ခါမေမ႔၊ ရာသီေရြ႕လည္း
ေတြ႕ဆဲေတြ႕ကာ လြမ္းေနပါေနာ္။

ဘ၀အတြက္
ခဏခက္ဆဲ၊ ေျဖခ်က္နည္းကာ
အသည္းမွာကၽြမ္း၊ စိတ္မွာႏြမ္းလည္း
လြမ္းဆဲလြမ္းပါ၊ ေမာင့္ကိုသာေလ
ဘယ္မွာစားစား၊ ဘယ္နားမွာအိပ္
ေမာင့္အရိပ္ျမင္၊ စိတ္တြင္သတိရ
ထာ၀ရခ်စ္၊ ေမ႔ပစ္မွာစိုး
အပူတိုးလို႕၊ ခ်ိဳးသြားသစၥာ
ထားရစ္မွာကို၊ ကိုယ္သာေျဖခက္
အေနခက္ဆဲ
အိပ္မက္ထဲေတာင္ လြမ္းေနပါေနာ္။ ။

သားလတ္


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"အတိတ္သစ္ေ၀ဒနာ"

ေလးစားသည္႕စိတ္
ဖိတ္ဖိတ္ယိုက်၊ တစ္ခါကမွာ
ယုယၾကင္နာ၊ ေလးစားစြာျဖင့္
' ေမာင္ ' သာေခၚခဲ႕၊ ေနေပ်ာ္ခဲ႔သည္။

အားကိုးသည္႕စိတ္
တိတ္တိတ္ျဖစ္ခိုက္၊ မိုက္ခ်င္မိုက္ေစ
မေတြေ၀ပါ၊ အားကိုးစြာျဖင့္
' ေမာင္ ' သာေခၚလွ်င္၊ လိုက္ခဲ႔ခ်င္သည္။

ၾကည္ညိဳသည္႕စိတ္
ရင္မွာသိပ္စဥ္၊ အိပ္ရာ၀င္ဆဲ
ခင္အၿမဲသာ၊ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္
' ေမာင့္ ' သာရည္စူး၊ ရွိခိုးဖူးသည္။

ျမတ္ႏိုးသည္႕စိတ္
ကၽြမ္းခ်စ္ရိပ္တြင္၊ မြတ္သိပ္တမ္းဆဲ
ခင္အၿမဲသာ၊ ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္
' ေမာင္ ' သာခ်စ္ဦး၊ ခ်စ္ခဲ႔ဖူးသည္။

သို႕ေသာ္ႏွိပ္စက္
ေၾသာ္...အိပ္ပ်က္ေအာင္၊ ေမာင္ကဖန္တီး
ေလွာင္ရယ္ၿပီးခ်န္၊ ထီးတည္းျပန္ထြက္
နာခံခက္သား၊ ထိုခါမ်ားမွာ
ေလးစားသည္႔စိတ္၊ ဖိတ္ဖိတ္မတိုး
အားကိုးသည္႕စိတ္၊ တိတ္တိတ္မပို
ၾကည္ညိဳသည္႕စိတ္၊ ရင္သိပ္မပ်ိဳး
ျမတ္ႏိုးသည္႕စိတ္၊ အမုန္းရိပ္ျဖစ္
အတိတ္သစ္ေ၀ဒနာ
ခင့္မွာခံရ၊ ထိုကာလမွာ
နာၾကည္းစိတ္ႏွင့္ေမ႕ပါမည္။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"ထားခဲ႕မွာလား"

ၾကင္နာျခင္းလက္
တြဲလို႕ယွက္စဥ္၊ တစ္သက္ၾကင္ေဖာ္
' ေမာင္ ' ပဲေနာ္ဟု၊ ေငးေမွ်ာ္ၾကည္႔ေမာ
ခ်စ္စိတ္ေဇာျဖင့္၊ အေတာမသတ္
ခင္ေခၚတတ္ၿပီ၊ မျပတ္သက္ေႏွာင္
ခ်စ္သည္ ' ေမာင္ ' ။

ႏြဲ႕တင္မွီဖူး
ပုခံုးဦးမွာ၊ ရည္စူးအားကိုး
ခင့္ျမတ္ႏိုးစိတ္၊ တဖိတ္ဖိတ္လွ်ံ
တိတ္တိတ္ခ်န္လွ်င္၊ ထီးတည္းပင္ျဖစ္
ရင္ကြဲရစ္မည္၊ အားကိုးသည္ ' ေမာင္ '
တြဲေဆာင္ေခၚသြား၊ ခ်န္မထားႏွင့္။

ေခၽြးသိပ္အနမ္း
ေတးတိပ္စမ္းလို၊ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ
ေႏြးေထြးတာေတြ၊ ဘယ္ခါကာလ
ခင္ကမေမ႕၊ ' ေမာင့္ ' ကိုယ္ေငြ႕ေလ
ေျခာက္ေသြ႕မႏြမ္း၊ အၿမဲလန္းေစ
တမ္းတေနေအာင္၊ ' ေမာင္ ' မရွိခိုက္
လြမ္းမိလိုက္ဖို႕၊ မ်က္ရည္စို႕လည္း
တို႕မည္တိတ္တိတ္၊ လြမ္းသည္႕စိတ္ႏွင့္
ခင္စိတ္မညစ္
သိပ္ခ်စ္မည္ ' ေမာင္ '။

ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး
ရိုက်ိဳးေလးစား၊ အားကိုးသြားဖို႕
ေမာင့္အားယံုၾကည္၊ ဦးမွီတင္ရင္း
ရင္ခြင္ခ်င္းအပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းထပ္ခဲ႕
ငတ္သည္႕အခ်စ္၊ ေတာင့္တရစ္သူ
အခ်စ္ေပးပါ၊ ပစ္ေျပးခြါႏွင့္
ငဲ႕ညွာသနား၊ ခင့္အားျပန္ၾကည္႕
နားလည္မိလွ်င္၊ ရွိသည္႕အခ်စ္
ပို၍သစ္ကာ၊ ႏွစ္ရွည္ေျပာင္းဆဲ
ရာသီလဲခိုက္၊ အသည္းလိႈက္ေအာင္
ခ်စ္မည္ေမာင္ရယ္၊ တကယ္အေ၀း
' ေမာင္ ' မေျပးဘဲ
ခင့္ေဘးနားမွာေနပါေတာ႕။ ။

သားလတ္


( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

Monday, September 27, 2010

'' Blog တစ္ခု၏နိဒါန္း ''

ဘေလာ႔စေရးမည္ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီး၏ သူငယ္ခ်င္း၏ ခ်စ္သူေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးခ်င္သည္႕စိတ္သာရွိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာကို ထဲထဲ၀င္၀င္ မႏွံ႕စပ္။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးက ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ပိုသိသည္။ ထိုစဥ္က ၂၀၀၈ခုႏွစ္။ ဘေလာ႔ စေရးမည္ဆိုၿပီး နာမည္ ေရြးသည္႔အခါ 'အျဖဴေရာင္လမ္းကေလး' ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဇနီးသည္ သေဘာက်မိ၏။ သည္သို႔ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ တင္ကာ 'ရင္ထဲကအမွတ္တရ' ကဗ်ာကို တင္လုိက္သည္။

ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူလာဖို႔ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ၿပီး စကၤာပူေရာက္၊ ထို႕ေနာက္ အလုပ္၀င္၊ စသည္ျဖင့္ ေနလာခဲ႔သည္မွာ ကၽြန္ေတာ႔္ ဘေလာ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ပင္ ေမ႔သြား၏။ ယခု ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီး လိုက္လာ ၿပီးခ်ိန္ ' မႈခင္းရႈေထာင့္မဇင္း ' ကေဆာင္းပါးမ်ားကို Scan ဖတ္၍ သူငယ္ခ်င္း မ်ားထံ ေမးလ္ႏွင့္ ျဖန္႔ခ်ိန္၊ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကတည္းက စာေပ၊ ဂီတ၊ အႏုပညာ ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္း သြင္ႀကီးက ဘေလာ႔ေရးဖို႕လုပ္ဦးဆိုမွ သတိျပန္လည္ကာ ေကာက္ကာ ငင္ကာ ထဖန္တီးၾက ေတာ႔သည္။

ရယ္ေတာ႔ရယ္ရ၏။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႕စတင္စဥ္က 'သားလတ္' ဆိုေသာ အမည္ျဖင့္ ယခု Google မွာ ရွာၾကည္႕ေသာအခါ ' အားလားမား' ဟုသာ ' မေလး' ေတြလို ေအာ္လိုက္ခ်င္သည္။' သားလတ္ ' ေတြ နည္းတာမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္က မဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ 'သားလတ္' ကေလာင္အမည္ႏွင့္ ကဗ်ာ၊ ၀တၱဴတို/ရွည္ မ်ားေရးၿပီး က်င္လည္ခဲ႔သူ။ မဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကေလာင္နာမည္တူ ရွိစဥ္က စာေရးၿပီး ေျဖရွင္းခဲ႔ရာ တစ္ဖက္က ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ႔ကေလာင္က စာမ်က္ႏွာေပၚသို႔ ဦးစြာ ေရာက္ခဲ႔ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ယခုဘေလာ႔မွာေတာ႔ 'သားလတ္' ဆိုေသာ ကေလာင္အမည္က ေနာက္က်ေနေလၿပီ။ ရွိေစေတာ႔။ သည္သို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးယူထားေသာ 'ဆူးသစ္' ဆိုသည္႔ ကေလာင္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ကို တင္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ဓါတ္ပံုဆရာ 'ဆူးသစ္' ဆိုသည္ကို 'Google Search' မွာ ေတြ႕လိုက္ ရေသးသည္။ ကိစၥမရွိ။ ကၽြန္ေတာ္က စာပဲေရးမည္႕သူ။ သူကလည္း ဓါတ္ပံုရိုက္မည္႔သူ။

သည္လိုႏွင့္ မဇင္းစာမ်က္ႏွာထက္က 'သားလတ္' ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ေရးခဲ႕ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ ကဗ်ာမ်ားကို စတင္သည္။ ဇနီးသည္က စာရိုက္ေပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကယခုထိ ျမန္မာလက္ကြက္ကို မရိုက္တတ္။ ဘေလာ႔ကို စမ္းသည္႔အေနႏွင့္ 'Google' မွာ ကဗ်ာျပန္ရွာသည္။ ဗုေဒၶါ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကဗ်ာ 'ရင္ထဲကအမွတ္တရ' ကို ဘေလာ႔ေရးသူ မိန္းမငယ္တစ္ဦးက သူ႔ဘေလာ႔မွာ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႕ ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ မဟုတ္။ ထို႔ျပင္ ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္း '(ေၾသာ္........ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕) ရင္ထဲမွာေပါ႕ စက္မႈတကၠသိုလ္' ကို သူတို႕က 'ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲက အ.ထ.က. (၂) ေက်ာင္းေတာ္ကို' ဟု ေျပာင္းေရးကာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ လုပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ကေလာင္နာမည္ ၾကည္႕ေတာ႕'သဲသဲလႈပ္(ရာရား)' တဲ႔။

ထိုကဗ်ာက ေရႊသမင္မဇင္း အခ်စ္ဆံုးသို႕အိတ္ဖြင့္ေပးစာ က႑မွာ 'သားလတ္' ကေလာင္အမည္ျဖင့္ 'အစဥ္ထာ၀ရ' ဆိုေသာ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ေရးခဲ႔စဥ္က ပါခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးတကၠသိုလ္က သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ 'အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး' ဆိုသည္႕ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ေတာ႔ ထပ္ပါသည္။ ဒါကိုပဲ ဘယ္က ရေလသည္ မသိ။ ဘေလာ႔၀င္ေရးမွပင္ မိမိကဗ်ာကုိ လုပ္ထားတာျမင္ရေတာ႔သည္။

ထိုကဗ်ာပါေသာ ဘေလာ႔ပိုင္ရွင္ကိုေတာ႔ Cbox မွာ၀င္၍ သူ႕ဘေလာ႔မွာျပန္ရွင္းေပးဖို႔ သတိေပးခဲ႔သည္။ သူကေတာ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေရးေပးတာဟု ဆိုထားသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဘေလာ႔မွာတင္ထား၍ သူ႕ကိုပဲ ေျပာရ ေတာ႔သည္။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားျဖင့္ ရင္း၍ ေရးထားေသာ 'ရင္ထဲက အမွတ္တရ' ကဗ်ာကို သူတို႔ကဗ်ာထင္၍ ဖတ္ၿပီးၿပီမသိ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကဗ်ာျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပ ဖို႔က ေရႊသမင္မဇင္း၊ ထိုမဇင္း၏ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕၊ 'အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး' ကဗ်ာစာအုပ္၊ ထိုစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္ ခဲ႔ဖူးေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ( ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဆယ္တန္းေအာင္)၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆင္း ယခုစကၤာပူရွိ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရွိသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူတို႔ဘက္က တုန္႕ျပန္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေနပါသည္။

ဘေလာ႔တစ္ခု၏နိဒါန္းက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ အဆင္ေျပေ ခ်ာေမြ႕လွသည္ေတာ႕ မဟုတ္။ ။

သားလတ္
၂၇.၀၉.၂၀၁၀


"ေစာျပန္သြားတဲ႔ပိေတာက္"


မေျပာဘဲ
ပိေတာက္ကေစာေစာလာတယ္။

မိုးတစ္ညိဳ႕
အစိမ္းေရာင္အဖူးေတြကိုတို႕ထိျမွဴဆြယ္
အ၀ါပြင့္ေတြကိုေခၚယူဆည္ခဲ႕။

သစ္တဲ႔နံနက္
ပိေတာက္ေတြလက္စို
အပ်ိဳအအိုေတြကိုအေရာင္ျခယ္သ
လွခ်င္တိုင္းလွတဲ႕ကာလကိုေမြးဖြားၿပီ။

သၾကၤန္အျပင္မွာေလ
ရနံ႔ေတြေ၀သြားခဲ႔
ဒီလိုနဲ႕ေစာစီးစြာ
ပိေတာက္ဟာသၾကၤန္နဲ႕မဆံု
ရန္ကုန္ကျပန္သြားတယ္။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၄ခုႏွစ္-ဧၿပီလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဇင္း)

"က်ည္အ"

ေသနတ္တစ္လက္ထဲက်ည္ထည္႕
ပစ္မွတ္နဲ႕ေရွ႕ခ်ိန္သီး
ေနာက္ခ်ိန္ေပါက္နဲ႕ညာမ်က္စိ
ထပ္မိတဲ႔အခါ ခလုတ္ႏွိပ္ေပမယ္႔
အိပ္ေနတဲ႕က်ည္ဆံ
ေမာင္းတံနဲ႔ရိုက္တာေတာင္မထြက္
မီးကူးခ်က္ေနာက္က်
အဲဒါ ' က်ည္အ ' ဆိုပဲ။

ပစ္တုန္းကမထြက္
ဆက္မပစ္ဘဲလည္းထြက္ခ်င္ထြက္လာ
အဲဒီမွာပစ္မွတ္မွား
ပစ္ခတ္သူဒုကၡမ်ားစရာ
' က်ည္အ ' ရဲ႕သေဘာတရားအျဖာျဖာေလ
' လက္နက္ငယ္ ' ဘာသာရပ္မွာမွတ္သားဖူး
မၾကံဳဖူးေတာ႔ထူးသလိုလိုထင္တယ္။

စက္ပစ္ကြင္းပစ္မွတ္မွန္း
က်ည္ႏွစ္ဆယ္႔တစ္ေတာင့္နဲ႔စမ္းတဲ႔အခါ
ထြက္တဲ႔က်ည္ကထြက္ခ်င္ထြက္
အ တဲ႕က်ည္က အ ခ်င္ အ
အဲဒီ႕မွာ ' က်ည္အ ' ဘာလဲသိတယ္။

ဘ၀ထဲမွာ
ရိုးသားစြာေလွ်ာက္လွမ္းစဥ္
တိုးတက္ဖို႕လမ္းေတြထဲမွာေႏွာင့္ေႏွးခ်င္ခဲ႔
သူမ်ားလိုလည္းလမ္းမခ်ဲ႕တတ္
သမားရိုးက်လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ႕သလား
ျပန္စဥ္းစားတဲ႔အခါ
အဲဒီ႕မွာငါ႕ဘ၀ ' က်ည္အ ' ျဖစ္ခဲ႕ဖူး
အစြမ္းကုန္ပစ္ေပမယ္႕မထူးခဲ႕တာေလ။

အခ်စ္ေရး
စစ္ေတြးၾကည္႕ေတာ႕
ခ်စ္မိေလသမွ် အပစ္ပယ္ခံရ
ႏွလံုးသားေသနတ္ထဲ အခ်စ္က်ည္ထိုး
အၿငိဳးနဲ႔ပစ္ခတ္လည္း ခ်စ္သူက က်ီစား
သူ႕နားေတာင္မသီသြားတဲ႔က်ည္လိုျဖစ္
ငါ႔အခ်စ္က ' က်ည္အ ' အစစ္လိုေပါ႕။

ေတြ႕ဖူးခဲ႕ၿပီ
သင္ခန္းစာထဲကမေမ႔စရာ ' က်ည္အ '
ငါ႔ဘ၀ထဲမွာရွိတယ္
ငါ႔ႏွလံုးသားမွာၿငိတြယ္
( ဒီလိုနဲ႕ 'က်ည္အ' ဆိုတာ.................)
အသိမွာေတာ႔သိပ္မထူးဆန္းေတာ႔သလိုလိုရယ္ ။ ။

သားလတ္



(၂၀၀၂ခုႏွစ္-ႏို၀င္ဘာလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဇင္း)

Sunday, September 26, 2010

"ခ်စ္သူေရးတဲ႕ကဗ်ာ"

ခ်စ္သူကိုသတိရတဲ႕အခါ
ကဗ်ာေတြခ်ေရးမိပါတယ္။

လကေလးနဲ႕ည
ၾကယ္ကေလးေတြနဲ႕လွပါသလား
ဒီအခ်ိန္ခ်စ္သူငါ႕အနားမွာရွိေစခ်င္ပါဘိ။

သူမရဲ႕အနား
သူငယ္ခ်င္းေတြေ၀းေ၀းသြားလို႕
ငါေပးထားတဲ႔ကဗ်ာေတြ
ငါ႕ႏွလံုးေသြးနဲ႕ေရးထားတဲ႕စာေတြ
သူမအေတြးပြားစရာေတြျဖစ္ကာ
ေမတၱာသစ္ေတြမ်ားျဖစ္လာမလားေလ။

ခ်စ္သူပ်င္းေနရင္
အပ်င္းေျပဖတ္ခ်င္ဖတ္ဖို႕
ေသာ႕ခတ္ထားတဲ႕ႏွလံုးသားနဲ႕ေဆာ႕ကစား
ကဗ်ာမ်ားစြာေရးထားခဲ႕တာပါ။

လေရာင္နဲ႕ေရးျခစ္
ၾကယ္ေလးေတြနဲ႕သီကုံး
တစ္ညလံုးလြမ္းခ်င္းစီဖြဲ႕
ခ်စ္သူရွိရာအရပ္ကိိုအေတြးလွည္႕လို႕
ေရးခဲ႕တဲ႕ကဗ်ာေတြေလ
အဲဒါငါေရးတာမဟုတ္
ခ်စ္သူလုပ္ေပးတဲ႕ကာရန္
ခ်စ္သူရွာၾကံတဲ႕စကားလံုး
ခ်စ္သူမႈန္းထားတဲ႕ခံစားခ်က္
ခ်စ္သူထံပါးကထြက္တဲ႕ကဗ်ာ
ခ်စ္သူသာသူ႕ကဗ်ာသူဆက္ေရး
ငါကေတာ႕ေ၀းေ၀းကၿငိမ္သက္
ခ်စ္သူကို၀ိညာဥ္ဆက္သရံုပါပဲ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၂ခုႏွစ္-ၾသဂုတ္လ၊ ပုလဲၿမိဳ႕ျပေျမယာမဂၢဇင္း)

"ပန္းတစ္ပြင့္၏ေက်းဇူးျဖင့္"

ေသြးစည္းကာတူညီစြာျဖင့္
အေ၀းခရီးကယူခဲ႕သည္။

လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္႕ပန္း
လန္းဆန္းၾကာရွည္။

ေမႊးရနံ႔တို႕ကမွန္စြာတည္
ျမန္မာျပည္ထဲပ်ံ႕ပါဘိ။

သည္ပန္း
အရွည္လန္းေနသမွ်
ေၾကြက်ကာအလွမညိႈးရေအာင္
တိုးဆကာရြက္ေဆာင္သင့္ပါရဲ႕
ေနာင္ျမင့္စြာကမၻာအလယ္မွာ
ျမန္မာရယ္လို႕ထိပ္ကလွမ္းေစဖို႕
အတိတ္ကပန္းေက်းဇူးမီွကာ
ပစၥဳပၸန္လမ္းမွာေခၽြးလူးစီပါလည္း
ေတးျမဴးသီကာအသိႏွင့္ျဖတ္
အနာဂတ္ဆီထိ။ ။

သားလတ္

(၅၄ႏွစ္ေျမာက္လြတ္လပ္ေရးေန႕အတြက္ေရးခဲ႕သည္)


(၂၀၀၂-ဇန္န၀ါရီလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဂၢဇင္း)

"ငလ်င္လႈပ္တဲ႔လူ"

မိုးရယ္ျမဴႏွင္းရယ္
ဖလွယ္က်နံနက္ခင္းေတြထဲ
မ်က္ရြဲေလးတစ္စံုကို
ကၽြန္ေတာ္ငံုေသာက္ခဲ႕တယ္။

ေတာင္ကုန္းေတြေပၚက ေျပေလွ်ာသြား
ေျမာင္းေခ်ာင္းေရေတြသြန္စီးျငားလည္း
ရင္ထဲခရီးမ်ားကိုမမီႏိုင္ခဲ႔
ႏွာတံေလးတစ္ခုရဲ႕ေရတံခြန္
ႏွလံုးသားေတာင္မႊန္သြားတယ္။

မိႈင္းညိဳ႕ေတာတန္းသစ္ရိပ္
စစ္သိပ္ၿပီးလြမ္းစရာ
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာအခ်စ္စိတ္ျဖစ္ထြန္း
နစ္မြန္းသြားတဲ႔ေန႕ေတြမ်ားခဲ႕ၿပီ။

ကဗ်ာေတြ၀င္လာတယ္
မျမင္သာတဲ႕ဆက္သြယ္မႈေတြၾကား
ရင္ခုန္လိႈင္းမ်ားခ်ိတ္မိတဲ႕အခါ
ကၽြန္ေတာ္႕ကမၻာမွာငလ်င္တစ္ခါလႈပ္ျပန္ၿပီ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၃-စက္တင္ဘာလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဂၢဇင္း)

"ရြာကေလးရဲ႕ဇရာ"

တိမ္ျမွဳပ္ေကာင္းကင္ယံ
စိန္ေခၚသံေတြနဲ႕ေလွ်ာက္လာ
ေႏြကိုတံခါးပိတ္ကာထားခဲ႔တဲ႕အတိုင္း
ခပ္ရိုင္းရိုင္းပဲ၀င္လာတယ္။

လက္ျဖဴျဖဴနဲ႕ဆြဲႏႈတ္ဆက္
ျမစိမ္းေရာင္လက္ေကာက္ေတြယိမ္းႏြဲ႕ရင္း
ခပ္ျပင္းျပင္းစကားေတြဆိုပံုမ်ား
သူ႕တံေတြးေတြနဲ႕ ရႊဲသြားၾကတယ္ေလ။

အခ်ိန္လႊဲတာႏွစ္ခါရွိခဲ႕
ေစာၿပီးေရခဲစိမ္ခံရတဲ႔ေႏြ
ကဆုန္ဟန္ေပ်ာက္ နယုန္မာန္ေမာက္
သဘာ၀သရဲေျခာက္ခံရၿပီလား
ဆန္းလက္တဲ႕ထုဆစ္မႈေတြေအာက္မွာ
မ်က္ၾကည္လႊာေပ်ာက္စျပဳေနတဲ႔ရြာကေလးရဲ႕ဇရာ
ေလးစားစြာသနားဖို႕ေကာင္းၿပီ။

ျဖည္းျဖည္းေလးေရြ႕ပါ
ညင္သာစြာၿပံဳးပါ
သက္သက္သာသာႏႈတ္ဆက္ပါ
အခ်ိန္တန္မွလာပါ
သက္ရွိေနရာေလးကက်ဥ္းလို႕ပါ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၂ခုႏွစ္-ဒီဇင္ဘာလ၊ ရနံ႕သစ္မဂၢဇင္း)

"ပိေတာက္သတင္း"




အလွမ္းေ၀းပါတဲ႕
ပန္းကေလးမ်ားလည္းပြင့္ၾကၿပီ။

မိုးစက္ေၾကြေျမအခမွာေတာ႔
ေရႊအလွေတြထိန္ထိန္ညီးပါလို႕
တိမ္ယံမွာအ၀ါေတာက္ကာ
ရႊန္းေဖာက္ျမစီ။

ရနံ႔ေမႊးၾကဴက
ပ်ံ႕ေသြးကာေလျပည္အျမဴးမွာေပါ႕
ဦးေမာ႔ကာခရီးဆန္႕ၿပီမို႔
လွမ္းလို႕ေတာ႔ျဖင့္ခ်ဴခ်င္သည္
ယူငင္မီဖို႕အားမတန္ခဲ႔။

ပိေတာက္သတင္း
တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ အေသအခ်ာေရာက္ေသာ္မွ
ေျခရာေဖ်ာက္ကာ ကိုယ္မေမွ်ာ္ရဲပါဘူး
ပင္ယံမွာေ၀ခ်င္ေ၀
ဆံႏြယ္မွာႏြဲ႕ခ်င္ႏြဲ႕
သည္အလွည္႕သည္ခဏတိုင္းမွာေတာ႕
ၾကည္ျမစြာေဆြးဖဲြ႕သီပါလို႕
(ပိေတာက္ေရ ....................)
ေျပးခဲ႔ၿပီကြယ္႔ ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၃ခုႏွစ္-ဧၿပီလ၊ ဂႏၳ၀င္မဂၢင္း)

"ဆီမီးေစ်း"

ေခ်ာင္းကမ္းနဖူး
တံတားကူးရာ၊ ေလျပည္သာသည္႕
ေနရာတစ္တန္း၊ ရႈလို႕လွမ္းက
သင္ျမင္ရမည္၊ အလင္းသီထား
အေမွာင္ၾကား၌၊ ထိုးတိုက္ခြဲထြက္
မီးေရာင္လက္သည္႕ ' ဆီမီးေစ်း '။

' ဆီမီးေစ်း ' မွာ
ဘယ္ညခါၾကည္႕၊ အတိလင္းလက္
ဆီမီးခြက္ႏွင့္ ဆိုင္ပ်က္ႏွင့္။

တို႕ျမွဳပ္ခ်က္စရာ၊ မက်န္ပါရ
နုရြလတ္ဆတ္၊ ေစ်းျဖတ္မၿငီး
အသီးအရြက္ႏွင့္ သားငါးႏွင့္။

ညဥ္႕ယံမတိုင္ခင္၊ လူသူျမင္၍
ရႊင္ေမြ႕ဟစ္ေအာ္၊ ဆိုေၾကြးေၾကာ္သည္
လူေခၚသံႏွင့္ ေတးသံႏွင့္။

ရံဖန္ရံခါ၊ ေနရာေပ်ာက္လု
ရန္တုဖက္ၿပိဳင္၊ ေဒါသဆိုင္ႏႊဲ
ဆူသံၿပဲႏွင့္ ရန္ပြဲႏွင့္။

မုဆိုးေတာတိုး၊ ဆင္ကန္းၿငိဳးႏွင့္
ခ်ိန္ထိုးယူဖ်က္၊ မတြက္မဆိုင္း
မုန္တိုင္းရိုင္းႏွင့္ ႏွင္းခါးႏွင့္။

သည္သို႕ျဖင့္ပင္
သိျမင္ရႈေငး၊ ' ဆီမီးေစ်း ' ကား
ေျပးလႊားခုန္ထြက္၊ ရာသီလက္မွ
တစ္စတစ္စ၊ အရြယ္ရကာ
ရပ္ရြာနီးေ၀း၊ အေျပးေစ်း၀ယ္
ေစ်းသည္လည္းမ်ား၊ ညသစ္စားကာ
ေခ်ာင္းနားကမ္းထက္တည္ေနသတည္း။ ။

သားလတ္

(ႀကိဳးတံတားထိပ္ရွိေစ်းကေလးသို႕)


(ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္မ

" ရာစုသစ္သည္ "

ရာစုသစ္သည္
ႏွင္းပြင့္စီ၍၊ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္
ဖြင့္လွပ္မည္႕ဟန္၊ မနက္ျဖန္ကို
လက္ကမ္းႀကိဳလင့္ေနေလၿပီ။

ရာစုသစ္သည္
ေနေရာင္ျခည္ႏု၊ လွစ္ခ်ဴျပဳသလို
အေမွာင္ၿဖိဳ၍၊ ႏုပ်ိဳေန႕မ်ား
သန္႕စင္ေမြးဖြားေပးေတာ႔မည္။

ရာစုသစ္သည္
သန္းေခါင္ဆီမွာ၊ ျပႆနာမ်ား
ခ်န္ထားျဖတ္သန္း၊ ေရြ႕ေက်ာ္လႊမ္းကာ
လမ္းသစ္မ်ားဆီခ်ီေတာ႔မည္။

အို....ရာစုသစ္
ႏုမ်စ္ခမ္းနား၊ ဆန္းျပားတင့္တယ္
ဟန္၀င့္ထည္၍၊ ေန႔သစ္မ်ားစြာ
ျဖတ္ခ်င္ပါရဲ႕၊ ကြယ္လွည္႕စစ္ေဘး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရႈ၊ လူမႈဒုကၡ
ကင္းစင္ရေအာင္၊ သင္ေဆာင္ပါေလ
ကမၻာေျမကေမွ်ာ္ေနသည္။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၁ခုႏွစ္-ဇန္န၀ါရီလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မ

" လြတ္လပ္ေရး၏အလွဂုဏ္ "

သည္ကေန႔
ၾကည္ေမြ႕စြာျဖင့္လြန္သာယာ။

အလွဂုဏ္ၾကြယ္ကာရႊန္း
ထည္၀ါလြန္းတာ။

လြတ္လပ္ပါသည္႕ျပည္ျမန္မာ
အရွည္တည္ရန္သာေမွ်ာ္ေတြး။

ေခတ္ေရစီးမွာေတာ႔
အညစ္ေတြႀကီးေအာင္မဖန္တီးၾကပါႏွင့္
က်န္ခရီးမွာအလွေတြမပ်က္ရန္အတြက္
မနက္ျဖန္ရက္တိုင္းမွာေတြးဆပါလို႕
ေဖးမကာဂုဏ္ေဖာ္သင့္တာက
ကၽြန္ေတာ္တို႕အေရး။ ။

သားလတ္


(၁၉၉၉ခုႏွစ္-ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႕ထုတ္ ထူးျခားဂ်ာနယ္)

"ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရာစုသစ္"

ရာသီလက္တံေတြနဲ႕ဖ်က္ပစ္သလို
ခရစ္ႏွစ္ အေဟာင္းေတြၿပိဳက်
(ၿပီးေတာ႔.....................)
ရာစုသစ္တစ္ခုစလာၿပီ။

ဇန္န၀ါရီအစ ဒီဇင္ဘာအဆံုး
ပီျပင္စြာနိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္မ်ားစြာ
ခုတစ္ခါတစ္ရာျပည္႕ဖို႕အေရး
ကဗ်ာေန႕ကေလးေတြလိုေတြးၾကည္႕ေတာ႕
ေဆြးမိသူကကၽြန္ေတာ္ေလ။

ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ရာစုသစ္လား
ဒါဆိုလူ႕အညစ္တရားေတြရွင္းေပးပါ
တံခါးအသစ္ၾကားကေပြ႕ဖက္မဲ႕လက္
ေလာဘေဒါသမဖက္
ေသာကေတြေ၀းေ၀းထြက္လို႕
ခ်ဳိးျဖဴငွက္ေလးေတြရဲ႕ေရာင္နီသစ္
ေဟာဒီ ရာစုမွာဖြင့္လွစ္ႏိုင္ပါေစ။

' မဂၤလာပါ ' ကမၻာေျမ
အစဥ္သာယာေနေစဖို႔အေရး
(အဲဒါ .............)
ကဗ်ာဆရာကၽြန္ေတာ္႔အေတြးပါ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၀ခုႏွစ္-ဇန္န၀ါရီလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မ

မဟာကုသိုလ္ေတာ္ႀကီး

အခါတစ္ပါးမွာျဖင့္
'' ငါဘုရားကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစုလိုေသာသူသည္
နာမက်န္းေသာရဟန္းကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစုၾကေလာ႔''ဟု
မဟာဂရုဏာရွင္ျမတ္ဘုရားက
မွတ္သားစရာသူငါအျဖာျဖာသိေစဖို႕
မဟာ၀ါ ပါဠိတရားေတာ္၌
ျမြက္ၾကားခဲ႔သည္။

မက်န္းမာလွ်င္ျဖင့္
ရဟန္းမွာမရႊင္မျပျဖစ္ကာ
ဘ၀င္က်စရာတရားကိုပင္ မၿငိကပ္ႏိုင္ပါလို႕
'ပရိယတ္' ' ပဋိပတ္' ေတြကုိမထိေလသမွ်
" ပဋိေ၀ဒ' ဆိုေသာခရီးမတြင္တတ္တာေၾကာင့္
ႀကီးျမတ္သည္႕ေစတနာအေျမာ္အျမင္တရားေတြႏွင့္
ဘုရားရွင္ေဒသနာအမွာစကားကိုပဲ
စိတ္ထဲစြဲတည္။

သာသနာစည္ပင္ျပန္႔ပြားရန္ႏွင့္
ဘုရားရွင္ကိုအမွန္ပင္သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က
အစဥ္အနားမွာျပဳစုလုပ္ေကၽြးသလို ရမည္႕ကုသိုလ္တရားေတြလည္း
အခုဆိုျပဳလိုလွ်င္အစဥ္ျပည္႕ေစဖို႕
ဟိုယခင္အရင္ေန႔ေတြကတည္းက
ရႊင္ေျမ႕စြာျဖင့္ တည္ခဲ႕ၿပီ
' ဇီ၀ိတဒါန' ဆိုသည္႕ေဆးရံုႀကီး။

ရဟန္းသံဃာလူပုိဳလ္မက်န္
အပူရုပ္ကိုအမွန္ပင္ေအးေစဖို႕
ၾကံျမင္ကာျပဳစုလုပ္ေကၽြးေပးေနသမွ်
အေ၀းကေရွာင္ခြာတိမ္း၍ေနမွာလား
သံသရာအေမွာင္မွာမဟူရာေတြထပ္မဖံုးေစရေအာင္
အျပန္တစ္ရာသဒၵါေတြၾကည္ျဖဴစြာဆင့္ထံုးပါလုိ႕
' မဟာကုသိုလ္ေတာ္ႀကီး ' ကိုသင့္အၿပံဳးႏွင့္သာ ယူငင္ကာလွမ္းၾကပါေတာ႔
ျဖဴစင္စြာအလင္းတန္းေတြ ဖိတ္လွ်ံမၿငီးပါတဲ႔
(ေၾသာ္ - သူေတာ္စင္တို႕ရဲ႕.....................)
နိဗၺာန္လမ္းခရီး ။ ။


(၂၀၀၀ခုႏွစ္ - '' ဇီ၀ိတဒါနသံဃာ႔ေဆးရံု'' မ
ဂၢဇင္း)

"ထူး၍ထင္ရွားတန္ခိုးႀကီးဘုရား"



ျမင္မိလားေလ
ေတာေတာင္ေတြႏွင့္၊ စိမ္းေ၀သစ္ေတာ
လွေသာေနရာ။

စီးဆင္းစမ္းေခ်ာင္း
ငွက္ေပါင္းသံသာ၊ ေကာင္းကင္ျပာေအာက္
ေတာက္ပေနရာ။

ဆည္းလည္းသံသာ
ခ်ဳိစြာပတ္လႊမ္း၊ ရဟန္းသူေတာ္
ေမြ႕ေပ်ာ္ေနရာ။

လူ၊ကားလမ္းမ်ား
ထြင္းေဖာက္ထား၍၊ အမ်ားလူထု
ေရာက္စုေနရာ။

ထိုေနရာပင္
အံ႔ဖြယ္ထင္ေပၚ၊ ဆံေတာ္ေစတီ
ေတာင္စြန္းတည္လ်က္၊ ေက်ာက္တံုးထက္ရွိ
မွတ္သိပါေလ၊ ေစတီ '' က်ိဳက္ထီးရိုး ''
တန္ခိုးမ်ားစြာႀကီးလွသည္။ ။

သားလတ္


(ဆံေတာ္ရွင္က်ိဳက္ထီးရိုး၊ ဆီမီး ၉၉၀၀ မဂၢဇင္း)

"ေျဖဆည္ရာမိုး"

လမ္းတေလွ်ာက္
ပန္းနဲ႕ေပါက္သလို။

ေပတရာေပၚမွာေတာ႔
ေ၀ဒနာေတြကက်လို႕ၿပိဳ။

အံုဆိုင္းၿပီးမွအၿငိဳးသို
ၿပိဳရွာတဲ႔မိုးေလလား။

အျမင္ဆန္းပါဘိ
ရင္အႏြမ္းေတြေျပေစေတာ႔ရယ္လို႕
ေျဖေလ်ာ႔ကာရြာၿပီထင္ရဲ႕
ရာသီခြင္ေဆြးသမွ်ၾကားမွာ
ေအးျမေစသား။ ။

သားလတ္


(၂၀.၆.၁၉၉၉ေန႕ ၀ါမိုးေအာင္ဆုေပးပြဲမွအျပန္ ျပည္လမ္းေပၚမွမိုးေရစက္မ်ားကိုခံစားမႈ)


(၂၀၀၆ခုႏွစ္-ဇူလိုင္လ၊ မႈခင္းေရာင္စဥ္မဂၢဇင္း၊အမွတ္ ၁ )

"ၿမိဳ႕သစ္ရဲ႕ညေန"

ေကာင္းကင္လမ္းမွာ
ငွက္ေတြကအိပ္တန္းတက္ဖို႕ျပန္ေနၿပီ။

ျပန္သိမ္းဖို႕ႀကိဳးစားေနတဲ႕
ကေလးေတြရဲ႕စြန္ေတြက
တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္တိုက္ေနတုန္း။

လူသူနည္းပါးတဲ႕ရပ္ကြက္ထဲက
ဂစ္တာသံသဲ႔သဲ႔ကလွ်ံထြက္ဆဲ။

အေ၀းကြင္းျပင္ေတြထဲမွာ
ႏြားေတြဆိတ္ေတြကအစာကိုအာသာငမ္းငမ္းနဲ႕
အိမ္အျပန္လမ္းဘက္ကိုဦးတည္ေန။

ပန္းေရာင္အသီးႀကီးတစ္လံုးကေတာ႕
ေခၽြးဆက္ေတြကိုေရတြက္ဖို႕ေငးေနဟန္နဲ႕
သဘာ၀အလွဆိုတာကိုသရုပ္ျပထား။

ရပ္ကြက္ထိပ္ကအရက္ဆိုင္ေလးထဲမွာေတာ႕
မယ္ဒလင္သံမာဆတ္ဆတ္က
မူးယစ္တတ္သူေတြကိုႏွစ္သိမ္႔လို႕။

အဲဒီ႕အခ်ိန္.............
ၿမိဳ႕ထဲကျပန္မလာေသးသူကိုေမွ်ာ္ေနတဲ႕
လမ္းမီးတိုင္ေလးေတြကမွိန္လဲ႔လဲ႔နဲ႕လင္းလာတယ္။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၀ခုႏွစ္-ဧၿပီလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဂၢဇင္း)

"ကမ္းၿပိဳအလြမ္း"

အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႕တိုက္စားခံရ
ပဲ႔က်သြားတဲ႕ႏွလံုးသားကမ္းပါး
၀ိုးတ၀ါးျမင္ကြင္းထဲေပ်ာက္ေတာ႔မယ္။

အမုန္းရက္စက္ျခင္းဒီေရလိႈင္း
မာန္တင္းတင္းအရွိန္ေတြနဲ႔
မ်က္ရည္မိုးကိုလွည္႕စားဖို႕ေရာက္လာသတဲ႔။

ေမ်ာပါသြားၾကၿပီ
ဘယ္ဆီကိုခိုရမွန္းမသိတဲ႕အလြမ္းစမ်ား
အခ်စ္ဆိုတဲ႕ေရစီးေၾကာင္းၾကားမွာ
သိဂၤါရဟာ ၀ိဘစၧမျဖစ္ေသးသေရြ႕ေပါ႕။

တည္ေနမယ္႕ႏွလံုးသားကမ္းပါးက်ိဳး
မ်က္ရည္မိုးေတြနဲ႕ေဆးေၾကာ
ေမ်ာသြားတဲ႔အလြမ္းေတြေဆြးေျမ႕ေစဖို႕
(အဲဒါ................)
ေသဆံုးျခင္းေန႕တစ္ေန႕တိုင္ေအာင္ေလ။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၀ခုႏွစ္-ဒီဇင္ဘာလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္မဂၢဇင္း)

Saturday, September 25, 2010

စိုးရြံ႕ကမၻာ

ၾကည္႕စမ္းပါဦး
ၿပံဳးေနတဲ႔မ်က္ႏွာျပင္နဲ႔
ဆင္ယင္ခင္းက်င္းထားတဲ႕ ေကာင္းကင္
စင္ၾကယ္တဲ႕အလွတရား
ကမၻာေပၚကလူသားမ်ားအတြက္
ေစတနာသက္သက္နဲ႔ေပးဆပ္ေနဆဲ။

သရမ္းလိုက္တဲ႕လက္
သူ႕မ်က္ႏွာကိုဆြဲဖ်က္ကုတ္ျခစ္ရင္း
ညစ္ညမ္းမႈေလထု
တံေတြးစုေထြးေနေလရဲ႕။

စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားေသာမ်က္ႏွာ
တည္ၿငိမ္စရာအေၾကာင္းမရွိ
ရံႈ႕တြညည္းညဴမိသည္႕အခါ
အို....ဟိုမွာဒဏ္ရာအသစ္
ေက်ာက္ေပါက္မာတစ္ခုထင္က်န္ရစ္ၿပီ။ ။


(အိုဇုန္းလႊာမွအေပါက္ႀကီးသို႕)


(၁၉၉၅-ဇူလိုင္၊ တကယ္႔ျဖစ္ရပ္မႈခင္းမဂၢဇင္း)

"ရင္ထဲမွာ"

ေမ႔ႏိုင္ပါသည္
တစ္ရံဆီမွ၊ မပီမသ
မႈန္၀ါးၾကလွ်က္၊ ခံစားခ်က္ႏွင့္
အသက္အပ္ႏွင္း၊ ခ်စ္တတ္ျခင္းေႏွာ
ရင္းႏွီးေမာလ်၊ တြယ္တာၾကသည္႕
ကာလမ်ား၏ အိမ္မက္ေတြ။

ခြဲခြာႏိုင္သည္
မတည္မတံ႔၊ ရွည္ဆန္႕မေန
ေခတၱေ၀ျဖစ္၊ မက္တြယ္ခ်စ္ခဲ႔
အျပစ္မဲ႔ကင္း၊ အျပံဳးခင္းထား
ေနရာမ်ား၏ ေျခရာေတြ။

ဟားတိုက္ႏိုင္သည္
မမွီဘ၀၊ မလွသည္႕အေျခ
က်ိဳးေၾကခံစား၊ တြယ္ရစ္ထားခဲ႕
အနားေနေစ၊ ဆႏၵေတြၾကည္႕
မသိရင္မခုန္၊ တုန္ရင္လိႈက္စြာ
ထာ၀ရ၏ ေမတၱာေတြ။

ရွိပါေလေတာ႕
ေျဖေလွ်ာ႔မာန္ခ်၊ သည္ဘ၀တာ
ၾကာလွ်င္သူေမ႔၊ တစ္ေန႔ေန႔ႏွင္
ေရြ႕ေရြ႕စဥ္ေပါ႔၊ အျမင္မရွိ
အသိမပါ၊ ကဗ်ာေတြေမ႔
ေန႔သေရြ႕တြင္
(သူမ........)ခ်မ္းေျမ႕ေစခ်င္သည္။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

"အတိတ္တေစၧ"

ကရုဏာမဲ႔ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္
ေဒါသနဲ႔ အလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေမတၱာပါတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ရုတ္တရက္ဆိုတဲ႔ အတိတ္တစ္ခုမွာ
ကပ်ာကယာ ေမြးလာတယ္။

ႀကိတ္လိုက္ရတဲ႕အံသြား
ႏွလံုးသားကေတာ႔ အမွန္တရားကိုရြံေန
အက္ကြဲေၾကာင္းေတြထဲက ပကာသနသနပ္ခါး
တံေတြးမ်ားနဲ႕ ဖ်က္ခ်င္တယ္။

ျမင္ေနရတဲ႔ ျပဇာတ္အခန္းေတြ
ၾကားေနရတဲ႔ အလြမ္းသီခ်င္းေတြ
ဖတ္ေနရတဲ႕ ကဗ်ာပါဒေတြ
အားလံုးဟာအိမ္မက္ေတြမဟုတ္ခဲ႕
အတိတ္ရဲ႕ တေစၧဆိုးတစ္ေကာင္
ခုထိေလွာင္ေနတဲ႔ပံုေတြထင္ရဲ႕။

ေျခာက္လွန္႕ေသြးပ်က္ေစခဲ႕တဲ႕ေကာင္ႀကီးကို
မေ၀းေတာ႔တဲ႔ ခရီးတစ္ခုမွာခ်ဥ္းကပ္
မ်က္မွန္စိမ္းထပ္တတ္ေပးဦးမယ္
ဘယ္သူကတရပ္စပ္ ေျခာက္တတ္တယ္ဆိုတာသိဖို႕ေပါ႕။ ။

သားလတ္


(၂၀၀၁ခုႏွစ္၊ ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္မဂၢဇင္း)

"ရြာအ၀က လမ္းကေလး"

ႏွင္းတဖြဲဖြဲ
ျမဴေငြ႕လည္းေ၀၊ ရာသီေလတိုက္
ရြက္ေၾကြလိုက္ပါ၊ ေနျခည္ျဖာက်
ရြာအ၀က လမ္းကေလး။

သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္
ကုကၠိဳရိပ္ႏွင့္၊ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္း
တရားျဖန္းေသာ၊ စိမ္းလန္းေဒသ
ဘ၀ၿငိမ္သက္၊ ေမြ႕စက္ေပ်ာ္မၿငီး
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း
ေဘးမွာခိုေအာင္း ရွိေနသည္။

ျဖဴျဖဴလႊလႊ
ထံုးစက္က်ထင္၊ ၾကည္ရြင္ၾကည္ႏူး
ညြတ္ႏူးစရာ၊ ေစတီသာမွ
ခ်ိဳျမပီဆဲ၊ ဆည္းလည္းသံသာ
အခါအခါၾကား၊ နားထဲေမြ႕၀င္
ဗုဒၶရင္၌၊ ခိုစဥ္ခ်မ္းေျမ႕
စိတ္ထားေတြ႕စရာ
ေဘးမွာတည္လွ်က္ ရွ္ိေနသည္။

လယ္ေတာ ကိုင္းေတာ
ျဖတ္ေသာသူမ်ား၊ ေရြ႕လ်ားခရီးႏွင္
လွမ္းဆက္စဥ္မွာ၊ ရင္ဟာငတ္မြတ္
ေျဖလႊတ္ေလ်ာ႕ႏြမ္း၊ အပူခန္းမည္႕
ေရခ်မ္းအိုးစင္၊ သဒၶါရႊင္ထူး
ၾကည္ႏူးစရာလည္း
ေဘးမွာအၿမဲ ရွိေသးသည္။

လွည္းလမ္းလူလမ္း
သူျဖတ္သန္းထား၊ ခရီးသြားေတြ
ေန၀င္ေနထြက္၊ ျဖတ္လ်က္ေက်ာ္လ်က္
၀င္လ်က္ထြက္လ်က္၊ ခရီးဆက္ေန
ႏွင္းေၾကြထဲလွ၊ ေႏြဘ၀တစ္မ်ိဳး
မိုးဆိုတစ္ဖံု၊ အလွစံုယွက္
သူ႕တစ္သက္မွာ၊ ဘယ္ခါမပ်က္
ခရီးဆက္ကာ
ရြာအ၀မွာ လွဆဲတည္း။ ။

သားလတ္


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
(၁၉၉၈ခုႏွစ္၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မဂၢဇင္း)

"ေတာင္သမန္စခန္းက အလြမ္းရာဇ၀င္"

မလြမ္းတတ္သူ ဘယ္မွာရွိပါလိမ္႕
တကယ္သာသိလွ်င္ မေျဖသိမ္႔ႏိုင္ဘု
အေျခနိမ္႔သူ ေသမိန္႔ခံ အေမွာင္စံကာ
ေထာင္နံရံအခန္းက်ဥ္းထဲ လြတ္လမ္းမျမင္ရွာတဲ႕
ေတာင္သမန္စခန္းက အလြမ္းရာဇ၀င္။

ဒိုင္းခင္ခင္ငယ္စဥ္ေန႕ေတြကတည္းက
ရင္အသည္းျပည္႕စြာ ခ်စ္လာခဲ႕သူအတြက္
ကိုယ္႔အရွင္သခင္လက္ဆက္ဖို႕
တမင္သက္သက္ ရင္ကိုခြဲကာ
အၾကင္နာပိုတာ အေ၀းကိုပစ္လို႕
အေဆြးကိုခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႕ စာဆိုရွင္။

ငယ္ေမြးကၽြန္ၿခံေပါက္တစ္ပါးရယ္ေၾကာင့္
ေျမွာက္စားကာ ေရွ႕ေတာ္သြင္းပါလို႕
ေျခရင္းမွာခစားခိုင္းကာ
အလွတစ္ပါးကို အနားေခၚ သေဘာေပ်ာ္ေမြ႕တာက
(သီေပါဆိုတဲ႕)ေရေျမ႕သနင္း ေရႊနန္းဘုရင္
ေျခလွမ္းျမင္သူက စုဖုရားလတ္။

အမႈအသြားမတတ္ပါဘဲ
ျပဳထားသမွ်ေစရာခံရသူ ဒိုင္းခင္ခင္မွာျဖင့္
အရိုင္းမွအယဥ္၀င္မေယာင္ အပ်ိဳေတာ္အစမွာ
ဘ၀သာေအာင္တင္ေပးသူခ်စ္ရင္းစြဲ တစ္ေယာက္ရယ္ေၾကာင့္
ျမတ္ႏိုးစြာဘုန္းရွင္အရိပ္ခိုပါလည္း
စိတ္တိုကာဆတ္ဆတ္ႀကဲသူ မိဖုရားေခါင္တစ္ပါးရဲ႕
ခ်စ္ေဇာမာန္စိတ္ဓာတ္ၾကြားကာ
အရိပ္ျမတ္က အေ၀းကိုႏွင္ခိုက္ႏွင့္ႀကံဳတာေၾကာင့္
ေတာင္သမန္လယ္စား စာဆိုရွင္ေမာင္ေဖငယ္လည္းမကယ္ႏိုင္
တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ အသက္ဆံုးစီရင္ခံရတာျဖင့္
ရင္နင့္စရာအလြမ္းဇာတ္ခရီးပါပဲ
သံသရာသည္၀ဲမွာျပန္ၿပီးေတြ႕ရင္ေတာ႕
မေမ႔စရာသည္အျဖစ္မ်ိဳးေတြလဲ
အသစ္တိုးကာ ရင္မဆိုင္ရပါေစနဲ႕လို႕
အေပ်ာ္ပိုင္ကာ အလြမ္းျပတ္ေစေၾကာင္းကို
(ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ေလ.................)
ဆုေတာင္းေနတတ္။ ။

သားလတ္


(ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၏ စာဆိုေတာ္ ၀တၱဳမွ '' သီေပါဘုရင္ '' '' မိဖုရားႀကီး စုဖရားလတ္ '' သီေပါဘုရင္၏ လက္ရင္းကၽြန္ အပါးေတာ္ၿမဲ ေတာင္သမန္လယ္စား '' စာဆိုရွင္ေမာင္ေဖငယ္ '' ႏွင့္
'' ဒိုင္းမင္းသမီး ခင္ခင္ႀကီး '' တို႕၏အျဖစ္ကို ၀င္စား၍ ေရးဖြဲ႕ပါသည္။)



(၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ သန္ျမန္သူမဂၢဇင္း)

"ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္"

ၾကည္႕စမ္းပါဦး
အၿပံဳးမပ်က္၊ ခရီးဆက္ကာ
အသက္ရွည္သမွ်
အခက္ေပြၾကလည္း
(သူမကေတာ႕...........)
အရွက္ေတြနဲ႔လွဆဲပင္။

၇၅-ႏွစ္
ခ်စ္ခ်စ္စရာ၊ ကာလေက်ာ္ျဖတ္
မားမားရပ္လို႕၊ မျပတ္သမုဒယ
ခြဲခြာၾကသူ၊ မွ်ယူခံစား
အေဆြးေတြၾကားထဲ
ေ၀းေနျငားလည္း ခ်စ္ဆဲပင္။

ေႏြထဲဆိုလွ်င္
ေရာ္က်င္ညိႈးေျခာက္၊ သစ္ေခါက္သစ္ရြက္
ပင္ထက္မွက်၊ ထိုခဏေတာင္
သူမအလွ မကြယ္၀ွက္။

မိုးထဲဆိုလွ်င္
ေရစင္ဆြတ္ဖ်န္း၊ တက္ၾကြလန္းလို႕
ပန္းတို႕လည္းလွ၊ သူလည္းလွလို႕
သူမအလွ မဖံုးကြယ္။

ေဆာင္းထဲမွာလည္း
အၿမဲေအးခ်မ္း၊ ျမဴေငြ႕လႊမ္းထား
ဘယ္ဘယ္နားၾကည္႕၊ ခ်မ္းေျမ႕မိကာ
သူမသာပဲ လွေနဆဲ။

အိုတကၠသိုလ္
အရွက္ပိုလွ၊ ကာလမ်ားစြာ
ထာ၀ရမပမ္း၊ ခရီးၾကမ္းႏွင္
လမ္းထြင္ေလွ်ာက္လွမ္း၊ ရာသီလမ္းမွာ
တမ္းတမ္းတတ၊ အေ၀းမွလူ
ေပ်ာ္ၾကပါးၾက၊ အနီးမွလူ
ဘယ္သူခြဲခြဲ၊ အၿမဲတမ္းၿပံဳး
အမုန္းမဖက္၊ ေမတၱာယွက္ကာ
တစ္သက္တာကာလ
အစဥ္ထာ၀ရသာ
အၾကင္နာအခ်စ္ေဟာင္းမ်ားျဖင့္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာႏႊဲႏိုင္ေစ ။ ။

သားလတ္


(၁၉၉၅ခုႏွစ္-မတ္လ၊ အရိႏၵမာမဂၢဇင္း)

ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိေတာ႕ေသာေမွ်ာ္လင့္ျခင္း

ငိုေၾကြးျခင္းေရမ်ားစြာဟာ
လိုခ်င္တပ္မက္မႈကုလားအုပ္ရဲ႕ဘို႕ထဲမွာပါလာတာေမ႔လို႕
ဒုကၡသဲမုန္တိုင္းေတြၾကားမွာေလွ်ာက္မိေနတယ္။

ေပ်ာ္ရြင္၀မ္းသာျခင္းစမ္းေရဟာ
ကႏာၱရတစ္ဘက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ
ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္တည္း ခရီးႏွင္ၿမဲေလ။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ပင္ပန္းျခင္းကိုမ်ိဳခ်လို႕
စိတ္ဓါတ္အစာအိမ္ကို အားျဖည္႕ခဲ႕ရ
ခရီးဆံုးရဲ႕အစ ျမင္လိုက္ရခိုက္
ကုလားအုပ္အသည္းႏွလံုးေတြ သံေခ်းလိုက္လို႕
ခၽြတ္တိုက္မရေတာ႕ဘူးထင္ပါရဲ႕။

ၾကည္႕စမ္းပါဦးေလ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကႏာၱရဟာ
ဆႏၵမီးေတာင္အရွင္ရဲ႕ေျခရင္းမွာအဆံုးသတ္ဆဲ
၀မ္းနည္းျခင္းေလျပင္းေတြ
သူ႕အပါးမွာတိုက္ခတ္ေနတယ္ေလ။ ။

သားလတ္


(၁၉၉၄ခုႏွစ္-ၾသဂုတ္လ၊ ေရႊသမင္မဂၢဇင္း)

စက္ပါဖို႕လိုပါသည္

ရထားတြဲတစ္တြဲမွာ
ဆြဲအားကေခါင္းတြဲမွာရွိတယ္။
ေခါင္းတြဲမရွိတဲ႔ရထား
ဘယ္လိုသြားမလဲ။

ေခါင္းတြဲထဲမွာ
လိုအပ္တဲ႔စက္အေပါင္းနဲ႕
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးလို႕
ေႏွးမလား၊ျမန္မလားေပါ႕။

သြားရမယ္႕ဘူတာတစ္ခု
ေခါင္းတြဲကုိအားျပဳလို႕
အမ်ားစုလိုက္ၾကတယ္ေနာ္။

ဒီလိုပါပဲ
အိမ္ေထာင္စုဆိုတဲ႔တြဲတစ္တြဲမွာ
ဆြဲအားကမိဘဆိုတဲ႕ေခါင္းတြဲမွာရွိတယ္။

ေမွ်ာ္မွန္းတဲ႔အနာဂတ္ဘူတာတစ္ခုကိုသြားဖို႕
သားသမီးဆိုတဲ႕တြဲေတြ
မိဘေခါင္းတြဲကိုခိုလိုက္လို႕
လိုအပ္တဲ႕ဘူတာတစ္ခုခ်င္းဆိုက္ခဲ႔မွာပါ။

မိဘဆိုတဲ႔ေခါင္းတြဲထဲမွာလည္း
ရုန္းကန္ျခင္းဆိုတဲ႔စက္အေပါင္းနဲ႕
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးလို႕
ေရွ႕ေရးအတြက္ေအးေအးသာလိုက္ခဲ႕ၾကတယ္မဟုတ္လား။

ဒါေပမယ္႕မထင္မွတ္ပဲ
ေခါင္းတြဲၾကီးရုတ္တရက္ျပဳတ္ခဲ႔ရင္
လမ္းခုလပ္ ငုတ္တုတ္က်န္တဲ႕တြဲေတြ
ကဲ....ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္မလဲ။

ေဆြမ်ိဳးဆိုတဲ႕လူတစ္စုတြန္းအားနဲ႕
ရထားတြဲေတြသြားပါ႕မလား။

ဒီလိုဆို...ရထားတြဲရဲ႕
တြဲတိုင္းတြဲတိုင္းမွာ
စက္ပါဖို႕ေတာ႕လိုမယ္ထင္တယ္။ ။


(၁၉၉၄ခုႏွစ္-ဇန္န၀ါရီလ၊ ရတနာသစ္မဂၢဇင္း)

"ပိေတာက္တစ္ကိုင္း"


ခက္လက္မပါ
ရြက္မျဖာပဲ၊ ပြင့္၀ါမရွိ
ပကတိတိုင္း၊ တစ္ကိုင္းပိေတာက္။

မိုးဒဏ္ေလဒဏ္
ေနဒဏ္ႏွင္းဒဏ္၊ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း
သ႑ာန္ေျပာင္းလဲ၊ ၾကာရွည္ဆဲမွာ
ခက္လဲ(လည္း)ေ၀ျဖာ၊ ရြက္၀ါျပဴ၀င့္
ၾကြားၾကြားဆင့္လို႔၊ ျမင့္၍တက္လာ
ဖုထစ္ပါလို႔၊ ေလမွာမတ္တတ္
ေနမွာရပ္လို႔၊
မိုးတပ္ခ်ီဆဲ၊ သူမလဲရင္း
ႏွင္းတပ္ခ်ီဆဲ၊ သူမလဲရင္း
အားတင္း၍သာ၊ ေနခဲ႔ပါ၏။

ေႏြလမ္းတစ္ရပ္
မတ္တတ္ထိုပင္၊ ေအးရိပ္ဆင္လွ်က္
ေရႊစင္ပြင့္၀ါ၊ ရနံ႔ျဖာလွ်က္
ေလမွာပ်ံ႕ေအး၊ လူတိုင္းေမႊးေတာ႔
ေဘးမွျမင္သူ၊ ရင္ပူေအးခ်မ္း
လက္တို႕လွမ္းၿပီး
နမ္းဆဲသူျမင္၊ သူ႕ရင္ၾကည္ႏူး
သူ႕ဖူးသူဆင္၊ သူပင္ေပ်ာ္ျမဴး
ေနခဲ႔ဖူးသည္
ႏွစ္ဦးဆိုလွ်င္ ေရႊေရာင္ေတြ ေ၀သည္တကား။ ။

သားလတ္


(၁၉၉၅ခုႏွစ္-ဧၿပီလ၊ ပြင့္ဦးမဂၢဇင္း)

"စကၠဴျမား"

စကၠဴတစ္ရြက္
ဆုတ္ဖ်က္ဖန္ဆင္း၊ အျပစ္ကင္းမဲ႕
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔အတူ၊ ခ်စ္သူထံပါး
တစ္စင္းျမားလို၊ သြား၍ထိုးစိုက္
ခင္မႀကိဳက္လွ်င္၊ ယူငင္လႊင့္ပစ္
ခင္ႏွစ္သက္သလိုျပဳႏိုင္သည္။

ဒါေပမဲ႕ခင္
ၾကင္နာသနား၊ နားလည္ထားပါ
ထိုျမားတစ္စင္း၊မုန္းျခင္းကင္းမဲ႔
ခ်စ္ျခင္းႏွင့္တည္၊ ေမာင့္ရင္ဆီမွ
ျပယုဂ္တစ္ခု၊ သမုဒယအလွ
ႏွလံုးသားမွ ကဗ်ာတစ္စျဖစ္သည္။

သည္ေတာ႔လည္းခင္
မၾကင္နာစြန္႔၊ ခင္ခြာ၀ံ႕မလား
ထိုျမားတစ္စင္း၊ ကၽြမ္းျမိဳက္ျခင္းမဲ႔
မုန္းျခင္းမရွိ၊ ခ်စ္ျခင္းျပည္႕စြာ
ထာ၀ရစကား
ႏွလံုးသားမွ လာသည္႕အရာ
ၾကာရွည္ကာလ၊ နက္ရွစူးနစ္
ထိုး၀င္ရစ္၍
ခ်စ္သူ႕ႏွလံုးသားမွာ
(အစဥ္ထား၀ရ.........)
အမုန္းမ်ားစြာ ေမ႔ေစသတည္း။ ။

သားလတ္


(၁၉၉၄ခုႏွစ္-မတ္လ၊ ေရႊသမင္မဂၢဇင္း)( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...