Friday, March 31, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၉ )

 [ ၉ ]

" ေတာက္ "

သည္တစ္ခါေတာက္ေခါက္တာႏွင္းႏြယ္ေႏြးဆီကမဟုတ္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဆီကျဖစ္သည္။
၀ါ၀ါဦးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၏လမ္းမဘက္အက်ဆံုးေထာင့္စြန္းမွာထိုင္ေနစဥ္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စု၊
ကင္တင္းန္တစ္ဖက္ျခမ္းေႏြးေအးဆိုင္ထဲ၀င္သြားတာေတြ႕လိုက္၍စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေတာက္ေခါက္
လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူတို႕ကင္တင္းန္ကေျမနိမ့္ပိုင္းထဲမွာရွိ၍ဆိုင္တန္းႏွစ္တန္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိသည္။
ထိုဆိုင္တန္းမ်ားအလယ္မွာပု႑ရိက္တန္းမ်ားႏွင့္အပင္ႀကီးတခ်ဳိ႕သာရွိ၍ဟိုဘက္ျခမ္း
သည္ဘက္ျခမ္းလွမ္းျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။

" ကင္း-မင္းေတာ္ေတာ္ရွက္ေနလား"

ၿငိမ္းခ်မ္းကမေန႕ကကိစၥကိုသတိတရႏွင့္ေမးသည္။လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲမွ ဇြန္းကိုဆြဲယူရင္းခြက္ထဲမွာေမႊေနမိ၏။အားလံုး၏အၾကည့္ကသူ႕ဆီ မွာေရာက္ေနတာသိသည္။

"ငါ့ဘ၀မွာခုခ်ိန္ထိဆရာ၊ဆရာမကအခန္းထဲမွာေပၚတင္ႀကီးဆူတာမ်ိဳးတစ္ခါမွမခံဖူးဘူး။
ခုဟာကကြာ၊တကၠသိုလ္လည္းတကၠသိုလ္ဆိုေတာ့ငါရွက္တာေပါ့ ။ေအးေလ။ဒါေပမဲ့ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းမေရာက္ဘဲသခ်ၤာဆရာမနဲ႕တင္ၿပီးသြားတာပဲ
သူတို႕ကိုေက်းဇူးတင္ရမယ္ထင္ပါရဲ႕"

"မင္းပဲေက်းဇူးတင္။တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္။မင္းစိတ္၀င္စား သေလာက္ဟိုကျဖင့္မင္းကိုငါတို႕နဲ႕ေရာၿပီးဗရုတ္က်တဲ့ေကာင္ပဲထင္ထားတာေဟ့ေကာင္"

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္စကားကိုနားေထာင္ရင္းလက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲမွဇြန္းကိုပန္း ကန္ျပားထဲထည့္၊ၿပီးေတာ့လက္ဖက္ရည္တစ္ငံုေလာက္ေသာက္လိုက္သည္။
ခ်ဳိအီအီအရသာကခါးသက္ေနသေယာင္။

"ငါမွားတာပဲကြာ။ငါခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့သူအဲဒီေလာက္ျဖစ္သြားမယ္လို႕မထင္မိဘူး။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ပစ္လိုက္တဲ့စကၠဴ ျမားစိုးမမကိုမွန္ေတာ့သြား စိုက္ၿပီးျပဳတ္က်တာေတြ႕လို႕ငါလည္းသူ႕ဆံပင္ရွည္ေတြၾကားကိုစကၠဴ ျမားစိုက္သြားရင္ဘယ္လိုေနမလဲဆိုၿပီးစမ္းၾကည့္လိုက္တာ။ကံကမလိုက္ေတာ့ေခါင္း
ကိုတိန္ခနဲျမည္ေအာင္မွန္ၿပီးငါ့အျပစ္ျဖစ္သြားတာပါကြာ "

"ငါတုိ႕နားလည္ပါတယ္။မင္းကငါတို႕မ်က္ႏွာေျပာင္တိုင္းလိုက္ေျပာင္ေနတာမွမဟုတ္တာ။
ငါတို႕စေနာက္ေနတာကိုပဲေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္လား။ငါတို႕ခံျပင္းတာအဲဒါပဲကြ။တစ္ခါတေလ
စမိတဲ့မင္းကိုမွအရွက္ရ၊အျပစ္ရေအာင္လုပ္ လိုက္ၾကလို႕"

" သူတို႕ကေတာ့ဘယ္သူဘယ္၀ါရယ္လို႕ရည္ရြယ္ၿပီးလုပ္ဟန္မတူပါဘူး"

ၿငိမ္းခ်မ္းကိုသူကေျဖရွင္းခ်က္ျပန္ေပးေနမိသည္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးသူ႕ကိုရည္ရြယ္၍တိုင္တာ
မဟုတ္မွန္းသူသိေနသည္ပဲ။

"မင္းကေတာ့ကြင္းကိုေတာ္ေတာ္ေႂကြေနပံုပဲ။ေတာ္ေတာ္ႀကီးလည္းခြင့္ လႊတ္ႏိုင္စြမ္းတယ္"

"ငါ့ဘက္ကစမွားတာပဲစိုးညြန္႕ရာ။ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့။ေအး-ျပီးေတာ့ေနာင္တလည္းရတယ္။
ငါသူ႕ကိုေနာက္ဆိုစရဲေနာက္ရဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"

"မင္းသာမစရဲရင္ရွိရမယ္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေတာ့ေနမွာမဟုတ္ဘူး"

စိုးညြန္႕ကေႏြးေအးဆုိင္ဘက္လွမ္းၾကည့္၍ေျပာေတာ့စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကခံုကို
လက္ႏွင့္ပုတ္ၿပီးစိုးညြန္႕ကိုၾကည့္သည္။

"သိပ္ဟုတ္တာေပါ့စိုးညြန္႕ရာ။ခုမွပြဲကေကာင္းလာတာ။မပဲနဲ႕တို႕အုပ္စု နဲ႕ေတြ႕ၿပီေပါ့ကြာ။ဪ-ဒါနဲ႕ကင္းေရ။မင္းဘာသာမစရဲတာ မေနာက္ရဲတာေတာ့ထားပါေတာ့။ကြင္းကိုေတာ့လက္မေလွ်ာ့နဲ႕ေနာ္"

"ရပါလိမ့္မယ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရာ။မင္းလုပ္ပံုနဲ႕ကင္းကကြင္းဆီကေမတၱာရမရေတာ့မသိဘူး။ေသာကေတြ
တစ္ပံုတစ္ပင္ရမွာေတာ့ျမင္ေယာင္ေသး"

"ငါေနာက္မွာကြင္းကိုမဟုတ္ဘူးၿငိမ္းခ်မ္းရ။၀တုတ္မနဲ႕ငါးေဖာင္ရိုးေျခာက္ကို"

သူတုိ႕အားလံုးၿပံဳးျဖစ္ေသးသည္။

"ဘာထူးလဲ။သူတို႕ကကြင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။နာခ်င္းနာသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဘက္ကနာမွာေပါ့။ၿပီးေတာ့
ကင္းကငါတို႕နဲ႕တြဲေနေတာ့ကင္းပါေရာၿပီး အထင္ေသးခံရေရာ"

"ဒီေလာက္ေတာ့ရပါတယ္စိုးညြန္႕ရာ။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဖတ္စ္ရီးယား ကတည္းကအေႂကြးကိုရွင္းခ်င္ေနတာ။ငါ့ကိုသိပ္ငဲ့မေနပါနဲ႕။ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္အတြက္ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုငါမပိတ္ပင္ပါဘူး။ ငါလည္းငါ့ခြင္နဲ႕ငါႀကိဳးစားမွာပဲ။လုပ္သာလုပ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။ငါမကန္႕ကြက္ဘူး"

သူ႕စကားအဆံုးမွာအားလံုးကသူ႕ကိုအံ့အားသင့္စြာေငးၾကည့္သည္။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဒါမွသူငယ္ခ်င္းကြဟုထေအာ္၏။ဆုိင္မွအစ္ကိုႀကီးေတြကေတာ့သူတို႕အုပ္စုကို
သိၿပီးသားမို႕ၿပံဳးေနသည္။

"မင္းမေန႕ကကိစၥကိုစိတ္နာလို႕စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တာလား-ကင္း"

"ေဟ့ေကာင္စိုးညြန္႕။စကားေျပာတာနားေထာင္ေကာင္းေအာင္ေျပာ။ဘာလဲကြ။
ငါ့ကိုလႊတ္ေပးရေအာင္ငါကေလွာင္အိမ္ထဲထည့္ၿပီးအေလွာင္ခံထား ရတဲ့ေကာင္က်ေနတာပဲ။ေဘးကၾကားရင္တကယ့္ေမ်ာက္ထင္ေနဦးမယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေရေႏြးအိုးကိုဆြဲမရင္းေျပာေတာ့သူတို႕ရယ္မိသည္။ မဟုတ္ဘူးလားကြဆုိေသာေက်ာ္၀င္းထြဋ္အသံထြက္လာ၏။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေရေႏြးခြက္ထဲေရေႏြး
ထည့္၍က်င္းေနတုန္းမို႕ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေျခေထာက္ရွိရာလွမ္းပက္သည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္္ေျခေထာက္ေႁမွာက္
၍ေရွာင္၏။

"စကားေကာင္းလာရင္လုပ္ၿပီကြာ။ခဏေနစမ္းပါဦး။ဒီလိုကြစိုးညြန္႕ရ။ငါက သူ႕ကိုေႂကြေနေတာ့စိတ္မနာပါဘူး။သူငါ့ကိုစိတ္ဆိုးမွာလည္းမလိုလားဘူး။ ဒါေပမဲ့ကြာ၊သူအဲဒီလိုစိတ္ဆိုးသြားတိုင္းျဖစ္လာတဲ့အမူအရာေလးေတြကငါ့ကိုအရမ္းၾကည္ႏူးေစတယ္ကြ။
ရင္ထဲမွာကလိကလိနဲ႕"

၀ါးဟားဟားဆိုၿပီးရယ္သံေတြထြက္လာသည္။ဘာျဖစ္တာလဲကြဆိုေတာ့မင္းစကားႀကီးက၊
ကဗ်ာမဆန္လို႕ကြဟုစိုးညြန္႕ေျပာေတာ့ရွက္ၿပီးေခါင္းကုတ္မိသည္။ဆက္ေျပာပါဦးဟုေက်ာ္၀င္းထြဋ္ဆို၏။

"ဒီေတာ့ကြာ၊ငါကေတာ့တစ္ခါရွက္ၿပီးၿပီမို႕ထပ္မစရဲပါဘူး။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕၊မင္းတို႕စလို႕
သူစိတ္ဆိုးလာမယ့္ပံုေလးကိုပဲၾကည့္ၿပီးခံစားေတာ့မယ္"

သူ႕စကားအဆံုးေကာင္းကြာဆိုေသာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္အသံထြက္လာသည္။ငါ့ကိုတစ္ခါတည္းေမာ္ကြန္းထိန္း
ရံုးခန္းပို႕ေနတာလားဆိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ပါ/ခ်ဳပ္ရံုးခန္းတင္ပါဟုၿငိမ္းခ်မ္းက၀င္ေျပာ၍ေခြးေကာင္ဟု
ဆိုကာ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရယ္ေနသည္။

"မေန႕ကသခ်ာၤဆရာမအခ်ိန္ၿပီးသြားေတာ့မင္းခ်က္ခ်င္းထြက္သြားတာငါတို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။အတန္းထဲကေကာင္ေတြကေတာင္ေမးေနေသးတယ္။ငါတို႕ရွင္းျပလိုက္တယ္။
အဲဒီေလာက္တိုင္စရာမလိုဘူးထင္တယ္လို႕ ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္။သူတို႕အုပ္စုကိုကပဲခပ္မ်ားမ်ားမို႕ပါကြာတဲ့"

"ငါေျပာၿပီးၿပီပဲကြာ။ဆရာမဆူတယ္။ရွက္သြားတယ္။ငါလည္းမွားတယ္လို႕၀န္ခံလိုက္တယ္။ေနာက္
မွာႏွစ္ခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ။ဒါေပမဲ့ထျပန္ခဲ့တယ္။ဒီ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕ဘယ္လိုဆက္ၿပီးစာသင္ရဲေတာ့မလဲကြာ"

လက္ဖက္ရည္တစ္ငံုေလာက္ထပ္ေသာက္လုိက္ျပန္သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြကမေန႕ကအျဖစ္ကို
နားလည္စြာဘာစကားမွ်မဆုိၾကေတာ့။သူတို႕အေတြးမွာ မေန႕ကအျဖစ္ေတြေပၚေနသလိုရွိ၏။သူကိုယ္တုိင္ေရာ။သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ်ေမ့ႏိုင္မွာမွမဟုတ္ပဲေလ။

X X X X X
( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Monday, March 27, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၈ )


" ပဲ.......ဟဲ..ဟဲ။ ပဲ......ဟဲ..ဟဲ"

အတန္းထဲမွာထိုင္မိရံုရွိေသးသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဘယ္သူ႕ကိုစေနမွန္းမသိ။ရုတ္တရက္ေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စုႏွင့္ တျခားေကာင္မေလးသံုးေလးေယာက္ကိုေတြ႕သည္။ခင္၀ါဦးေနာက္ လွည့္ၾကည့္သည္။ေဒါသထြက္ေနေသာအၾကည့္။ခဏမွ်စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီးျပန္ လွည့္သြားသည္။

" ေဟ့ေကာင္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။ဘယ္သူ႕ကိုစတာလဲ။ဘာျဖစ္လို႕လဲ"

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကစိတ္၀င္တစားေမးသည္။

"ခင္၀ါဦး၊၀တုတ္မကိုစေနတာ။မနက္ကေဘာ္ဒါတစ္ေပြနဲ႕ေတြ႕တယ္ ။ေဟ့ေကာင္မင္းတို႕အတန္းထဲက၀တုတ္မကပဲမ်ားလာတယ္တဲ့။ငါတို႕၀ိုင္းစလိုက္တာလစ္ေျပးေရာတဲ့။
ဆံပင္ကလည္းနည္းနည္းရွည္လာေတာ့ယမ္းလာတယ္တဲ့။လမ္းေလွ်ာက္တာလည္းအိုက္တင္က
လုပ္သလားမေမးနဲ႕တဲ့။မ်က္ႏွာကိုလည္းျပင္ထားတာကေလးမသာရုပ္
က်ေနတာပဲတဲ့။အဲဒါနဲ႕ပဲမာ်းလြန္းလို႕၊ပဲဆိုၿပီးေနာက္ေနၾကတယ္တဲ့။အဲဒါနဲ႕ငါကေရာၿပီးေနာက္ေနတာ"

ဪ-ဪဟုဆိုကာေက်ာ္၀င္းထြဋ္ၿငိမ္သြားသည္။သူကႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုအကဲခတ္ၾကည့္၏။
ဆံပင္နည္းနည္းပိုရွည္လာသည္။ပါတိတ္အက်ႌလက္ျပတ္ကို ၀တ္ထားသည္မို႕လက္ေမာင္းသားေဖြးေဖြးကိုျမင္ေနရသည္။သြယ္လ်စြာဆင္းသြားေသာလက္တံမ်ားက
လွပလြန္း၏။

" မ်က္ေတာင္ေလးဘာေလးခတ္ဦးကင္းေရ။ေရာဂါေတာ့တက္ၿပီထင္တယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကသူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွာလက္ကိုဟိုေရႊ႕သည္ေရႊ႕လုပ္ ရင္းေနာက္သည္။ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးမိ၏။

" မေတြ႕ရတာၾကာလို႕ထင္တယ္။လွလာတယ္ကြာ"

"နယ္မွာဘဲေတြဘာေတြရလာၿပီထင္တယ္။တခ်ဳိ႕ကတစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွဆိုပဲ"

ၿငိမ္းခ်မ္းစကားေၾကာင့္နိမိတ္မရွိကြာဟုေျပာျဖစ္လိုက္၏။

" မင္းေျပာေတာ့စိတ္မ၀င္စားဘူးဆို"

စိုးညြန္႕ကသူ႕ေဘးမွစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုေက်ာ္၍ေမးသည္။သူၿပံဳးလိုက္၏။

" ဟိုတုန္းကဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္။ခုေရေရလည္လည္စိတ္၀င္စားသြားၿပီကြာ"

သူ႕စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္းအမွန္အတုိင္း၀န္ခံလိုက္၏။ေဟး-ဒါမွ ကင္းကြဟု တစ္အုပ္စုလံုး
ထေအာ္သည္။အတန္းထဲကအားလံုးလွည့္ၾကည့္၏ ။ေယာက်ာ္းေလးေတြကၿပံဳးစိစိႏွင့္။
ဘာမွန္းမသိလည္းရယ္စရာဆိုအလိုလို ဓာတ္ကူးသည္လားမေျပာတတ္။
သို႕မဟုတ္သူတို႕အုပ္စုကိုပဲငေလာင္၊ ငေျပာင္မ်ားျဖစ္၍ရယ္စရာဟု
သတ္မွတ္ထားသလားမဆိုႏိုင္။သူတို႕ဆီက အသံတစ္ခုခုေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ထြက္မသြားႏွင့္။
ဘာမွန္းမသိဘဲႏွင့္ကိုလိုက္ရယ္ေနၾကေလသည္။

သို႕ေသာ္သူတို႕အုပ္စုကိုအတနး္ထဲကလူေတြလိုလိုက္မရယ္ၾကသူမ်ား ကေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စုသာရွိ၏။ယခုလည္းအသံၾကားသည္ကိုလွည့္၍မွ်ပင္
မၾကည့္ၾက။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုစိတ္၀င္စားေနေသာသူ႕အဖို႕အင္မတန္အားတက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။

" ပဲခ်ည္းပဲ။သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ဘာမွတ္ေနလဲမသိဘူး"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကစကၠဴ ျမားတစ္ခုလုပ္ရင္းေျပာေတာ့သူအားနာသြားသည္။

" ေဟ့ေကာင္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။ျပႆ နာမရွာနဲ႕ေနာ္။သူတို႕ဘာသာသူတို႕ ရယ္ခ်င္ရယ္မယ္၊မဲ့ခ်င္မဲ့မယ္။မင္းနဲ႕ဘာမွမဆုိင္ဘူး။မင္းကင္းကုိအားနာသင့္တယ္"

စိုးညြန္႕ကေတြးေတြးဆဆေျပာသည္။သူကေတာ့သူငယ္ခ်င္းမာ်းကိုနားလည္စြာဘာမွ်မဆိုေတာ့။

"ကင္းကိုခင္တာမင္းတို႕လည္းသိပါတယ္။ငါသူတို႕အုပ္စုကိုတင္းေနတာလည္းမင္းတို႕သိတာပဲ။
သူတို႕နာၾကည္းေလာက္ေအာင္ေတာ့မစပါဘူးကြာ။သူတို႕ကဖတ္စ္ရီးယားစတက္တဲ့ေန႕ကတည္းက
ငါနဲ႕ကင္းကိုဗလာခ်ီႀကီးရန္လာေတြ႕တာကြ။အဲဒါကိုမခံႏိုင္လို႕"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကသူတို႕ကိုေျပာရင္းသူလုပ္ထားေသာစကၠဴ ျမား ကိုႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ဆီဦးတည္၍
လႊတ္လိုက္၏။ခင္၀ါဦးေခါင္းကိုေတာက္ခနဲသြားမွန္သည္။ခင္၀ါဦးလွည့္ၾကည့္ေတာ့သူတို႕အားလံုး
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန၏။ေရွ႕ျပန္လွည့္သြားတာေတြ႕သည္။

သူလည္းစကၠဴ ျမားတစ္ခုလုပ္လိုက္၏။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကကတၱဴ စကၠဴ ႏွင့္စကၠဴ ျမားလုပ္ၿပီး'ကိုကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရဲ႕ေမတၱာလက္ေဆာင္ သ၀ဏ္လႊာ'ဆိုၿပီးစာေရး၍ပစ္လိုက္သည္။စိုးမမ၏ေခါင္းကိုတိုက္ရိုက္မွန္၏။ဆံပင္ၾကားမွာစိုက္ၿပီးကတၱဴ စကၠဴ မိို႕ေလးလြန္း၍ထင္သည္။ တအိအိႏွင့္ျပဳတ္က်သြားတာေတြ႕၏။ေယာက်ာ္းေလးမ်ား၀ိုင္းရယ္သည္။

ၾကည့္လုပ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေရ။အရိုးစူးမယ္ကြဟုတစ္ေယာက္ကေအာ္သည္။၀ါးခနဲပြဲက်သြား၏။စိုးမမက
ပိန္လြန္းတာသူတို႕သိေနသည္ပဲ။စူးခ်င္စူးပါေစ၊မ်ဳိခ်မယ္ကြာဟုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ျပန္ေျပာေတာ့
ရယ္သံေတြစီသြားျပန္သည္။သူလည္းၿပံဳးရင္းႏွင့္စကၠဴ ျမားတစ္ခုႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုခ်ိန္၍ပစ္လိုက္သည္။

ေခါင္းကိုေတာက္ခနဲမွန္ၿပီးလြင့္ထြက္သြား၏။သူ႕ဘာသာအံ့ဩမိသြားသည္။သူပစ္လိုက္တုန္းကထိုမွ်အားျပင္း
မည္မထင္။ကိုယ့္လက္မွန္းကိုကိုယ္သိသည္။အမွန္ကသူ႕ေပါ့ေလ်ာ့မႈျဖစ္သည္။ပစ္လိုက္တာစကၠဴ ေပ်ာ့မဟုတ္။ကတၱဴစကၠဴဆိုတာသတိမထားမိလိုက္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးေတာ့ေခါင္းကိ်န္းၿပီဟုေတြး
လိုက္မိေသးသည္။

" ေတာက္။နင္တို႕ႏွမခ်င္းမစာနာတဲ့ေကာင္ေတြပဲ။နင္တို႕ငါ့အေၾကာင္းသိ ရေစမယ္"

ထင္သည့္အတိုင္းပင္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးမေက်မနပ္ျဖင့္သူတို႕အုပ္စုဘက္ကို လွည့္ေျပာတာေတြ႕၏။ေတာ္ေတာ္နာသြားသည္ထင္သည္။မ်က္ရည္မ်ားပင္ ၀ိုင္းေန၏။သူလည္းပစ္ၿပီးမွအားနာသြားသည္။

ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စုအျပင္ထြက္သြားၾကတာေတြ႕၏။စိတ္ဆိုး၍ထသြားသည္ဟုပဲအားလံုးထင္လိုက္ၾက
သည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကအခ်စ္စမ္းတာနည္းနည္းၾကမ္းသြားတယ္ထင္တယ္ကင္းဟုေျပာေတာ့
သူပခံုးတြန္႕ျပလိုက္သည္။

မရည္ရြယ္ဘဲႏွင့္ျဖစ္ခဲ့တာေတြအတြက္၊ႏွင္းႏြယ္ေႏြးဘက္ကသူ႕ကိုအထင္လြဲခဲ့တာခုမွမဟုတ္တာပဲေလ။

X X X X X

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Monday, March 20, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၇ )

[ ၈ ]

ပန္းပြင့္ေလးေတြကမိုးအလင္းမွာေနေရာင္ျခည္ကိုေမွ်ာ္တတ္ၾကပါတယ္။
ေက်းငွက္ေလးေတြကအစာရွာဖို႕ဟိုးအေ၀းကိုပ်ံသန္းခဲ့ၾကတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့ေနေရာင္ကိုေမွ်ာ္တဲ့ပန္းေလးေတြလိုခ်စ္သူကိုေမွ်ာ္ရင္းေက်း ငွက္ေလးေတြလိုဟိုးအေ၀းကိုပံ်သန္းခ်င္ပါရဲ႕။
ခ်စ္သူကိုေမွ်ာ္မိတယ္ေလ။ၿပီးေတာ့ခ်စ္သူေရာက္မလာလို႕ခ်စ္သူရွိရာသြားခ်င္ခဲ့တာေပါ့။

အိပ္မက္ကေလးေတြကကိုယ့္ညေတြကိုသိမ္းပိုက္ထားတယ္။
စိတ္ကူးေလးေတြကကိုယ့္ေန႕ေတြကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္။
အဲဒီအိပ္မက္နဲ႕အဲဒီစိတ္ကူးေတြၾကားထဲမွာကိုယ့္ဘ၀နစ္မြန္းေနေပမယ့္ကိုယ္ကေက်နပ္ေနမိတယ္။
ကိုယ့္အိပ္မက္နဲ႕စိတ္ကူးေတြထဲမွာခ်စ္သူရွိေနလို႕ေပါ့။

ဟန္မေဆာင္တဲ့ရိုးသားမႈေတြၾကားမွာကိုယ္ရွိေနတယ္။
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဟန္ေဆာင္မႈေတြၾကားမွာခ်စ္သူရွိေနတယ္။
ကိုယ့္ရိုးသားမႈေတြကခ်စ္သူရဲ႕ဟန္ေဆာင္မႈေတြကိုေခ်ဖ်က္ရင္းကိုယ္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာခ်စ္ျခင္းဆိုတာေတြေမြးဖြားႏိုင္လာလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕။

ခုေတာ့ခ်စ္သူေရ........

ေ၀းကြာျခင္းကကိုယ္တို႕ၾကားမွာ။ခါးသီးမႈကကိုယ္တို႕ဆံုေတြ႕ခ်ိန္တိုင္းမွာ။ နာက်င္မႈနဲ႕ၾကင္နာမႈကေတာ့ကိုယ့္ရင္ထဲမွာပါေလ။

X X X

မိုးစက္ေတြတဖြဲဖြဲေႂကြေနစဥ္ကာလထဲမွာဒုတိယႏွစ္ျပန္ဖြင့္ခဲ့သည္။ေက်နပ္စရာေကာင္းေသာ
ကာလတစ္ခု၊ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာကာလတစ္ခုကိုသူတို႕ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ျပန္ေလၿပီ။

" ကင္း။မင္းကိုၾကည့္ရတာတစ္ခုခုကိုလြမ္းေနသလိုပဲ "

၀ါ၀ါဦးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိပ္မွာထိုင္ေနရင္းစိုးညြန္႕ကမဆီမဆိုင္သူ႕ ကိုၾကည့္ၿပီးစကားစသည္။ဆုိင္ေဘးကားလမ္းကျဖတ္သြားေသာကားကုိၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းခ်၏။

" ငါသူငယ္ခ်င္းေတြကိုသတိရေနတယ္။အိမ္မွာငါတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့"

ေဘာလံုးကြင္းႏွင့္တည့္တည့္မွာရွိေသာဂ်ီေဟာလ္ကိုလွမ္းေငးရင္းေျပာသည္။

"ရာသီကလြမ္းစရာေကာင္းလို႕ေနပါလိမ့္မယ္ကင္းရာ။ၿပီးေတာ့မင္းလြမ္းခ်င္တာငါတို႕ဟုတ္ပံုမေပၚပါဘူး"

ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ကိုက်င္းရင္းေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကေျပာေတာ့သူကမလံုမလဲႏွင့္လွည့္ၾကည့္မိသည္။

"ငါမင္းတို႕နဲ႕ပထမႏွစ္မွာစခင္တာပါ။ဒါေပမဲ့တို႕အုပ္စုဘယ္ေလာက္တြဲၿပီး ဘယ္ေလာက္ကဲခဲ့တယ္ဆိုတာမင္းတို႕အသိဆံုးပဲ"

"ခုျပန္ေတြ႕ရၿပီပဲကြာ။မင္းကိုနားလည္ပါတယ္။ဒါနဲ႕ကြင္းတို႕အုပ္စုေရာ။ မေတြ႕ေသးပါလား"

ၿငိမ္းခ်မ္းက၀င္ေမးသည္။သူတို႕ကေက်ာင္းျပန္ဖြင့္သည့္ပထမဦးဆံုးေန႕မို႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုခ်ီတက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၍စာသင္ခန္းထဲမေရာက္ေသး။ အကုန္လံုးဒုတိယႏွစ္တန္းခြဲ-ဘီမွာပဲျပန္ရ၍၀မ္းသာေနၾကသည္။

အမွတ္အနည္းအမ်ားကိုလိုက္၍ခံုနံပါတ္ခြဲသျဖင့္လူကြဲမွာစိုးေသာ္လည္းလူမကြဲေတာ့။
တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စုပါသူတို႕ႏွင့္တစ္ခန္း တည္းျပန္က်သည္။

"ကြင္းကေတာ့ငါတို႕နဲ႕ေရစက္ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ထင္တယ္။ဒီႏွစ္လည္းသူ တို႕ပဲစရဦးမယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၏အသံ။စိုးညြန္႕ကေက်ာင္းေတာင္မတက္ရေသးဘူး။စဖို႕ပဲစဥ္းစားေနတယ္ဟုဆို၏။

"ဟ-သူတို႕ကစလို႕ေကာင္းတယ္ကြ။စရင္စိတ္ဆိုးတတ္တယ္။ငါကစရင္စိတ္ဆိုးတဲ့လူမွစခ်င္တာ "

မင္းကတတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္ကြာဟုၿငိမး္ခ်မ္းညည္းသည္။

"စတာလည္းစ၊ေနာက္တာလည္းေနာက္တာေပါ့ကြာ။ဒုတိယႏွစ္ဆိုေတာ့ စာေမးပြဲအမွတ္နဲ႕ေမဂ်ာခြဲေတာ့မွာ။စာလည္းပံုမွန္လုပ္ၾကဦး။သူမ်ားေတြ က်ဴရွင္ေတာင္ယူေနၾကၿပီ။ဒါနဲ႕မင္းတို႕ဘာယူမွာလဲ။ငါ့ကိုလည္းေျပာၾကဦးေလကြာ။
ငါကေတာ့မက္ခ္(Mech)ပဲေဟ့ေကာင္ေတြ"

သူကစကား၀ိုင္းကိုစာဘက္လွည့္ေပးလိုက္သည္။မက္ခ္ဆိုတာမက္ခ္ကင္နီ ကယ္( Mechanical )(စက္မႈ
အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္)ကို အတိုေခၚတာသူတို႕ေက်ာင္းသားခ်င္းနားလည္ၿပီးသား။

" ငါလည္းမက္ခ္ပဲ "

စိုးညြန္႕အသံ။သူကအိုေကဟုေအာ္လိုက္၏။

"ဟ-ငါလည္းမက္ခ္ေလကြာ။ဘယ္ရမလဲ။စက္မႈလိုခ်င္လို႕စက္မႈတကၠသိုလ္လာတက္တာ"

ၿငိမ္းခ်မ္းအသံ။ဒါပဲကြဟုသူေအာ္လိုက္၏။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုသူၾကည့္လိုက္သည္။
ဘယ္လိုလဲဆိုသည့္သေဘာ။

" ငါကေတာ့မင္းတို႕နဲ႕မခြဲႏိုင္ဘူး။စက္မႈပဲယူမယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမာ်က္ကိုခင္မိၾကတာအဲဒါေတြလည္းပါမည္ထင္သည္။ဒါမွကြဟုသူႀကံဳး၀ါးလိုက္၏။

" ငါလည္းစီဗယ္လ္နဲ႕မက္ခ္ကိုဘယ္ဟာေရြးရမွန္းကိုမသိေသးဘူး"

" ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္၀င္းထြဋ္။ေရြးမေနနဲ႕။ေယာက်ာ္းေလးမ်ားတဲ့မက္ခ္ကိုယူ။ငါတို႕နဲ႕တူသြားေအာင္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကိုအေဖာ္ညွိသည္။နည္းနည္းေတာ့ေတြေ၀ေန၏။စဥ္းေတာ့စဥ္းစားသင့္
သည္ဟုသူလည္းထင္သည္။သူကအိမ္မွာအေဖကိုယ္တိုင္Pump ႏွင့္ေမာ္တာမ်ားအေရာင္းအ၀ယ္
လုပ္ေသာေၾကာင့္သည္ေကာ်င္းကို၀င္ကတည္းကMechanicalယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္၏။

ဒုတိယႏွစ္ဆိုတာဆယ္တန္းလိုအတနး္မ်ဳိးမို႕ကိုယ္လိုခ်င္ေသာလိုင္းကိုရဖို႕ႀကိဳတင္စဥ္းစားၿပီး
စာေမးပြဲအတြက္ျပင္သင့္တာျပင္ရသည္။သည္လိုမွမဟုတ္ လွ်င္အမွတ္နည္းနည္းႏွင့္လူအမ်ားမႀကိဳက္ေသာ Mining(သတၱဳတူးေဖာ္ေရး)ႏွင့္Metallurgy(သတၱဳေဗဒ)လိုေမဂ်ာမ်ဳိးကိုေရာက္သြားႏိုင္သည္။

" ေအးေအးေဆးေဆးစဥ္းစားပါ။အလ်င္မလိုနဲ႕။ခုမွေက်ာင္းဖြင့္စပဲရွိေသးတယ္။"

စိုးညြန္႕ကလူႀကီးဆန္ဆန္ေျပာေတာ့သူတို႕အားလံုးစိုးညြန္႕ဆီအၾကည့္ေရာက္သည္။စိုးညြန္႕ေျပာတာလည္း
ဟုတ္တာပဲေလ။သည္လိုကိစၥမ်ဳိးကလက္ဖက္ ရည္ဆိုင္မွာတစ္ထုိင္တည္းေျပာလို႕ရတာမ်ဳိးမဟုတ္။

" ကဲပါ။စဥ္းစားတာလည္းစဥ္းစားေပါ့။စာသင္ခ်ိန္နီးၿပီ။လစ္ၾကမယ္"

ၿငိမ္းခ်မ္းစကားေၾကာင့္အားလံုးေနရာကထသည္။စားပြဲထိုးေကာင္ေလး ကိုေခၚ၍သူကဦးေအာင္ရွင္းေပးလိုက္၏။

" ကင္းကိုခင္တာအဲဒါေတြလည္းပါတယ္။အလုိက္သိလို႕"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္စကားေၾကာင့္အားလံုးကၿပံဳးသည္။

"မင္းတို႕ကနယ္သမားေတြေလ။ငါကရန္ကုန္က။တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ငါကကူညီရမွာေပါ့။
အေဆာင္သမားေတြရဲ႕ဒုကၡကိုငါသိေနတာပဲ။မင္းတို႕ေငြျပတ္ရင္ဒုကၡေရာက္မွာစိုးလို႕ပါ"

သူ႕စကားအဆံုးၿငိမ္းခ်မ္းကသူ႕ပခံုးကိုလာဖက္သည္။ေက်းဇူးပါပဲသူငယ္ခ်ငး္ရာ။ေနာက္ကို
ဒီထက္မကေကၽြးႏိုင္ပါေစဟုဆိုေတာ့ေခြးေကာင္ဟုဆိုကာၿပံဳးမိရင္း၀ါ၀ါဦးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွ
ထြက္သည္။

မိုးသားေတြကမည္းညိဳေနတုန္း။

X X X X X

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Saturday, March 18, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၆ )

 [ ၇ ]
ပထမႏွစ္စာေမးပြဲေတြေျဖၿပီးသည့္ညမွာသူကအိမ္ကိုေျပာ၍ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕အေဆာင္မွာလိုက္အိပ္သည္။သူတို႕ေက်ာင္းမွာ ပထမႏွစ္မွစတုတၱႏွစ္အထိေက်ာင္းသားမ်ားကိုလိႈင္တကၠသိုလ္နားရွိ
အေဆာင္မ်ားမွာထားသည္။ေယာက်ာ္းေလးမ်ားကစဥ္႕ကူ၊အင္းေလး၊ဇီ၀က၊ ပုပၸါးႏွင့္ဒူးယားမွာရွိသည္။
အားလံုးငါးေဆာင္။မိန္းကေလးမ်ားကသဇင္ေဆာင္တစ္ေဆာင္တည္း။

ပဥၥမႏွစ္ႏွင့္ေနာက္ဆံုးႏွစ္(ဆ႒မႏွစ္)ကိုေတာ့ေက်ာင္းထဲကအေဆာင္ေတြမွာထားသည္။ေယာက်ာ္းေလးမ်ား အတြက္ေအမွအက္ဖ္အထိေျခာက္ေဆာင္။မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ဂ်ီအေဆာင္(ဂ်ီေဟာလ္ဟုအမ်ားကေခၚ၏)
တစ္ေဆာင္ တည္းသာျဖစ္၏။ဂ်ီေဟာလ္ကိုေတာ့ဥတၱရေဆာင္ဟုအမည္တပ္ထားေလ သည္။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕ကဇီ၀ကေဆာင္မွာ။သူ႕ကိုလိုက္လည္ဖို႕ေခၚေန တာေတာ့ၾကာခဲ့ၿပီ။အိမ္ကိုအခ်ိန္မွန္ျပန္မေရာက္လွ်င္အေမေရာ၊အေဖပါစိတ္ပူတတ္၍စာေမးပြဲၿပီးမွ
လိုက္မည္ေျပာကာယခုစာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႕မွာလိုက္လည္ျခင္းျဖစ္၏။
အေဆာင္မွာကသူတို႕တန္းခြဲဘီကသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္းရွိေသးသည္မို႕သူ႕အဖို႕စိမ္းမေန။
အားလံုးကအခန္းေစ့လိုက္လည္ဖို႕ေခၚသည္။သူႏွင့္ခင္မင္ရင္းစြဲရွိသူ၊မ်က္မွန္းတန္းမိသူပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား
မာ်းမွန္လွ်င္တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္လိုက္ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိ၏။ေဖာ္ေရြေသာ၊ေက်နပ္အားရစရာေကာင္း
ေသာ၊ခ်စ္စရာေကာင္းေသာအၿပံဳးမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။

စိတ္ထဲကေတာ့ေတြးေနမိ၏။သည္လိုအၿပံဳးေတြက၊သည္အေဆာင္ေတြ နဲ႕ေက်ာင္းႀကီးကိုခဏခြဲၾကဦးမွာပါလား၊ၿပီးရင္ျပန္လာလိုက္ၾက၊ျပန္ခြဲလိုက္ၾက
နဲ႕၊ေျခာက္ႏွစ္လည္းျပည့္ေရာ၊သည္လိုအၿပံဳးမ်ဳိးေတြေတြ႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဟုကိုယ့္ဘာသာေတြးရင္း
သက္ျပငး္ခ်သည္။

သူ႕ဘ၀မွာေမြးကတည္းကတစ္ေယာက္တည္း။အေဖ၊အေမ၏အရိပ္ လိုျပဳစုမႈေအာက္ကဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ခဲ့။နယ္မွေဆြမ်ဳိးမာ်းဆီသြားလည္ လွ်င္ေတာ့ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္ရသည္။ခဏမို႕သိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္ခဲ့ရ၏။ထို႕ေၾကာင့္အရြယ္ေရာက္စ
ကတည္းကေက်ာင္းမွာေပါင္းေသာသူငယ္ခ်င္းမွန္လွ်င္သူက ခင္ခင္မင္မင္ႏွင့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းသည္။သူတို႕ကိုတတ္ႏိုင္သမွ်သည္းညည္းခံ၏။ကိုယ့္ကိုၿငိဳျငင္မွာကို
မလိုလား။သူတို႕စိတ္ခ်မ္းသာမႈကိုဦးစားေပးခဲ့တာမ်ားသည္။ထို႕ေၾကာင့္ပင္ထင္သည္။ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ လည္းစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕ကိုသည္လိုခံယူခ်က္ႏွင့္ေပါင္းမိသြားျခင္းျဖစ္ သည္။

"ဂစ္တာသြားတီးမယ္ကြာ။မင္းလည္းအေဆာင္ဖီးလ္ေလး၊ဘာေလးခံစားရတာေပါ့"

စိုးညြန္႕ကသူ႕ေဘးခန္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေခၚရင္းသူ႕ ကိုေျပာျပသည္။ၿငိမး္ခ်မ္းတို႕ကလည္းသိၿပီးသားမို႕သူတို႕အခန္းကိုေသာ့ ခတ္ၿပီးစိုးညြန္႕တို႕အခန္းကိုေရာက္လာ၏။

" လိမ့္မယ္ေလကြာ။ဟိုေကာင္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေရာ"

အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကေမးသည္။

" ဟို၀ိုင္းကိုသြားငမ္းေနမွာေပါ့"

စိုးညြန္႕စကားကိုသူသိလိုက္ၿပီ။ေစာင့္လိုက္ပါကြာဟုေျပာလိုက္၏။အမွန္က စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ပါမွလည္းေပ်ာ္စရာျဖစ္မည္မဟုတ္လား။
သူတို႕အုပ္စုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုထိုင္ေစာင့္ေနစဥ္မွာပင္စိုးညြန္႕တို႕ဘယ္ ဘက္ခန္းကၿငိမ္းခ်မ္းတို႕အခန္းမွာႂကြက္ေျပးသံၾကားသည္။ၿငိမး္ခ်မ္းတံခါးသြားဖြင့္ၾကည့္ၿပီးေျခာက္လွန္႕ေန၏။
ခဏၾကာေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းျပန္လာသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတာေပါ့ဟုေက်ာ္၀င္းထြဋ္လွမ္းေနာက္သည္။
မၿငိမ္းခ်မ္းလို႕မရဘူးေဟ့ေကာင္။အကုန္ကိုက္မယ့္ေကာင္ေတြဟုေျပာကာခုတင္ေပၚမွာ၀င္ထုိင္သည္။
ၿပီးေတာ့ေလးျဖဴ သီခ်င္း' ညရဲ႕ဆူး'ကိုတိုးတုိးညည္းေန၏။

စိုးညြန္႕ညာဘက္ခန္းမွဂစ္တာတီးမည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာက္လာ၏။လူစံုၿပီမို႕သဇင္ေဆာင္ကို
သြားရန္ျပင္ဆင္ၾကသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုေခၚလိုက္ဦး မယ္ဟုဆိုကာေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းထြက္သြားသည္။စိုးညြန္႕အခန္းတံခါးပိတ္တာေစာင့္ၿပီးေအာက္ထပ္
ကိုသူတို႕ဆင္းခဲ့၏။
ခဏၾကာေတာ့စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕ဆင္းလာသည္။မ်က္ႏွာကစပ္ၿဖီးၿဖီး။

" ကင္း...မင္းတို႕ေစာင့္တာၾကာသြားၿပီလား"
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းလွမ္းေမး၍ေအးဟုေျဖလုိက္သည္။သြားမယ္ကြာဟုဆိုကာသဇင္ေဆာင္ကိုေျခဦး
လွည့္သည္။

X X X

" အစဥ္ေျပာင္တဲ့ သဇင္ေဆာင္က ႏွမေလးမ်ားခင္ဗ်ား "

လုပ္ၿပီ။စိန္ေမ်ာက္ေမာ်က္ကစကတည္းကယဥ္သကိုးဆိုတာလိုသူတို႕အုပ္စု သဇင္ေဆာင္ေရွ႕ကမီးေရာင္ေအာက္၊ပု႑ရိက္တန္းေတြရဲ႕ေရွ႕၊ အုတ္ေပါင္ေလးေတြေပၚမွာထိုင္ေနတုန္းစေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အေစာပိုင္းဂစ္တာတီးေနေသာအဖြဲ႕ျပန္သြားၿပီမို႕သူတို႕ေရာက္တာ အေနေတာ္ပင္ျဖစ္သြားသည္။
ကိုးနာရီခြဲပဲရွိေသး၍ေကာင္းေကာင္းဟစ္လို႕ရေသးသည္။

" ေဟ့ေကာင္စိန္ေမာ်က္ေမ်ာက္။ၾကည့္လုပ္ကြာ။အေဆာင္မႉးထြက္ေကာေနဦးမယ္"

စိုးညြန္႕ကစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ေမးသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကလက္ကာျပ၏။ရတယ္ဆိုသည့္သေဘာ။

" အဟမ္း..အဟမ္း။အစဥ္ေျပာင္တဲ့သဇင္ေဆာင္ကသမီးပ်ဳိေလးမ်ားခင္ဗ်ား"

လုပ္ျပန္ၿပီ။သည္အစဥ္ေျပာင္တာႀကီးကိုပင္ထည့္ေအာ္ေန၏။

" ေဟ့ေကာင္၊ဘာေျပာင္တာလဲကြ"

" ေျပာင္ခ်င္တာေျပာင္ကြာ "

၀ါးခနဲပြဲက်သြားသည္။သူတို႕အုပ္စုထဲကတစ္ေယာက္ကေမး၍တစ္ေယာက္ ကျပန္ေျဖလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္တစ္ေယာက္ကတင္ပါးကိုပုတ္ျပ၏။ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဟိုးထားဟုဆိုကာသူတို႕ဘက္လွည့္ကာလက္ေႁမွာက္ျပ၏။အားလံုးအရယ္ရပ္လိုက္
သည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္အေဆာင္ဘက္ကိုျပန္လွည့္သြား၏။

" ကၽြန္ေတာ္တို႕ကဇီ၀ကကအပီျပမယ့္ေကာင္ေတြပါ"

၀ါးခနဲထရယ္ၾကျပန္သည္။စိုးညြန္႕ကေဟ့ေကာင္၊ဘာေတြေျပာေနတာလဲဟုထေအာ္၏။
မင္းပဲျပ၊ငါတို႕မျပႏိုင္ဘူးဟုထေအာ္သံလည္းၾကား၏။

"ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာကသဇင္ပန္းေတြလိုဂုဏ္သတင္းေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သဇင္ေဆာင္ကသမီးပ်ဳိေလးမ်ားကိုဒီညမွာဇီ၀ကကေမာင္ေမာင္ေတြက ဂီတနဲ႕အပီျပၿပီးဧည့္ခံပါမယ္ဆိုတာပါခင္ဗ်ာ "

အားလံုးသေဘာက်စြာရယ္ရင္းေဟးဟုေအာ္ကာလက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၾက သည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဆိုသည့္ေကာင္ကသူသိသမွ်ကာရန္ေတြလည္းခ်ိတ္ ခ်င္ေသး၊မခ်ိတ္တတ္ခ်ိတ္တတ္ခ်ိတ္ေတာ့ေပါက္ကရေတြျဖစ္ကာသူတို႕အုပ္စုရယ္ေနရသည္။

သဇင္ေဆာင္ေပၚကိုေတာ့အရိပ္ေတြသာလွမ္းျမင္ရသည္မို႕မသဲကြဲ။အေဆာင္၀င္ေပါက္ႏွင့္အေဆာင္ရွိရာကို
ဆက္သြယ္ထားေသာစႀကၤံလမ္းေလးကပင္ရွည္လ်ားလွ၏။ထို႕ျပင္အေဆာင္ၿခံစည္းရိုးစပ္ကသစ္ပင္မ်ား
ကလည္း ကြယ္ေန၍အေဆာင္ေပၚကမီးလင္းေနတာသာျမင္ရၿပီးလူလံုးကမကြဲ။

သူတို႕ကေတာ့မီးေရာင္ေအာက္မွာထိုင္ေနသည္မို႕အေဆာင္ေပၚမွျမင္ေန ရေသာေနရာမွၾကည့္လွ်င္ျမင္ႏုိင္ေပသည္။မျမင္ႏုိင္လည္းစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္အသံၾကားတာႏွင့္ပင္
ဘယ္သူေတြဆိုတာသိေနႏွင့္ေတာ့မည္။

"အခုကစၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႕ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္သီခ်င္းကေတာ့ေတးေရး၊ေတးဆိုကိုထူးအိမ္သင္ရဲ႕
အေမ့အိမ္သီခ်င္းပဲျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား"

ရထားေပၚကလ်က္ဆားေရာင္းသံႏွင့္ေအာ္လိုက္ေသာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္အသံကေကာင္း၍လား၊
သီခ်င္းကပဲနာမည္ႀကီး၍လားမေျပာတတ္။၀ရန္တာမွာ လူရိပ္ေတြပိုထူလာတာေတြ႕သည္။သူတို႕အဖြဲ႕အားရပါးရစတင္တီးခတ္၏။

"ေလာကရဲ႕လမ္းမ်ားေပၚေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕......ေမာပန္းႏြမ္းနယ္....ႏွလံုးသားကလြမ္းဆြတ္လို႕
တမ္းတမိခဲ့အေမ့ရဲ႕အိမ္ကို......."

သံၿပိဳင္သီဆိုေနေသာအသံမ်ား၏ေအာက္မွာသဇင္ေဆာင္ကေတာ့နစ္၀င္ စီးေမာ်ေနေလၿပီ။မဆီမဆိုင္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးေရာ၊အေမ့အိမ္ကိုတမ္းတေနမွာလားလို႕ေယာင္ယမ္းေတြးမိေသး၏။

"ခုတစ္ခါဆက္လက္ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္သီခ်င္းကေတာ့ေတးေရးေကေအတီ၊ေတးဆိုကိုေလးျဖဴ တို႕ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလးသီခ်င္းပဲျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဒီသီခ်င္းကိုေတာင္းဆိုထားသူမ်ားကေတာ့အယ္လ္ဖိုးမွတကယ္ဆုိးတဲ့ဂြတိုကအယ္လ္၀မ္းမွတကယ္ၾကမ္း
တဲ့ႏွမပ်ဳိျမညိုအတြက္။အယ္လ္သရီးမွတကယ္ရႊီးတဲ့၀ဲေလးကအယ္လ္တူးမွတကယ္ရူးတဲ့အသဲေလးအတြက္။
ဒူးယားမွဦးထြားကဥတၱရမွတရုတ္မအတြက္၊ပုပၸါးမွဗရုတ္မ်ားကသဇင္ေဆာင္မွ တင္တင္ေအာင္အတြက္။စဥ့္ကူမွျမင့္သူကဓာတုမွ၀ါႏုအတြက္။
အင္းေလးမွ၀င္းေ႒းကစက္မႈမွတက္ပုအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားၾကည့္ၾကပါ "

သူတို႕အုပ္စုရယ္ေမာရင္းေဟးဟုအားေပးလိုက္ျပန္သည္။အေမ့အိမ္သီခ်င္းဆံုးသြားတာႏွင့္ဆက္တုိက္
ဆိုသလိုေၾကျငာပစ္လုိက္ေသာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုလုပ္ထားကြ၊ႀကိတ္လိုက္ကြဟုေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္သည္။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေျပာသြားသူေတြထဲမွာေက်ာင္းကလူေတြတကယ္ပါ သလို၊ေက်ာင္းကမဟုတ္ဘဲသူ႕ဘာသာကာရန္မိရာစြတ္ရြတ္ေအာ္သြားေသာသူမ်ားလည္းပါ၍
သူတို႕၀ိုင္းကေလးမွာရယ္သံေတြလွ်ံေန၏။ပို၍အံ့ဩစရာေကာင္းသည္ကသဇင္ေဆာင္ေပၚမွရယ္သံသဲ့သဲ့၊
သူတို႕ထံပ်ံ ့က်လာျခင္းျဖစ္သည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေရ၊ေအာင္ျမင္တယ္ကြဟု တစ္ေယာက္ကေအာ္လိုက္စဥ္မွာသီခ်ငး္အင္ထရို( Intro )ကစေနေလၿပီ။

"ျမင္ႏုိင္ရင္ေလ......ကိုယ့္ရင္ထဲ....တားဆီးၾကည့္မေနနဲ႕.........အံု႕ပုန္းရဲ႕အခ်စ္စိတ္ရိုင္း.....ေလထု
ထဲမွာျပည့္ေနမလား....."

သဇင္ေဆာင္ည၀ရန္တာမွအရိပ္မ်ား။အေဆာင္ေရွ႕ကဂစ္တာမ်ားႏွင့္သူတို႕အုပ္စု။ရိုက္ခတ္ေနေသာ
သီခ်င္းသံ။လမ္းမက်ယ္ႏွင့္အေဆာင္ေရွ႕ ပန္းခ်ဳံေတြၾကားျဖတ္တိုက္လိုက္ေသာေလ။ဪ-အေဆာင္ သူေတြၾကားႏိုင္ေအာင္သယ္ေဆာင္လို႕ေပးေနၿပီထင္ပါရဲ႕။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ့္ဘ၀အတြက္လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့အမွတ္တရ
ညတစ္ညျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီႏွင္းႏြယ္ေႏြးေရ။

X X X X X

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Wednesday, March 15, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၅ )

သူတို႕အုပ္စုကငါးေယာက္စလံုးလက္ေတြ႕မွာGroupမတူသည္မို႕ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဘာျဖစ္သည္ကိုမသိၾက။တစ္ေယာက္ကChemistry လုပ္ခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ကPhysicsက်ခ်င္က်ေနတတ္၏။သူႏွင့္
ႏွင္းႏြယ္ေႏြးပင္ခံုနံပါတ္သိပ္မကြာေသာ္လည္းGroupကြဲေနေသးသည္။

 Groupတစ္ခုကိုဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ခြဲသည္မို႕လူႏွစ္ရာတန္းမွာသူတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ
ခံုနံပါတ္ကပ္လ်က္မဟုတ္၍လက္ေတြ႕မွာလူခ်င္းကြဲေန တတ္ၾကသည္။သို႕ေသာ္တစ္ခါတစ္ရံ၌သူမ်ားလုပ္ၿပီးသားလက္ေတြ႕ကိုကိုယ့္
အလွည့္က်ခ်င္က်၊ဒါမွမဟုတ္၊ကိုယ္လုပ္ၿပီးသားသူမာ်းက်ခ်င္က်တတ္၍အခ်င္းခ်င္းအခက္အခဲ
မရွိေအာင္ႀကိဳေျပာျပထားတတ္သည္မ်ားလည္းရွိ၏။
 
ထိုသို႕ေျပာျပ၍ရတာလည္းPhysicsသာရွိသည္။PhysicsကVivaဆိုဘယ္လိုေမးခြန္းေတြေမးတာ၊
ဘယ္ကိရိယာကိုကိုင္ရင္ဘယ္ေကာင္ကError ( အမွား )ဘယ္ေလာက္၀င္ႏုိင္တာ၊ ဒါမ်ဳိးေတြေျပာျပ၍ရသည္။ Chemistryကဘယ္ဓာတ္ႏွင့္ဘယ္ဓာတ္ေပါင္းလွ်င္ဘာျဖစ္သည္ဆိုတာအဲဒီ
လက္ေတြ႕အတြက္ေပးထားေသာစာအုပ္မွာပါၿပီးသား။အေရးႀကီးတာ အဆျဖစ္သည္။မီးအပူေပးလွ်င္လက္မလြန္ရတာမ်ဳိးရွိသည္။သည္ၾကားထဲ ပစၥည္းေတြကိုက်မကြဲေအာင္ကိုင္ရ၍အလုပ္ကမတြင္။က်ကြဲလွ်င္ေလာ်္ရ၏။

Physicsမွာေလ်ာ္စရာသိပ္မရွိ။သူကသစ္သား၊သံထည္ေတြမ်ား၍ျဖစ္သည္။ Chemistryကေတာ့ဖန္၊မွန္၊ေရေတြမွမပါလွ်င္အလုပ္မျဖစ္။လုပ္တတ္လွ်င္ Physicsထက္ျမန္၏။PhysicsကLab:အခ်ိန္သံုးနာရီဆိုလွ်င္အနည္းဆံုးႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့လုပ္ရသည္။
Chemistryကေသေသခ်ာခ်ာသိလွ်င္တစ္နာရီသာသာ၊သာၾကာသည္။
သည္ေတာ့ေနာက္က်ၿပီးေရာက္ေသာစိန္ေမ်ာက္ေမာ်က္သူမ်ားလိုေစာ လည္းျပန္ခ်င္သည္ကိုေက်ာင္းသားခ်င္းမို႕သူလည္းနားလည္သည္။ေနာက္ က်ၿပီးမွ၀င္တာသာရွိမည္။အမွတ္ျပည့္လည္းလိုခ်င္၏။
ေစာ၍လည္းအခန္းထဲကထြက္ခ်င္သည္။ေစာထြက္ရလွ်င္ထမင္းစားခ်ိန္ (Break Time)ႏွင့္ေပါင္းကာအနည္းဆံုးႏွစ္နာရီေလာက္ေလကန္ေ၀ဖန္ေရး လုပ္လို႕ရသည္။အဆင္သင့္လွ်င္၊ေဘာ္ဒါေကာင္းလွ်င္အာရ္စီတူးမွာသြား၍ ငမ္းေၾကာထ၍ရေသးသည္။
သူ႕အေတြးမွာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဗ်ာမ်ားေနပံုကိုျမင္ေယာင္ေနမိေသး၏။

"ငါကကိုးခုလံုးစလုပ္ရမယ့္အခ်ိန္မွာသူမ်ားေတြကသံုးေလးခုၿပီးေနၿပီ။မင္းတို႕သိတဲ့အတုိငး္ပဲ။
တစ္ခုၿပီးရင္တစ္ခုကိုယ္လုပ္ထားတာမွန္တယ္ဆိုတာထြက္လာတဲ့ပစၥည္းကိုသြားျပရေသးတယ္။
ဆရာမကခံုနံပါတ္နဲ႕လုပ္ၿပီးတဲ့စာရင္းကိုမွတ္ထားေသးတယ္။ငါ့ကြာ။ညစ္လာေရာ"

သူတို႕ၿပံဳးလိုက္သည္။တစ္ခါတေလသည္လိုေကာင္မ်ဳိးထိသင့္တယ္ဟုေတြးမိ၏။
အၿမဲတမ္းအခြက္ေျပာင္ေနသည္ကိုး။

"ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ဆရာမကိုငါလုပ္ထားတာတစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္ျပၿပီးခ်ိန္မွာဆရာမက
႒ာနမႉးေခၚလို႕ခဏသြားတယ္"

"ဒါနဲ႕မင္းဘယ္လိုလုပ္ႀကံလိုက္လဲ။ဆရာမျပန္လာေတာ့သူမ်ားလုပ္ၿပီး သားေတြျပလိုက္တယ္မဟုတ္လား"

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုျဖတ္ေမးသည္။ေခါင္းယမ္းျပတာေတြ႕၏။
သူတို႕အ့ံဩသြားသည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေျပာတာChemistryအလွည့္တိုင္း ၊ျပန္ရမွာေနာက္က်မွာစိုးလွ်င္သူတို႕လည္းလုပ္ေနက်ကိစၥျဖစ္၏။
ကိုယ္မလုပ္ရေသးလွ်င္သူမာ်းလုပ္ၿပီးသားကိုမသြန္ခင္ေတာင္းထားၿပီးကိုယ္လုပ္ၿပီးသား
သူမာ်းမလုပ္ရေသးလွ်င္လည္းေပးလိုက္သည္ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္၏။ယခု စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က
အမ်ားနည္းတူမလုပ္ဟုဆိုေသာအခါသည္ေကာင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ပါလိမ့္ဟုေတြးၾကည့္
၏။ေတြးမရ။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဘာဆက္ေျပာမလဲနားစြင့္ထား၏။

" ဘယ္ရမလဲကြာ။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ပဲ။ငါဘာလုပ္လဲသိလား"

အေရးထဲဂုဏ္ယူေနသည့္ပံု။ပံုစံကအျမင္ကတ္စရာလည္းေကာင္းသည္။သူလုပ္တာကသူမ်ားႏွင့္
မတူ၍အထင္ႀကီးစရာလည္းျဖစ္ေနတာအေသအခ်ာ။ သို႕ေသာ္သူတို႕အုပ္စုကအခ်င္းခ်င္းအထင္ႀကီးမႈကိုေပၚတင္မျပတတ္ၾက။အဲ-အျမင္ကတ္မႈကိုေတာ့ေပၚတင္ျပတတ္ၾကသည္။

"မသိဘူးကြာ။မသိလို႕ေမးေနတာ။ပဲမမ်ားနဲ႕ေဟ့ေကာင္။ေျပာခ်င္ေျပာ။မေျပာခ်င္ေန"

ၿငိမး္ခ်မ္းထေကာမွငတိကၿပီတီတီႏွင့္၊ေျပာပါမယ္ကြာ၊မင္းတို႕ကလည္းဟုဆို၏။

"ဒီလိုကြ။ဆရာမျပန္လာလို႕သူမ်ားဟာယူျပတယ္ဆိုတာဆရာမကငါ့ကိုသကၤာမကင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဒီေတာ့ျပန္လာရင္လည္းငါ့ကိုသံသယကင္းေအာင္၊ ငါလည္းသူမ်ားေတြလို
ၿပီးေနေအာင္ခံုနံပါတ္နဲ႕တြဲျပီးမွတ္ထားတဲ့ဘယ္ႏွစ္ ခုၿပီးၿပီလဲဆိုတဲ့ေနရာမွာဆရာမအမွတ္ေလးေတြျခစ္သလိုငါ့ခံုနံပါတ္ေဘးမွာ
ငါမၿပီးေသးတဲ့သံုးေလးခုကိုဆရာမအလစ္မွာအမွတ္ျခစ္လိုက္ေတာ့ငါလည္းက်န္တဲ့သူေတြနဲ႕
အတူတူၿပီးသြားတာေပါ့ကြာ"

အားလံုးကအံ့အားသင့္ကာရယ္လည္းရယ္မိသည္။တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ တ့ဲေကာင္ဟုမွတ္ခ်က္ခ်ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္လည္းစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လို႕ နာမည္တြင္ေနတာျဖစ္မည္ဟုသူေတြးမိသည္။

"မင္းကိုအားလံုးနဲ႕တစ္ၿပိဳင္တည္းၿပီးလို႕မေမးဘူးလား။ေနာက္က်ၿပီးမွ လည္းေရာက္ေသးတယ္။သိသာေနတာကို"

သူက၀င္ေမးလိုက္သည္။

" ေမးၿပီလားကြာ။ငါကအတည္ေပါက္နဲ႕ေျဖတာကိုး။ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကပစၥည္းေတြကူေဆးေပးလို႕ေစာၿပီးတာပါ၊ဘာညာေပါ့။ဆရာမလညး္႒ာနမႉးနဲ႕
သြားေတြ႕လာေတာ့သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူးေလကြာ"

မင္းကိုေတာ့လက္လန္တယ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရာဟုဆိုကာစိုးညြန္႕စာအုပ္ဆြဲထုတ္တာေတြ႕၏။
စကား၀ိုင္းကိုျဖတ္ၿပီးႏွင္းႏြယ္ေႏြးဆီအာရံုေျပာင္းေတာ့အတန္းေရွ႕ကျဖတ္သြားျဖတ္လာ
လုပ္ေနသူေတြကိုေငးေနတာေတြ႕သည္။

" စာအုပ္ေလးေရွ႕ခ်ၿပီးေတာ့စာက်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူေရ xxxxxxx ဘာေတြမ်ားအေတြး နယ္ခ်ဲ႕ေနသလဲ "

လုပ္ၿပီ။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တုိ႕က။ခုတင္စကားစျပတ္သည္။စေနာက္ဖို႕ပါးစပ္ထဲကတန္းထြက္လာသည္။
မ်က္လံုးထဲမွာတန္းျမင္သည္။ဦးေႏွာက္ကတန္းၿပီးတိုက္တြန္းသည္။
သူရေသာသီခ်င္းတစ္စကိုေကာက္ဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။

ေဟာ-ေရာက္လာပါၿပီ။စူးရွရွအၾကည့္ရဲရဲတစ္ခု။ၿပီးေတာ့ျပန္လွည့္သြားသည္။

"ကြင္းကကင္းကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို႕မရတာခုမွသေဘာေပါက္တယ္။ဟား.......ဟား။
ကင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ငါ့ေၾကာင့္ကင္းေရ...ငါ့ေၾကာင့္"

တမင္သက္သက္ရြဲ႕ၿပီးေျပာလိုက္ေသာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္စကားေၾကာင့္ သူေခါငး္ကုတ္မိသည္။က်န္သူေတြၿပံဳး၏။သည္ေကာင္ခုနကတည္းက သိသိႀကီးႏွင့္စိုးညြန္႕ကိုရြဲ႕ထားတာသတိရ၍လည္းအားလံုးကၿပံဳးမိျခင္းျဖစ္၏။

" ကင္းေရ-မင္းတကယ္စိတ္၀င္စားလာရင္ေတာ့ေျပာကြာ။ေနာ္ "

"ဘာလဲ။ကင္းကစစိတ္၀င္စားရင္မင္းကကြင္းတို႕အုပ္စုကိုမေနာက္ေတာ့ဘူးေျပာတာလား"

စိုးညြန္႕စကားကိုသူနားစြင့္လိုက္၏။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေရွ႕ဘက္ လွမ္းၾကည့္ၿပီးမၾကားတၾကားထေအာ္သည္။

"ကင္းကကြင္းကိုစစိတ္၀င္စားၿပီဆိုရင္.....ဟဲ....ဟဲ။အရမ္းမေနာက္ေတာ့ဘူး။နည္းနည္းပဲေနာက္မယ္
လို႕ေျပာတာပါကြာ။မေနာက္ဘဲေတာ့ဘယ္ေနမလဲ။ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြ၊ဒီေမာင္ႏွမေတြပဲရွိတာကိုး"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္စကားအဆံုးႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စုဆတ္ခနဲထရပ္သည္။
စာအုပ္ေတြသိမ္းၿပီးသူတို႕အုပ္စုကိုလွည့္ၾကည့္၏။ၿပီးေတာ့ဆရာလာခ်ိန္နီးမွ အခန္းထဲကေနအျပင္ကိုထြက္သြားတာေတြ႕သည္။
သူစိတ္မေကာင္း။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကုိစုိးညြန္႕တို႕၀ိုင္း၍အျပစ္တင္၏။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဘာမွ်မျဖစ္ပါဘူးကြာ။အေပါ့သြားခ်င္လို႕ထသြားတာေနမွာ
ဟုေျပာင္စပ္စပ္ႏွင့္ေျပာေနေသးသည္။သူတို႕အုပ္စုကမရယ္ႏိုင္ေတာ့ ဘဲေဘးကသူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ထရယ္သည္။ဟုတ္မွာ-ဟုတ္မွာဟုဆိုၾက၏။

ႏွင္းႏြယ္ေႏြးရယ္...........။ကိုယ္မင္းကိုဘယ္လိုရွင္းျပရမွနး္ေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။ေသခာ်တာတစ္ခု
ကေတာ့ကိုယ္တုိ႕ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕ေပ်ာ္စရာပစ္မွတ္ဟာမင္းတို႕မိန္းကေလးေတြျဖစ္ေနသမွ်၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းခ်စ္လို႕၊ခင္လို႕စေနသမွ်မင္းကိုယ္တို႕အေပၚအထင္ေတြလြဲေနေတာ့မွာပါပဲေလ။

ခြင့္လႊတ္ပါလို႕မေျပာပါဘူး။ကိုယ္ကမင္းကိုစိတ္၀င္စားတယ္ဆိုတာကိုသူငယ္ခ်ငး္ေတြက
မသိေသးတာရယ္၊အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းတဲ့ကိုယ္တို႕ရဲ႕လြတ္လပ္ မႈေတြထဲကဘယ္သူ႕ကိုမွအေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစဘူးလို႕ကိုယ္ထင္ထားတဲ့ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕
အစအေနာက္ေတြရယ္ကိုကိုယ္နားလည္ေနၿပီးသားမို႕လို႕ေလ။
မင္းမေက်နပ္ရင္လည္းကိုယ့္ကိုသာပံုၿပီးစိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုး ပါေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြးေရ။

X X X X X

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Thursday, March 9, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၄ )

 
သူကပင္ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင့္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ၾကားအျမန္၀င္လိုက္သည္။အားလံုးကစိတ္၀င္စားစြာ
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္မ်က္ႏွာကိုေငး၏။

" ငါတို႕ပရက္တီကယ္ေတြကသိတဲ့အတိုင္းပဲ။ Chemistry ဆိုေခ်ာင္တယ္ေလကြာ။ငါမနက္က Chemistry အလွည့္ကြ"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေျပာတာဟုတ္သည္။သူတို႕ပထမႏွစ္မွာလက္ေတြ႕ခန္း၀င္ရတာ Physics ႏွင့္ Chemistryႏွစ္ဘာသာသာရွိသည္။ Physics ကလက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး Viva ( ႏႈတ္ျဖင့္ေမးေသာ )ေမးခြန္း မ်ားေျဖရသည္။Chemistryကအဲဒါမ်ဳိးမရွိ။အခန္းထဲမွာဆရာေပးထားေသာ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္လုပ္ၾကည့္။ရလာေသာအေျဖကစာအုပ္ထဲကအတုိငး္ထြက္လာလွ်င္မွန္သည္။ Physics မွာVivaေျဖရ၍စာဖတ္ရသည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေနလွ်င္မခိုရ၊မကပ္ရ။လုပ္သမွ်အကုန္ျပန္ေမးသည္။
Chemistryကေတာ့စာအုပ္ထဲကရလဒ္ကအျပာေရာင္ဟုေပးထားလွ်င္မိမိျဒပ္ေပါင္းအျပာေရာင္
ထြက္လွ်င္ေတာ္ၿပီ။ဒါကပင္အေကာင္းဆံုးသက္ေသျဖစ္လို႕ေန၏။

" မင္းက Chemistry ေခ်ာင္တာကိုဘာလုပ္ေသးလို႕လဲ "

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကအားမရဘဲ၀င္ေမးသည္။

"ငါေနာက္က်ၿပီးမွေရာက္တာကြ။ဆရာမကဆီးေမးေရာ။ဘာလို႕ေနာက္က်တာလဲ၊ဘာညာေပါ့"

" မင္းညကသဇင္တုိ႕၊ကံ့ေကာ္တို႕ဘက္သြားတယ္မဟုတ္လား"

စိုးညြန္႕ျဖတ္ေမးသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေခါင္းညိတ္၏။

"ေနစမ္းပါဦး။သဇင္ေဆာင္ကေတာ့တို႕ေက်ာင္းကမိန္းကေလးေဆာင္မို႕ထားေတာ့။
ကံ့ေကာ္ကအာရ္စီတူးကအေဆာင္ပါ။မင္းဘာသြားလုပ္တာလဲ"

ၿငိမ္းခ်မ္းကၾကား၀င္ေမးျပန္သည္။

"ကိုယ့္ေက်ာင္းသူေတြကရိုးေနၿပီကြ။သူမ်ားေက်ာင္းကဟာေလးေတြ သြားေၾကာင္ရတာပိုဖီးလ္လာတယ္"

" အဲဒါေတာင္ေဟ့၊မနက္တိုင္းအာရ္စီတူးကကင္တင္းန္မွာသြားထိုင္ေနလို႕ပဲ"

စိုးညြန္႕ကညည္းသလိုေျပာသည္။သည္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကအခန္းေဖာ္ေတြမို႕ဘာလုပ္လုပ္
အတူတူသိေနၾကျခင္းျဖစ္၏။

" မနက္ဖီးလ္၊ညဖီးလ္ကမတူဘူးကြ"

"ထားပါကြာ။သိခ်င္တာလက္ေတြ႕ခန္းထဲကကိစၥ။ငါတို႕ေဘာ္ဒါေတြထဲမွာ ဖြန္ေၾကာင္တာမင္းပဲရွိေသးတယ္။ဆက္မေျပာနဲ႕ေတာ့။ခုနလက္ေတြ႕ခနး္ထဲကကိစၥေျပာ "

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကစကား၀င္ျဖတ္ေပးသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္နည္းနည္းနင္သြား၏။
အဲဒါပဲေကာင္းသည္။ႏို႕မို႕ဆိုအာရ္စီတူးကဘယ္ေကာင္မေလးက ဘယ္လို၊ဘာညာလာေနလွ်င္သူတို႕စကား၀ိုင္းကလိုရင္းေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့။

" ေကာင္းၿပီ။မင္းတို႕ငါဖြန္ေၾကာင္တာေတြ႕မွသြားရည္မက်နဲ႕၊ဟုတ္လား ။ေဟ့ေကာင္ကင္း။မင္းလည္းၿငိမ္ေနတာႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုမေၾကာင္ေသးဘူးဆိုတဲ့
သေဘာေပါ့ဟုတ္လား"

ရုတ္တရက္သူေျဖရခက္လွသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကသူ႕ဘာသာဖြန္ေၾကာင္တာႏွင့္
သူမ်ားေရာထည့္သည့္သေဘာမ်ဳိးမို႕သူဘာေျဖရမွနး္မသိ။

"ဟ-ကင္းနဲ႕ကြင္းကမင္းနဲ႕သတ္သတ္စီပဲစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။သူတို႕ကမ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္
ဆိုင္လို႕မရတာ။မင္းလိုဖြန္ေၾကာင္ဖို႕ဆိုတာေ၀လာေ၀းပဲ။ဟုတ္ တယ္မဟုတ္လား ကင္း"

စိုးညြန္႕၀င္ေျပာေတာ့ေရာေယာင္ၿပီးသူေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။အမွန္ကေတာ့ၿပီးၿပီးေရာ
သေဘာပင္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုသူစိတ္၀င္စားေသာ္လည္းသူငယ္ ခ်င္းေတြကိုဖြင့္ေျပာဖို႕အခ်ိန္မတန္ေသးဟုထင္တာလည္းပါ၏။

"ကင္းနဲ႕ကြင္းကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မရဘူးဆိုေတာ့ငါစဥ္းစားၾကည့္တယ္။
ကင္းကအရပ္နည္းနည္းပိုျမင့္လို႕ထင္တယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္စကားေၾကာင့္စိုးညြန္႕ကမင္းႀကီးေဒၚႀကီးဟုထဆဲ၏။သူတို႕တဟားဟားႏွင့္
ထရယ္သည္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕မိန္းကေလးတန္းဘက္က လွည့္ၾကည့္တာေတြ႕သည္။ရယ္မိလွ်င္အရွိန္ကလည္းသတ္မရတတ္ ။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕မ်က္ေစာင္းထုိးၿပီးျပန္လွည့္သြားသည္။စားပြဲေပၚမွာ စာအုပ္ေတြဖြင့္လို႕။သေဘာကေတာ့စာၾကည့္ေနသည့္သေဘာ။ တိတ္တိတ္ေန၊ဆူတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့ေလ။
သူတို႕အုပ္စုကလည္းေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕လိုက္၍ဂရုစိုက္သလား ဆိုေတာ့ေ၀းေသး။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကသူ႕စကားကိုသူသေဘာက်ကာအားရပါးရဆက္ရယ္ေနသည္။

"ဟုတ္တယ္ေလစိုးညြန္႕ရာ။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို႕ရတာအရပ္တူလို႕၊ဒါမွမဟုတ္ငါတို႕လို
ထိုင္ခံုတစ္ခံုတည္းအတူထိုင္ေနလို႕မင္းမ်က္ႏွာ၊ငါ့မ်က္ႏွာ တန္းတန္းႀကီးဆိုင္ေနတာေပါ့။မင္းေျပာတာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို႕မရဘူး ဆိုေတာ့ငါ့စိတ္ထဲအဲဒီအေတြးပဲေပါက္တယ္။ဟား....ဟား...ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားကင္း"

" ထားပါေတာ့ကြာ "

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကအေဖာ္လွမ္းညွိ၍ႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုစိတ္မ၀င္စား ဟန္ေဆာင္ထားေသာသူကခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာမ်ဳိးေျဖလိုက္သည္။မင္းကို စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လို႕ေခၚဖို႕မေကာင္းဘူး၊ခ်ီးေမ်ာက္ေမ်ာက္လို႕ပဲေခၚ ဖို႕ေကာင္းတယ္၊စိန္ကအဖိုးတန္လြန္းအားႀကီးေနလို႕ဟုစိုးညြန္႕ မေက်မနပ္ေျပာသည္။

"စိတ္မဆုိးပါနဲ႕သူငယ္ခ်င္းရာ။ခ်စ္လို႕စတာပါ။ငါ့အေၾကာင္းဆက္ေျပာပါမယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကမ်က္ႏွာပိုးသတ္၍ေျပာေတာ့စိုးညြန္႕အသာနားစြင့္ တာေတြ႕သည္။

"ဒီလိုကြ။ငါေနာက္က်တာကိုဆရာမကေမးတယ္။ငါကကၽြန္ေတာ္ညက စာၾကည့္ၿပီးအိပ္ရာထေနာက္က်သြားလို႕ပါဆိုေတာ့ႏိႈးစက္ေဆာင္မထားဘူးလားတဲ့။
အေဆာင္ကိုလာတာဆိုေတာ့ႏိႈးစက္သယ္မလာမိဘူးတီခ်ယ္လို႕။ ဆရာမကကရုဏာသက္သြားတယ္ထင္တယ္။ေနာက္ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ေစနဲ႕တဲ့။ ဒီတစ္ခါအမွတ္မေလွ်ာ့လိုက္ဘူးတဲ့။ငါလည္းအားရ၀မး္သာအခန္းထဲ၀င္သြားတာေပါ့"

သူတုိ႕လက္ေတြ႕လုပ္လွ်င္အခန္းထဲ၀င္ကတည္းကေက်ာင္းသားကတ္၊စာအုပ္စာတမ္းအကုန္စစ္သည္။
နံနက္ရွစ္နာရီလက္ေတြ႕စလွ်င္ရွစ္နာရီမထိုးခင္ေရာက္ရသည္။ထိုမွစ၍လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး
တစ္ပတ္ျပည့္ခ်ိန္၊မိမိလက္ေတြ႕စာအုပ္ ( Lab: Report )ကိုတင္သည္အထိအမွတ္ေပး၏။
လက္ေတြ႕လုပ္ခ်ိန္မွရမွတ္မ်ားအားလံုးစာသင္ႏွစ္ဆံုးလွ်င္ျပန္ေပါင္း၍ လက္ေတြ႕လုပ္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္
စားကာပ်မ္းမွ်အမွတ္ကိုစာေမးပြဲမွာထည့္ေပါင္းေပးသည္။အမ်ားဆံုးရမွတ္ကႏွစ္ဆယ္ေပးလွ်င္
ဆယ့္ရွစ္မွတ္အျပင္ပိုမရ။ Lab: Reportအေရးေကာင္းသူ၊စည္းကမ္းလိုက္နာသူ
၊ႀကိဳးစားသူဆိုပါကလြန္ေရာကၽြံေရာဆယ့္ရွစ္မွတ္ခြဲသာျဖစ္သည္။

သူတို႕ေက်ာင္းကဆရာ၊ဆရာမမ်ားစာသင္ရာတြင္ေစတနာ၊ေကာင္း သေလာက္လက္ေတြ႕ခန္းအမွတ္ေပးလွ်င္ကပ္ေစးႏွဲသည္ဟု စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေျပာဖူးသည္။ဒါေတာင္PhysicsဆိုVivaအမွတ္က
သံုးေလးမွတ္ေလာက္ပါသည္မို႕Vivaေမးမွာေၾကာက္ၿပီးသီအိုရီရွင္းျပခ်ိန္
လိုက္နားေထာင္ရတာတစ္မ်ဳိး၊လက္ေတြ႕လုပ္သည့္အခါရသည့္Dataေတြမွားတာကတစ္မ်ဳိးႏွင့္
Physicsဆိုဆယ့္ခုနစ္မွတ္ခြဲမွာသာအၿမဲတန္းေနသည္ဟုစိုးညြန္႕ လည္းညည္းဖူး၏။သို႕ေသာ္Physicsသာအမွတ္သိရၿပီးChemistryကေတာ့ အမွတ္ကိုLab: Reportစာအုပ္ေပၚမွာေရးေပးေလ့မရွိ၍မသိရ။ မိမိဘာသာစိတ္ကူးႏွင့္ယူေနၾကျခင္းျဖစ္၏။

"ငါလည္းလက္ေတြ႕စမယ္ႀကံေရာဆရာမကအနားလာၿပီးသင္ပါေလေရာ။ငါကသီအိုရီလြတ္သြားတာကိုး"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္သူ႕ျဖစ္စဥ္ကိုစားၿမံဳ႕ျပန္ေကာင္းေနဆဲ။

"သီအိုရီေတြရွင္းၿပီးေတာ့ဘုရားေရ။ငါလုပ္ရမယ့္ထုတ္ေဖာ္ပံုေတြက ကိုးခုေလာက္ရွိတယ္"

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Tuesday, March 7, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၃ )


[ ၆ ]

က်ဴ တိုရီယယ္တက္စ္(Tutorial Test)ၿပီးခ်ိန္မွာစာေတြက ပိလာေလၿပီ။ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ျပာျပာ၊ သူတို႕အုပ္စုကေတာ့ေအးေအးပင္။ဟုတ္သည္ေလ။စာေမးပြဲဆိုတာစာရလွ်င္ေၾကာက္စရာမလို။
အဓိကကစာရဖို႕ပဲ။သူတို႕အုပ္စုကအကုန္လံုးပံုမွန္စာလုပ္ေသာသူခ်ည္းပင္။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကတစ္ခ်ိန္လံုးေနာက္ေျပာင္ေနေသာ္လည္း၊ဥာဏ္ေကာင္း၍စာတစ္ခုကိုခဏေလးႏွင့္
ရတတ္သူျဖစ္သည္။ဥာဏ္ေကာင္း၍သူမ်ားေပ်ာ္ေအာင္ရႊတ္ေနာက္တတ္သည့္တခၤဏုပၸတိၱဥာဏ္
သန္သည္လား၊အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္၍မ်ားဥာဏ္ေကာင္းေနသည္လားမေျပာတတ္။
သူ႕အခန္းေဖာ္စိုးညြန္႕ကပင္ဩခ်ယူရသည္။သည္ေကာင္ငါစာဖတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြေလာက္ကို မဖတ္ဘူးကြ၊စာၾကည့္တာခဏေလးရယ္၊ဒါေပမဲ့ေမးလိုက္ရင္မရတာမရွိသေလာက္ဘဲ၊
သီအုိရီေတြအကုန္နားလည္ေနတယ္ဟုစိုးညြန္႕ေျပာျပသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကအဲသည္လိုေကာင္။

ၿငိမ္းခ်မ္းက်ေတာ့စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လိုမဟုတ္။သူကBrightျဖစ္သူ။ဆရာက သီအိုရီတစ္ခုကို ရွင္းၿပီးသြားလွ်င္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည့္အေျခအေနမ်ားကိုသူေတြးထားၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးသီအိုရီပိုင္းဆိုင္ရာမရွင္းလွ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းကိုသာကပ္ရေတာ့၏။
စာေတာ့ပံုမွန္ၾကည့္သူဟုစိုးညြန္႕တို႕ေျပာ၍သိရသည္။

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကေတာ့ပံုစံတစ္မ်ဳိး။ေဖာ္ျမဴလာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၊စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
အာဂံုေဆာင္ႏိုင္သူျဖစ္သည္။သူတို႕အုပ္စုထဲမွာRollအျမင့္ဆံုးျဖစ္၏။သီအိုရီေတြ၊ဘာေတြစိတ္မ၀င္စား၊
သင္ထားသမွ်ေတာ့ နားလည္ၿပီးအကုန္ရေနသူျဖစ္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင့္ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကတစ္ခန္း တည္းမို႕စာလည္းပံုမွန္အတူတူလုပ္ျဖစ္ၾကသည္တဲ့။

စိုးညြန္႕ကေတာ့ရူပေဗဒအင္မတန္ေကာင္းသူျဖစ္သည္။ဖစ္ဆစ္ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္စိုးညြန္႕နားမလည္တာမရွိ။
သူတို႕အခန္းကိုသင္ေသာဆရာမက၊ကထိကေဒၚေအးလွ။ဆရာမေျပာသမွ်နားေထာင္ရံုႏွင့္အားမရ။
တန္းခြဲေအႏွင့္ဒီမွာသင္ေနေသာ႒ာနမႉးပါေမာကၡဆရာႀကီးဦးသာလိႈင္ဆီမွာအခ်ိန္အားရလွ်င္
ရသလိုသြားနားေထာင္တတ္သည္။သူတို႕တစ္အုပ္စုလံုးဆရာဦးသာလိႈင္သင္သည့္ပံုစံကိုသြားနားေထာင္ဖူး၍
တပ္လန္ၿပီးျပန္ေျပးခဲ့ရဖူးသည္။စိုးညြန္႕ ကေတာ့ဆရာသင္တာႀကိဳက္တယ္ဟုဆို၏။

ဆရာႀကီးကသီအိုရီတစ္ခုကိုေက်ာင္းသားသေဘာမေပါက္မခ်င္းနည္းလမ္းေပါင္းစံုႏွင့္ရွင္းသည္။
ရူပေဗဒသေဘာတရားမ်ားကလည္းက်ယ္ျပန္႕လြန္းလွ၏။ဆရာႀကီးကသီအုိရီကၽြမ္းလွ်င္ပုစၦာဆိုတာ
အသာေလးပါဟုဆိုေလ့ရွိသူ။သင္ေနတာကစာသင္ခန္းထဲကသီအုိရီျဖစ္ေသာ္လည္းရံဖန္ရံခါထိုသီအိုရီႏွင့္
ဆက္ႏြယ္လ်က္ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္သည္မွာနယူတန္ႏွင့္အတူကမၻာ့အျပင္ထြက္၍
ကမၻာႀကီးကိုတုတ္ႏွင့္ေကာ္တင္တာမ်ဳိးေတြပါေရာက္ကုန္၍ေတာ္ရံုတန္ရံုလူဆိုအိပ္ေပ်ာ္လွ်င္အိပ္ေပ်ာ္၊
သို႕မဟုတ္၊ထလစ္တန္လစ္ရေလသည္။ဒါကိုပင္စိုးညြန္႕ကသူ႕အႀကိဳက္သင္တာပါဟုဆိုေနေတာ့
သူတို႕အားလံုးဖစ္ဆစ္ဟုေခၚေသာရူပေဗဒမွာစိုးညြန္႕ကိုဆရာႀကီးတင္ထားလိုက္၏။
စိုးညြန္႕လည္းစာကိုေတာ္ေတာ္ေလးလုပ္သည္ဟုေက်ာ္၀င္းထြဋ္ တို႕ေျပာတာၾကားဖူးသည္။

သူကေတာ့အားလံုးထဲမွာထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ဘာမွ်မရွိလွ။တစ္ခုပဲရွိသည္။သင္သမွ်စာမ်ားကိုေတာ့မွန္မွန္လုပ္သည္။သခ်ာၤႏွစ္ဘာသာျဖစ္၍သခ်ာၤကိုပိုလုပ္သည္။သည္ေက်ာင္းကိုမေရာက္ခင္ကတည္းကအတြက္အခ်က္၀ါသနာပါလာ၍က်က္စာထက္တြက္စာမ်ားေနေသာအခါဘာသာရပ္ေတြထဲမွာေပ်ာ္ေမြ႕ေနသည့္သေဘာရွိ၏။အဓိကကေတာ့စာရေနဖို႕ပင္မဟုတ္လား။
က်န္သူေတြကိုယ့္အပူႏွင့္ကိုယ္ပူေနၾကခ်ိန္မွာသူတို႕အုပ္စုကကိုယ့္အရည္ အခ်င္းကိုကိုယ္ယံုၾကည္၍ပူစရာမရွိ။သူလည္းစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕ႏွင့္ေရာ၍ေပ်ာ္ေကာင္းေနတုန္းပင္။

X X X X X

" ေဟ့ေကာင္ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။မငး္မနက္ကChemstry Practical ခန္းထဲမွာဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ။မင္းတို႕ Group ထဲကေကာင္ေတြေျပာျပလို႕ငါသိၿပီးၿပီ "

ဟိုတစ္ခါဆရာမနာမည္ေပးလိုက္ကတည္းကစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္နာမည္ကသူငယ္ခ်င္းမာ်းၾကားမွာတြင္
သြားခဲ့ၿပီ။ခုလည္းစိုးညြန္႕ကအတန္းထဲကခံုမွာထိုင္ၿပီးၿပီးခ်င္းနာမည္ေခၚၿပီးေမးေတာ့စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္
မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕ၿပီး လွည့္ၾကည့္သည္။

"ေကာင္မေလးေတြေရွ႕က်ရင္အဲဒီနာမည္ႀကီးမေခၚပါနဲ႕ကြာ။ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အဲဒီနာမည္ႀကီးေခၚလိုက္ရင္ငါ့စတုိင္လ္ေတြပဲ့ကုန္ေရာ"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ႏွင့္ေျပာသည္။သူတို႕အုပ္စုထဲ မွာၿငိမ္းခ်မ္းႏွင့္ေက်ာ္၀င္းထြဋ္က
ပစၥည္းဥစၥာသိပ္ၿပီးရွိၾကသည္မဟုတ္ၾက။ဒါလည္းသူငယ္ခ်င္းေတြတဲြတာၾကာမွသိလာရျခင္းျဖစ္၏။
အားလံုးကေတာ့ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊သူ႕မရွိကိုယ့္ေကၽြး၊ကိုယ့္မရွိသူေကၽြးေတြမို႕ဘာမွရွက္စရာမရွိ။
ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းျဖစ္၍လည္းရွက္စရာ၊အားနာစရာ၊အားငယ္စရာဟုမထင္မိၾက။မထင္မိေအာင္လည္း အပြင့္လင္းဆံုးေပါင္းသင္းၾကသည္။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေတာ့အိမ္မွာကတည္းကျပည့္စံုၿပီးလြတ္လြတ္ လပ္လပ္ေနတတ္သူမို႕ေက်ာင္းမွာလည္း အိမ္အတိုင္းေနသည္ဟုေျပာသည္။အၿမဲလိုတီရွပ္ႏွင့္ေဘာင္းဘီႏွင့္။ပုဆိုးတို႕၊ရွပ္အကႌ်တို႕ရံဖန္ရံခါမွသာ၀တ္ သည္။ထိုရံဖန္ရံခါ၀တ္လာသည့္အခါတိုင္းလည္းခင္မင္သူေတြကေမ်ာက္ကလူစိတ္ေပါက္လာ လားဟုေျပာၾက၍လည္ကတံုးတို႕၊ဆိတ္ခြံတို႕ကို သိပ္မ၀တ္ေတာ့။

ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္။ေဘာင္းဘီႏွင့္ျမင္ေနက်စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုပုဆိုးေတြ၊ဘာေတြႏွင့္ျမင္လိုက္ရလွ်င္
သူတို႕အုပ္စုပင္အသားကုန္၀ိုင္းေလွာင္မိၾက၏။အခနး္ေဖာ္စိုးညြန္႕ကေတာ့မင္းကိုေျပာသားပဲ၊
အရင္လို၀တ္ပါဆိုတာကိုေျပာမရဘူးဟုဆိုကာျမည္တြန္တတ္သည္။သည္လိုႏွင့္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္
ဘ၀ကေဘာင္းဘီခၽြတ္မရေသာဘ၀ျဖစ္လာသည္။

သူတို႕အုပ္စုကလည္းေႁမွာက္ေပးထား၏။စတုိင္လ္ရွိမွစတားျဖစ္တယ္ဟုဆိုေသာအခါနဂိုကတည္းက
စတားျဖစ္ၿပီးသားပါဟုဂုဏ္ယူေနျပန္၍သူငယ္ခ်င္းခ်င္းက်ိတ္ၿပီးမ်က္ႏွာရံႈ႕ျပခဲ့ေသးသည္။
ဒါကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္မသိ။စိုးညြန္႕ကေတာ့တီးတိုးေျပာသည္။စတားျဖစ္မွာေပါ့၊စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဆိုၿပီး
ဆရာမေတြကေတာင္သိေနတာဟုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္မၾကားေအာင္ေျပာ၍သူတို႕က်ိတ္ရယ္ရေသးသည္။
ယခုလည္းသူ႕နာမည္ႏွင့္စတိုင္လ္ကမကိုက္ပါဟုဆုိကာစိုးညြန္႕ကိုျပန္ေခ်ပေနျပန္သည္။

"ဟုတ္ပါတယ္ကြာ။မင္းတို႕ကလည္းငါ့သူငယ္ခ်င္းစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုဒီေန႕ကစၿပီး
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လို႕မေခၚေၾကး။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လို႕ေခၚတဲ့ေကာင္၊စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဆရာလို႕
ထူးရမယ္။ဘယ္လိုလဲစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္"

ၿငိမ္းခ်မ္းက၀င္၍ေျပာလိုက္မွပိုဆိုးသြားသည္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လက္၀ါးႀကီးကၿငိမ္းခ်မ္း၏
လက္ေမာင္းလံုးႀကီးေပၚဘုန္းခနဲက်သြားသည္။

" ဟ-ငါကေစတနာနဲ႕လည္းေျပာရေသးတယ္"

"မေျပာနဲ႕ကြာ။မင္းေျပာျပတဲ့အထဲမွာကို၊စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဆိုၿပီးေခၚသြားတာအခါတစ္ရာေလာက္
ရွိတယ္။ၿပီးေတာ့ဘာလဲ။ငါ့ကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေခၚတဲ့လူကိုပဲငါကဆရာလို႕ေခၚရဦးမယ္။
ဟုတ္လား။ေတာ္ေတာ္လည္း က်တဲ့ေကာင္ေတြ"

"ကဲပါကြာ။ေတာ္ပါ။ခုနစိုးညြန္႕ေမးတာဆက္စမ္းပါ။မင္းလက္(ဘ္)အခန္းထဲမွာဘာလုပ္ခဲ့လို႕လဲ"

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Sunday, March 5, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၂ )


" တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ကြ "

သန္႕စင္ေအာင္အနည္းငယ္တင္းသြားေသာမ်က္ႏွာကိုျပင္ရင္းစကားျပန္ဆက္တာေတြ႕သည္။
တစ္၀က္ေလာက္ခြဲေကၽြးပါသူငယ္ခ်င္းရာဟုၿငိမ္းခ်မ္းကလွမ္းေနာက္သည္။ေလးျဖဴ ကိုယ္လံုးထက္၀ေသာ၊တုတ္ေသာ၊ေလးျဖဴ မဟုတ္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းကအစားမက္တာသူတို႕တစ္အုပ္စုလံုးသိသည္။ေက်ာ္ ၀င္းထြဋ္ကသူ႕တုန္းကဗ်င္းထားေသာၿငိမ္းခ်မ္းကိုျငင္ျငင္သာသာေလးထဗ်ငး္သည္။
ဘုန္းဟူေသာအသံၾကားၿပီးသည့္ေနာက္ၿငိမ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္တစ္၀က္မေျပာႏွင့္၊
တစ္စိတ္ေလာက္ခြဲေကၽြးပါဟုပင္မေအာ္ႏုိင္ေတာ့ေအာင္ၿငိမ္သက္သြားသည္။
သန္႕စင္ေအာင္ကေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းကိုၾကည့္၍မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္လာသည္။
တင္းလာၿပီဆိုသည့္သေဘာ။

"ေတာ္ၿပီကြာ။မေျပာေတာ့ဘူး။စိုးညြန္႕မင္းေျပာ။ဒီေကာင္ေတြပါးစပ္ကအၿငိမ္မေနဘူးကြ။တစ္ခုခုနဲ႕
ဆို႕မွရမယ္"

သန္႕စင္ေအာင္ကစိတ္ကုန္သြားသည့္ပံုစံႏွင့္ေျပာေတာ့စိုးညြန္႕အုတ္နံရံကိုမွီထားရာမွေခါင္းမတ္လာသည္။
အမွန္တကယ္အေလးအနက္ေဆြးေႏြးေတာ့ မည့္ပံုစံႏွင့္။စပါၿပီ။

" မင္းကိစၥနဲ႕ပတ္သက္လို႕ဘယ္လိုေျပာရမွနး္မသိေတာ့ဘူးကင္းရာ"

စိုးညြန္႕ကေခါင္းကဆံပင္ေတြၾကားထဲလက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသြင္းရင္းေျပာသည္။ျမန္မာလိုေျပာကြာဆုိေသာ
အသံၾကားလိုက္ရသည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းဆီကမဟုတ္။စိုးညြန္႕သိသြားသည္။သန္႕စင္ေအာင္ဆီကအသံ။
စိုးညြန္႕ရွဴ းရွဴ းရွဲရွဲျဖစ္သြား၏။သန္႕စင္ေအာင္ေျပးေပါက္ရွာေနသည္။

"လာစမ္း။ခုနကသူ႕ကိုေျပာေတာ့ဒီေကာင္ေတြပါးစပ္ကအၿငိမ္မေနဘူး။တစ္ခုခုနဲ႕ဆို႕မွရမယ္
ဆိုတဲ့ေကာင္။ခုမင္းကိုငါကဆို႕မယ္ကြ"

စိုးညြန္႕ေျပာင္းဖူးရိုးတစ္ခုႏွင့္သန္႕စင္ေအာင္ေနာက္ထလိုက္သည္။ သန္႕စင္ေအာင္စေျပးကတည္းကသူတို႕အုပ္စုတေ၀ါေ၀ါရယ္ေနရၿပီ။စိုးညြန္႕ကေျပာင္းဖူးရိုးႀကီး
ကိုင္ၿပီးလိုက္ေနေတာ့တစ္ခန္းလံုးပြဲက်ေနေလၿပီ။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္စာသင္မည့္သခ်ၤာဆရာမေရာက္လာ၏။ေရွ႕ကေျပးေနေသာသန္႕စင္ေအာင္ကိုစေတြ႕သည္။
ဘာလုပ္တာလဲေမး၏။အျပင္ခဏသြားခ်င္လို႕ပါဟုေျဖသည္။ဆရာမကသြားသြားဟုေအာ္လႊတ္၏။
စာမသင္ခင္ကိစၥ၀ိစၥမရွင္းဘူး။စာသင္ခါနီးဆရာလာမွကိစၥ၀ိစၥရႈပ္လာတယ္ဟုဆိုသည္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီးႏွင့္စိုးညြန္႕ကိုဆရာမကေတြ႕သြားသည္။

နင္ကေရာ၊ဘာလုပ္တာလဲဟုဆို၏။စိုးညြန္႕ကအစကတည္းကခပ္ေအးေအးသမား။ဘာေျဖရမွန္း
မသိ။ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ့္ေျပာင္းဖူးရိုးပစ္ခုိင္းလိုက္တာပါဆရာမဟုၿငိမ္းခ်မ္းက
အာ၀င္ေခ်ာင္သည္။ဆရာမမ်က္ေစာင္းလွမ္းထုိး၏။နင္ကေရာ၊သူမ်ားခိုင္းတာလုပ္တာပဲလားဟုေမးသည္။
စိုးညြန္႕ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးကာဟီးဟီးဟုရယ္သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းစားထားလို႕ပါဆရာမဟုဆိုသည္။
သြားသြားဟုဆိုကာဆရာမကလႊတ္၏။

ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီးပစ္ၿပီးစိုးညြန္႕မ်က္ႏွာေအာက္သိုးသိုးႏွင့္ျပန္လာသည္။ တစ္ခန္းလံုးၿပံဳးၾက၏။
ဆရာမကစာစသင္ဖို႕Blackboardဖ်က္ေတာ့သူတို႕လည္းစာအုပ္ ထုတ္လိုက္ၾကသည္။သန္႕စင္ေအာင္ကေရွ႕ေပါက္မွျပန္၀င္လာတာေတြ႕၏။အစကတည္းက
အေပါ့သြားခ်င္၍သြားသည္မဟုတ္ဘဲဆရာမကိုလိမ္ညာထြက္သြားျခင္းျဖစ္၍တစ္ေၾကာင္း
၊စိုးညြန္႕ကသူ႕ကိုႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မည္ကိုေရွာင္ႏိုင္၍တစ္ေၾကာင္းအိမ္သာကအျပန္မွာမ်က္ႏွာကမခ်ဳိမခ်ဥ္၊ လူကေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္လာ၏။ဆရာမကေဘာဖ်က္ကိုစားပြဲေပၚတင္ ရင္းသူမ၏လက္ခ်ာစာအုပ္ကိုယူလိုက္စဥ္သန္႕စင္ေအာင္ကိုေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕သြား၏။

" ကဲ.....ကဲ။ေနစမ္းပါဦးလူႀကီးမင္း။နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"

ရုတ္တရက္ေတာ့သန္႕စင္ေအာင္ေၾကာင္သြားသည္။တစ္ခန္းလံုးကလည္း၀ိုင္းၾကည့္ေနတာသိ၏။

" ကၽြန္ေတာ့္နာမည္သန္႕စင္ေအာင္ပါဆရာမ။ကၽြန္ေတာ္ Roll 263 ပါ"

"နာမည္ပဲေမးတာ။Rollကဘာလို႕ေျဖတာတုန္း။က်န္တဲ့ေမဂ်ာကဆရာ၊ဆရာမေတြလည္း
မင္းအေၾကာင္းေျပာတာၾကားဖူးတယ္။လူေရာ၊ပါးစပ္ေရာအၿငိမ္မေနဘူးတဲ့။ေမ်ာက္က်ေနတာပဲတဲ့။
ဒါနဲ႕ငါ၀င္လာကတည္းကၾကည့္ေနတာ။ နင့္ကိုသန္႕စင္ေအာင္လို႕မေခၚဘူး။ဟုိေရႊေသြးထဲကစိန္ေမ်ာက္
ေမ်ာက္လို႕ပဲေခၚမယ္၊ၾကားလား"

ဆရာမစကားအဆံုးတစ္ခန္းလံုးက...ေဟး...ဟုဆိုကာလက္ခုပ္တီးသည္။ သန္႕စင္ေအာင္ေတာ့ကံဆုိးၿပီဟုေတြး၏။သူတို႕ေက်ာင္းမွာနာမည္တစ္လံုး ရၿပီးဖ်က္ဖို႕မလြယ္တာအစဥ္အလာျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။သန္႕စင္ေအာင္ပံုစံကလည္း
ဆရာမနာမည္ေပးလည္းေပးခ်င္စရာ။ခုနကဆရာမမလာခင္ကတည္းကအတန္းပတ္၍ေျပးေနသည္မို႕
ဆံပင္ကဖြာလန္က်ဲ။ေခၽြးရႊဲရႊဲႏွင့္။၀တ္ထားေသာတီရွပ္ကအရိုးေခါင္းပံုကႏွင္းဆီပန္းကို
ကိုက္လို႕။ေသနတ္ပံုပါ၊ပါလိုက္ေသး ။ေအာက္ကဂ်င္းေဘာင္းဘီကခပ္က်ပ္က်ပ္ကိုေျခေထာက္
နားမွာပြပြ ႀကီးျဖစ္ေနသည္။သည္ေတာ့ဆရာမကေျပာေတာ့မည္ေပါ့။သူတို႕အုပ္စု ကေတာ့ျမင္ေနက်မို႕အသားက်ေနတာျဖစ္မည္။

"ရပါတယ္ဆရာမ။ဆရာမကခ်စ္လို႕ေပးရင္အမွတ္ေတာင္တစ္ရာအျပည့္ေပးရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ေက်ေက်နပ္နပ္ယူမွာပါ။"

တစ္ခန္းလံုးပြဲက်သြားသည္။သန္႕စင္ေအာင္ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေနရာမွာ၀င္ထိုင္၏။ဆရာမကေခြးေကာင္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟုဆိုကာၿပံဳးသည္။သူတို႕အုပ္စုသန္႕စင္ေအာင္ကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟု
ဆိုကာေက်ာကုန္းကိုပုတ္လိုက္ၾကသည္။အနီးအနားမွသူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ၾကျပန္၏။

ဆရာမစာေရးေနၿပီမို႕စာကူးမည္ျပင္စဥ္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ဆီ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့သံုးေယာက္သားတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာၿပံဳးေနၾကသည္ကိုေတြ႕သည္။

ဪ-ႏွင္းႏြယ္ေႏြးရယ္၊ခင္စရာေကာင္းတဲ့ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္မင္းတို႕ၿပံဳးရယ္ရတယ္
ဆိုရင္ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ဘာဆိုဘာမွမင္းတို႕နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးမေနာက္မေျပာင္ရဲတဲ့
ကိုယ့္ကိုေတာ့မငး္နာနာၾကည္းၾကည္း နဲ႕ေတာက္ေခါက္တာမ်ဳိး
ဘယ္ေတာ့မွမႀကံဳမိေစဖို႕ဆုေတာင္းေနပါ့မယ္ကြယ္။

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

Friday, March 3, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၁ )

[ ၅ ]

ေက်ာင္းအ၀င္မွာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႕၍စကား တေျပာေျပာႏွင့္ေက်ာင္းထဲ၀င္လာၾက၏။ေျပာမိသမွ်ကစာအေၾကာင္းမပါ။ အတန္းထဲကသူငယ္ခ်ငး္ေတြဗရုတ္က်သည့္အေၾကာင္းမ်ားခ်ည္းသာျဖစ္၏။

"ဟုိတစ္ေန႕ကျမန္မာစာဆရာမကဂုဏ္ဆိုတာဘာလဲလို႕ေမးတယ္။အဲဒါကြာဟိုေကာင္
သန္႕စင္ေအာင္ေျဖလိုက္တာငါေတာ့ဆရာမေဒါကန္ၿပီထင္တာ။ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ဆရာမကလည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ဆရာမမို႕လို႕"

ကြန္ကရစ္လမ္းေလးအတုိင္းေက်ာင္း၏တိုင္လံုးႀကီးမ်ားရွိရာကိုေလွ်ာက္သည္။
ထိုတိုင္လံုးႀကီးမ်ားရွိရာအေဆာက္အအံုကိုအေဆာက္အအံု(၁) ( Building-1)ဟုေခၚ၏။ အမွန္ကသူတို႕စာသင္ေဆာင္L-2ဘက္ကိုအျပင္ကြန္ကရစ္လမ္းအတိုင္းသြားလို႕ရ၏။ အေပါ့အပါးသြားခ်င္သည့္အခါမ်ဳိး၊ရံဖန္ရံခါစိတ္ကူးေပါက္သည့္အခ်ိန္မ်ဳိးမွသာထိုတိုင္လံုးႀကီးမ်ားဘက္မွ သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

"ေနစမ္းပါဦး။ငါတို႕ကလည္းျမန္မာစာခ်ိန္ဆိုလစ္ေနက်မို႕မသိလိုက္ဘူး။ေျပာစမ္းပါဦး။
သန္႕စင္ေအာင္ဘာေျပာလိုက္လဲ"

သူ႕သူငယ္ခ်ငး္ကစိတ္၀င္တစားေမးသည္။ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းေရွ႕ ကိုေရာက္လာ၏။

"ဆရာမကဂုဏ္ဆိုတာဘာလဲေမးေတာ့အဲဒီေကာင္ကဂုဏ္ဆိုတာေငြကိုေခၚပါတယ္ဆရာမဆိုၿပီး
ထလုပ္တာေလ။ရယ္တဲ့ေကာင္ေတြလည္းရယ္ၾကတာေပါ့။ငါတို႕ကသူ႕နားကဆိုေတာ့မရယ္ရဲ
ဘူး။ေတာ္ေသးတယ္။ဆရာမကသေဘာေကာင္းတယ္။ဟိုအေကာင္ေျပာေတာ့မယ္ေပါက္ကရဆိုမွငါတို႕
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္ "

သူ႕သူငယ္ခ်င္းကၿပံဳးသည္။သူလည္းအဲဒီေန႕ကဆရာမကမဆူတာသိမွၿပံဳးျဖစ္သည္ကိုေတြးကာ
ၿပံဳးမိျပန္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္မထင္မွတ္စြာဩဘာလမ္းအတြင္း မွာေရာက္ေနေသာႏွင္းႏြယ္ေႏြး၊ခင္၀ါဦးႏွင့္စိုးမမကိုျမင္လိုက္ရသည္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ဩဘာလမ္းကိုရံထားေသာေဘးအေဆာင္မ်ား မွေက်ာင္းသားမ်ား၀ရန္တာနားသို႕ကပ္လာၿပီး၀ိုင္း၍အားေပးလိုက္တာေတြ႕လိုက္ရသည္။

" ရႊီ.......ေျဖာင္း....ေျဖာင္း........ေျဖာင္း.......ေျဖာင္း........။မယ္ေရြးမယ္ကြ"

သြားၿပီ။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕သံုးေယာက္မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြႏွင့္သူတို႕ရွိရာဘက္ကိုျပန္လွည့္ေျပး
လာတာေတြ႕သည္။သူႏွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းကရပ္ၾကည့္ရံုပဲရွိ၏။ကိုယ့္အတန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းမို႕
အမ်ားကစေနာက္ခ်ိ္န္မွာေရာေနာက္ေျပာင္ ဖို႕မသင့္ဟုသူေတြးမိသည္။သို႕ေသာ္အားလံုးကေတာ့ေက်ာင္းမွာ
ရွိေသာဩဘာလမ္း၏ထံုးစံအတုိင္းလက္ေခါက္မႈတ္၊လက္ခုပ္တီး၊တရႊီးရီႊး တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္အားရပါးရအားေပးေနၾကတာေတြ႕သည္။သူတို႕ လည္းႏွင္းႏြယ္ေႏြးမဟုတ္ဘဲတျခားတစ္ေယာက္ေယာက္သာဆိုယခုလို ပဲေရာ၍အားေပးမိမွာေသခ်ာသည္။

သို႕ေသာ္ခုဟာကႏွင္းႏြယ္ေႏြးျဖစ္၏။သူ႕ကိုဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ်အျမင္ မၾကည္ေသာသူျဖစ္၏။ထိုသို႕သိလိုက္ေသာေၾကာင့္သူႏွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္း တို႕ေျပာလာေသာအေပ်ာ္စကားမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္လာေသာအၿပံဳးကိုအျမန္ဖံုး ကြယ္ဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္းသူေနာက္က်သြားမွန္းသိလိုက္ရၿပီ။

" ေတာက္ "

ႏွင္းႏြယ္ေႏြးထံမွေတာက္ေခါက္သံျပင္းျပင္းသူ႕ေရွ႕နားမွာလွ်ံက်သြား၏။သူနားလည္လိုက္ပါၿပီ။
ခုနတုန္းကသူတို႕ၿပံဳးေနျခင္းကိုႏွင္းႏြယ္ေႏြးကသူမတို႕အားေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္သည္ဟုထင္ေပလိမ့္မည္။

" ဟ-ဘာျဖစ္တာလဲ။အသားလြတ္ႀကီး "

ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကေျပာသည္။သူကဘာမွမဆိုျဖစ္ေတာ့။အေပါ့သြား ရန္ေယာက်ာ္းေလးအိမ္သာဘက္ဦးတည္လိုက္သည္။

X X X X X

"ဩဘာလမ္းဆိုတာတို႕ေက်ာင္းကစြယ္ေတာ္ပင္ေတြလိုအထင္ကရတစ္ခုပဲကြ။
ငါေက်ာင္းမတက္ခင္ကတည္းကၾကားဖူးတယ္။အဲဒီလမ္းကိုျဖတ္တဲ့လူမွန္ ရင္ေဘးဘက္ကစာသင္ေဆာင္ေတြကရွိတဲ့လူေတြအကုန္လံုးထြက္ၿပီးလက္ ခုပ္တီး၊လက္ေခါက္မႈတ္အားေပးတာခံရတယ္တဲ့"

စိုးညြန္႕ကသူသိသမွ်ရွင္းျပသည္။

"ဒါေၾကာင့္ဆရာေတြကျဖတ္သန္းမသြားရဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထား တာေနမွာ။ဒါေတာင္ကြင္းတို႕အုပ္စုကဘယ္လိုကဘယ္လို........"

သူကေျပာျပထား၍အားလံုးသိေနၿပီမို႕တစ္ေယာက္တစ္ျပန္ရွင္းလင္းခ်က္ေတြ၊ေမးခြန္းေတြ
ထုတ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းကသူ႕အျမင္ကိုေမးျခင္းျဖစ္၏။

"ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထားတာေတာ့ဟုတ္တယ္ကြ။ဆုိင္းဘုတ္ကျဖဴ ျဖဴ၊တုိင္ နဲ႕ေသေသခာ်ခ်ာေထာင္ထားတာ။ခက္တာကစာေရးတဲ့သစ္သားမွာတစ္ဖက္ပဲေရးထားတာရယ္၊
အဲဒီဆိုင္းဘုတ္တိုင္ကေရႊ႕လို႕ရေနတာရယ္ပဲကြ။ဒီေတာ့လက္ေဆာ့တဲ့ေက်ာင္းသား၊
ဥပမာသန္႕စင္ေအာင္လိုေကာင္မ်ဳိးနဲ႕ေတြ႕ေတာ့စာေရးထားတဲ့ဘက္ကလူဖတ္လို႕မရတဲ့
ဘက္ကိုေရာက္ေနၿပီး၊တိုင္ကတစ္ခါတေလေဘးေရာက္ေနတတ္ေတာ့ေက်ာင္းကိုတစ္ခါမွ
မေရာက္ဖူးေသးတဲ့သူ၊ေရာက္ၿပီးေတာ့လည္းအေၾကာင္းမသိသူေတြကဆိုင္းဘုတ္ရဲ႕ လွည့္စားခ်က္ကိုခံရၿပီးဩဘာေပးခံရေတာ့တာေပါ့"

စိုးညြန္႕ကစာသင္ခန္းအုတ္နံရံကိုမွီၿပီးသူ႕စကားကိုအဆံုးသတ္သည္။

" ေနစမ္းပါဦးစိုးညြန္႕ရ။ငါကလက္ေဆာ့တယ္ဆိုရေအာင္မင္းတုိ႕ကေရာ လက္ၿငိမ္လို႕လား။ Correction Pen ( မင္ဖ်က္တံ )နဲ႕ ခံုေတြေပၚ လိုက္ေရးတာမင္းတို႕မဟုတ္လား"

ခုနကစိုးညြန္႕ကဩဘာလမ္းအေၾကာင္းရွင္းရင္းသန္႕စင္ေအာင္ကိုႏွိပ္ကြပ္ လိုက္၍ သန္႕စင္ေအာင္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာျပန္ေခ်ပသည္။သူတို႕ၿပံဳးျဖစ္၏။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူတို႕အုပ္စုက
ပထမႏွစ္မွာပင္ေျပာမနာဆို မနာေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီေလ။

"သန္႕စင္ေအာင္ကလည္းကြာ။မင္းကလက္ေဆာ့တယ္။စိုးညြန္႕ကလက္မၿငိမ္ဘူး။ငါတုိ႕က
လက္လႈပ္တယ္။အတူတူပါပဲကြာ။ဟဲ....ဟဲ....ဟဲ။ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား"

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေျပာေတာ့သူတို႕၀ိုင္းရယ္သည္။ဟုတ္တယ္၊ဟုတ္တယ္ဟုၿငိမ္းခ်မ္းက
အသံၿပဲႀကီးႏွင့္ထေအာ္၏။စာလုပ္ေနေသာေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္းၿပံဳးသည္။
သူတို႕လည္းသည္အုပ္စုအေၾကာင္းကိုသိၿပီးသားပဲေလ။

" ေဘးေရာက္ကုန္ၿပီကြ။စကား၀ိုင္းက။မင္းတုိ႕ကင္းကိုအားနာသင့္တယ္ "

စိုးညြန္႕စကားျပန္ဆက္၏။အားလံုးအၾကည့္ကသူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာသည္။
သူကေတာ့အတန္းထဲမွာၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕သံုးေယာက္ကိုေငးေနမိ၏။
သူတို႕အရမ္းရွက္သြားမွာပဲေလဟုေတြးရင္းစိတ္မေကာင္းခ်င္။သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးတာ၊ေတာက္ေခါက္တာ
အတြက္နာၾကည္းဖို႕စိုးစဥ္းမွ်မရွိ။

" အခ်စ္ဆိုတာအျပစ္ေတြကစတယ္ထင္တယ္"

သန္႕စင္ေအာင္ကတည္ၿငိမ္ေအးေဆးစြာဆိုသည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ကမဟုတ္ဘူး၊အပ်စ္ကမစဘူး၊
အက်ဲေတြကစတယ္ဟုေနာက္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းကလုပ္ၿပီ၊လုပ္ၿပီဟုဆိုကာေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေက်ာကုန္းကို
ဘုန္းခနဲထုသည္။ အ-ဟုေအာ္ကာေက်ာ္၀င္းထြဋ္ၿငိမ္သြား၏။

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...