" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁၇ )

+ကံသာတာလား..........ကံနာတာလား
ႏိုင္ငံျခားဆိုတဲ့ ကၽြန္းကေလးမွာဆက္ေသာင္တင္ေနဖို႕
ငါ့ထီဂဏန္းေတြက ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္လြဲတယ္။ ( ဧၿပီလ ၈ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

+"အတာကူးေသာလ၊ထန္းခူးေသာလ၊တန္ခူးလရယ္လို႕သတ္မွတ္ဆိုမႈျပဳၾကရတဲ့ေႏြလမွာ မဟာသႀကၤန္မဂၤလာပြဲသဘင္ကိုဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾကတာဟာျဖင့္ ပုဂံေခတ္ကစတင္ခဲ့တယ္လို႕ယူဆလို႕ရပါတယ္ရွင္။အင္း၀ေခတ္ကိုကူးေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာလည္းသႀကၤန္ေရပြဲသဘင္ကိုစဥ္လာမပ်က္ဆက္လက္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။မဟာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာျဖင့္ျမန္မာတို႕ရဲ႕၁၂လ ရာသီပြဲေတာ္ေတြထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုးပြဲေတာ္ လို႕လည္းေျပာလို႕ရႏိုင္ပါတယ္ရွင္။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွာလည္းသႀကၤန္မဂၤလာေရသဘင္ပြဲကိုဆက္လက္ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။အမ်ားျပည္သူ 
တို႕တစ္ခဲနက္ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိၾကတဲ့ေရပြဲ သဘင္မွာဂီတသုခုမအႏုပညာရွင္မ်ားဟာအႏုပညာ ၀န္တာေက်ပြန္စြာနဲ႕ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကတယ္လို႕အဆိုရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ရတနာပံုေခတ္ေရာက္တဲ့တုိင္ေရပြဲသဘင္ကိုၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပခဲ့ၾကရာမွာ 
ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ေအာင္ေက်ာ္ခ်မ္းေအးမႏၱေလးေနျပည္ေတာ္မွာေတာ့သႀကၤန္ခ်ိန္ေရာက္ေလတိုင္းသႀကၤန္ ပြဲေတာ္ေရပြဲေတာ္ကိုျပည္သူခ်စ္တဲ့အႏုပညာသည္မ်ားရဲ႕သႀကၤန္ေတးသံမ်ားနဲ႕ေ၀လြင္ေနေအာင္ ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾကတာဟာျဖင့္ယေန႕ထက္တိုင္ပါပဲရွင္။"
(တင္တင္ျမ-သႀကၤန္မိုးဇာတ္ကားအဖြင့္စကားေျပာ)
ႏွာဘူးေသာလ၊အရမ္းမူးေသာလ၊လွန္ျမဴးေသာလရယ္လို႕သတ္မွတ္ ဆိုမႈျပဳၾကရတဲ့ေႏြလမွာ"အေဖာ္အခၽြတ္ မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္ မူးယစ္ရမ္းကားေသာပြဲသဘင္"ကိုဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾကတာဟာျဖင့္ 
ဂ်ပန္ေခတ္ကစတင္ခဲ့တယ္လို႕ယူဆလို႕ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဗ်င္းၾကတဲ့ေခတ္ကိုကူးေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာလည္း"အေဖာ္အခၽြတ္ မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္မူးယစ္ ရမ္းကားေသာပြဲသဘင္"ကို စဥ္လာမပ်က္ဆက္လက္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။အေဖာ္အခၽြတ္ မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္မူးယစ္ရမ္းကားေသာပြဲေတာ္ဟာျဖင့္ျမန္မာတို႕ရဲ႕၁၂လရာသီပြဲေတာ္ေတြ ထဲမွာေဖာ္ခ်င္စရာအေကာင္းဆံုး ပြဲေတာ္လို႕လည္းေျပာလို႕ရႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ကုန္းေျပာင္ေခတ္မွာလည္း"အေဖာ္အခၽြတ္မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္မူးယစ္ရမ္းကားေသာ ပြဲသဘင္"ကိုဆက္လက္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။အမ်ားျပည္သူတို႕တစ္ခဲနက္ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိၾကတဲ့"အေဖာ္အခၽြတ္ မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္မူးယစ္ရမ္းကားေသာပြဲသဘင္"မွာဂီတသုခုမရုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္မ်ားဟာ
လည္းအႏုပညာတာ၀န္ေက်ပြန္စြာနဲ႕ပါ၀င္ေဖာ္ခၽြတ္ၾကတယ္လို႕ အဆိုရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ရတနာအကုန္ေဖာ္တဲ့ေခတ္ကိုေရာက္တဲ့တိုင္"အေဖာ္အခၽြတ္မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္ မူးယစ္ရမ္းကားေသာပြဲသဘင္"ကိုၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲက်င္းပခဲ့ၾကရာမွာကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ေပါင္ေက်ာ္လွန္အစံုၿမိဳ႕ 
ရန္ကုန္မွာေတာ့"အေဖာ္ အခၽြတ္မေတာ္တေရာ္၀တ္ခ်င္တာ၀တ္မူးယစ္ရမ္းကားေသာပြဲသဘင္" ကိုေရာက္ေလတိုင္းအႏုပညာသည္မ်ားရဲ႕သႀကၤန္ေတးသံ မ်ားနဲ႕ေ၀လြင္ေနေအာင္ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾက တာဟာျဖင့္ ယေန႕ထက္တိုင္ပါပဲခင္ဗ်ာ။
( သားလတ္-မဟာသႀကၤန္အက်ေန႕အဖြင့္စကားေျပာ)
( ဧၿပီလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

+မေန႕ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏အိမ္တက္ရွိ၍သြားခဲ့သည္။ဟိုေရာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ မေဟသီမ်ား၊မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားပါတစ္စုတေ၀းေတြ႕ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္းသူတို႕ႏွင့္စကားစျမည္ေျပာကာေနာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေယာက်ာ္းေလးမ်ားခ်ည္းတစ္၀ိုင္းျဖစ္ သြားေတာ့သည္။အျပန္က်ေတာ့ကိုယ့္ဘာသာျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။စိတ္ကနည္းနည္းလန္းေနသလိုရွိ၏။
အေၾကာင္းကရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္ဇနီးသည္ႏွင့္ေရာ၊မိသားစုႏွင့္ေရာ အေ၀းမွာေနလာခဲ့သည္မွာ မသိမသာႏွင့္အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေရာက္ ခဲ့ေလၿပီ။အလုပ္ႏွင့္အိမ္၊အိမ္ႏွင့္အလုပ္သည္လိုသာ လည္ပတ္ရင္းအားလွ်င္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာသာအခ်ိန္ကုန္ခဲ့ေသာဘ၀ကမိသားစုဆိုေသာအ၀န္း အ၀ိုင္းေလးကိုခဏမွ်ျပန္ထိေတြ႕ရစဥ္မွာအေျပာင္းအလဲျဖစ္ကာ လန္းသြားျခင္းပင္။
ဪ-မိသားစုဆိုသည္ကားအင္အားႀကီးမားေသာအရာတစ္ခုပါလားဟု ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္၊ခံစားခြင့္ 
ရခဲ့ျပန္ေလသည္။ ( ေမလ ၅ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

+သည္ေန႕အေမေန႕ဟုFacebookကိုဖတ္ရင္းသိရသည္။သူငယ္ခ်င္းအသိ မိတ္ေဆြမ်ား၏ အေမ့ကို တမ္းခ်င္းမ်ား၊အေမ့ေမတၱာခ်ီးမြမ္းခန္းမ်ား စသည္ျဖင့္ျမင္ရသျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲၾကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္ မိသည္။အမွန္ အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လည္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္၍အေမကိုပို ခင္တြယ္ပါသည္။ ယခုတစ္ေခါက္စင္ကာပူျပန္လာခါနီးအေမတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မွာသိ၍က်ိတ္ငိုခဲ့သည္ဟု အေဖကေျပာခဲ့ဖူးသည္။အေမ့ ကိုျပန္ေပးမသိေစခ်င္၍အေဖကတိုးတုိးတိတ္တိတ္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုအသိေပးခဲ့ျခင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္ကဟန္လုပ္ၿပီးအေမ့ကိုႏွစ္သိမ့္ခဲ့ပါသည္။ေလဆိပ္လိုက္ပို႕ဖုိ႕ ကိုေတာ့အေဖကအေမ့အေၾကာင္းသိ၍သည္တစ္ေခါက္မွာလိုက္ မပို႕ေစေတာ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာစိုး၍လိုက္မပို႕ခိုင္းေတာ့ပါ။အေမကထိုသို႕ခံစားေနရေသာအခါအေဖ ဘာမွ်မျဖစ္ဘူးဟုမ်ားထင္ပါ သလား။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လုိအပ္ေသာစာအုပ္အေဖႏွင့္အေမ့အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကလူႀကံဳရွိမွယူပါမည္ဆိုသည္ကိုအေမကက်န္ခဲ့လွ်င္စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ယူသြားေစရန္အေဖကသူ႕အလုပ္ကအျပန္ကားငွား၍ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သို႕ လာပို႕ခဲ့ပါသည္။တကယ္ေတာ့ေလဆိပ္သြားမည့္ေန႕မွာအေဖသည္နယ္သို႕ခရီးထြက္ရမွာျဖစ္၍ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္မပို႕ႏိုင္ေတာ့ပါ။အေဖမပါေသာေလဆိပ္သို႕အေမ့ကိုမလိုက္ေစခ်င္သည္မွာအေဖကအေမ့ကို ပိုနားလည္၍ပါ။ကၽြန္ေတာ့္အျပန္ခရီးကိုၾကည့္ကာ အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး၀မ္းနည္းကာငိုမွာစိုး၍ပါ။ သုိ႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္က်န္ခဲ့ေသာစာအုပ္လာေပးေသာညကအေဖကကၽြန္ေတာ့္ကိုကားေပၚကမဆင္းဘဲ စာအုပ္လွမ္းေပးရင္းကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဖမ္းကိုင္ကာနမ္းရႈပ္၍အားရပါးရငိုပါသည္။အေဖ့စိတ္ထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္အေ၀းတစ္ေနရာကိုျပန္ရျခင္းကိုစိတ္မေကာင္းေၾကာင္းထိုအခါမွာကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သိခဲ့ရပါေတာ့သည္။ အေဖႏွင့္အေမအသက္ႀကီးၿပီဆိုသည္ကိုကၽြန္ေတာ့္ေရာ၊သူတို႕ပါသိေနသည္ပဲ။ အေဖမည္မွ်ခံစားရေၾကာင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုထုတ္ေျပာပါသည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ သုိ႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္မငိုခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္မိဘမ်ားထပ္မံစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့၍ပါ။သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သူတို႕ကြယ္ရာမွာတစ္ေယာက္တည္းက်ိတ္ငိုပါသည္။ယခုစာရိုက္ေနစဥ္မွာကၽြန္ေတာ့္ပါးမွာ မ်က္ရည္စမ်ားစီးက်ေနပါသည္။အေဖႏွင့္အေမ၏ေမတၱာမ်ားကိုေတြးမိ၍ပါ။
သည္ေန႕အေမေန႕ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္သည္အေမ့ကိုေရာ၊အေဖ့ကိုပါသတိရေနပါသည္။ အေဖေရာ၊အေမပါတူညီေသာေမတၱာမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္သည္ဟုကၽြန္ေတာ္ခံစားေနမိပါသည္။
( ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၁၆း၁၇ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၃၀.၁၁.၂၀၁၄ 

Photo Ref: www.clipartpanda.com 

" ခ်ဳိ ၿမိန္ေသာ ပန္းသီးမ်ား "

ကၽြန္ေတာ္မိုဘိုင္းဖုန္းမ်ားကိုအမ်ဳိးအစားေကာင္းေကာင္းစတင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရခဲ့သည့္အခ်ိန္မွာ iPhoneကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ဖုန္းေကာင္းေကာင္းမကိုင္ႏိုင္ခင္ကNokiaေသးေသးေလးကိုသာကိုင္ခဲ့ၿပီး iPhoneေပၚစဥ္မွာလည္း ထြက္ထြက္ခ်င္းမကိုင္ႏိုင္ခဲ့။ iPhone4က်မွစကိုင္ခဲ့ၿပီးကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးပါအတူသံုးခဲ့ၾကသည္။Touch Screen ေကာင္းျခင္း၊ ဖုန္းဘက္ထရီဘာမွ်မျဖစ္ျခင္း၊ ဖုန္းသံုးသူမ်ားစကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ေယာင္၍ပင္ မဟမ္းျခင္းႏွင့္အျခားသံုးစြဲရလြယ္ကူအဆင္ေျပသည့္အခ်က္မ်ားေၾကာင့္iPhoneကကၽြန္ေတာ့္အသည္းစြဲျဖစ္လာ သည္။

ထို႕ေၾကာင့္စာခ်ဳဳပ္သက္တမ္းျပည့္စဥ္မွာေတာ့iPhone5ေျပာင္းခဲ့ၿပီးထိုiPhone5မွာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္း ဘက္ထရီမွာျပႆႆႆ      နာရွိလာခဲ့သည္။ဘက္ထရီက အားသြင္းၿပီး ၁၀၀ျပည့္ေနလည္း သံုးလိုက္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းကိုကုန္သလိုျဖစ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့၁၂ရာခိုင္ႏႈန္းသာ က်န္ေတာ့လွ်င္ ဘက္ထရီလံုး၀ကုန္သြားသလို ရုတ္တရက္ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။စက္ပိတ္သြားသည္။ ညဘက္အားအျပည့္ႏွင့္မသံုးဘဲထားလွ်င္လည္း အားျပည့္ေနသည့္တိုင္မနက္မိုးလင္းလွ်င္ ဘက္ထရီကတစ္၀က္ေက်ာ္မွ်ေလ်ာ့ေနတတ္သည္။ ထိုအတိုင္းႏွစ္ႏွစ္ျပည့္သည္အထိသည္းခံသံုးၾကည့္သည္။ လံုး၀ထူးျခားမသြား။

ေနာက္ဆံုးiPhone6 ႏွင့္ 6 Plus မေပၚလာခင္ေလးမွာတင္Appleကသူတို႕၏အစီအစဥ္တစ္ခုကိုေၾကျငာသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္ခန္႕ေလာက္ကစ၍၀ယ္ခဲ့ေသာiPhone5မ်ားမွဘက္ထရီမေကာင္းသည့္အလံုးမ်ားကို ဘက္ထရီအခမဲ့လဲလွယ္ေပးေသာအစီအစဥ္ျဖစ္သည္။တကယ္ကိုမထင္ပါ။သို႕ေသာ္သူတို႕သည္သံုးစြဲသူ အတြက္ အၿမဲနားစြင့္ေနပံုရသည္။ယခုေနာက္ဖုန္းအမ်ဳိးအစားတစ္လံုးမထြက္ခင္ ယခင္ရွိၿပီးသား သံုးစြဲသူမ်ားကိုေစ်းကြက္ သေဘာအရျပန္ၿပီးႁမွဴ ဆြယ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ 

သို႕ေသာ္ဒါကိုကပင္ထူးျခားေနသည္။မည္သူလုပ္ေပးဖူးပါသလဲ။ ေရာင္းၿပီးေမ့ထားလိုက္၍ရသည့္ ကိစၥမ်ားျဖစ္သည္။ စားၿပီးနားမလည္လုပ္ထား၍ရသည္ဟုဆုိရမည္။ သည္လိုႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးစင္ကာပူရွိAppleအသိအမွတ္ျပဳဆိုင္မွာသြားလဲသည္။ ဆုိင္၀န္ထမ္းစလံုးေကာင္ေလးက ဘက္ထရီကို အရင္စစ္ၾကည့္သည္။ ဘက္ထရီကေကာင္းသည္တဲ့။ ေကာင္းလွ်င္လဲမေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က တကယ္မေကာင္းတာျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပလည္းသူတို႕စစ္ၾကည့္သည့္ အခါေကာင္းသည္ဟုျပေနသည္တဲ့။ သည္လိုႏွင့္တစ္ႀကိမ္လွည့္ျပန္ခဲ့ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ဆန္းစစ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႕ကဖုန္းကိုသူတို႕ဆုိင္

မသြားခင္Back up လုပ္ရံုမက Reset ပါခ်သြားသည္။ဒါေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုေတြးကာေနာက္တစ္ လေလာက္ေနၿပီးထပ္သြားသည္။ Back upပဲလုပ္သည္။ Resetလံုး၀မလုပ္။ ဆုိင္က၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ကေျပာသည္။ ဘက္ထရီကသူ႕ကိုအားသြင္းတာ၊ သံုးတာသက္တမ္းကုန္သြား၍ထိုအတြက္ ဘက္ထရီအသစ္လဲေပးပါမည္တဲ့။ ေနာက္ထပ္ဘာတစ္ျပားမွ်ေပး စရာမလုိပါဘူးဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ့္Sim Card ကိုထုတ္ေပးသည္။ Pass code ကိုျဖဳတ္ခ်ေပးရသည္။ၿပီးေတာ့သူတို႕ဘက္ကစည္းကမ္းခ်က္ ကိုေျပာျပသည္။ ဖုန္းအတြင္းပိုင္းကိုတစ္ခုခုျပန္လည္ျပဳ ျပင္ထားလွ်င္ေတာ့၄၅ေဒၚလာေပးရမည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကတစ္ခါမွ်ျပင္မထားဖူးေၾကာင္းရွင္းျပသည္။ လံုး၀ျပဳ ျပင္ထားျခင္းမရွိလွ်င္လံုး၀မေပးရပါတဲ့။ ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းကိုအစင္း၊ အေပါက္၊ အနာအဆာစစ္ၿပီးလက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးထားခဲ့ရသည္။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေျမာက္မနက္မွာျပန္ရသည္။ တကယ္လည္းဘာမွ်မေပးရ။ ဘက္ထရီကိုသိပ္စိတ္မခ်၍တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ေစာင့္ၾကည့္သည္။ ဘာမွ်မျဖစ္ေတာ့။ တကယ့္အသစ္အတုိင္း။

ညဘက္အားသြင္းထားၿပီးမနက္ေစာင့္ၾကည့္လည္း၁၀၀အျပည့္ဆို၁၀၀အတုိင္း။ စိတ္တိုင္းက်သြားေလၿပီ။

ယခုေတာ့iPhone 6 plus ကိုကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကိုင္ခြင့္ရသည့္တိုင္ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ iPhone5သာက်န္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အဆင္ေျပေနပါသည္။အကယ္၍မ်ားiPhone5ဘက္ထရီအရင္ အတိုင္းသာျဖစ္ေနလွ်င္ေတာ့တစ္မ်ဳိးစဥ္းစားရပါမည္။

ယခုဘက္ထရီအသစ္ႏွင့္ဆက္ကိုင္ခြင့္ရေနေသာအခါ Apple ကိုကုိယ့္ပိုက္ဆံႏွင့္ကိုယ္သံုးေသာ္ျငားေက်းဇူး တင္ပါသည္။ iPhone4မွသည္ 5 ႏွင့္ 6plus မ်ားတိုင္၊ Toshiba ကြန္ပ်ဴ တာအစုတ္ကေလးမွသည္ Mac Book Pro ကိုေျပာင္း၀ယ္ခဲ့သည့္တိုင္၊ The New  iPad မွသည္ iPad Air2 အထိတိုင္Appleကိုအားေပးလာသူ တစ္ဦးအေနႏွင့္ ထိုမွ်ေသာ၀န္ေဆာင္မႈကိုေပးသည္ကိုပင္ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါသည္။ Apple ကိုသံုး၍ေငြကုန္က်ဳိးနပ္သည္ဟုယခင္ကတည္းကထင္ခဲ့သည့္အတိုင္းယခုလို၀န္ေဆာင္မႈမ်ဳိးသည္ ကၽြန္ေတာ့္လိုApple ထုတ္ကုန္မ်ားကိုသာမန္သံုးစြဲသူတစ္ဦးအတြက္ယခင္ကေငြကုန္ခဲ့သမွ် ကုန္ရက်ဳိးနပ္သည္ဟုပင္ ထင္ျမင္မိပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ပန္းသီးမ်ားစားခဲ့သည္မွာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်ဳိၿမိန္ျခင္း၏ရသကိုယခင္ကခံစားခဲ့သလိုယခုလည္းထပ္မံခံစားမိသလိုပင္။               ။

ဆူးသစ္

၂၂း၂၄ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၈.၁၁.၂၀၁၄

[ ပံုမူရင္း-အျဖဴ ေရာင္လမ္းကေလးဘေလာ့]

" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " (၁၆)

+မနက္ျဖန္သည္ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး၏လြတ္လပ္ေရးေန႕ျဖစ္သည္။အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္(၆၅)ႏွစ္အတြင္း လူေပါင္းမ်ားစြာ၏အသက္၊ေသြး၊ေခၽြးတို႕ျဖင့္ရင္းႏွီးထားခဲ့ရသလိုထိုအရာမ်ားျဖင့္ပင္ထိုလြတ္လပ္ေရးႀကီးေရရွည္ တည္တံ့ေစရန္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ေသာလြတ္လပ္ေရး၏ အသီးအပြင့္ကိုယေန႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ခံစားခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ထိုသို႕ရရွိခဲ့ေသာ္ျငားလည္းယေန႕တိုင္မလြတ္ လပ္ႏိုင္ေသးသူမ်ားလည္းရွိေနၾကေသးသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလြတ္လပ္သည္ဟု ထင္ေနမိေသာ္ျငားလည္းတကယ္ေတာ့ျပင္ပဗဟိဒၶကလြတ္လပ္ သေလာက္ အတြင္းစိတ္အဇၥ်တၱကမူ ထင္သေလာက္လြတ္လပ္ျခင္းမရွိ။ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ကိုယ့္ကိုယ္ တြဲေနခြင့္အၿမဲရွိေနဖို႕ကမလြယ္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါႏိုင္ေသာဘ၀ဆိုသည္ ကိုေတြးရင္းအားက်မိသည္။ မည္သို႕ဆိုေစကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ေနရေသာေနရာတစ္ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္သည္လြတ္လပ္စြာ ရွိမေနေစကာမူကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ရျခင္း၏အက်ဳိးဆက္မွာလူမ်ားစြာခ်မ္းသာမႈရရွိမည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိသည္အတိုင္းသာဆက္ထားမိမွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္ကို မနက္ျဖန္က်ေရာက္မည့္လြတ္လပ္ေရးေန႕ကိုတိုင္တည္၍ေျပာျပခ်င္မိပါသည္။လြတ္လပ္ေရးဆိုသည့္သေဘာကို ကကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားေနသူမ်ားအတြက္ပါခ်င္မွပါလိမ့္မည္။ေသခ်ာသည္ကတျခားသူမ်ားကသာလြတ္လပ္သည္ ဆိုသည့္အရသာကိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ တိုင္းရင္းသားမ်ားကသက္ေသျပဳ ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္လား။ ( ဇန္န၀ါရီလ ၃ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

+မေန႕ကကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာတစ္ေမဂ်ာတည္းအတူ တက္ခဲ့ၿပီးေသေပါင္း ရွင္ေပါင္းေပါင္းခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ျပန္ေတြ႕ ရသည္။ အမွန္ကအဂၤလန္မွာအလုပ္လုပ္ေနေသာ 
သူငယ္ခ်င္းကစင္ကာပူကိုေဆြးေႏြးပြဲလာရင္းစင္ကာပူကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကထမင္းလိုက္ေကၽြး၍ တစ္ညေနခင္းမွာဆံုၾကရတာျဖစ္သည္။မည္သို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္စက္မႈအဓိကဘာသာရပ္ျဖင့္ စက္မႈတကၠသိုလ္ကေက်ာင္းၿပီးခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ္တို႕ကို စင္ကာပူကဆက္လက္ ရွင္သန္ခြင့္ေပးခဲ့သည့္အတြက္စင္ကာပူကိုေက်းဇူးတင္မိသည္။ အဂၤလန္ကသူငယ္ခ်င္းသည္လည္း 
စင္ကာပူမွာဘြဲ႕လြန္ၿပီးသြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္က်န္သူမ်ားကလည္းစင္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့စင္ကာပူကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။
သည္ေန႕က်ေတာ့ယခင္ပေရာဂ်က္ကမန္ေနဂ်ာကညေနစာေခၚေကၽြးသည္။ ျမန္မာ၊ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ မေလး၊ စလံုး စသည္ျဖင့္လူမ်ဳိးစံုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးလည္း စင္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့စင္ကာပူကိုေက်းဇူးတင္ရျပန္သည္။ လူေပါင္းစံုရပ္တည္ခြင့္ရေနသည့္အတြက္ပါ။
တစ္ခုပဲရွိသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ဆံုေသာအခါရယ္စရာ၊ေမာစရာမ်ားကေျပာမကုန္။  ျပန္ခါနီးသည္အထိ အားလံုးသည္ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။ ယခင္ကေက်ာင္းသားဘ၀ကာလမ်ားလိုႏုပ်ဳိသည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာေတာင္အတူတူ။ အိမ္အထိအေရာက္ျပန္ဖို႕ကားဆိုသည္ကိုပူစရာမလို။ အလုပ္ကလူမ်ားႏွင့္စကားေျပာေတာ့အားလံုးကဟန္လုပ္ေနတာသိသာသည္။တခ်ဳိ႕ကမိမိဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို သူေ႒းေရွ႕မွာပံုမေပၚေပၚေအာင္မရမကေဖာ္ေနၾကသည္။ အျပန္က်ေတာ့လမ္းႀကံဳလိုက္မိေသာမိမိအမွား ကိုေတြးရင္းေနာင္တရ ခ်င္သည္။ အတူပါရံုး၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုႏွာဘူးက်၍အရင္လိုက္ပို႕ေသာ 
တျခားႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္အနီးဆံုးကၽြန္ေတာ္ကေနာက္ဆံုးမွ အိမ္သို႕ေရာက္ေတာ့သည္။ ဒါကေတာ့ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတြ႕ခဲ့ရေသာညေနစာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာကလာေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္စားခဲ့ရေသာညေနစာ၏အဓိက ကြာျခားခ်က္ ပင္ျဖစ္ေပမည္။ မည္သို႕ျဖစ္ေစစင္ကာပူကိုေတာ့ေက်းဇူးတင္ေနပါဦးမည္။ သူစိမ္းမ်ားအေၾကာင္းကုိပုိသိခြင့္ရသည့္အတြက္ပါ။ (ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )
 
+သည္ေန႕မိုးတဖဲြဖြဲမွာအိမ္ကိုျပန္စဥ္ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ခိုက္ဘတ္စ္ကားတန္းရသည္။ ကားကလူနည္းနည္းႏွင့္ရွင္းေနသည္မို႕ေခ်ာင္သားပဲဟုေတြးကာ အေပၚထပ္ကိုတက္ခဲ့သည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေပၚထပ္တက္တက္ခ်င္း လူကရွင္းေန၍မ်က္လံုးကစားၿပီးၾကည့္လိုက္စဥ္ေနာက္နားခပ္လွမ္းလွမ္း မွာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ဦးထုပ္ ကေလးေဆာင္းထား၍စလံုးမပဲေနမွာ ဟုေတြးကာႏိုင္ငံျခားသားၾကည့္သည္ကိုသိပ္ႀကိဳက္ေလ့မရွိေသာစလံုးမမ်ားအေၾကာင္း ၾကားဖူးေန၍ေသေသခ်ာခ်ာမၾကည့္ေတာ့ဘဲေရွ႕နားမွာသာထိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္။သို႕ေသာ္လူ၏သဘာ၀၊ ကားစီးတာၾကာလာသည့္အခါကိုယ့္ဘာသာေနာက္ေက်ာမလံုသလိုျဖစ္လာသည္။ တျခားလူအမ်ားႀကီးပါလာလွ်င္သည္လိုျဖစ္မွာမဟုတ္။သည္ၾကားထဲေမာင္မ်ဳိးမင္း(ရင္တြင္းျဖစ္)၏'ကားေပၚမွာ ပါလာတယ္'ဆိုေသာသရဲကားကိုလည္းစိတ္ ကျပန္မွတ္မိလာသည္။ပိုၿပီးမလံုမလဲျဖစ္လာ၏။ယာဥ္ေမာင္း၏ ကင္မရာရွိေနတာပဲေလဆိုၿပီးၿငိမ္ေနလိုက္သည္။သုိ႕ေသာ္ကင္မရာထဲမွာဟိုဟာေတြကေပၚတာမေပၚတာ မက်ိန္းေသ။အေတြးေတြကလည္းျမန္သည္။ရန္ကုန္မွာကားတစ္စီးသူ႕ဘာသာေမာင္းထြက္သြားၿပီးေနာက္ တစ္စီးကို၀င္တိုက္သည္ဆိုေသာသတင္းကိုလည္းဖတ္ထားတာပူပူေႏြးေႏြးရွိေသးသည္ကိုမွတ္မိေနသည္။ အျပင္မွာမိုးေအးေန၍ေခၽြးေတာ့မျပန္မိ။ ကိုယ့္ဘာသာဖုန္းသံုးေနရင္းထိုေကာင္မေလး၏ၿငိမ္သက္မႈကို အံ့အားသင့္ေန မိသည္။ဖုန္းလည္းမေျပာ။သီခ်င္းသံလည္းသဲ့သဲ့ကိုမၾကားရ။ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကဖုန္းေခၚေတာ့ ဖုန္းေျပာရင္းအာရံုကတစ္ဖက္မွာေရာက္ေန၍သာ သက္သာေတာ့သည္။ေနာက္ေတာ့ကားမွတ္တိုင္ တစ္တုိင္အေရာက္မွာေနာက္ကေနဖ်တ္ဖ်တ္ ဖ်တ္ဖ်တ္အသံၾကားေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေနလို႕မရေတာ့။ လွည့္ၾကည့္မည္ႀကံစဥ္မွာပင္သူ႕ႏႈတ္ကအသံထြက္လာသည္။ I arrive ..............စသည္ျဖင့္ စလံုးမအဂၤလိပ္သံ။ ေတာ္ေသးသည္။ လူစစ္စစ္ပဲဟုေတြး၍ရသြားသည္။ေက်းဇူးရွင္မဟုစိတ္ထဲက တိုးတိုးေရရြတ္မိသည္။ (ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

+မေန႕ကပင္နီဆူလာပလာဇာေရာက္သည္။ျမန္မာျပည္ေခၚရန္ ဖုန္းကတ္ႏွစ္ကတ္၀ယ္သည္။ကၽြန္ေတာ္က Pagodaဆိုေသာေရႊတိဂံုပံုပါသည့္ဖုန္းကတ္ကို၀ယ္သည္။ဆိုင္ကအန္တီႀကီးကဖုန္းကတ္ႏွစ္ကတ္ကိုထိုးေပးရင္းHello Panda ဆိုသည့္မုန္႕ဘူးေလးတစ္ဘူးကို ဖုန္းကတ္ခ်ေပးသည့္ မွန္ဗီရိုေပၚတင္လိုက္သည္။ 
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးသည္ဟုမထင္။ ဖုန္းဖိုးေငြေခ်ေပးၿပီးလွည့္ထြက္မည္အျပဳ' ယူသြားပါ ' ဆိုမွ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေပးမွန္းသိသည္။မုန္႕တစ္ဘူးအပိုရလာခဲ့၏။
သည္ေန႕မနက္က်ေတာ့Sheng Siong မွာအေအး၀ယ္စဥ္ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနက်အေအးဘူးနွစ္ဘူး ၀ယ္ျဖစ္၏။ ထိုစဥ္မွာပင္အေရာင္းႁမွင့္တင္ေရး၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက အခ်ဳိရည္ဘူးေလးႏွစ္ဘူးကိုသီးျခား အပိုအျဖစ္လက္ေဆာင္ေပးေလ၏။ သည္လိုႏွင့္အခ်ဳိရည္ဘူးေလးႏွစ္ဘူးအပိုရလာခဲ့ျပန္၏။
ေစ်း၀ယ္ၿပီးေငြရွင္းရန္ေကာင္တာကိုသြားေတာ့လူတစ္ဦးကေစ်း၀ယ္ တြန္းလွည္းေလးေပၚမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုတင္ကာ တြန္းလာသည္ကိုေတြ႕သည္။ေနာက္ေတာ့ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စၾကေနာက္ၾကရင္း ထငိုမွေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္စဥ္အႁမႊာျဖစ္ေန သည္ကိုေတြ႕ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ကုန္ပစၥည္းတင္အပိုရတာမဟုတ္။လူလည္းကံေကာင္းလွ်င္အပိုေလး ရတတ္ပါလားဟု။ ( မတ္လ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၂၁း၃၉ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၇.၁၁.၂၀၁၄ 

Photo Ref: fatenfafa.blogspot.com

" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁၅ )

+ ၁၂.၁၂.၁၂

ဂဏန္းေလးေတြလွေတာ့လူေတြကအစြဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ေျပာၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ဘာမွ်မဟုတ္ပါဘူး။မနက္ျဖန္မွာလည္း၁၂ရက္၁၂လရွိေနမွာပဲ။၁၂နာရီ၁၂မိနစ္၁၂စကၠန္႕ ဆိုတာလည္းရွိဦးမွာပဲ။အေကာင္းဆံုးကဘယ္အခ်ိန္၊ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ကိုယ္လုပ္သမွ်ေကာင္းေနဖို႕ပဲ လိုအပ္တာပါ။ဂဏန္းလွတာႀကိဳက္ေတာ့ဒီလိုဆံုေနတာေလးေတြကစိတ္၀င္စားဖို႕ေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ လိုတာထက္မပိုဖို႕ပဲအေရးႀကီးတာ။ ( ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+လူတခ်ဳိ႕ကကမၻာပ်က္မည္ဆိုၿပီးေအာ္ေနၾကသည္။ဘာေတြသိ၍ဘယ္လိုယံုၾကည္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ေအာ္ေန၊ေျပာေနသည္မသိ။ေသတာကေတာ့အားလံုးေသမ်ဳိးခ်ည္းသာ။ကမၻာမပ်က္လည္း တစ္ေန႕ေသၾကမွာပင္။ၿပီးေတာ့ထိုကမၻာပ်က္ျခင္းကိစၥကလြန္ခဲ့ေသာကာလမ်ားမွာလည္းပြက္ေလာ ရိုက္ခဲ့ဖူးသည္။ေနာက္ေတာ့ဘာမွ်လည္းမဟုတ္။ဟုတ္ခဲ့သည္ထားဦး။ဘယ္သူမွ်လည္းတား၍မရ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ရွင္သန္ေနခ်ိန္ေလးမွာအေကာင္းဆံုးမ်ားသာေပးဆပ္သြားခ်င္သည္။ေသျခင္း၊ ရွင္ျခင္းကိုကၽြန္ေတာ္စီရင္ခြင့္မရွိ။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္၏ေကာင္းျခင္း၊ဆိုးျခင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီး၍ရေနသည္မဟုတ္လား။သည္လိုသာယံုၾကည္မိသည္။ ( ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ကမၻာႀကီးေရ-
မင္းကဘာမွ်မျဖစ္ဘူး။လူေတြကျဖစ္ေနတယ္။
မင္းကဘာမွ်မပ်က္ဘူး။လူေတြကမင္းပ်က္မယ္ေျပာေနတယ္။
ကဲ-မင္းရဲ႕ရပ္တည္မႈကိုမင္းသိတယ္။
မင္းရဲ႕ျဖစ္ပ်က္မႈကိုလည္းမင္းရိပ္မိမယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့-
သူတို႕ေျပာတဲ့မင္းပ်က္မယ္ဆိုတဲ့မနက္ျဖန္မွာ
ငါဟာမိဘေတြနဲ႕အတူရွိေနမယ္။
ငါဟာငါ့ခ်စ္သူလက္ကိုတြဲထားမယ္။
ငါဟာငါ့ညီအစ္ကိုေတြနဲ႕ေဘာပြဲအေၾကာင္းေျပာေနမယ္။
ငါဟာငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာသတင္းေတြေ၀မွ်ေနမယ္။
ၿပီးေတာ့ငါဟာ......ငါေရးခ်င္တဲ့စာေတြအေၾကာင္းေတြးေန၊ေရးေနမယ္။
ကဲ-ဒီေတာ့မင္းပ်က္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ပ်က္ေတာ့။
ငါေစာင့္ေနမယ္။  ( ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+မဂၤလာပါသူငယ္ခ်င္းတို႕။လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ေကာလဟလေအာက္မွာကမၻာကခဏခဏပ်က္ေနရတာအခုေတာ့

ဘာမွ်မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုငါတို႕ရဲ႕မဂၤလာရွိတဲ့နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာမဂၤလာပါလို႕ႏႈတ္ဆက္ရင္း သက္ေသျပဳႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာက်က္သေရမရွိ၊မဂၤလာမရွိ၊ဘယ္သူမွ်အတည္မျပဳႏိုင္တဲ့

သတင္းမွားေတြကိုမမွ်ေ၀မိေစဖို႕သတိျပဳသင့္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအခုလိုျဖစ္ရပ္မ်ဳိးေတြကသက္ေသျပေန

တယ္ဆိုတာကိုဒီေနရာကေနအသိေပးပါရေစ။ ( ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ျမန္မာျပည္မွာအင္တာနက္သံုးရသည္ကအရူးမလင္လုပ္ရသည္ထက္ဆိုးသည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ သည္။အခုတစ္မ်ဳိး၊ေတာ္ၾကာတစ္မ်ဳိးမဟုတ္လား။သည္ေလာက္ေတာက္ေလွ်ာက္သံုးလာေသာFacebookကို ဖြင့္ေသာအခါဖြင့္ေနရင္းမွာပင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေမးသည္။ကိုယ္လိုခ်င္ေသာစာမ်က္ႏွာက တက္မလာ။စာလံုးေပါင္းမွန္မမွန္ျပန္စစ္ပါတဲ့။စာလံုးေပါင္းမွားေနလားတဲ့။အင္တာနက္မို႕လို႕သာေပါ့။ လူဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္နားရင္းပါးရင္းထရိုက္ပစ္လိုက္သည္။သူ႕ဘာသာေၾကာင္ေနသည္ကိုထည့္ မေျပာ။ ကိုယ္ကပဲFacebookကိုစာလံုးေပါင္းမွားေနသလိုလုိလာလုပ္ေနသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကိုေတာ့ေျပာျပျဖစ္သည္။စင္ကာပူတုန္းကအဂၤလိပ္စာသိပ္မတတ္လို႕ျမန္မာျပည္ျပန္လာၿပီး Facebookကိုဘယ္လိုစာလံုးေပါင္းသလဲျပန္လာသင္ေနသည္ဟု။ ( ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၂၂း၅၃ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၅.၁၁.၂၀၁၄

" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁၄ )

+ဗြီအိုင္ပီဆိုေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ခဏခဏႀကံဳခဲ့ဖူးသည္။၀န္ထမ္းလုပ္စဥ္ကာလကတည္းက အႀကိမ္ေပါင္းမေရမတြက္ႏုိင္။သူတို႕လာရျခင္း၏အေၾကာင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့ေသာ္ျငားသူတို႕လာသည့္ အတြက္ေတာ့ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနသူမ်ားတစ္ေယာက္မွ်အၿငိမ္မေနရ။ထိုသို႕ေသာသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ လည္းႏိုင္ငံတိုင္းကအတူတူပင္ျဖစ္မည္။ယခုကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနေသာအလုပ္မွာအႏီွဗီြအိုင္ပီဆိုေသာပုဂၢဳိလ္မ်ား အင္မတန္လာ၏။သူတို႕လာသည္ကဘာမွ်မျဖစ္ေသာ္လည္းမလာခင္မွာႀကိဳၿပီးသန္႕ရွင္းေရးလုပ္၊စည္းရိုးကာ၊ လမ္းရွင္းႏွင့္ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္တစ္ခုလံုးဘယ္သူမွ်မနားရေတာ့။သူတို႕ကလည္းလာသည္။ျပန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွတ္ခ်က္ေပးသြားသည္။ဒါကပဲဗြီအိုင္ပီတို႕၏အလုပ္ျဖစ္မည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လုပ္ကြက္၏ေဘးကင္းေရး ၀န္ထမ္းအႀကီးဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုေျပာဖူးသည္။သူတို႕လည္းသည္လိုေလးအေၾကာင္းျပလာမွ စင္ကာပူခဏခဏလာလို႕ရမွာေလတဲ့။ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္။လုပ္ကြက္လာၾကည့္သည္ကတစ္မနက္ဆိုလွ်င္ အကုန္ၿပီးသည္။သည္ေတာ့တျခားႏိုင္ငံကေတာင္တကူးတကလာၾကည့္သည္ဆိုေသာရည္ရြယ္ခ်က္ ကိုေသေသခ်ာခ်ာျပန္စစ္လွ်င္စင္ကာပူကိုခဏခဏလာ၍ရသည္ကအျမတ္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္၀န္ထမ္းဘ၀ကအရာရွိႀကီးေျပာခဲ့ဖူးေသာစကားေလးကိုလည္းမွတ္မိေနေသး သည္။'တပ္ရင္းမႉးဆယ္နာရီ၊တပ္သားငါးနာရီ'ဟုဆို၏။ဘယ္အခ်ိန္လာမည္မွန္းမသိေသာပုဂၢိဳလ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕စျပင္ရသည္ကဘယ္ႏွစ္ရက္မွန္းပင္သိမွမသိႏိုင္တာ။လာခဲ့ၾကပါဦး၊ဗြီအိုင္ပီတို႕ေရဟုသာေအာ္ လုိက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ( ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ဂ်ပန္ကုမၸဏီႀကီးႏွစ္ကုမၸဏီႏွင့္ကၽြန္ေတာ္အလုပ္တြဲလုပ္ဖူးသည္။တစ္ကုမၸဏီက 

အီလက္ထရြန္းနစ္၊စက္မႈစသည္ျဖင့္စံုေနေအာင္လုပ္သည္။ပထမကုမၸဏီဟုဆိုပါစို႕။ ဒုတိယကုမၸဏီကေတာ့ေဆာက္လုပ္ေရးတစ္ခုကိုပဲတြင္က်ယ္ေအာင္လုပ္သည္။ပထမကုမၸဏီ လည္းေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ေသာ္ျငားသူတို႕ကနာမည္ကိုကအီလက္ထေရာနစ္၊စက္မႈကိုေစာင္းေပးတာ မ်ားသည္။ထိုကုမၸဏီႏွစ္ခုယွဥ္လိုက္ေသာအခါပထမကုမၸဏီ၏Managementကေတာ္ေတာ္သာသည္ကို သြားေတြ႕ရသည္။Drawing၊Planစသည္ျဖင့္သူတို႕လုပ္ပံုကေတာ္ေတာ္သြက္သည္။ အမွားနည္းသည္။ဒုတိယကုမၸဏီကေတာ့တလြဲခ်ည္းသာ။မည္မွ်တလြဲသနည္းဆိုလွ်င္လုပ္ၿပီးသား မ်ားျပန္ျဖဳတ္ရသည္ကခဏခဏ။လုပ္ကြက္တစ္ခုလံုးလည္းျပန္ျဖဳတ္ရ၍တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာပစၥည္းမ်ားက မနည္း။လုပ္ၿပီးသားျပန္ျဖဳတ္ရသည္ဆိုေတာ့မလုပ္ခင္ကဆိုပိုဆိုးသည္။Drawingမရွိ။ရွိသည္၊အမွား။ သည္ေတာ့ထိုကုမၸဏီႏွစ္ခုကိုႏိႈင္းယွဥ္ရင္းManagement၏အားသာခ်က္၊အားနည္းခ်က္သည္အလုပ္ မွာေတာ္ေတာ္တာသြားသည္ကိုသေဘာေပါက္မိေတာ့၏။ထို႕ျပင္ဂ်ပန္ကုမၸဏီဆိုတိုင္းလည္း

Managementေကာင္းသည္ဟုမဆိုသာဆိုသည္ကိုနည္းနည္းေတာ့ရိပ္မိသြား၏။
( ႏို၀င္ဘာလ ၁၂ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္းဘတ္စ္ကားစီးသြားေတာ့ကားေပၚမွာငိုက္သည္။ကားေပၚကဆင္း၍ သေဘၤာေပၚေရာက္ေတာ့သေဘၤာေပၚမွာထပ္ငိုက္သည္။သေဘၤာေပၚကေနတစ္ဖက္ကမ္းေရာက္၊ယူနီေဖာင္း လဲၿပီးလုပ္ကြက္ထဲကိုဘတ္စ္ကားႏွင့္သြားေတာ့ကားေပၚမွာငိုက္လို႕ရသမွ်ထပ္ငိုက္ျပန္သည္။သည္လိုႏွင့္ ဘ၀ကငိုက္လို႕မဆံုးေသာဘ၀ျဖစ္ေနသည္။သည္လိုေန႕စဥ္နီးပါးငိုက္ေနေသာ္ျငားထိုသို႕ငိုက္မ်ဥ္းျခင္းၾကား မွာေရြ႕လ်ားေနေသာမိမိဘ၀ကိုေတာ့ေက်နပ္ေနမိသည္။အိပ္ေရးပ်က္၍ငိုက္ျခင္း သာျဖစ္ၿပီးတကယ့္ဘ၀ထဲမွာငိုက္ေနျခင္းမဟုတ္။ဘ၀အတြက္သြားေနေသာအလုပ္သြားရာလမ္းမွာ ငိုက္ျခင္းဟုေတြးရင္းငပ်င္းစိတ္ေျဖေျဖမိေသး၏။ ( ႏို၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+တခ်ဳိ႕ Decision Maker ေတြကိုေတာ္ေတာ္ေလးေလးစားေနတယ္။ ဘယ္လိုမွသံုးမရဘဲ ထိခိုက္ဆံုးရႈံးမႈ မ်ားမယ္ဆိုတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကိုပဲခ်ခ်ေပးေနလို႕။ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႕လည္းမဟုတ္၊ မသိလို႕လည္းမဟုတ္၊ အမွန္ကငါတစ္ဘို႕တည္းေကာင္းစားဖို႕အတြက္သာခ်တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြပဲ။ဘယ္လိုအေတြးအေခၚ ပညာေတြနဲ႕ခ်ပစ္လိုက္မွန္းကိုမသိဘူး။ဘယ္သူမွလုိက္လို႕ကိုမမီဘူး။ေပါက္ကရနဲ႕တလြဲခ်ည္းပဲ။ ( ႏို၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+စီးပြားေရးဘာသာရပ္မ်ားသင္စဥ္ကစီးပြားေရးလုပ္သည့္ကုမၸဏီမ်ားသည္သူတို႕ကုမၸဏီမ်ား၏ပံုရိပ္ တက္ေစရန္လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုပါတြဲဖက္လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိၾကသည္ဟုမွတ္သားဖူးသည္။သူတို႕ ကုမၸဏီပံုရိပ္တက္ေစရန္နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားသည့္အလုပ္မ်ားကိုလုပ္ေလ့မရွိၾက။တစ္ခါမွ် မၾကားဖူး။သို႕ေသာ္ယခုေတာ့စီးပြားေရးဘာသာရပ္မ်ားထဲမွာထပ္မံျဖည့္သြင္းရမည့္အခ်က္မ်ားရွိလာသည္ကို သတိထားမိသည္။ကုမၸဏီနာမည္ပ်က္ေအာင္လုပ္သည့္လုပ္ရပ္မ်ဳိး၊ျပည္သူႏွင့္သံုးစြဲသူ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္သည့္ကိစၥမ်ဳိးကေတာ့သူ႕ဘာသာေသတြင္းတူးသည္ဟုကၽြန္ေတာ္တို႕ နားလည္ရသည္။ထိုကဲ့သို႕ကုမၸဏီမ်ဳိးကိုမည္သူကအားေပးပါမည္နည္း။စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းလွသည္ ကားအမွန္။ ( ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၂၀း၁၅ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၃.၁၁.၂၀၁၄

Photo Ref: www.freepik.com

" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁၃ )

+ကၽြန္ေတာ္အခုတေလာသတိထားမိတာေလးတစ္ခုရွိသည္။ကိုယ္ကဘာရယ္မဟုတ္ေျပာလိုက္မိတာေလးကို

ထေပါက္ကြဲျပသူမ်ားႏွင့္ႀကံဳေနရျခင္းမွာကိုယ္မွားသလားဆိုသည္ကိုျပန္သံုးသပ္ေနမိသည့္အခါကိုယ့္ ဘာသာေတာ့လိပ္ျပာသန္႕ေနမိသည္။တစ္ဖက္လူကကိုယ့္စကားကိုေသေသခ်ာခ်ာခံစား၍ေသေသခ်ာခ်ာ တုန္႕ျပန္သည္ကိုႀကံဳရေသာအခါမည္မွ်လိပ္ျပာသန္႕သည့္တိုင္ကိုယ္မွားသြားသလိုခံစားရ၍ေနာက္တစ္ခါ ထိုသို႕မျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားထိန္းမည္ဟုသံႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္မိသည္။သို႕ေသာ္တစ္ဖက္မွာလည္း သူတို႔၏တုန္႕ျပန္မႈမ်ားကေနသူတို႕ဘာလဲဆိုသည္ကိုကၽြန္ေတာ္ဖမ္းမိသြား၍သူတို႕ကိုပိုၿပီးသိမိ သြားသည္။တစ္နည္းေျပာရလွ်င္အတန္းပညာကမသင္ေပးေသာပညာတခ်ဳိ႕ကိုသူတို႕ဆီက ရလိုက္သလိုရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္မွားသလိုျဖစ္ေနသည့္တိုင္လူတခ်ဳိ႕ဆီကရလိုက္ေသာ ပညာမ်ားအတြက္ေတာ့သူတို႕မွန္သည္၊မွားသည္ထား။ေက်းဇူးေတာ့တင္ေနမိျပန္သည္။ ( စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+မိုးၿခိမ္းသံမ်ားကိုစၾကားရသည္။ေလတိုက္သံမ်ားကိုအခန္းအျပင္မွာတရစပ္ၾကားရ၏။ျပဴ တင္းေပါက္ကေလေၾကာင့္လႈပ္ခတ္သံသည္အခန္းတြင္းမွကၽြန္ေတာ့္ကိုအာရံုအသစ္တစ္ခုျဖစ္ေစ၏။ ခဏေနေတာ့မိုးစက္တို႕၏ပုတ္ခတ္က်ေရာက္သံကိုၾကားသည္။အျပင္ထြက္ရင္းျပဴတင္းေပါက္ ကေငးသည့္အခါပတ္၀န္းက်င္မွာမိုးေရစက္တို႕တဖဲြဖြဲက်ေနသည္ကိုေတြ႕သည္။အိမ္ေအာက္က မီးတိုင္မ်ားသည္မိုးေရစက္တို႕ေအာက္မွာငိုက္မ်ဥ္းေနၾက၏။စိမ္းေသာသစ္ပင္တို႕သည္မိုးေရေၾကာင့္ ခ်မ္းသက္ကုန္သည္ထင္၏။အရာရာသည္ေအးခ်မ္းေနသည့္အသြင္။သို႕ေသာ္ထိုမိုးေၾကာင့္ လြမ္းရေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့မိုးကိုခံစားရင္းနာက်င္ေနသလိုလို။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+သည္ေန႕သံရံုးသြားစဥ္မနက္ေစာေစာမွာသံရံုးကလံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းအိႏၵိယအဘိုးႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ၿပီး Friendဟုႏႈတ္ဆက္သည္။ဪ-ငါ့ကိုသူကFriendဆိုေတာ့ငါလည္းေတာ္ေတာ္အိုေနၿပီလားမသိဘူးဟု အေတြးျဖစ္သည္။ေန႕လယ္ပင္နီဆူလာပလာဇာေရာက္ေတာ့ဆံပင္ညွပ္စဥ္ထံုးစံအတိုင္းဆံပင္ျဖဴ မ်ားေဖြးေန ၍ေဆးဆိုးမလားဟုညွပ္ေပးသည့္၀န္ထမ္းေကာင္မေလးကေမးတာခံရျပန္သည္။ ဇရာေပါ့ဟုေျဖေတြး၏။တိုက္ဆိုင္တာမ်ားသည့္အခါအရင္ကအျဖစ္မ်ားျပန္သတိရမိေသးသည္။ စင္ကာပူေရာက္စကအလုပ္ဆင္းစဥ္ဘူတာသြားရာလမ္းမွာအဘိုးႀကီးတစ္ဦးကသူ႕ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သလိုကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၿပံဳးျပတာႀကံဳဖူးသည္။ေနာက္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္းဘယ္သူမွ်မရွိ။ တည့္တည့္ကိုၿပံဳးေနတာျဖစ္သည္။ဪ-ငါ့ရုပ္ကအဘိုးႀကီးပံုမ်ားေပါက္ေနလားဟုေတြးကာ အလုပ္ထဲေရာက္မွျပန္စဥ္းစားခဲ့ဖူးသည္။တေလာကေတာ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးၿပီးႏႈတ္ ဆက္ျပန္သည္။ဒါက်ေတာ့ရုပ္ကငယ္လို႕မဟုတ္။တစ္ခုခုမွားေနသည္ဟုကၽြန္ေတာ္ေတြးသည္။ အခန္႕မသင့္လွ်င္သူတို႕အေဖကပင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာသတ္ႏိုင္ေသာကိစၥမ်ဳိး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ၿပံဳးျခင္းသည္အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သလိုမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း လက္ခံရေပမည္။ကေလးကိုး။ဒါကေျဖေတြး။သိပ္မၾကာခင္ကေတာ့စားေနက်ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီးကေမာင္ေလးဟုေခၚတာခံရသည္။တကယ္ေတာ့သူမသည္ကၽြန္ေတာ့္ထက္ငယ္မည့္ပံု။ သည္လိုအေခၚခံရေတာ့လည္းအင္း-ငါမအိုေသးပါလားေတြးရင္းထိုတစ္ခါကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာက်ိတ္ၿပံဳးေလးၿပံးလိုက္ခဲ့မိေသးသည္။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+လူဆိုေသာသတၱ၀ါကားနားလည္ရခက္လွေခ်၏။မွန္တာကိုေျပာလွ်င္မႀကိဳက္။

မမွန္တာေျပာကလိမ္သည္ဟုဆိုကာထိုအရာကိုလည္းမႀကိဳက္။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+Facebookတြင္တင္လာေသာStatusမ်ား၊ပံုမ်ားကိုၾကည့္ရႈခံစား၍ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာအခါLike လုပ္ေသာအခါရွိသလိုျပန္၍Shareသည့္အခါလည္းရွိပါသည္။မည္သူကမွ်ခိုင္း၍မဟုတ္။ကိုယ့္ခံစားခ်က္ႏွင့္ ကိုယ္လုပ္ၾကတာျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္တခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ား၏Statusမ်ား၊ပံုမ်ားတြင္ႀကိဳက္လွ်င္ Likeပါ၊Shareပါဆိုသည့္စာမ်ားပါလာလွ်င္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ်Likeလည္းမလုပ္ပါ။ Shareလည္းမShareတတ္ပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကခံစားမႈကိုလာ၍အမိန္႕ေပးသလိုခံစားရ၍ျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိသည္ေလ။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၁၄း၄၇ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၃.၁၁.၂၀၁၄

Photo Ref: webneel.com

" Facebook ေပၚကကၽြန္ေတာ့္Statusမ်ား " ( ၁၂ )

+  ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္လွ်င္ညဆယ္နာရီသည္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီးျပန္ခ်ိန္

(သို႕မဟုတ္)ေလကန္ေ၀ဖန္ေနတုန္းအခ်ိန္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ယခုေတာ့စင္ကာပူမွာညဆယ္နာရီကား

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕အလုပ္ကအျပန္ကားမွတ္တိုင္မွာကားေစာင့္ေနဆဲရွိေသးသည္။ထိုအရာကပင္ျမန္မာျပည္ႏွင့္

စင္ကာပူ၏ကြာျခားခ်က္လား။ထိုအရာကပင္ျမန္မာျပည္မွာစိတ္ခ်မ္းသာၿပီးစင္ကာပူမွာဘ၀ေပ်ာက္ေန

သည္လား။ထိုအရာကပင္ျမန္မာျပည္မွာ၀င္ေငြနည္းၿပီးစင္ကာပူမွာေငြရွာ၍ေကာင္းသည္လား။

မည္သည့္အရာကအမွန္လည္းဆိုသည္ကိုစဥ္းစားရခက္ေနဆဲပင္။ ( စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ ကၽြန္ေတာ္သည္ေဘးအႏၱရယ္ကင္းရွင္းေရး၊က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျဖစ္သည့္

အတြက္လုပ္ငန္းခြင္မွာကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုသတိထား၍ေလ့လာေလ့ရွိသလိုကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း

ဂရုစိုက္ေနေလ့ရွိသည္။အထူးသျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ေသာက္ေရဘူးကိုမွ်၍ေသာက္ေလ့မရွိ။သို႕ ေသာ္တစ္ေန႕မွာ

ကၽြန္ေတာ့္ေရဘူးကိုေတာင္းေသာက္သည့္လူရွိလာခဲ့သည္။တကယ္ေတာ့ကၽြန္ ေတာ့္အတြက္ေတာ္ေတာ္

စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေစသည့္ကိစၥျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္သူဘယ္လိုေသာက္မလဲဆိုသည္ကိုသိခ်င္၍ေရာ၊

တကယ္ေရဆာေနသူျဖစ္၍ေရာသူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးသနားစိတ္ႏွင့္ေပးေသာက္ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။သူကားႏႈတ္ခမ္းႏွင့္မထိဘဲေရဘူးကိုခြာ၍ေမာ့ၿပီးပါးစပ္ထဲသို႕တန္း၍ေလာင္းခ် သည့္ေသာက္နည္းမ်ဳိးႏွင့္ေသာက္သြားသည္။ေက်းဇူးတင္မိသည္။ႏို႕မို႕ဆိုကၽြန္ေတာ့္ေရဘူးကို ကၽြန္ေတာ္သြားေဆးရေပဦးမည္။သို႕ေသာ္သူေသာက္ပံုေသာက္နည္းကိုၾကည့္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္၍

မေဆးျဖစ္ေတာ့။သူေရ၀သြားတာၾကည့္ရင္းၾကည္ႏူးမိသည္။လုပ္ကြက္ထဲမွာေရတစ္ခါေသာက္ဖို႕

မခက္ေသာ္ျငားေရဘူးမပါလွ်င္ေသာက္ရတာနည္းနည္းေတာ့ကသီသည္။ေနာက္တစ္ခုကိုယ့္ဘာသာ ၾကည္ႏူးမိတာရွိေသးသည္။ထိုေရေတာင္းေသာက္သူသည္ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနေသာကုမၸဏီႏွင့္

ပတ္သက္လွ်င္စစ္ေဆးေရး၀င္တုိင္းေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးမည္သည့္အခါမွ်

အေကာင္းေျပာသူမဟုတ္။ထိုလိုလူကိုေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးတာ၀န္ယူထားရေသာကၽြန္ေတာ္က

ကၽြန္ေတာ့္ေရဘူးထဲကေရကိုတိုက္လိုက္ရေသာအခါပို၍ၾကည္ႏူးမိပါသည္ဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လြန္မည္လား။

( စက္တင္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+  အလုပ္ထဲမွာလက္ေဆးေနရင္းဆပ္ျပာအျမွဳပ္မ်ားႏွင့္အဆီမ်ားေ၀့ၿပီးအျဖဴေရာင္ႏွင့္ဆီအနီေရာင္ေရာကာ

အရည္ေပ်ာ္ေနေသာေရခဲမုန္႕မ်ဳိးျဖစ္ေနသည္ကိုကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသည္။တကယ္ေတာ့ေရခဲမုန္႕ႏွင့္

လက္ေဆးရာကက်လာေသာအရည္မ်ားသည္လားလားမွ်မဆိုင္။ခြက္တစ္ခုထဲထည့္၍ လက္ေဆးေရကိုသြားေပးၾကည့္ပါကမည္သူကစားမည္နည္း။ထိုအခါအေပၚယံၾကည့္ၿပီးသေဘာက်မိလွ်င္ တခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ား၌ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္သည္ဆိုေသာအေတြးတစ္ခုကကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲသို႕ တည့္တည့္ႀကီး၀င္ခ်လာေတာ့သည္။ ( စက္တင္ဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+  တိုင္းျပည္ကဒီမိုကေရစီလမ္းကိုသြားေနရင္းမွာပင္စိတ္ပ်က္စရာမ်ားကိုတစ္ပံုႀကီးျမင္ေနရသည္။ျပည္တြင္း စစ္ကမရပ္ေသး။လူမ်ားစြာ၏ဒုကၡကတစ္ပံုတစ္ပင္။ေနာက္ဆံုးျမင္ရသည္ကက်ဴးေက်ာ္သည္ဆိုေသာ အိမ္မ်ားအဖ်က္ခံရျခင္း။လူမ်ားစြာ၏ငိုယိုေနမႈကိုၾကည့္ကာကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကသိပ္မခိုင္။ လက္အုပ္ခ်ီေတာင္းပန္ေနေသာသူတို႕မ်က္ႏွာမ်ားကကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကိုဆုပ္ေခ်ေနသည့္ႏွယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွန္ေသာစကားေျပာပါမည္။မ်က္ရည္၀ဲမိသည္အထိခံစားရပါသည္။အားလံုးၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစဟု သာဆုေတာင္းေနမိသည္။ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္သည္ကထိုတစ္ခုတည္းသာရွိသည္မဟုတ္လား။ ( စက္တင္ဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+ လူတိုင္းမွာနားလည္မႈလိုအပ္သည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။မိဘႏွင့္သားသမီးၾကား၊လင္ႏွင့္ မယားၾကား၊ခ်စ္သူသမီးရည္းစားၾကား၊သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းၾကား၊ဆရာႏွင့္တပည့္ၾကား၊လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ ၀န္ထမ္းၾကား၊အစိုးရႏွင့္ျပည္သူၾကား  စသည္ျဖင့္မ်ားျပားလွစြာေသာ လူမႈကြန္ယက္ အတြင္းတြင္
နားလည္မႈသည္ေသေသခ်ာခ်ာလိုအပ္လွ်က္ရွိသည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ထိုသို႕မဟုတ္ပါကတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကားတြင္စကားလံုးတစ္လံုးကပင္ေဒါသကိုျဖစ္ေစၿပီးစကားလံုးတစ္လံုးက
ပင္နာက်င္ျခင္းကိုျဖစ္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။စကားလံုးတစ္လံုးကပင္တစ္သက္လံုးအတူလက္တြဲလာသမွ် လမ္းခြဲျခင္းကိုျဖစ္ေစၿပီးစကားလံုးတစ္လံုးကပင္စစ္ပြဲမ်ားအသြင္ျဖစ္သြားေစႏိုင္သည္မဟုတ္လား။ 

( စက္တင္ဘာ ၂၃ ၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၂၂း၂၁ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၀.၁၁.၂၀၁၄

( Photo Ref: keepingthefarm.blogspot.com)

Make Money at : http://bit.ly/copy_win