Monday, April 10, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၂၁ )

 [ ၁၁ ]

" အေဆာင္ကပဲေတြကလည္းည့ံလိုက္တာကြာ။ခပ္ည့ံညံ့ပဲေတြပါ"

ဒုတိယႏွစ္စာေမးပြဲမ်ားနီးလာ၍ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစာကိုအူယား ဖားယားၾကည့္ေနခ်ိန္မွာသူတို႕အုပ္စု ကေတာ့ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပင္။အားလံုးကစာကိုပံုမွန္လုပ္သူမ်ားမို႕စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုသူတို႕ရေနၿပီျဖစ္သည္။
EC( Electronic )ယူမည့္သူမ်ားသာအမွတ္ေကာင္းရမွျဖစ္မည္မို႕ စာမွစာျဖစ္ေနၾကတာနားလည္၏။ ပထမႏွစ္ကလိုပံုမွန္ႀကိဳးစားမႈမ်ဳိးႏွင့္ဆိုလွ်င္ခံုနံပါတ္ႏွစ္ရာမွသံုးရာအတြင္းသာသာေလး၀င္၍( Mech:) ကိုအလြယ္တကူရႏိုင္တာသူတို႕သိၿပီးသားပဲ။

ထို႕ေၾကာင့္လည္းဆရာမလာခင္အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ကာေလပန္းေနၾကရာမွႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စု ၀င္လာတာသိ၍စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က စေနာက္ေနႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

" ဂ်ီအီးစီမွာေတာ့ပဲေတြေတာ္ေတာ္ေပါတယ္ဆိုပဲ"

စိုးညြန္႕ကႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕၀င္လာတာမသိဘဲစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုေျပာေန၍သူ႕မ်က္ႏွာတစ္ဖက္လွည့္ကာ
ရယ္မိေသးသည္။

" ဖတ္စ္ရီးယားတုန္းကအီလက္ထရြန္ပဲ ( Electron Pair )ေတြအေၾကာင္း သင္ရတယ္ေနာ္။ေရေရ လည္လည္စိတ္၀င္စားတယ္။အခုႏွစ္ တန္းေရာက္ေတာ့ဘြန္း(Bond)ေတြျဖစ္သြားေတာ့ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းလာတယ္။ဒါေပမဲ့ကြာ။ပဲေတြမ်ားလြန္းေတာ့သိပ္စိတ္မ၀င္စားခ်င္ေတာ့ဘူး"

ၿငိမ္းခ်မ္းကေတာ့ပညာသားပါပါႏွိပ္ကြပ္ေနေလၿပီ။ခင္၀ါဦးတို႕အုပ္စုသူတို႕နားကျဖတ္သြား၏။
လက္ထဲမွာယုိစံုထုပ္ေလးေတြကိုင္ၿပီးအခန္းထဲ၀င္သြား တာေတြ႕၏။

" မီးမီးတို႕အႀကိဳက္ "

" ေဂြးသီး "

တခ်ဳိ႕အခ်ဥ္ထုပ္မ်ားကေဂြးသီးႏွင့္လုပ္ထားတာသိၿပီးသားမို႕စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကထေအာ္၏။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္တို႕
အားလံုးတညီတညာတည္းလိုက္ေအာ္သည္။အခန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းမ်ား၀ိုင္းရယ္၏။

ခင္၀ါဦးထံမွေသနာေတြ၊အရွက္ကိုမရွိဘူးဆိုေသာစကားသံထြက္လာသည္။အရွက္မရွိေပမယ့္အသက္ေတာ့
ရွိပါေသးတယ္၀တုတ္မရယ္ဟု စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကမၾကားတၾကားေအာ္သည္။ၿဗဲဟုၿငိမ္းခ်မ္းက
ထေအာ္၏။စိုးညြန္႕ေရာ၊သူပါအားပါးတရရယ္သည္။ဆရာလာခါနီးၿပီမို႕အခန္းထဲ ၀င္ဖို႕ျပင္၏။

" ဒီတစ္ခါေတာ့ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းေရာက္ခ်င္ေနလားမသိဘူး"

စိုးမမထံမွအသံ။မ်က္ႏွာပိုးသတ္ရင္းသူကေရွ႕မွ၀င္ေတာ့မ်က္လႊာတစ္ခ်က္ လွန္ၾကည့္မိသည္ ။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးထံမွအၾကည့္တစ္ခုႏွင့္ဆံု၏။သည္တစ္ခါ အၾကည့္လႊဲမိသည္ကသူျဖစ္သည္။ မသိဟန္ေဆာင္ရင္းႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းကခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္၏။
က်န္သူေတြအစဥ္လိုက္ပါလာသည္။ သူ႕ေဘးမွာ၀င္ထိုင္၏။

" ကင္း။ခုနတုန္းကမင္းကိုကြင္းကလိုက္ရႈိးေနတယ္ "

စိုးညြန္႕စကား။ဟုတ္လားဟုမသိသလိုေျပာ၏။အားလံုးက၀ိုင္းၾကည့္ေနသည္။

"မင္းလႈပ္ရွားသင့္တယ္။တစ္ခါေလာက္ဆရာဆူတာနဲ႕လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ တို႕ေယာက္်ာ္းေတြရဲ႕ရာဇ၀င္ ရိုင္းသြားမွာေပါ့။ရွင္ေမြ႕ႏြနး္တို႕၊ဂ်ဴ းလိယက္တို႕ဘယ္သြားထားမလဲ"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္စကားေၾကာင့္အားလံုးမ်က္လံုးျပဴ းကုန္သည္။

" ေသာက္ရူး၊ေႁမွာက္တာလည္းၾကည့္ေႁမွာက္။မင္းေျပာတာမိန္းမေတြကြ "

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္စကားေၾကာင့္ေဟဟုဆိုကာစိန္ေမာ်က္ေမ်ာက္မ်က္လံုးျပဴ းသြားသည္။သူၿပံဳးလိုက္၏။ လက္ကာျပလိုက္သည္။အားလံုးၿငိမ္သြား၏။

"စကၠဴ ျမားမွာစာေရးၿပီးပစ္မယ္။ဘယ့္ႏွယ့္လဲ။ရိုးရိုးစာမေရးဘူး။ကဗ်ာေရး မယ္ကြာ"

သိပ္ေကာင္းတယ္ဟု၀ိုင္းၿပီးအားေပးၾကသည္။ဗလာစာရြက္တစ္ရြက္ကို ထုတ္ၿပီးသူ႕ရင္ထဲမွာရွိေသာ ကဗ်ာတစ္စကိုခ်ေရးသည္။

" ခ်စ္သူရယ္....
နီရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း
အနမ္းပန္းေႁခြခြင့္
တစ္ေန႕ေတာ့ျဖင့္ ေပးသနားေစခ်င္ပါတယ္"

ေရးၿပီးစကၠဴ ျမားျဖစ္ေအာင္ေခါက္သည္။နာမည္မေရးဘူးလားဟုစိုးညြန္႕ ကေမး၏။ဘာလို႕ေရးရမွာလဲကြ ဟုၿငိမ္းခ်မ္းကေျဖသည္။မင္းသိခၤ၀တၳဳထဲက မတစ္ေထာင္တစ္ေကာင္ဘြားလိုေပါ့၊ႏွင္းႏြယ္ေႏြး၊ သင့္အားလားပင္စင္ေပးလိုက္သည္၊ပံု-မင္းထင္ေခၚကင္းဆိုၿပီးလုပ္မလားလို႕ပါဟုစိုးညြန္႕ေျပာသည္။
စိန္ေကာင္းေက်ာက္ေကာင္းေရာင္းတဲ့ေနရာမွာေဆးရိုးသည္ကန္႕လန္႕မပါနဲ႕ဟုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေျပာသည္။
အားလံုး၀ိုင္းဟား၏။သူခိုးကလူဟစ္လို႕ကြာဟုစိုးညြန္႕ကေခ်ပသည္။

စကၠဴ ျမားပံုျဖစ္သြားသည့္အခါလြတ္ေနေသာေနရာမွာစာေတာ့ေရးေပးလိုက္မွဟုေတြးကာ ခ်ေရးျဖစ္သြားသည္။

" ႏွင္းႏြယ္ေႏြးအတြက္။အထဲမွာကဗ်ာပါတယ္"
ေရးၿပီးေတာ့ပစ္မည္ဟန္ျပင္စဥ္မွာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဖမ္းတားထားသည္။ဘာလဲကြဟုေမးရင္း စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုၾကည့္၏။

" ျပႆနာကတစ္ခါကႏွစ္ခါတက္ရင္မေကာင္းဘူးကြ။ငါလုပ္ေပးမယ္။ငါကျပႆ နာျဖစ္ရင္ကိစၥမရွိဘူး။ မင္းကဒီတစ္ခါထပ္ၿပီးကိြဳင္တက္ရင္ပါးကြဲေတာ့မယ္။ေပး-ေပး။ခဏေလးေစာင့္ေန"

သူ႕လက္ထဲကစကၠဴ ျမားကိုယူၿပီးစိန္ေမ်ာက္ေမာ်က္သူတို႕နားကထသြားသည္။ ဘာလုပ္မလို႕လဲၾကည့္ေန စဥ္မွာပင္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ႏွင့္ကပ္လ်က္ေနာက္ကခံုတန္းလ်ားမွာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၀င္ထိုင္၏။ မိန္းကေလးေတြထိုင္ေနက် ခံုျဖစ္ေသာ္လည္းမိန္းကေလးမ်ားမေရာက္ေသး၍၀င္ထိုင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကၿငိမ္ၿငိမ္ေလးကပ္ထိုင္ေနတာႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ မသိၾက။ေယာက်ာ္းေလးမ်ား ရွိရာေနာက္ဘက္ကိုလံုး၀လွည့္မၾကည့္ဘူးဟုခံယူထားေသာသူမတို႕၊သည္တစ္ခါေတာ့ထိေခ်ၿပီ။ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ကႏွင္းႏြယ္ေႏြး၏ဆံပင္ရွည္ရွည္ထူထူေတြၾကားသို႕သူ႕စကၠဴ ျမားေလးကို အသာထိုးထည့္ၿပီးသူတို႕အုပ္စုရွိရာျပန္လာသည္။

အနားေရာက္ေတာ့ဘယ့္ႏွယ့္လဲ၊ျပႆနာမကင္းဘူးလား ဟုေျပာသည္။ေတာ္တယ္၊ေတာ္တယ္ကြဟု ဆိုကာ၀ိုင္းၿပီးခ်ီးက်ဴးေတာ့မ်က္ႏွာကအသားကုန္ၿပံဳးၿဖီးကာသေဘာက်ေနသည္။အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ ရေအာင္ဟုသူကသတိေပးေတာ့အားလံုး၏မ်က္လံုးမ်ားကသူမတို႕အုပ္စု ဆီေရာက္သြားသည္။

ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕စာၾကည့္ရင္းအခ်ဥ္ထုပ္ေတြစားေနတာေတြ႕၏။ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကအီအီးေတြ ပန္းေတာ့မွာပဲဟုဆိုသည္။ၿငိမ္းခ်မ္း ကေဟ့ေကာင္ကင္း၊ကြင္းကေဂြးသီးေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္ပံုပဲ။မင္းနဲ႕ရရင္မ်ားမ်ားေကၽြးေပေတာ့ဟုဆိုသည္။ေခြးေကာင္ေတြ၊မညစ္ပတ္နဲ႕ကြာဟုသူေျပာလိုက္၏။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ေနာက္တန္းမွာထိုင္ေနက်ေကာင္မေလးေတြ၀င္လာ၏။သြားပါၿပီကြာဟု သူေအာ္မိ၏။ထိုေကာင္မေလးေတြကေနာက္တန္းမွာထိုင္မွာမို႕ႏွင္းႏြယ္ေႏြးေခါင္းကစကၠဴ ျမားကိုျမင္လွ်င္ဖယ္ေပးမွာေသခ်ာသည္။သူတို႕မိန္းကေလးေတြကအဲဒီလိုအရွက္ရမည့္ကိစၥမ်ဳိး မွာေယာက်ာ္းေလးေတြလိုမဟုတ္။ေယာက်ာ္းေလးေတြကေခါင္းေပၚမွာအမိႈက္တို႕၊စကၠဴ တိုို႕တင္ေန တာေတြ႕လည္းေျပာခ်င္မွေျပာေပလိမ့္မည္။ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ၾကည့္ကာရယ္ပြဲဖြဲ႕မွာေသခ်ာ၏။

မိန္းကေလးေတြက်ေတာ့သူတို႕ခ်င္းအလွခ်င္း၊အ၀တ္ခ်င္း၊ၿပိဳင္ခ်င္သာၿပိဳင္ၾက မည္။သူတို႕ခႏၶာကိုယ္မွာ တစ္ခုခုမွားေနတာေတြ႕တာႏွင့္ျပင္ခုိင္းသည္။ဥပမာ-အက်ႌေနာက္ကၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတာမ်ဳိးေပါ့။

ယခုလည္းစကၠဴ ျမားေတြခဏခဏအပစ္ခံထားရေသာမိန္းကေလးခ်င္းမို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ ဆြဲဖယ္ပစ္လိမ့္မည္ဟု သူေတြးမိသည္။ထင္သည့္အတိုင္းပင္။ထိုင္ခံုမွာထိုင္မိမိခ်င္း တစ္ေယာက္ကျမင္ၿပီးဆြဲဖယ္ေပးလိုက္တာေတြ႕သည္။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကပြစိပြစိႏွင့္က်ိန္ဆဲေနေလၿပီ။သူလည္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ပ်က္ၿပီဟုေတြး၏။ ထိုစဥ္မွာပင္ခုနစကၠဴ ျမားကိုဆြဲဖယ္ လိုက္ေသာေကာင္မေလးကသူ႕လက္ထဲမွစကၠဴ ျမားကစာကိုျမင္ သြား၍ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ကိုလွမ္းေပးတာေတြ႕လုိက္သည္။သူ၀မ္းသာသြား၏။

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဗိုင္းနာမ၊ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဟုဆို၍သူတို႕ရယ္ၾက သည္။ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္။ သူတို႕ဘာသာသူတို႕ဆိုဆြဲဖယ္လႊင့္ပစ္မွာေသခ်ာသည္။ခုေတာ့ေနာက္ကလူကျမင္၍ဖယ္ေပးေသာအခါ စာကိုေတြ႕သြားျခင္းျဖစ္သည္။

စကၠဴ ျမားကစာကိုခင္၀ါဦးႏွင့္စိုးမမကသဲႀကီးမဲႀကီးဖတ္သည္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြး ကိုေျပာျပတာေတြ႕၏။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးက လံုး၀ဂရုမစိုက္ဟန္ႏွင့္စာဆက္ဖတ္ေနသည္။ခင္၀ါဦးကစကၠဴ ျမားကိုဆြဲျဖန္႕လိုက္၏။ၿပီးေတာ့စိုးမမႏွင့္ႏွစ္ေယာက္အတူတူဖတ္သည္။ဖတ္ၿပီးေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြး ကိုျပသည္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးဘာေျပာလုိက္သည္မသိ။ခင္၀ါဦးကစကၠဴ ျမားလုပ္ထားေသာစာရြက္ကို ဆုတ္ၿဖဲၿပီးလႊင့္ပစ္လိုက္တာေတြ႕သည္။

ရင္တစ္ခုလံုးလပ္ဟာသြားသလိုခံစားရ၏။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကပထမဦးဆံုးဆိုေတာ့သည္ေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ကြာဟုဆိုသည္။သက္ျပင္းဟင္းခနဲခ်မိ၏။ပစ္လိုက္တဲ့စကၠဴ ျမားတိုင္းကစာေတြကို ဖတ္ေနရင္လည္းသူ႕အတြက္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေလဟုေတြးရင္းစိတ္ေျဖသည္။

ႏွင္းႏြယ္ေႏြးရယ္.........။မင္းကလွလြန္းလို႕မာနႀကီးေနတာလား။၀ိုင္အိုင္တီကေကာင္ေတြကဗရုတ္ေတြ ခ်ည္းပဲလို႕ယူဆထားလို႕အထင္မႀကီးခ်င္တာလားကြယ္။

X X X X X
( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

0 comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...