ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ေလးေလးနက္နက္ ေလးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အေဖပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ။ အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္( ၁၀၀) ျပည့္ကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႕ စီစဥ္ေနတယ္ ၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာမိပါတယ္။
အေၾကာင္းကရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုးကို အာဇာနည္ေန႕ဆို အၿမဲလို ၀င္ၿပိဳင္ရေတာ့ စာနည္းနည္းဖတ္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြေပါ့။ အေဖရွာေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒါေတြဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း နည္းနည္း သိလာပါတယ္။ တကယ့္ကို နည္းနည္းေလးပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာစီစာကံုး၀င္ၿပိဳင္တဲ့သူမို႕ အတန္းေရွ႕ စကားထြက္ေျပာခုိင္းပါတယ္။ အာဇာနည္ေန႕အေၾကာင္း သိတဲ့သူမို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္ ထြက္ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႕ ဆယ္တန္းအထိကို အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့ရတုန္းပါ။ ေနာက္ေတာ့ အျပင္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေတြေတြ႕ရင္ စာအုပ္ေတြကေန ရသေလာက္ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္၀င္စားလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက အာဇာနည္ေန႕နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို သိခဲ့ရေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္၀င္တစား ရွိခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းတာတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္အေဖက စာေပနယ္ကျဖစ္တဲ့အျပင္ ဆရာႀကီး တကၠသိုလ္ေန၀င္း နဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ တစ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ အတူေနတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕စာအုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရေလ့ရွိပါတယ္။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ဆရာႀကီးတကၠသိုလ္ေန၀င္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အနားမွာအၿမဲလို ရွိေနသူဆိုေတာ့ သူေရးတာေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အံ့ဩလို႕မဆံုးေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေလးစားမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ကို မမက္ေမာတဲ့စိတ္၊ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ ႂကြယ္၀တဲ့စိတ္၊ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးသာ အဓိကထားတဲ့စိတ္ စတဲ့ေျပာမကုန္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ တျခားလူတစ္ေယာက္(ဆရာတကၠသိုလ္စိန္တင္လို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေနလို႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး)ေရးထားတဲ့ တရုတ္ျပည္ အမိြဳင္ကို သြားတဲ့ခရီး ဖတ္ရေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ပုထုဇဥ္စိတ္ကေလး တခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအစ္ကို ဦးေအာင္သန္းေရးထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့လည္း လုပ္ယူလို႔မရတဲ့ ရိုးဂုဏ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ တကယ္ေတာ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း ဆိုတာမ်ဳိးေတြကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း မင္းမွတ္မိသေလာက္ ေျပာဆိုရင္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေရးေတးေတးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕အရာေတြေလာက္သာ မွတ္မိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ပါ။ ရိုးသားမႈပါ။ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈပါ။ လြတ္လပ္ေရးကလြဲရင္ သူ႕ဘ၀မွာ က်န္တာဘာမွ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အသိပါ။ ဂုဏ္ပကာသန မမက္ေမာတာပါ။ စတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်ေရးမျပဘဲ က်န္ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက စာအုပ္ေတြက ေျပာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေန ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရလိုက္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဂုဏ္ယူခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလးစားခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားက်ခဲ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဦးညႊတ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမြးခင္က က်ဆံုးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႕အထိ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနရေအာင္ ခံစားတတ္ခဲ့တယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို႔ ေျပာတာနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို႔ပဲ တန္းျမင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖခင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးကို သိျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ရုပ္ရွင္ရိုက္မယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေန ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါတယ္။ သူ႕အေဖနဲ႕ပတ္သက္လို႔ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရိုက္ပါတဲ့။ ဒါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးရဲ႕ ဆႏၵပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းမွာ မေကာင္းတာရွာဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႕ဖို႔ ခက္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တကယ္လို႔ သူ႕ရာဇ၀င္မွာ မေကာင္းတာတစ္ခုခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီမေကာင္းမႈဟာ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႕ အတြက္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အခု အားလံုး၀ိုင္းလုပ္မယ့္ ရုပ္ရွင္အတြက္ စာအုပ္ေတြစုေနတယ္ ၾကားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းစာအုပ္ေတြ ရွိတဲ့လူမ်ားကလည္း လႉေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ စီစဥ္ေနတဲ့အဖဲြ႕ကို ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္တာက ျပည္တြင္းက လူေတြ ေရးတဲ့ စာအုပ္သာမက ႏိုင္ငံျခားကလူေတြ ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြပါ စုေဆာင္းသင့္ပါတယ္။ အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ထက္တတ္သိတာမို႕ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက တင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းေတြပါ ရွာေဖြၾကည့္ရႈသင့္ပါတယ္။
၂၀၁၅ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတာ့ရပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႕တစ္ဆက္တည္း ေတြးမိတာက ခုႏွစ္ေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေတြပါ။
"တစ္ေထာင့္ကိုးရာတစ္ဆယ့္ငါး........ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး၀ယ္.........ေလရူးရယ္
တသုန္သုန္ႂကြယ္........ေဖေဖာ္၀ါရီဆယ့္သံုးရက္မယ္......လင္းအရုဏ္က်င္းတဲ့ အခ်ိန္အခါမယ္.....စေနေန႕၀ယ္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္......"
၁၉၁၅ ခုႏွစ္မွာေမြးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ဆိုရင္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ပါၿပီ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ က်ဆံုးခဲ့ၿပီး သူဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးက သူ႕ကို ဆံုးရႈံးၿပီးမွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာမွ ရခဲ့တယ္။ သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ မၾကားခဲ့ရတာ ၾကာလွေပါ့။ သူ႕အေၾကာင္းမသိတဲ့ ကေလးေတြ မ်ားလာတာ ၾကာခဲ့ေပါ့။ သူ႕ေမြးေန႕ကို မသိဘဲ ဗလင့္တိုင္းေဒးဆိုတဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ဆယ့္ေလးသာ သိတဲ့လူငယ္ေတြ မ်ားလာခဲ့တာၾကာေပါ့။
အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ မၾကားရတာ ၾကာတဲ့သီခ်င္းေတြ ၾကားရေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနာက္က လူေတြ ေမ့မလို ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ျမင္ရေတာ့မယ္။
တစ္ခါက တပ္မေတာ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ရင္းႏွီးတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ သူ႕သားကို ေန႕တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံု ျပၿပီး အေလးျပဳခိုင္းတယ္တဲ့။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီကေလးလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို သိခြင့္ရေတာ့မွာေပါ့လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရဲ႕ နံရံက ေဘာင္မွာ ဓာတ္ပံုႏွစ္ပံုကို အၿမဲတင္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ပံုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ပံုေတြကို အားလံုးစုၿပီး Photoshop နဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ပံုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ညီ၀မ္းကြဲေလးတစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံုဆိုင္မွာ ခဏ၀င္လုပ္ေနတုန္းက သူတို႕ဆိုင္မွာ အဲဒီပံုရွိတယ္။ အစ္ကိုယူမလား ဆိုတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းထား လိုက္တာပါ။ ေနာက္တစ္ပံုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ဆံုး အဆိုေတာ္ ကိုငွက္( ထူးအိမ္သင္) ရဲ႕ပံုပါ။
အခု ကၽြန္ေတာ္စင္ကာပူ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီပံုေတြ ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ သူတို႕ရွိေနတုန္းပါပဲ။ မၾကာခင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုရိပ္ေတြကို ရုပ္ရွင္မွာ ျပန္ျမင္ရေတာ့မွာပါလားလို႔ ေတြးမိတဲ့အခါ ၂၀၁၅ကို အျမန္ေရာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ထဲမွာ စကားစပ္မိရင္း အလုပ္ထဲက ျမန္မာအလုပ္သမားေလးေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း ေျပာမိပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြေပမယ့္ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာ့မတြက္ပါဘူး။ သူတို႕အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ စာဖတ္သူေတြ ပါပါတယ္။ သူတို႕အထဲက တစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ မာသာထရီဇာ၊ ဂႏၵီ စတဲ့ႏိုင္ငံကို အက်ဳိးျပဳသူေတြ၊ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရိုက္ၾကတယ္တဲ့။ ၾကည့္လို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့။ အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္ကလည္း ဘယ္လိုလာမလဲ မသိဘူးတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လက္လွမ္းမီသေလာက္ေတာ့ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးေတာ့ လုပ္မွာပါလို႔။ သူတို႕လည္း သတင္းေတြ ဖတ္မိလို႔ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားလံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိစၥမို႕ စိတ္ပူတာပါ။ ထပ္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေဖက သူ႕အသိတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ဗြီဒီယိုၾကည့္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုပါ ေခၚလို႔ ပါသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေဖေျပာတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘရုစလီကားျပမွာတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗြီဒီယိုဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ တကယ့္ရွားပါးပစၥည္းပါ။ ဘရုစလီလို ကားမ်ဳိးၾကည့္ရဖို႕ ဆိုတာလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ခဲယဥ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖက ေျပာပါေသးတယ္။ ဘရုစလီက အဲဒီကားရိုက္ၿပီး ေသသြားတာတဲ့။ ဒါဆို ေတာ္ေတာ္ကို ရွားပါးၿပီး ၾကည့္ရေကာင္းမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအစ္ကိုတစ္ေတြ ေတြးမိပါတယ္။
ဒါနဲ႕ အေဖ့အသိအိမ္ကို ပါသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗြီဒီယိုစျပေတာ့ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားတဲ့ကားက စျပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕နားမလည္ပါဘူး။ ကေလးေတြဆိုေတာ့ ဖိုက္တင္ပဲ ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီၾကားထဲ အဲဒီကားထဲက လူႀကီးက ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႀကီး၀တ္ၿပီး မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႕။ လူက အိႏၵိယလူမ်ဳိး။ ေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ကားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕စိတ္ထဲကေတာ့ ဒီလူႀကီးက ခ်လည္း မခ်ဘူးေပါ့။ ေတြးလိုက္၊ စကားေျပာလိုက္နဲ႕။ ဒီလူႀကီးလုပ္သမွ် ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနရတာ။ အေဖကေတာ့ သူ႕အသိနဲ႕ စကားေတြေျပာရင္း ၾကည့္ေနတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အေဖ့အသိကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ ပ်င္းေနမယ္သိလို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြ ခ်ေကၽြးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ရုပ္ရွင္က ပ်င္းတာနဲ႕ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ခ်ည္း လွိမ့္တီးေတာ့တာ။ အမယ္-ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ တင္းၿပီး အေအးေတြ၊ ဘာေတြေသာက္ၿပီး ကုန္ခါနီး က်ေတာ့ ေသနတ္ပစ္ခန္း တစ္ခန္းလား ပါလာေရာ။ အဲဒီပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႕ လူႀကီးကို လူတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႕ပစ္သြားတာ။ အဲဒီလူႀကီး ေသပါေရာလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ဟာ-ခ်ၿပီေဟ့ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္မလို႔ရွိတုန္း သိပ္မၾကာဘူး။ ဇာတ္ကားက ၿပီးသြားေရာ။ ဟာ-ဘာႀကီးလဲေပါ့။ တစ္ကားလံုး ဖိုက္တင္က ဒီတစ္ခန္းတည္း။ ဒါေတာင္ တကယ္သူတင္ကိုယ္တင္ ခ်တာမဟုတ္။ တစ္ဖက္သတ္ႀကီး ခ်သြားတာ။
အဲဒီကား ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘရုစလီကားကို ျပတာ။ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။ ဘရုစလီက်ေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။ ခ်သလားမေမးနဲ႕။ ရုပ္ရွင္ရိုက္ရင္း သူေသသြားတယ္လည္း ဆိုေရာ အဲဒီအခန္းေတြပါ ျဖတ္ျပ။
ဒီလိုနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ အရြယ္ေလးနည္းနည္းရလာမွ သိတယ္။ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကည့္ခဲ့တဲ့၊ အင္မတန္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ကား ဆိုတာ မဟတၱမဂႏၵီရဲ႕ ဇာတ္လမ္း။ ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႕၊ မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႕လို႔ပဲ ကေလးအရြယ္က သိခဲ့တာကိုး။ တကယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လာ ခ်မွာတုန္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကေလးမို႕လို႕သာ ခ်ခန္း၊ ဖို္က္တင္ခန္းေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ။
အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကား ၾကည့္ရေတာ့မယ့္ အရြယ္က လူႀကီးတစ္ပိုင္းအရြယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဇာတ္လမ္းက ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးေတြပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြပါမယ္။ စတဲ့ မ်ားျပားလွတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ပါလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေသခ်ာတာက စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းမယ္။ ကေလးဘ၀က ၾကည့္ခဲ့ရလို႔ ပ်င္းတာမ်ဳိးဆိုတာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့ ကေလးေတြ ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ တျခားသူေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖတ္သန္းရတဲ့ ခရီးက မတူခဲ့ပါဘူး။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဂ်ပန္သြားတာက အစ ျပင္းထန္တဲ့ ခရီးၾကမ္းေတြခ်ည္း။ ၿပီးေတာ့ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တိုက္ထုတ္။ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အတြက္ ပင္လံုခရီး။ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအရ ခ်တာမခ်တာက အဓိကမက်ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လူငယ္ေတြစိတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို စြဲထင္သြားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒါေလး အဓိကပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ က်န္တဲ့သူေတြလည္း ထပ္တူ ခံစားမိမွာပါ။ အခု အဲဒီရုပ္ရွင္စီစဥ္ေနသူေတြလည္း အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မွာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ႏိုင္ငံတကာက ၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားထည့္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အခုေတာင္ ဂ်ာမန္ကရုပ္ရွင္ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနတယ္လို႔ သတင္းေတြက ေျပာေနလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။
မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ ေမးခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျဖစရာက တစ္ခြန္းပဲ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကလူေတြနဲ႕ တူညီတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အေျဖကတစ္ခုတည္းပါ။ အဲဒီအေျဖကဘာလဲဆိုေတာ့ " ကၽြန္ေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ခ်စ္လို႔ပါ " ဆိုတာပါပဲ။ ။
အေၾကာင္းကရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုးကို အာဇာနည္ေန႕ဆို အၿမဲလို ၀င္ၿပိဳင္ရေတာ့ စာနည္းနည္းဖတ္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြေပါ့။ အေဖရွာေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒါေတြဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း နည္းနည္း သိလာပါတယ္။ တကယ့္ကို နည္းနည္းေလးပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာစီစာကံုး၀င္ၿပိဳင္တဲ့သူမို႕ အတန္းေရွ႕ စကားထြက္ေျပာခုိင္းပါတယ္။ အာဇာနည္ေန႕အေၾကာင္း သိတဲ့သူမို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္ ထြက္ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႕ ဆယ္တန္းအထိကို အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့ရတုန္းပါ။ ေနာက္ေတာ့ အျပင္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေတြေတြ႕ရင္ စာအုပ္ေတြကေန ရသေလာက္ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္၀င္စားလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက အာဇာနည္ေန႕နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို သိခဲ့ရေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္၀င္တစား ရွိခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းတာတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္အေဖက စာေပနယ္ကျဖစ္တဲ့အျပင္ ဆရာႀကီး တကၠသိုလ္ေန၀င္း နဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ တစ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ အတူေနတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕စာအုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရေလ့ရွိပါတယ္။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ဆရာႀကီးတကၠသိုလ္ေန၀င္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အနားမွာအၿမဲလို ရွိေနသူဆိုေတာ့ သူေရးတာေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အံ့ဩလို႕မဆံုးေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေလးစားမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ကို မမက္ေမာတဲ့စိတ္၊ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ ႂကြယ္၀တဲ့စိတ္၊ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးသာ အဓိကထားတဲ့စိတ္ စတဲ့ေျပာမကုန္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ တျခားလူတစ္ေယာက္(ဆရာတကၠသိုလ္စိန္တင္လို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေနလို႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး)ေရးထားတဲ့ တရုတ္ျပည္ အမိြဳင္ကို သြားတဲ့ခရီး ဖတ္ရေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ပုထုဇဥ္စိတ္ကေလး တခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအစ္ကို ဦးေအာင္သန္းေရးထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့လည္း လုပ္ယူလို႔မရတဲ့ ရိုးဂုဏ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ တကယ္ေတာ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း ဆိုတာမ်ဳိးေတြကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း မင္းမွတ္မိသေလာက္ ေျပာဆိုရင္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေရးေတးေတးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕အရာေတြေလာက္သာ မွတ္မိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ပါ။ ရိုးသားမႈပါ။ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈပါ။ လြတ္လပ္ေရးကလြဲရင္ သူ႕ဘ၀မွာ က်န္တာဘာမွ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အသိပါ။ ဂုဏ္ပကာသန မမက္ေမာတာပါ။ စတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်ေရးမျပဘဲ က်န္ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက စာအုပ္ေတြက ေျပာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေန ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရလိုက္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဂုဏ္ယူခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလးစားခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားက်ခဲ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဦးညႊတ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမြးခင္က က်ဆံုးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႕အထိ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနရေအာင္ ခံစားတတ္ခဲ့တယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို႔ ေျပာတာနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို႔ပဲ တန္းျမင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖခင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးကို သိျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ရုပ္ရွင္ရိုက္မယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေန ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါတယ္။ သူ႕အေဖနဲ႕ပတ္သက္လို႔ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရိုက္ပါတဲ့။ ဒါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးရဲ႕ ဆႏၵပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းမွာ မေကာင္းတာရွာဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႕ဖို႔ ခက္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တကယ္လို႔ သူ႕ရာဇ၀င္မွာ မေကာင္းတာတစ္ခုခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီမေကာင္းမႈဟာ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႕ အတြက္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အခု အားလံုး၀ိုင္းလုပ္မယ့္ ရုပ္ရွင္အတြက္ စာအုပ္ေတြစုေနတယ္ ၾကားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းစာအုပ္ေတြ ရွိတဲ့လူမ်ားကလည္း လႉေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ စီစဥ္ေနတဲ့အဖဲြ႕ကို ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္တာက ျပည္တြင္းက လူေတြ ေရးတဲ့ စာအုပ္သာမက ႏိုင္ငံျခားကလူေတြ ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြပါ စုေဆာင္းသင့္ပါတယ္။ အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ထက္တတ္သိတာမို႕ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက တင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းေတြပါ ရွာေဖြၾကည့္ရႈသင့္ပါတယ္။
၂၀၁၅ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတာ့ရပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႕တစ္ဆက္တည္း ေတြးမိတာက ခုႏွစ္ေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေတြပါ။
"တစ္ေထာင့္ကိုးရာတစ္ဆယ့္ငါး........ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး၀ယ္.........ေလရူးရယ္
တသုန္သုန္ႂကြယ္........ေဖေဖာ္၀ါရီဆယ့္သံုးရက္မယ္......လင္းအရုဏ္က်င္းတဲ့ အခ်ိန္အခါမယ္.....စေနေန႕၀ယ္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္......"
၁၉၁၅ ခုႏွစ္မွာေမြးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ဆိုရင္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ပါၿပီ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ က်ဆံုးခဲ့ၿပီး သူဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးက သူ႕ကို ဆံုးရႈံးၿပီးမွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာမွ ရခဲ့တယ္။ သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ မၾကားခဲ့ရတာ ၾကာလွေပါ့။ သူ႕အေၾကာင္းမသိတဲ့ ကေလးေတြ မ်ားလာတာ ၾကာခဲ့ေပါ့။ သူ႕ေမြးေန႕ကို မသိဘဲ ဗလင့္တိုင္းေဒးဆိုတဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ဆယ့္ေလးသာ သိတဲ့လူငယ္ေတြ မ်ားလာခဲ့တာၾကာေပါ့။
အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ မၾကားရတာ ၾကာတဲ့သီခ်င္းေတြ ၾကားရေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနာက္က လူေတြ ေမ့မလို ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ျမင္ရေတာ့မယ္။
တစ္ခါက တပ္မေတာ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ရင္းႏွီးတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ သူ႕သားကို ေန႕တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံု ျပၿပီး အေလးျပဳခိုင္းတယ္တဲ့။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီကေလးလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို သိခြင့္ရေတာ့မွာေပါ့လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရဲ႕ နံရံက ေဘာင္မွာ ဓာတ္ပံုႏွစ္ပံုကို အၿမဲတင္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ပံုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ပံုေတြကို အားလံုးစုၿပီး Photoshop နဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ပံုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ညီ၀မ္းကြဲေလးတစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံုဆိုင္မွာ ခဏ၀င္လုပ္ေနတုန္းက သူတို႕ဆိုင္မွာ အဲဒီပံုရွိတယ္။ အစ္ကိုယူမလား ဆိုတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းထား လိုက္တာပါ။ ေနာက္တစ္ပံုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ဆံုး အဆိုေတာ္ ကိုငွက္( ထူးအိမ္သင္) ရဲ႕ပံုပါ။
အခု ကၽြန္ေတာ္စင္ကာပူ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီပံုေတြ ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ သူတို႕ရွိေနတုန္းပါပဲ။ မၾကာခင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုရိပ္ေတြကို ရုပ္ရွင္မွာ ျပန္ျမင္ရေတာ့မွာပါလားလို႔ ေတြးမိတဲ့အခါ ၂၀၁၅ကို အျမန္ေရာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ထဲမွာ စကားစပ္မိရင္း အလုပ္ထဲက ျမန္မာအလုပ္သမားေလးေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း ေျပာမိပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြေပမယ့္ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာ့မတြက္ပါဘူး။ သူတို႕အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ စာဖတ္သူေတြ ပါပါတယ္။ သူတို႕အထဲက တစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ မာသာထရီဇာ၊ ဂႏၵီ စတဲ့ႏိုင္ငံကို အက်ဳိးျပဳသူေတြ၊ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရိုက္ၾကတယ္တဲ့။ ၾကည့္လို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့။ အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္ကလည္း ဘယ္လိုလာမလဲ မသိဘူးတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လက္လွမ္းမီသေလာက္ေတာ့ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးေတာ့ လုပ္မွာပါလို႔။ သူတို႕လည္း သတင္းေတြ ဖတ္မိလို႔ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားလံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိစၥမို႕ စိတ္ပူတာပါ။ ထပ္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေဖက သူ႕အသိတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ဗြီဒီယိုၾကည့္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုပါ ေခၚလို႔ ပါသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေဖေျပာတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘရုစလီကားျပမွာတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗြီဒီယိုဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ တကယ့္ရွားပါးပစၥည္းပါ။ ဘရုစလီလို ကားမ်ဳိးၾကည့္ရဖို႕ ဆိုတာလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ခဲယဥ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖက ေျပာပါေသးတယ္။ ဘရုစလီက အဲဒီကားရိုက္ၿပီး ေသသြားတာတဲ့။ ဒါဆို ေတာ္ေတာ္ကို ရွားပါးၿပီး ၾကည့္ရေကာင္းမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအစ္ကိုတစ္ေတြ ေတြးမိပါတယ္။
ဒါနဲ႕ အေဖ့အသိအိမ္ကို ပါသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗြီဒီယိုစျပေတာ့ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားတဲ့ကားက စျပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕နားမလည္ပါဘူး။ ကေလးေတြဆိုေတာ့ ဖိုက္တင္ပဲ ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီၾကားထဲ အဲဒီကားထဲက လူႀကီးက ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႀကီး၀တ္ၿပီး မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႕။ လူက အိႏၵိယလူမ်ဳိး။ ေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ကားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕စိတ္ထဲကေတာ့ ဒီလူႀကီးက ခ်လည္း မခ်ဘူးေပါ့။ ေတြးလိုက္၊ စကားေျပာလိုက္နဲ႕။ ဒီလူႀကီးလုပ္သမွ် ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနရတာ။ အေဖကေတာ့ သူ႕အသိနဲ႕ စကားေတြေျပာရင္း ၾကည့္ေနတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အေဖ့အသိကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ ပ်င္းေနမယ္သိလို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြ ခ်ေကၽြးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ရုပ္ရွင္က ပ်င္းတာနဲ႕ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ခ်ည္း လွိမ့္တီးေတာ့တာ။ အမယ္-ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ တင္းၿပီး အေအးေတြ၊ ဘာေတြေသာက္ၿပီး ကုန္ခါနီး က်ေတာ့ ေသနတ္ပစ္ခန္း တစ္ခန္းလား ပါလာေရာ။ အဲဒီပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႕ လူႀကီးကို လူတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႕ပစ္သြားတာ။ အဲဒီလူႀကီး ေသပါေရာလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ဟာ-ခ်ၿပီေဟ့ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္မလို႔ရွိတုန္း သိပ္မၾကာဘူး။ ဇာတ္ကားက ၿပီးသြားေရာ။ ဟာ-ဘာႀကီးလဲေပါ့။ တစ္ကားလံုး ဖိုက္တင္က ဒီတစ္ခန္းတည္း။ ဒါေတာင္ တကယ္သူတင္ကိုယ္တင္ ခ်တာမဟုတ္။ တစ္ဖက္သတ္ႀကီး ခ်သြားတာ။
အဲဒီကား ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘရုစလီကားကို ျပတာ။ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။ ဘရုစလီက်ေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။ ခ်သလားမေမးနဲ႕။ ရုပ္ရွင္ရိုက္ရင္း သူေသသြားတယ္လည္း ဆိုေရာ အဲဒီအခန္းေတြပါ ျဖတ္ျပ။
ဒီလိုနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ အရြယ္ေလးနည္းနည္းရလာမွ သိတယ္။ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကည့္ခဲ့တဲ့၊ အင္မတန္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ကား ဆိုတာ မဟတၱမဂႏၵီရဲ႕ ဇာတ္လမ္း။ ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႕၊ မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႕လို႔ပဲ ကေလးအရြယ္က သိခဲ့တာကိုး။ တကယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လာ ခ်မွာတုန္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကေလးမို႕လို႕သာ ခ်ခန္း၊ ဖို္က္တင္ခန္းေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ။
အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကား ၾကည့္ရေတာ့မယ့္ အရြယ္က လူႀကီးတစ္ပိုင္းအရြယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဇာတ္လမ္းက ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးေတြပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြပါမယ္။ စတဲ့ မ်ားျပားလွတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ပါလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေသခ်ာတာက စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းမယ္။ ကေလးဘ၀က ၾကည့္ခဲ့ရလို႔ ပ်င္းတာမ်ဳိးဆိုတာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့ ကေလးေတြ ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ တျခားသူေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖတ္သန္းရတဲ့ ခရီးက မတူခဲ့ပါဘူး။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဂ်ပန္သြားတာက အစ ျပင္းထန္တဲ့ ခရီးၾကမ္းေတြခ်ည္း။ ၿပီးေတာ့ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တိုက္ထုတ္။ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အတြက္ ပင္လံုခရီး။ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရုပ္ရွင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအရ ခ်တာမခ်တာက အဓိကမက်ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လူငယ္ေတြစိတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို စြဲထင္သြားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒါေလး အဓိကပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ က်န္တဲ့သူေတြလည္း ထပ္တူ ခံစားမိမွာပါ။ အခု အဲဒီရုပ္ရွင္စီစဥ္ေနသူေတြလည္း အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မွာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ႏိုင္ငံတကာက ၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားထည့္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အခုေတာင္ ဂ်ာမန္ကရုပ္ရွင္ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနတယ္လို႔ သတင္းေတြက ေျပာေနလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။
မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ ေမးခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျဖစရာက တစ္ခြန္းပဲ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကလူေတြနဲ႕ တူညီတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အေျဖကတစ္ခုတည္းပါ။ အဲဒီအေျဖကဘာလဲဆိုေတာ့ " ကၽြန္ေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ခ်စ္လို႔ပါ " ဆိုတာပါပဲ။ ။
ဆူးသစ္
၁၃:၀၃ နာရီ
၂၁.၁.၂၀၁၂
၁၃:၀၃ နာရီ
၂၁.၁.၂၀၁၂
(ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္ မတန္တစ္ရာနဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႕ တပ္ထားတယ္လို႔ မထင္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါး ဖတ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ နားလည္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို တစ္တန္းတည္းထားၿပီး မႏိႈင္းအပ္တဲ့ ပုဂၢိလ္ႀကီးေတြပါ။)
6 comments:
ဟုတ္တယ္အကိုေရ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ႕ စာမွန္သမွ် ရွားပါးသယံဇာတလိုပဲ ... အခုလို ရုပ္ရွင္ ရိုက္ၿဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ ဝမ္းသာမိေသး...တယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ပံုျပင္ေတြနဲ႔ လူျဖစ္ခြင့္၊ လူလားေျမာက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္မိတယ္ ကိုဆူးသစ္ေရ...ဒီဘက္ေခတ္ကေလးေတြက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းထက္ ကိုရီးယားက ဂ်ဴမံုအေၾကာင္းကိုပဲ ပိုသိေနၾကေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး...
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို အခုလို ရုပ္ရွင္ရိုက္မယ္ဆိုတာ အင္မတန္ ၀မ္းသာမိပါတယ္...ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းေတြမွာပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္န႔ဲပတ္သက္တဲ့ စာစီစာကံုးၿပဳိင္ပြဲေတြ လုပ္ေပးေစခ်င္မိတယ္...
ေအးဗ်ာ ကိုငွက္ႀကီးကိုလည္း လြမ္းပါဘိေတာ့တယ္...ဒီဘက္ေခတ္ကေလးေတြရဲ႕ အလကၤာဂုဏ္မေျမာက္တဲ့ သီခ်င္းေတြေၾကာင္း နားဒုကၡခံရတိုင္း ကိုငွက္နဲ႔ ဆရာၿငိမ္းကို ပိုပိုေလးစားလာမိတယ္...
ေမွ်ာ္ရပါတယ္ အကို...
အခု လူငယ္ေတြက လက္ညိဳးထိုးဖို႔ေလာက္ဘဲ တတ္တာရယ္ ကိုယ္ကိုတိုင္ၾကေတာ့ျဖင့္ ဆန္တစ္စိေတာင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး
ဒါကိုဘဲ ဟိုအျပစ္တင္ ဒီအျပစ္တင္နဲ႔။
ေဆာင္းပါးေလးကို ေလးစားစိတ္ျဖင့္ ဖတ္သြားပါတယ္။
က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါဆရာ-
က်ေနာ္လည္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုခ်စ္တယ္-
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုခ်စ္လို ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္းခ်စ္တယ္။
Han Kyi
ေျပာသလို ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုျပင္ေတြလို ့
ေျပာတာလက္မခံပါဘူး-ပံုျပင္ေတြမဟုတ္ခဲ ့တဲ့သမိုင္းေတြပါ။
သက္မဲ့သက္ေသေတြ-သက္ရွိသက္ေသေတြ
ယခုအထိရွိေနဆဲပါ။
ဆူးသစ္ေရ.... ျပန္ေျပာခ်င္တာ ေမးလ္လဲရွာမေတြ႔ စီေဘာက္လဲမေတြ႔တာနဲ႔ ဒီကပဲေျပာေတာ့မယ္...။ မိုးေငြ႔က ေ၀ဖန္တာကို မၾကိဳက္တာမဟုတ္ပါဘူး... အဲလိုေလး...ခံစားမိသြားတာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားတယ္...။ စာေရးမွေတာ့ ေ၀ဖန္တာကိုခံႏိုင္ရမွာေပါ့... ဆူးသစ္ကိုအျမဲၾကိဳဆိုပါတယ္... ေနာက္စာေတြမွာလဲ အျမဲေကာ္မန္႔ေပးပါ ေ၀ဖန္ပါ... ။ အမွားျပင္ေပးတယ္ဆိုကတည္းက က်မေရးတဲ႔စာကိုတလံုးမက်န္အေသးစိပ္ဖတ္လို႔ သိရတာေလ...အဲဒီအတြက္လဲ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္....။ တကယ္ေတာ့ က်မေရးတဲ႔စာေတြက စိတ္ခံစားမႈရသတစ္ခုကလဲြျပီး ဘာမွေပးႏိုင္တဲ႔ စာမဟုတ္ပါဘူး.....။ အထင္လြဲမႈတစ္ခုျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ က်မကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ့္စာလာဖတ္တဲ႔သူကိုေလးစားရမယ္ဆိုတာ က်မနားလည္ပါတယ္...။ ထပ္ျပီးေတာ့လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ ၾကိဳဆိုလ်က္ပါ...။
Post a Comment