ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြတစ္ရက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကုမၸဏီမွ ျမန္မာ ၀န္ထမ္းေလးမ်ားႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ( ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဘကုန္း ဟုသာ သံုးပါမည္။ ရိုက္ရသည္မွာ ရွည္လြန္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။) အလုပ္သမားေလးမ်ား ေဘာလံုးကန္ၾကသည္။ မကန္ခင္ကတည္းက တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္မွာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားက စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းသည္။
ဘကုန္းေလးမ်ားက သူတို႕ႏိုင္ငံက လာမည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေဘာလံုးကန္လွ်င္ ၀တ္မည့္ အကၤ်ီ လွမ္းမွာသည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းျပန္လာေတာ့ ပါလာသည္။ အကၤ်ီ က အစိမ္းေရာင္။ သူတို႕က ေသေသ ခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ေဘာပြဲကို ကန္ကန္မကန္ကန္ တစ္ေယာက္ကို ေဒၚလာ ႏွစ္ဆယ္ ထည့္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ လာအားေပးခိုင္းသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ားက အကၤီ်ေရြးတုန္း။ သူတို႕က အေရာင္ကို ေရြးသည္။ အသင္းကို ေရြးသည္။ ပထမ ဘာစီလိုနာ အသင္း၏ အေရာင္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႕ေျပာကတည္းက သူတို႕ ၀တ္မည့္ ဘာစီလိုနာအသင္း၏ အေရာင္ႏွင့္ သူတို႕ကစားမည့္ ကစားကြက္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ တူဦးမည္။ တစ္ပတ္အလုိ အထိပင္ မည္သူက မည္သည့္ေနရာက ကစားမည္ကိုပင္ ေနရာမခ်ရေသး။ အိပ္မက္ထဲမွာပင္ ဘာစီလိုနာ ကစားကြက္ႏွင့္ သူတို႕ကို ပံုေဖာ္လို႕ေတာင္ မရ။
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာျဖစ္ေနေသာအခါ သူတို႕ကို တတ္ႏိုင္သမွ် နည္းေပးလမ္းျပေတာ့ လုပ္မိသည္။ ေဘာလံုးအသင္းမ်ားမွာ အႏိုင္အရမ်ားေသာ အသင္းသည္ အကၤီ်အနီ၀တ္ေသာ အသင္းျဖစ္ေၾကာင္း စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာကို ရွင္းျပခဲ့သည္။ ဥပမာ-အာဆင္နယ္၊ မန္ယူ အစရွိေသာ အသင္းမ်ား၏ ေအာင္ပြဲဆင္မႈမ်ားမွာ အကၤီ်အေရာင္သည္ တစ္ဖက္မွ အေထာက္အကူ ျဖစ္သည္ကို သုေတသနျပဳသူမ်ား၏ ေဆာင္းပါးမ်ားမွာ ပါေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့သည္။
သူတို႕လည္း ဘာ၀ယ္လို႕ ၀ယ္ရမွန္းမသိ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘာစီလိုနာ အကၤ်ီကို မွာေသာအခါ ထိုကဲ့သို႕ အမ်ားႀကီး၀ယ္လိုလွ်င္ ႀကိဳမွာရေၾကာင္း ေစ်းသည္က ေျပာမွ သူတို႕လည္း တျခားအေရာင္ေျပာင္းဖို႕ စဥ္းစားၾကေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ယူရိုၿပိဳင္ပြဲကလည္း နီးလာၿပီျဖစ္၍ ယူရိုေဘာလံုးပြဲမွာ ကန္မည့္ အသင္းမ်ား၏ အေရာင္မ်ားကို ေရြးျပန္သည္။ ထိုအကၤီ်မ်ားကို မွာလွ်င္ေတာ့ စေနမွာ ရမည္။ တနဂၤေႏြကန္မွာ ျဖစ္၍ အခ်ိန္ေတာ့မီသည္။ သည္ေတာ့ အေရာင္ေရြးၾကသည္။ မည္သည့္ႏိုင္ငံ အေရာင္ေရြးမည္လဲ။
အေရာင္သာေရြးမည္ ေျပာသည္။ အကၤီ်၀ယ္ဖို႕ႏွင့္ ေဘာလံုးပြဲမွာ ေလာင္းေၾကးက ေဒၚလာငါးရာေၾကးျဖစ္၍ အားလံုး တစ္ေယာက္ကို အနည္းဆံုး ေလးဆယ္ထည့္ရန္ ညွိေနသည္ကိုပင္ ျမန္မာတို႕၏ ထံုးစံအရ ညွိ၍မရေသး။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ႏိုင္လွ်င္ ဘီယာေသာက္မည္၊ ရႈံးလွ်င္ ေငြဆံုးမည္ျဖစ္၍ ဘယ္မွာလဲ အျမတ္ဟု ဆိုသည္။ ႏိုင္လွ်င္ အကၤီ်ဖိုးက မိမိဘာသာေပးရမွာ ျဖစ္၍ တစ္ဆယ္၊ ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္ကေတာ့ အလကားေနရင္း ေပးရေပမည္။ သည္ေတာ့ သိပ္ၿပီး အဆင္မေျပခ်င္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကန္ခ်င္သူမ်ား လက္တြန္႕မေနရဲၾကေတာ့။ ေလာေလာဆယ္မွာ ေငြအရင္ထည့္ကာ အႏိုင္ကန္မည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သည္ေတာ့ အသင္းအေရာင္ကို ေရြးၾကသည္။ အားလံုးတူညီစြာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက၏။ ဘရာဇီး......။ ေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုအေရာင္ကို ႀကိဳက္၏။ အနီမဟုတ္ေသာ္ျငား ဘရာဇီးသည္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံဆုကို အႀကိမ္ႀကိမ္ရဖူးေသာ အသင္း။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဓာတ္အရေတာ့ အသာစီးရေနပါသည္။ ကစားကြက္ကေတာ့ လာခ်င္သလိုသာ လာ။ ျပႆနာမရွိ။
မကန္ခင္ အပတ္မွာ အလုပ္ထဲမွာ ဘကုန္းေလးမ်ားက စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးလား၊ ဘာလားမသိ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအႏိုင္ ဟု ျမန္မာမ်ားၾကားေအာင္ ေအာ္ေနသည္။ ျမန္မာမ်ားက ၿပံဳးရံုၿပံဳး၏။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာဘက္က ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘကုန္း တစ္ေယာက္ ေလာင္းေၾကးထပ္သည္။ ပထမပိုင္း မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလးမွ ဂိုးသြင္းႏိုင္လွ်င္ ဘကုန္းေလးက စလံုး ၂၀၀ ေပးရမည္။ မသြင္းႏိုင္လွ်င္ သူ႕ကို ၂၀၀ ျပန္ေပးရမည္။
ေနာက္ထပ္ ေလာင္းေၾကးတစ္ခုကလည္း ရွိေသး၏။ ထိုေလာင္းေၾကးက်ေတာ့ နည္းနည္းထူးဆန္းသည္။ ဘကုန္းေလးတစ္ေယာက္က ျမန္မာမ်ားဘက္က ႏိုင္ရမည္ဆိုၿပီး သူတို႕ဘကုန္းထဲက ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ငါးဆယ္ေၾကးေလာင္းသည္။ ေလာင္းၿပီးေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ စတိုမႉးကို လာေျပာသည္။ မင္းတို႕ ျမန္မာေတြ ႏိုင္ေအာင္ကန္ေနာ္။ ငါေလာင္းထားတယ္ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သိေတာ့ ဪ-ဒါေၾကာင့္မို႕ အဂၤလိပ္လက္ထက္ ကတည္းက သစၥာေဖာက္တို႕၊ အလိုေတာ္ရိတို႕ ဆိုတာ ရွိတာဟု ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ ဘကုန္းက သူ႕လူေတြဘက္က မပါ။ သူက ျမန္မာေတြဘက္က လာေလာင္းေနသည္ကိုး။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အႏိုင္ေသခ်ာ၍ ျမန္မာေတြဘက္က လာေလာင္းတာျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြးမိၿပီး ထိုအေၾကာင္းေျပာကာ ရယ္မိၾကေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ဘကုန္းေလးမ်ားဘက္က စကားေတြ ထြက္လာသည္ကို သူတို႕အေဆာင္မ်ားဘက္ဆီမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ကြက္ထဲအထိ ၾကားလာရသည္။ သူတို႕က ျမန္မာမ်ားသည္ အရက္ေသာက္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ႏွင့္ အေမာခံႏိုင္မွာ မဟုတ္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဘာလံုးပြဲမွာ ႏိုင္ငံတကာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လူလဲခ်င္လွ်င္ ၃ ေယာက္သာ လဲခြင့္ရွိမည္။ ထိုထက္ပိုမလဲရ။
ထိုအခ်က္ကို ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား သိေသာအခါ ျမန္မာမ်ား နည္းနည္းေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘကုန္းေလးမ်ား ထင္သလို ျမန္မာမ်ားဘက္က မွန္ေန၍ပင္။ ယခင္က အေဆာင္ႏွစ္ေဆာင္ ခ်ိန္းကန္ၾကစဥ္ကလည္း ဤအတိုင္း မွန္ခဲ့သည္။ အေဆာင္တစ္ေဆာင္က ျမန္မာမ်ားက စင္ကာပူေစာေရာက္ေသာ စီနီယာမ်ား။ အရက္သမား၊ ဖြန္ေၾကာင္ စသည္ျဖင့္ လူစံုသည္။ ေနာက္တစ္ေဆာင္က က်ေတာ့ လူငယ္၊ လူသစ္မ်ား။ စင္ကာပူပါး မ၀ေသးသူမ်ား။ သည္ေတာ့ လူငယ္မ်ားေသာ အသင္းက ႏိုင္သြားဖူးသည္။ ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ အသက္ႀကီး အသင္းကား အားလံုး အိုနာက်ဳိးကန္းမ်ားကဲ့သို႕ပင္။ အေမာ မခံႏိုင္ၾက။ ဒူးေခ်ာင္ေနသူမ်ား မ်ား၏။
သို႕ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာ၊ ျမန္မာခ်င္း။ ယခုကန္မွာက ျမန္မာႏွင့္ ဘကုန္း။ ၿပီးေတာ့ ေငြပါပါသည္။ သည္ေတာ့ အေမာခံႏိုင္သူ၊ အေမာမခံႏိုင္သူ မွ်မွရမည္။ သည္မွာပဲ ကန္ဖို႕ ပထမ ၁၁ ေယာက္ကို အရင္လ်ာထားၾက၏။ တခ်ဳိ႕က ပြဲစကတည္းက ပါခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ ၾကာရွည္လည္း မကန္ႏိုင္။ ဒါကို အားလံုးသိသည္။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က နည္းနည္းေတာ့ ဆရာ၀င္လုပ္ရသည္။
အေမာမခံႏိုင္သူမ်ား အစကတည္းက ပါလွ်င္ ရႈံးဖို႕မ်ားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေမာခံႏိုင္သူမ်ား အရင္၀င္၊ ရသေလာက္ ဂိုးသြင္း၊ ၿပီးလွ်င္ လူစားလဲ ဆိုေတာ့ သူတို႕လည္း လက္ခံသည္။ ျမန္မာမ်ား၏ ေတြးဆခ်က္အရ ဘကုန္းမ်ားသည္ အျမန္ကစားလိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႕သည္ ခရစ္ကက္ကို အၿမဲ ကစားေနက်သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပထမပိုင္း ေဘာလံုးေနာက္ကို လိုက္လိမ့္မည္။ စုၿပံဳ ပိတ္ဆို႕ကစားလိမ့္မည္။ သည္လိုတြက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္က သိသေလာက္ ေျပာျပေပးသည္။ ေဘာလံုး ခ်ဲကစားဖို႕လိုသည္ဟု ေထာက္ျပသည္။ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ေန၊ စုလိုက္လာလွ်င္ ေဘာလံုးကို ကိုယ့္လူဆီ အျမန္ေပး၍ ေမာင္းကစားဖို႕ လိုေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူတို႕လက္ခံ၏။ ထို႕ျပင္ အာဂ်င္တီးနားက မာရာဒိုနာ ေျပာခဲ့သည္ကိုလည္း ဥပမာေပးခဲ့ေသးသည္။
မာရာဒိုနာက သူတို႕ကင္မရြန္းႏွင့္ ကန္သည့္အခါ ကင္မရြန္းက အျမန္ကစားေသာ အသင္းျဖစ္၍ ကစားရခက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေျပးအားေကာင္းေသာ အသင္းျဖစ္၍ ပထမ ကစားရသည္မွာ အခက္ေတြ႕ေၾကာင္း၊ ေနာက္ေတာ့ သူဘယ္ေလာက္ေျပးေျပး ကိုယ္က ေဘာလံုးကို ကိုင္ထားလိုက္ေသာအခါ ကင္မရြန္းကစားသမားမ်ားမွာ ဘယ္ေျပးလို႕ေျပးရမွန္းမသိ ရပ္တန္႕ၿပီး ကစားကြက္ပ်က္ခဲ့ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္ ေျပာျပခဲ့၏။
ထိုအခ်ိန္ အေတာအတြင္းမွာပင္ သတင္းမ်ားက ၾကားရသည္မွာ တက္ႂကြဖြယ္ေကာင္းလွေသး၏။ တခ်ဳိ႕ျမန္မာမ်ားကား ေဘာပြဲအတြက္ ေတာ္ေတာ္ပင္ တက္ႂကြေနၿပီ ျဖစ္ရကား ေဘာလံုး မကစားတာၾကာၿပီ ျဖစ္၍ အေမာခံႏိုင္ရန္ ညေနအလုပ္ဆင္းလွ်င္ အေဆာင္ကို ပတ္ေျပးကာ သက္လံုအတြက္ ေလ့က်င့္ေနၿပီဟု ဆို၏။ လုပ္ကြက္ထဲက ျမန္မာမ်ားကား အေပ်ာ္ႏွင့္ပင္ ၾကားရသည္မွာ အားတက္လွ၏။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕အေျပးက်င့္ေနသူၾကား အလယ္တန္းႏွင့္ ေနာက္တန္းကစားမည့္သူ သံုးဦးမွာ အေျပးေတာ့က်င့္၏။ အေဆာင္က ထြက္သြားစဥ္က အားကစား၀တ္စံု အျပည့္၊ အင္ျပည့္အားျပည့္ႏွင့္ ေျပးဟယ္၊ လႊားဟယ္ ထြက္သြားၿပီး ျပန္လာေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်၍ အေ၀းႀကီးမ်ား ေျပးသလား ဟု အေဆာင္က သူမ်ားက ထင္ေနစဥ္မွာ အႏွီ ေက်းဇူးရွင္မ်ားမွာ အေဆာင္အခန္းထဲသို႕ပင္ ေျခလွမ္းကို ထိန္းကာ မနည္းျပန္ခဲ့ရသည္ဟု သိရရာ ေမာလို႕လားဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးခိုက္၊ ထိုသို႕မဟုတ္၊ ဘီယာဆိုင္က လွည့္ျပန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟုဆိုမွ အားလံုးက ရယ္ၾကေတာ့၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အင္း-ျမန္မာ ကေတာ့ ျမန္မာပဲဟုသာ ေတြးထင္ေနမိေသး၏။ ႏိုင္ေတာ့မွာပဲ ဟု သူတို႕ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္လ်က္ ေျပာမိေသးသည္။
သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္က တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာေလးက သူဒိုင္လုပ္မည္ဆိုၿပီး ႀကိဳတင္အာမခံ၏။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဘးကင္းေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္တစား ေမး၏။ ဘယ္သူႏိုင္မည္နည္း။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္လွသည္။ ဘကုန္းမ်ားကား ေဘာလံုးကို သည္ေလာက္ကစားတတ္သည္မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္လူမ်ားကလည္း အေမာခံႏိုင္လား မသိ။ ယခုပင္ သက္လံုေကာင္းေအာင္ က်င့္ပါသည္ဆိုၿပီး ဘီယာဆိုင္ေရာက္ကုန္၏။ မေလး Safety ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာသည္။ သည္အတိုင္းဆို မင္းတို႕မလြယ္ဘူးေနာ္။ ဘကုန္းေတြက အေျပးသန္တယ္ ဟုဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္က အေနအထားကို ျပန္သံုးသပ္ၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေျပာျပ၏။ ေနာက္တန္း ကစားမည့္ သူမ်ားထဲမွာ Lifting Supervisor ေကာင္ေလးက ျခင္းခတ္တတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အဆဲသန္သည္။ သည္ေတာ့ ေနာက္တန္းလံုသည္။ အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္။ သူဆဲမွာ လန္႕၍ ေရွ႕တန္းႏွင့္ အလယ္တန္းသည္ ေဘာလံုးေနာက္မေရာက္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားကစားရသည္။ ေနာက္မ်ား ခဏခဏ ေရာက္လို႕ကေတာ့ အဆဲခံရဖို႕သာ မ်ား၏။ သည္ေတာ့ ေသာက္ရမည့္ ဘီယာ ဘယ္နားေနမည္မွန္း မသိခင္မွာပင္ ကြင္းထဲမွာ အဆဲခံရတာႏွင့္ပင္ မူးေနေတာ့မွာမို႕ အႏိုင္ရေရး ႀကိဳးစားေပလိမ့္မည္။
အလယ္တန္းကလည္း ေဘာလံုးႏွင့္ လူလံုးေနမည့္ လူမ်ား မ်ား၏။ ဘယ္ေလာက္လံုးသနည္းဟူမူကား ဘယ္ကိုမွ် မၾကည့္ဘဲ ေဘာလံုးကို ဆြဲေျပးႏိုင္ေသာ သူမ်ားပါသည္။ တစ္ခုပဲ လန္႕ရ၏။ ကိုယ့္ဘက္လား၊ သူ႕ဘက္လား ဘယ္ဘက္ဆြဲေျပးမလဲ ဆိုသည္ကိုပင္။
ေရွ႕တန္းက်ေတာ့ ကစားေနက် လူတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကို လဲသံုးမည့္သေဘာမို႕ ဂိုးကေတာ့ ရေပမည္။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မေလး Safety ကို ႏိုင္ေတာ့ႏိုင္လိမ့္မယ္၊ ဂိုးကေတာ့ ငါလည္း မေျပာတတ္ဘူး ဟုသာ ေျပာလိုက္ေတာ့၏။
သည္လိုႏွင့္ သူတို႕တကယ္ကန္ၾကေလၿပီ။ ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္ သြားမၾကည့္။ အေၾကာင္းမွာ တစ္ပတ္တစ္ရက္ နားရေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လုပ္စရာ အလုပ္မ်ားကို ထိုတစ္ရက္မွာ စုၿပံဳ ရွင္းခ်င္ျခင္းက တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က ၀န္ထမ္းမ်ား ကန္မွာ ျဖစ္၍ ျမန္မာျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာဘက္က လိုက္အားေပးေသာ္ မသင့္ေတာ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ဘကုန္းေလးမ်ား စိတ္ထဲ ငါတို႕ Safety က သူ႕ျမန္မာဘက္က လိုက္အားေပးေနတယ္ဟု ထင္သြားေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မေကာင္းဟု ထင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း အရင္ ေရးခဲ့ေသာပို႕စ္ တစ္ပုဒ္ ျဖစ္သည့္ ၾကည္ႏူးရပါသည္ မွာကတည္းက ဘကုန္းေလးမ်ား ဒိုင္လုပ္ဖို႕ေခၚသည္ကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္မလိုက္ခဲ့။
ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာႏိုးသည့္အခါ မက္ေဆ့ခ်္က ၀င္လာသည္။ ပထမပိုင္းမွာ ၇ ဂိုး- ဂိုးမရွိျဖင့္ ျမန္မာမ်ားက ႏိုင္ေနသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္ဟု ျပန္လိုက္၏။ သေဘာေတာ့ က်မိေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ပြဲၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ဖုန္းျဖင့္ လွမ္းေခၚသည္။ ၁၂-၁ ႏွင့္ ျမန္မာက ႏိုင္ကာ ပြဲၿပီးသြားသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းေခၚေတာ့ အားလံုး ဘီယာဆိုင္မွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာခဲ့ဖို႕ ေခၚ၏။ ကၽြန္ေတာ္ မသြားျဖစ္။
သည္အထိ ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား ႏိုင္သည္ကို ေပ်ာ္၍ ၾကည္ႏူးေနရံုသာ ရွိမည္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္၍ ၾကည္ႏူးရသည္က ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား ဖုန္းထဲက ထပ္ေျပာေသာ စကား။
" အစ္ကို။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးရာႏုိင္တယ္။ သူတို႕နဲ႕ အတူစားေသာက္မလို႕ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က မေသာက္တတ္ၾကဘူး။ အဲဒါနဲ႕ သူတို႕ကို ၂၀၀ ျပန္ေပးၿပီး မင္းတို႕ဘာသာ သြားစားခ်င္တာစား ဆိုၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ အမွန္က ၂၅၀ ေလာက္ ျပန္ေပးမလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လာအားေပးတဲ့ တျခား ျမန္မာေတြလည္း ရွိေသးေတာ့ ၃၀၀ မွေလာက္မယ္ထင္လို႕ သူတို႕ေငြကို ၃၀၀ ပဲ ယူၿပီး ၂၀၀ ျပန္ေပးလိုက္တယ္ အစ္ကို "
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ထိုစကားက အင္မတန္ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ဳိးမတူပါ။ ဘာသာမတူပါ။ သို႕ေသာ္ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ သည္လို ျပန္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ားအတြက္ ႏိုင္ေနလ်က္လည္း အႏိုင္မယူလို ဆိုေသာ သေဘာကို သက္ေသျပရာေရာက္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး ေလာင္းထားေသာကိစၥ။ ပထမဆံုးႏွစ္ဂိုးကို ထိုျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး သြင္းေသာအခါ သူႏွင့္ေလာင္းထားေသာ ဘကုန္းေလးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္း မသိေအာင္ ကြင္းထဲက ထြက္ေျပးသြားေလၿပီ။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕စဥ္ ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလးက ေငြ ၂၀၀ မယူလိုေတာ့၊ မင္းဘာသာ မုန္႕ပံုးနဲ႕ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္၀ယ္လာၿပီး လုပ္ကြက္ထဲမွာ အားလံုးေသာက္ရေအာင္ ထားေပး ဟု ဆိုလိုက္ေတာ့သည္။ ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ားဘက္က ေနာက္ထပ္ သေဘာထား ႀကီးမႈ တစ္ခုဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ၿပီးေတာ့ မကန္ခင္က ထားခဲ့ေသာ ေဘာလံုးစည္းမ်ဥ္း။ ၃ ေယာက္သာ လဲရမည္ကို ေနာက္ဆံုးမွာ ဘကုန္းေလးမ်ားက မႏိုင္ေတာ့မွန္းသိ၍ တစ္သင္းလံုးနီးပါး လူလဲၾကေသာအခါ ျမန္မာမ်ားက ခြင့္ျပဳၿပီး ျမန္မာမ်ားပါ လူစားလိုက္လဲၾကခဲ့ေတာ့သည္။
သည္ျဖစ္စဥ္ေလးမွာ ေျပာစရာ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးက နယ္ေျမတစ္နယ္ေျမမွာ ေခတၱ လာေရာက္ ေပါင္းစည္းသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႕ကို ကိုယ္ကႏိုင္၍ ကိုယ္က ေပ်ာ္ေနလည္း သူမ်ားကို မထိခိုက္ေသာ အေပ်ာ္မ်ဳိးႏွင့္ ေပ်ာ္ၾကသည္။ ဒါကို ျမန္မာေလးမ်ား ျပခဲ့ၾကသည္။ အဓိကက စာနာမႈပင္။ သူတို႕ကို ႏိုင္၍လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ ဘာမွ်မျဖစ္။
မေလး Safety က ႏိုင္သည့္ေငြကို ျပန္ေပးသည္ဟု ဆိုေတာ့ အံ့ဩေနသည္။ ဘာလို႕ျပန္ေပးတာလဲ ဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ရာဇ၀င္မွာ ေလာင္းေၾကးႏွင့္ ခ်ိန္းကန္ၿပီး ေငြျပန္ေပးသည္ကို ၾကားပင္ၾကားဖူးပံု မေပၚ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ အတူတူကန္ၿပီး သူတို႕လည္း တစ္ခုခု သြားစား ရတာေပါ့ကြာ။ ျမန္မာေတြ ႏိုင္တာကို သူတို႕ကို မွ်ေ၀ေပးတာေပါ့ ဟုဆိုလိုက္ေတာ့ ဘာမွ် မေျပာေတာ့။
ဒါေတာင္ စလံုးတရုတ္ Safety က ေနာက္တစ္ခါ ျမန္မာေတြနဲ႕ ခရစ္ကက္ ကစားဖို႕ ဘကုန္းေတြကို ေျပာရဦးမယ္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားနာထိုးေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးလိုက္ပါသည္။ ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာ အဲဒီအားကစားက ေခတ္မစားဘူး။ ငါတို႕လည္း နားမလည္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့လူေတြ ကစားမွာ မဟုတ္ဘူး ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဘကုန္းေတြလည္း ေဘာလံုးကို နားမွမလည္တာကို ဟု ဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးက ရွင္းပါတယ္ကြာ။ တစ္ဖက္ဂိုးထဲ ဂိုးသြင္းဖို႕ပါပဲ ဆိုမွ ၿငိမ္သြားေလေတာ့၏။ ေနာက္ေတာ့ ဘကုန္းေလးမ်ားက ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေနာက္ထပ္ မႏိုင္မခ်င္း ေဘာလံုး ကန္ခ်င္သည္ဟု ဆိုေတာ့ ထိုအဆိုကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္မိသည္။ သူတို႕မွာ မေလွ်ာ့ေသာ စိတ္မ်ား ရွိေနေသးသည္ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ၀န္ထမ္းေလးမ်ား ကေတာ့ ေတာ္ပါၿပီဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ ေဘာလံုးကို ေကာင္းေကာင္း မကန္တတ္ေသးသည္ကို သိ၍ မကန္ေတာ့ဟု ျငင္းဆန္ၾကျခင္းပင္။
တကယ္ေတာ့ ထိုေန႕က ပထမပိုင္း ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ဘကုန္းေလးမ်ားက ဖိကစားေသာ္လည္း ျမန္မာ မ်ားက ထိန္းကစားရင္း ပထမပိုင္း ဆယ္မိနစ္အတြင္းမွာပင္ ဂိုးက ႏွစ္ဂိုးေလာက္ သြင္းထည့္လိုက္ရာ ထိုကတည္းက သေဘာေပါက္ႏွင့္ ၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဒုတိယပိုင္းမွာပင္ ၂ ဂိုးသြင္းသည္ကို ျမန္မာ စည္းၾကပ္ဒိုင္က လူကၽြံေဘာသာ လုပ္ခ်ၿပီး ၂ ဂိုးကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခဲ့သည္။ ဘကုန္းေလးမ်ား သြင္းသည့္ဂိုးကိုေတာ့ တမင္ ဟ ေပးကာ သြင္းေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သူတို႕ေျပာျပ၍ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သိရသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာမ်ားစိတ္က ႏိုင္ေန၍လည္း အႏိုင္မလိုခ်င္။ ႏိွပ္စက္သလို ျဖစ္မွာကို မလိုလား။ သူမ်ားရႈံးေနသည္ကိုလည္း ေပ်ာ္မွာမဟုတ္။ သည္ေတာ့ ဆက္မကန္ျခင္းက အေကာင္းဆံုးမို႕ ေနာက္ဆို မကစားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။
သည္ေဘာလံုးပြဲေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာမ်ား မ်ားစြာေပးပါသည္။ ယခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒိုင္လုပ္ဖို႕ေျပာခဲ့ေသာ ဘကုန္းေလးက ကၽြန္ေတာ္ဒိုင္မလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ျငင္းခဲ့၍ မင္းကို ငါယံုတယ္ဟု ဆိုခဲ့ဖူးေသာအခါ ၾကည္ႏူးရသည္က တစ္မ်ဳိး။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ ၀န္ထမ္းေလးမ်ား ေဘာပြဲကို ႏိုင္ေသာ အခါ ႏိုင္ေသာေငြကို အကုန္မယူဘဲ ျပန္မွ်ေပးခဲ့သလို ႏိုင္ေသာသူကို ေနာက္ထပ္ မႏိုင္ လိုျခင္းမ်ဳိး ေတြ႕ရသည့္အခါ ၾကည္ႏူးရသည္က တစ္ဖံု။ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၀န္ထမ္းေလးမ်ားအတြက္ ဆက္၍၊ ဆက္၍ ၾကည္ႏူးေနရပါေတာ့သည္။ ။
[ ကၽြန္ေတာ္ ဤ ပို႕စ္ကို ရိုက္ေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့ဘေလာ့အတြက္ အခက္အခဲ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ Sign in လုပ္ၿပီးမွ ေရးလက္စ ပို႕စ္ကို ျပန္ဖြင့္မရ၊ တက္လာေသာ Comment အသစ္မ်ားကို Publish လုပ္မရျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါသည္။ ထိုအတြက္ ဘေလာ့ဂါ ညီမတစ္ဦးျဖစ္သူ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး သည္ အသိအကၽြမ္းမ်ားသည္ဟု ယူဆကာ အကူအညီလွမ္းေတာင္းစဥ္ သူႏွင့္ သိကၽြမ္းသူမ်ားကိုပါ ထပ္ဆင့္ အကူအညီေတာင္းခဲ့ရာမွ ယခု ဤပို႕စ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ တင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအတြက္ ညီမ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး၊ ကၽြန္ေတာ့္ ျပႆနာကို ကူညီေခါင္းစားေပးခဲ့ၾကေသာ လြမ္းေနခြင့္ႏွင့္ ကိုေဇာင္းတို႕အား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဤေနရာမွေန၍ ထပ္မံ မွတ္တမ္းတင္ ေျပာၾကားအပ္ပါသည္။]
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကန္ခ်င္သူမ်ား လက္တြန္႕မေနရဲၾကေတာ့။ ေလာေလာဆယ္မွာ ေငြအရင္ထည့္ကာ အႏိုင္ကန္မည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သည္ေတာ့ အသင္းအေရာင္ကို ေရြးၾကသည္။ အားလံုးတူညီစြာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက၏။ ဘရာဇီး......။ ေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုအေရာင္ကို ႀကိဳက္၏။ အနီမဟုတ္ေသာ္ျငား ဘရာဇီးသည္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံဆုကို အႀကိမ္ႀကိမ္ရဖူးေသာ အသင္း။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဓာတ္အရေတာ့ အသာစီးရေနပါသည္။ ကစားကြက္ကေတာ့ လာခ်င္သလိုသာ လာ။ ျပႆနာမရွိ။
မကန္ခင္ အပတ္မွာ အလုပ္ထဲမွာ ဘကုန္းေလးမ်ားက စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးလား၊ ဘာလားမသိ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအႏိုင္ ဟု ျမန္မာမ်ားၾကားေအာင္ ေအာ္ေနသည္။ ျမန္မာမ်ားက ၿပံဳးရံုၿပံဳး၏။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာဘက္က ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘကုန္း တစ္ေယာက္ ေလာင္းေၾကးထပ္သည္။ ပထမပိုင္း မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလးမွ ဂိုးသြင္းႏိုင္လွ်င္ ဘကုန္းေလးက စလံုး ၂၀၀ ေပးရမည္။ မသြင္းႏိုင္လွ်င္ သူ႕ကို ၂၀၀ ျပန္ေပးရမည္။
ေနာက္ထပ္ ေလာင္းေၾကးတစ္ခုကလည္း ရွိေသး၏။ ထိုေလာင္းေၾကးက်ေတာ့ နည္းနည္းထူးဆန္းသည္။ ဘကုန္းေလးတစ္ေယာက္က ျမန္မာမ်ားဘက္က ႏိုင္ရမည္ဆိုၿပီး သူတို႕ဘကုန္းထဲက ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ငါးဆယ္ေၾကးေလာင္းသည္။ ေလာင္းၿပီးေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ စတိုမႉးကို လာေျပာသည္။ မင္းတို႕ ျမန္မာေတြ ႏိုင္ေအာင္ကန္ေနာ္။ ငါေလာင္းထားတယ္ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သိေတာ့ ဪ-ဒါေၾကာင့္မို႕ အဂၤလိပ္လက္ထက္ ကတည္းက သစၥာေဖာက္တို႕၊ အလိုေတာ္ရိတို႕ ဆိုတာ ရွိတာဟု ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ ဘကုန္းက သူ႕လူေတြဘက္က မပါ။ သူက ျမန္မာေတြဘက္က လာေလာင္းေနသည္ကိုး။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အႏိုင္ေသခ်ာ၍ ျမန္မာေတြဘက္က လာေလာင္းတာျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြးမိၿပီး ထိုအေၾကာင္းေျပာကာ ရယ္မိၾကေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ဘကုန္းေလးမ်ားဘက္က စကားေတြ ထြက္လာသည္ကို သူတို႕အေဆာင္မ်ားဘက္ဆီမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ကြက္ထဲအထိ ၾကားလာရသည္။ သူတို႕က ျမန္မာမ်ားသည္ အရက္ေသာက္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ႏွင့္ အေမာခံႏိုင္မွာ မဟုတ္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဘာလံုးပြဲမွာ ႏိုင္ငံတကာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လူလဲခ်င္လွ်င္ ၃ ေယာက္သာ လဲခြင့္ရွိမည္။ ထိုထက္ပိုမလဲရ။
ထိုအခ်က္ကို ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား သိေသာအခါ ျမန္မာမ်ား နည္းနည္းေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘကုန္းေလးမ်ား ထင္သလို ျမန္မာမ်ားဘက္က မွန္ေန၍ပင္။ ယခင္က အေဆာင္ႏွစ္ေဆာင္ ခ်ိန္းကန္ၾကစဥ္ကလည္း ဤအတိုင္း မွန္ခဲ့သည္။ အေဆာင္တစ္ေဆာင္က ျမန္မာမ်ားက စင္ကာပူေစာေရာက္ေသာ စီနီယာမ်ား။ အရက္သမား၊ ဖြန္ေၾကာင္ စသည္ျဖင့္ လူစံုသည္။ ေနာက္တစ္ေဆာင္က က်ေတာ့ လူငယ္၊ လူသစ္မ်ား။ စင္ကာပူပါး မ၀ေသးသူမ်ား။ သည္ေတာ့ လူငယ္မ်ားေသာ အသင္းက ႏိုင္သြားဖူးသည္။ ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ အသက္ႀကီး အသင္းကား အားလံုး အိုနာက်ဳိးကန္းမ်ားကဲ့သို႕ပင္။ အေမာ မခံႏိုင္ၾက။ ဒူးေခ်ာင္ေနသူမ်ား မ်ား၏။
သို႕ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာ၊ ျမန္မာခ်င္း။ ယခုကန္မွာက ျမန္မာႏွင့္ ဘကုန္း။ ၿပီးေတာ့ ေငြပါပါသည္။ သည္ေတာ့ အေမာခံႏိုင္သူ၊ အေမာမခံႏိုင္သူ မွ်မွရမည္။ သည္မွာပဲ ကန္ဖို႕ ပထမ ၁၁ ေယာက္ကို အရင္လ်ာထားၾက၏။ တခ်ဳိ႕က ပြဲစကတည္းက ပါခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ ၾကာရွည္လည္း မကန္ႏိုင္။ ဒါကို အားလံုးသိသည္။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က နည္းနည္းေတာ့ ဆရာ၀င္လုပ္ရသည္။
အေမာမခံႏိုင္သူမ်ား အစကတည္းက ပါလွ်င္ ရႈံးဖို႕မ်ားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေမာခံႏိုင္သူမ်ား အရင္၀င္၊ ရသေလာက္ ဂိုးသြင္း၊ ၿပီးလွ်င္ လူစားလဲ ဆိုေတာ့ သူတို႕လည္း လက္ခံသည္။ ျမန္မာမ်ား၏ ေတြးဆခ်က္အရ ဘကုန္းမ်ားသည္ အျမန္ကစားလိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႕သည္ ခရစ္ကက္ကို အၿမဲ ကစားေနက်သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပထမပိုင္း ေဘာလံုးေနာက္ကို လိုက္လိမ့္မည္။ စုၿပံဳ ပိတ္ဆို႕ကစားလိမ့္မည္။ သည္လိုတြက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္က သိသေလာက္ ေျပာျပေပးသည္။ ေဘာလံုး ခ်ဲကစားဖို႕လိုသည္ဟု ေထာက္ျပသည္။ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ေန၊ စုလိုက္လာလွ်င္ ေဘာလံုးကို ကိုယ့္လူဆီ အျမန္ေပး၍ ေမာင္းကစားဖို႕ လိုေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူတို႕လက္ခံ၏။ ထို႕ျပင္ အာဂ်င္တီးနားက မာရာဒိုနာ ေျပာခဲ့သည္ကိုလည္း ဥပမာေပးခဲ့ေသးသည္။
မာရာဒိုနာက သူတို႕ကင္မရြန္းႏွင့္ ကန္သည့္အခါ ကင္မရြန္းက အျမန္ကစားေသာ အသင္းျဖစ္၍ ကစားရခက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေျပးအားေကာင္းေသာ အသင္းျဖစ္၍ ပထမ ကစားရသည္မွာ အခက္ေတြ႕ေၾကာင္း၊ ေနာက္ေတာ့ သူဘယ္ေလာက္ေျပးေျပး ကိုယ္က ေဘာလံုးကို ကိုင္ထားလိုက္ေသာအခါ ကင္မရြန္းကစားသမားမ်ားမွာ ဘယ္ေျပးလို႕ေျပးရမွန္းမသိ ရပ္တန္႕ၿပီး ကစားကြက္ပ်က္ခဲ့ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္ ေျပာျပခဲ့၏။
ထိုအခ်ိန္ အေတာအတြင္းမွာပင္ သတင္းမ်ားက ၾကားရသည္မွာ တက္ႂကြဖြယ္ေကာင္းလွေသး၏။ တခ်ဳိ႕ျမန္မာမ်ားကား ေဘာပြဲအတြက္ ေတာ္ေတာ္ပင္ တက္ႂကြေနၿပီ ျဖစ္ရကား ေဘာလံုး မကစားတာၾကာၿပီ ျဖစ္၍ အေမာခံႏိုင္ရန္ ညေနအလုပ္ဆင္းလွ်င္ အေဆာင္ကို ပတ္ေျပးကာ သက္လံုအတြက္ ေလ့က်င့္ေနၿပီဟု ဆို၏။ လုပ္ကြက္ထဲက ျမန္မာမ်ားကား အေပ်ာ္ႏွင့္ပင္ ၾကားရသည္မွာ အားတက္လွ၏။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕အေျပးက်င့္ေနသူၾကား အလယ္တန္းႏွင့္ ေနာက္တန္းကစားမည့္သူ သံုးဦးမွာ အေျပးေတာ့က်င့္၏။ အေဆာင္က ထြက္သြားစဥ္က အားကစား၀တ္စံု အျပည့္၊ အင္ျပည့္အားျပည့္ႏွင့္ ေျပးဟယ္၊ လႊားဟယ္ ထြက္သြားၿပီး ျပန္လာေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်၍ အေ၀းႀကီးမ်ား ေျပးသလား ဟု အေဆာင္က သူမ်ားက ထင္ေနစဥ္မွာ အႏွီ ေက်းဇူးရွင္မ်ားမွာ အေဆာင္အခန္းထဲသို႕ပင္ ေျခလွမ္းကို ထိန္းကာ မနည္းျပန္ခဲ့ရသည္ဟု သိရရာ ေမာလို႕လားဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးခိုက္၊ ထိုသို႕မဟုတ္၊ ဘီယာဆိုင္က လွည့္ျပန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟုဆိုမွ အားလံုးက ရယ္ၾကေတာ့၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အင္း-ျမန္မာ ကေတာ့ ျမန္မာပဲဟုသာ ေတြးထင္ေနမိေသး၏။ ႏိုင္ေတာ့မွာပဲ ဟု သူတို႕ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္လ်က္ ေျပာမိေသးသည္။
သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္က တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာေလးက သူဒိုင္လုပ္မည္ဆိုၿပီး ႀကိဳတင္အာမခံ၏။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဘးကင္းေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္တစား ေမး၏။ ဘယ္သူႏိုင္မည္နည္း။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္လွသည္။ ဘကုန္းမ်ားကား ေဘာလံုးကို သည္ေလာက္ကစားတတ္သည္မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္လူမ်ားကလည္း အေမာခံႏိုင္လား မသိ။ ယခုပင္ သက္လံုေကာင္းေအာင္ က်င့္ပါသည္ဆိုၿပီး ဘီယာဆိုင္ေရာက္ကုန္၏။ မေလး Safety ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာသည္။ သည္အတိုင္းဆို မင္းတို႕မလြယ္ဘူးေနာ္။ ဘကုန္းေတြက အေျပးသန္တယ္ ဟုဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္က အေနအထားကို ျပန္သံုးသပ္ၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေျပာျပ၏။ ေနာက္တန္း ကစားမည့္ သူမ်ားထဲမွာ Lifting Supervisor ေကာင္ေလးက ျခင္းခတ္တတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အဆဲသန္သည္။ သည္ေတာ့ ေနာက္တန္းလံုသည္။ အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္။ သူဆဲမွာ လန္႕၍ ေရွ႕တန္းႏွင့္ အလယ္တန္းသည္ ေဘာလံုးေနာက္မေရာက္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားကစားရသည္။ ေနာက္မ်ား ခဏခဏ ေရာက္လို႕ကေတာ့ အဆဲခံရဖို႕သာ မ်ား၏။ သည္ေတာ့ ေသာက္ရမည့္ ဘီယာ ဘယ္နားေနမည္မွန္း မသိခင္မွာပင္ ကြင္းထဲမွာ အဆဲခံရတာႏွင့္ပင္ မူးေနေတာ့မွာမို႕ အႏိုင္ရေရး ႀကိဳးစားေပလိမ့္မည္။
အလယ္တန္းကလည္း ေဘာလံုးႏွင့္ လူလံုးေနမည့္ လူမ်ား မ်ား၏။ ဘယ္ေလာက္လံုးသနည္းဟူမူကား ဘယ္ကိုမွ် မၾကည့္ဘဲ ေဘာလံုးကို ဆြဲေျပးႏိုင္ေသာ သူမ်ားပါသည္။ တစ္ခုပဲ လန္႕ရ၏။ ကိုယ့္ဘက္လား၊ သူ႕ဘက္လား ဘယ္ဘက္ဆြဲေျပးမလဲ ဆိုသည္ကိုပင္။
ေရွ႕တန္းက်ေတာ့ ကစားေနက် လူတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကို လဲသံုးမည့္သေဘာမို႕ ဂိုးကေတာ့ ရေပမည္။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မေလး Safety ကို ႏိုင္ေတာ့ႏိုင္လိမ့္မယ္၊ ဂိုးကေတာ့ ငါလည္း မေျပာတတ္ဘူး ဟုသာ ေျပာလိုက္ေတာ့၏။
သည္လိုႏွင့္ သူတို႕တကယ္ကန္ၾကေလၿပီ။ ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္ သြားမၾကည့္။ အေၾကာင္းမွာ တစ္ပတ္တစ္ရက္ နားရေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လုပ္စရာ အလုပ္မ်ားကို ထိုတစ္ရက္မွာ စုၿပံဳ ရွင္းခ်င္ျခင္းက တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က ၀န္ထမ္းမ်ား ကန္မွာ ျဖစ္၍ ျမန္မာျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာဘက္က လိုက္အားေပးေသာ္ မသင့္ေတာ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ဘကုန္းေလးမ်ား စိတ္ထဲ ငါတို႕ Safety က သူ႕ျမန္မာဘက္က လိုက္အားေပးေနတယ္ဟု ထင္သြားေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မေကာင္းဟု ထင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း အရင္ ေရးခဲ့ေသာပို႕စ္ တစ္ပုဒ္ ျဖစ္သည့္ ၾကည္ႏူးရပါသည္ မွာကတည္းက ဘကုန္းေလးမ်ား ဒိုင္လုပ္ဖို႕ေခၚသည္ကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္မလိုက္ခဲ့။
ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာႏိုးသည့္အခါ မက္ေဆ့ခ်္က ၀င္လာသည္။ ပထမပိုင္းမွာ ၇ ဂိုး- ဂိုးမရွိျဖင့္ ျမန္မာမ်ားက ႏိုင္ေနသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္ဟု ျပန္လိုက္၏။ သေဘာေတာ့ က်မိေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ပြဲၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ဖုန္းျဖင့္ လွမ္းေခၚသည္။ ၁၂-၁ ႏွင့္ ျမန္မာက ႏိုင္ကာ ပြဲၿပီးသြားသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းေခၚေတာ့ အားလံုး ဘီယာဆိုင္မွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာခဲ့ဖို႕ ေခၚ၏။ ကၽြန္ေတာ္ မသြားျဖစ္။
သည္အထိ ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား ႏိုင္သည္ကို ေပ်ာ္၍ ၾကည္ႏူးေနရံုသာ ရွိမည္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္၍ ၾကည္ႏူးရသည္က ျမန္မာအလုပ္သမားေလးမ်ား ဖုန္းထဲက ထပ္ေျပာေသာ စကား။
" အစ္ကို။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးရာႏုိင္တယ္။ သူတို႕နဲ႕ အတူစားေသာက္မလို႕ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က မေသာက္တတ္ၾကဘူး။ အဲဒါနဲ႕ သူတို႕ကို ၂၀၀ ျပန္ေပးၿပီး မင္းတို႕ဘာသာ သြားစားခ်င္တာစား ဆိုၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ အမွန္က ၂၅၀ ေလာက္ ျပန္ေပးမလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လာအားေပးတဲ့ တျခား ျမန္မာေတြလည္း ရွိေသးေတာ့ ၃၀၀ မွေလာက္မယ္ထင္လို႕ သူတို႕ေငြကို ၃၀၀ ပဲ ယူၿပီး ၂၀၀ ျပန္ေပးလိုက္တယ္ အစ္ကို "
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ထိုစကားက အင္မတန္ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ဳိးမတူပါ။ ဘာသာမတူပါ။ သို႕ေသာ္ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ သည္လို ျပန္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ားအတြက္ ႏိုင္ေနလ်က္လည္း အႏိုင္မယူလို ဆိုေသာ သေဘာကို သက္ေသျပရာေရာက္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး ေလာင္းထားေသာကိစၥ။ ပထမဆံုးႏွစ္ဂိုးကို ထိုျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလး သြင္းေသာအခါ သူႏွင့္ေလာင္းထားေသာ ဘကုန္းေလးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္း မသိေအာင္ ကြင္းထဲက ထြက္ေျပးသြားေလၿပီ။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕စဥ္ ျမန္မာႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလးက ေငြ ၂၀၀ မယူလိုေတာ့၊ မင္းဘာသာ မုန္႕ပံုးနဲ႕ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္၀ယ္လာၿပီး လုပ္ကြက္ထဲမွာ အားလံုးေသာက္ရေအာင္ ထားေပး ဟု ဆိုလိုက္ေတာ့သည္။ ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ားဘက္က ေနာက္ထပ္ သေဘာထား ႀကီးမႈ တစ္ခုဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ၿပီးေတာ့ မကန္ခင္က ထားခဲ့ေသာ ေဘာလံုးစည္းမ်ဥ္း။ ၃ ေယာက္သာ လဲရမည္ကို ေနာက္ဆံုးမွာ ဘကုန္းေလးမ်ားက မႏိုင္ေတာ့မွန္းသိ၍ တစ္သင္းလံုးနီးပါး လူလဲၾကေသာအခါ ျမန္မာမ်ားက ခြင့္ျပဳၿပီး ျမန္မာမ်ားပါ လူစားလိုက္လဲၾကခဲ့ေတာ့သည္။
သည္ျဖစ္စဥ္ေလးမွာ ေျပာစရာ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးက နယ္ေျမတစ္နယ္ေျမမွာ ေခတၱ လာေရာက္ ေပါင္းစည္းသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႕ကို ကိုယ္ကႏိုင္၍ ကိုယ္က ေပ်ာ္ေနလည္း သူမ်ားကို မထိခိုက္ေသာ အေပ်ာ္မ်ဳိးႏွင့္ ေပ်ာ္ၾကသည္။ ဒါကို ျမန္မာေလးမ်ား ျပခဲ့ၾကသည္။ အဓိကက စာနာမႈပင္။ သူတို႕ကို ႏိုင္၍လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ ဘာမွ်မျဖစ္။
မေလး Safety က ႏိုင္သည့္ေငြကို ျပန္ေပးသည္ဟု ဆိုေတာ့ အံ့ဩေနသည္။ ဘာလို႕ျပန္ေပးတာလဲ ဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ရာဇ၀င္မွာ ေလာင္းေၾကးႏွင့္ ခ်ိန္းကန္ၿပီး ေငြျပန္ေပးသည္ကို ၾကားပင္ၾကားဖူးပံု မေပၚ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ အတူတူကန္ၿပီး သူတို႕လည္း တစ္ခုခု သြားစား ရတာေပါ့ကြာ။ ျမန္မာေတြ ႏိုင္တာကို သူတို႕ကို မွ်ေ၀ေပးတာေပါ့ ဟုဆိုလိုက္ေတာ့ ဘာမွ် မေျပာေတာ့။
ဒါေတာင္ စလံုးတရုတ္ Safety က ေနာက္တစ္ခါ ျမန္မာေတြနဲ႕ ခရစ္ကက္ ကစားဖို႕ ဘကုန္းေတြကို ေျပာရဦးမယ္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားနာထိုးေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးလိုက္ပါသည္။ ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာ အဲဒီအားကစားက ေခတ္မစားဘူး။ ငါတို႕လည္း နားမလည္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့လူေတြ ကစားမွာ မဟုတ္ဘူး ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဘကုန္းေတြလည္း ေဘာလံုးကို နားမွမလည္တာကို ဟု ဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးက ရွင္းပါတယ္ကြာ။ တစ္ဖက္ဂိုးထဲ ဂိုးသြင္းဖို႕ပါပဲ ဆိုမွ ၿငိမ္သြားေလေတာ့၏။ ေနာက္ေတာ့ ဘကုန္းေလးမ်ားက ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေနာက္ထပ္ မႏိုင္မခ်င္း ေဘာလံုး ကန္ခ်င္သည္ဟု ဆိုေတာ့ ထိုအဆိုကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္မိသည္။ သူတို႕မွာ မေလွ်ာ့ေသာ စိတ္မ်ား ရွိေနေသးသည္ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ၀န္ထမ္းေလးမ်ား ကေတာ့ ေတာ္ပါၿပီဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ ေဘာလံုးကို ေကာင္းေကာင္း မကန္တတ္ေသးသည္ကို သိ၍ မကန္ေတာ့ဟု ျငင္းဆန္ၾကျခင္းပင္။
တကယ္ေတာ့ ထိုေန႕က ပထမပိုင္း ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ဘကုန္းေလးမ်ားက ဖိကစားေသာ္လည္း ျမန္မာ မ်ားက ထိန္းကစားရင္း ပထမပိုင္း ဆယ္မိနစ္အတြင္းမွာပင္ ဂိုးက ႏွစ္ဂိုးေလာက္ သြင္းထည့္လိုက္ရာ ထိုကတည္းက သေဘာေပါက္ႏွင့္ ၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဒုတိယပိုင္းမွာပင္ ၂ ဂိုးသြင္းသည္ကို ျမန္မာ စည္းၾကပ္ဒိုင္က လူကၽြံေဘာသာ လုပ္ခ်ၿပီး ၂ ဂိုးကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခဲ့သည္။ ဘကုန္းေလးမ်ား သြင္းသည့္ဂိုးကိုေတာ့ တမင္ ဟ ေပးကာ သြင္းေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သူတို႕ေျပာျပ၍ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သိရသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာမ်ားစိတ္က ႏိုင္ေန၍လည္း အႏိုင္မလိုခ်င္။ ႏိွပ္စက္သလို ျဖစ္မွာကို မလိုလား။ သူမ်ားရႈံးေနသည္ကိုလည္း ေပ်ာ္မွာမဟုတ္။ သည္ေတာ့ ဆက္မကန္ျခင္းက အေကာင္းဆံုးမို႕ ေနာက္ဆို မကစားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။
သည္ေဘာလံုးပြဲေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာမ်ား မ်ားစြာေပးပါသည္။ ယခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒိုင္လုပ္ဖို႕ေျပာခဲ့ေသာ ဘကုန္းေလးက ကၽြန္ေတာ္ဒိုင္မလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ျငင္းခဲ့၍ မင္းကို ငါယံုတယ္ဟု ဆိုခဲ့ဖူးေသာအခါ ၾကည္ႏူးရသည္က တစ္မ်ဳိး။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ ၀န္ထမ္းေလးမ်ား ေဘာပြဲကို ႏိုင္ေသာ အခါ ႏိုင္ေသာေငြကို အကုန္မယူဘဲ ျပန္မွ်ေပးခဲ့သလို ႏိုင္ေသာသူကို ေနာက္ထပ္ မႏိုင္ လိုျခင္းမ်ဳိး ေတြ႕ရသည့္အခါ ၾကည္ႏူးရသည္က တစ္ဖံု။ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၀န္ထမ္းေလးမ်ားအတြက္ ဆက္၍၊ ဆက္၍ ၾကည္ႏူးေနရပါေတာ့သည္။ ။
ဆူးသစ္
၁၄း၂၇ နာရီ
၁၇.၆.၂၀၁၂
၁၄း၂၇ နာရီ
၁၇.၆.၂၀၁၂
[ ကၽြန္ေတာ္ ဤ ပို႕စ္ကို ရိုက္ေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့ဘေလာ့အတြက္ အခက္အခဲ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ Sign in လုပ္ၿပီးမွ ေရးလက္စ ပို႕စ္ကို ျပန္ဖြင့္မရ၊ တက္လာေသာ Comment အသစ္မ်ားကို Publish လုပ္မရျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါသည္။ ထိုအတြက္ ဘေလာ့ဂါ ညီမတစ္ဦးျဖစ္သူ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး သည္ အသိအကၽြမ္းမ်ားသည္ဟု ယူဆကာ အကူအညီလွမ္းေတာင္းစဥ္ သူႏွင့္ သိကၽြမ္းသူမ်ားကိုပါ ထပ္ဆင့္ အကူအညီေတာင္းခဲ့ရာမွ ယခု ဤပို႕စ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ တင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအတြက္ ညီမ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး၊ ကၽြန္ေတာ့္ ျပႆနာကို ကူညီေခါင္းစားေပးခဲ့ၾကေသာ လြမ္းေနခြင့္ႏွင့္ ကိုေဇာင္းတို႕အား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဤေနရာမွေန၍ ထပ္မံ မွတ္တမ္းတင္ ေျပာၾကားအပ္ပါသည္။]
6 comments:
လာဖတ္သြားတယ္ရွင့္...
က်ားက်ားတို.ျမန္မာအမ်ားစုရဲ. စိတ္ဓါတ္ကအဲဒီအတိုင္း
ရွိၾကပါတယ္ေမာင္ေလးရယ္။ မရွိအတူ ရွိအတူဆိုတဲ.စိတ္ဓါတ္ေလးရယ္။ အားနာ၊သနား၊ၾကင္နာ တာေတြေရာေပါ.။ ျမန္မာတေယာက္ျဖစ္၇တာဂုန္ယူပါ တယ္ကြယ္။
ေလးစားစရာ စိတ္ဓါတ္ေလးေတြေပါ့ အကိုရာ...
ေလာက၌ ရွိၾကေသာ လူေပါင္းမ်ားစြာက ထိုကဲ႔သို႔ အၾကင္နာ ထိုကဲ့သို႔ စာနာေထာက္ထားမွဳ႕ မ်ားကိုေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတာ မဟုတ္လား
အကိုနဲ႕ထပ္တူ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကည္းႏူးခဲ့ပါတယ္ အကို။
အႏုိင္ရခ်ိန္မွာ အမ်ားစု ရွိတတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာ့စိတ္ထားေလးက လွလုိက္တာဗ်ာ။ ၾကည္ႏူး ဂုဏ္ယူခ်င္စရာပါ။
ခင္မင္ေသာ သတုိး
ကိုဆူးသစ္တို႔အသင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသင္းကန္ၾကရင္ ဘယ္သူႏိုင္မယ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းမွာလည္း ေဆးမွဴးထက္ ေဆးမူးက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္... ကိုဆူးသစ္အသင္းထဲက အဆဲသန္တဲ့တစ္ေယာက္ကိုေတာက ခပ္ႀကဳိက္ႀကဳိက္...သူ႕က ကိုယ့္လူကိုယ္ဆဲတာဆိုေတာ့ အ၀ါကဒ္ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ဘူး...ဒါေပမယ့္ ေဘာင္ယာနဲ႔ ဒိုင္ယာလို အခ်င္းခ်င္းထိုးကုန္ၾကရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အထုတ္ခံရမယ့္ကိန္ုး း)
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္၊ အားနည္းသူကို အႏိုင္မယူခ်င္တဲ့စိတ္ရင္းေကာင္းေတြ ရွိၿပီးသားပါဗ်ာ...တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္ ဒီစိတ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ကမၻာ့စီးပြားေရးေလာကမွာ မ၀င္ဆံ့တာလားလို႔...ဟိုမွာက အႏွီလိုစိတ္မွ သိပ္မရွိဘဲ...ဒင္းရႈံးတာကိုး ခံေပါ့ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး...ဒါေပမယ့္ စိတ္ရင္းေကာင္းေလးေတြရွိတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂုဏ္ယူမိသား...
တစ္ကယ္ကို ၾကည္နူးမိစ၇ာေလးပဲ အကို... ထပ္တူထပ္မွ်ပါပဲအကို...
Post a Comment