" ႏွလံုးသားျဖင့္ ခံစားသည္ "

ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ပဥၥမႏွစ္တက္ေနစဥ္မွာသီခ်င္းတခ်ဳိ႕ေရးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကိုယ့္ဘာသာေရးကိုယ့္ဘာသာသိမ္းထားႏွင့္။ ထိုအထဲကမွေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍တစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းကေျခာက္ႏွစ္တက္ရ၍ ပဥၥမႏွစ္ၿပီးလွ်င္ေနာက္တစ္ႏွစ္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ထုိေနာက္ဆံုးႏွစ္ၿပီးလွ်င္ အားလံုးခြဲရေတာ့မည္။ ထုိအေတြးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာစိုးမိုးေသာအခါ " ႏႈတ္ဆက္ျခင္းရဲ႕ မ်က္ရည္ " ဆိုေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ ေမြးဖြားမိပါေတာ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းFacebookသံုးတာၾကာေသာအခါေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ရင္း ထုိသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဂစ္တာႏွင့္ တီးၿပီးဟန္းဖုန္းႏွင့္အသံဖမ္းကာ တင္ခဲ့ပါသည္။ အသံအရည္အေသြးကည့ံလွ၍ စိတ္တုိင္းမက်ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာတက္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း ေနေဇာ္က ခံစားမိၿပီး သူကုိယ္တိုင္တီးလံုးတီးကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို MP3 ဖိုင္ႏွင့္ သူဆိုထားေသာသီခ်င္းဖိုင္မ်ားကိုျပန္ပို႕ေပးခဲ့ပါသည္။ ထိုသီခ်င္းကို ေနေဇာ္ ခံစား၍ တီးထားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ယံုသည္။ သူကရန္ကုန္မွာကတည္းက အတီးသမား။ ေက်ာင္းမွာကတည္းက ဂစ္တာေတာ္ေတာ္ တီးတာ သိသည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ယခုဒီဇင္ဘာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ( ၁၉၉၃-၂၀၀၀ ) ခုႏွစ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ႏွစ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အလႉေငြထည့္သူထည့္၊ အၿငိမ့္ကဖို႕စီစဥ္သူကစီစဥ္ျဖင့္ သြက္လက္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ထိုအထဲမွာ အၿငိမ့္ၿပီးလွ်င္ တီး၀ိုင္းထည့္မည္ဆိုကာ စီစဥ္ေနၾကရာ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားေသာ သီခ်င္းကို သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ကသတိရၾကေလသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ေနေဇာ့္တီးလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဆိုလွ်င္ဆို၊ မဆိုလွ်င္လည္း လင္းႏိုင္၀င္း ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ဆိုေစခ်င္ၾကသည္။ သူကလည္း ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက သီခ်င္းဆိုသူ။ သုိ႕ေသာ္ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အသံသြင္းဖို႕ အခက္အခဲရွိသည္။ ထိုအခါ ေနေဇာ္လိုပင္ ဂစ္တာေကာင္းေကာင္း တီးႏိုင္ေသာ မင္းမင္းထြန္းဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းကို ဆက္သြယ္ၿပီး သီခ်င္းကိစၥ ညွိၾကသည္။

ထို႕ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အားလံုး WhatsApp မွာ Groupဖြဲ႕ၿပီး သီခ်င္းကိစၥကိုစတင္ လံုးပမ္းၾကပါေတာ့သည္။ အံ့ဩဖို႕ေကာင္းသည္က ကၽြန္ေတာ္မသိေသးသူမ်ား ပါ၀င္လာၿပီး ေနာက္မွ သိရသည္က ထိုအထဲက တခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေနာက္ႏွစ္ မ်ားမွ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာ သူမ်ားျဖစ္ေနၾကျခင္းပင္။ ထို႕အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းကမဟုတ္သည့္ ညီငယ္မ်ားလည္း ပါေနျပန္သည္။

တစ္ရက္မွာေတာ့ စိုးမင္းဆက္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စိုး ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သီခ်င္းအဆိုပိုင္း အသံထည့္မည့္ေန႕မွာ အသံသြင္းမည့္ အိမ္သို႕ ညပိုင္းေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့သည္။ သူတို႕က Group Message ထဲမွာ Schedule ႏွင့္ တိတိက်က်ကိုသြားေနသည္။ ပိုေလးစားဖို႕ေကာင္းသည္က သူတို႕ခ်ိန္းထားသည့္ အခ်ိန္မ်ားမွာ အားလံုး သတ္မွတ္ေနရာကို ေရာက္ေအာင္သြားေနၾကတာျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားထဲမွာ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဆုိခဲ့သလို ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းမ်ားပါသလို၊ ေက်ာင္းကမဟုတ္သည့္သူမ်ားလည္း ပါသည္။

သူတို႕အစီအစဥ္က ဘယ္ေန႕မွာ ဘာတီးမည္၊ ဘယ္ေန႕မွာ ဘာအသံထည့္မည္၊ ဘယ္ေန႕မွာ ဘာလုပ္မည္။ ထိုသို႕ေဖာ္ျပထားၿပီး ထိုသို႕ေဖာ္ျပခ်က္ကို တစ္ဦးတည္းက ဆက္တိုက္ပို႕ေနသည္။ က်န္သူမ်ားက သူတို႕ လာမည့္အခ်ိန္၊ လုပ္မည့္အပိုင္းကိုေျပာသည္။ အသံဖမ္းေပးမည့္ ညီငယ္ ( ဒိုးဒို ဟုေနာက္မွသိရသည္။ သူကလည္း ေခသူမဟုတ္။ ဂီတေက်ာင္းကိုစင္ကာပူမွာတက္ကာ သူ႕၀ါသနာႏွင့္သူ ရပ္တည္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖန္တီးခ်င္ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ၀င္ကူညီေနတာျဖစ္သည္။ ) က သူမည့္သည့္အခ်ိန္မွာ အဆင္ေျပမည္ ဆိုသည္ကို အေၾကာင္းျပန္သည္။ သည္လိုပံုစံႏွင့္ ေရြ႕လ်ားေနတာျဖစ္သည္။

သည္လိုမလုပ္လွ်င္လည္း မရ။ အားလံုးက စင္ကာပူမွာ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ ရႈပ္ေနသူမ်ား။ မင္းမင္းထြန္းညီ ဆိုလွ်င္ ထိုင္းကေနလွမ္းတီးေပးၿပီး တီးလံုးကို သူတီးရမည့္အပိုင္းၿပီးေသာအခါ ျပန္ပို႕ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္။ သည္လို အခ်ိ္န္လုလုပ္ရခ်ိန္မွာ အားလံုးက အစီအစဥ္အတိုင္း တိတိက်က်ႏွင့္ အခ်ိန္ကိုပါေလးစား လိုက္နာၾကသည္။

အဆိုအသံထည့္ဖို႕ေနမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္ေတာ့ လူမစံုေသး။ သို႕ေသာ္ သတ္မွတ္ခ်ိိန္မွာေတာ့ သူ႕ဘာသာ ေရာက္လာၾကသည္။ ငါငူး ဟုကၽြန္ေတာ္တို႕ေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္း ( Kenosis မွာ ရတနာဦးတို႕ႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕တည္း ဟာမိုနီ သမား ) ပါေရာက္လာၿပီး အသံထည့္ဖို႕ ျပင္သည္။ လင္းႏိုင္၀င္းက သီခ်င္းကို က်က်နန ဆိုသည္။ စိတ္တိုင္းမက်မခ်င္း ေရေသာက္လိုက္ ျပန္ဆို လိုက္ႏွင့္။ ေနာက္ေတာ့ ေရေႏြးပါကူရေသးသည္။ ဒိုးဒိုကလည္း ၿပံဳး ၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳ း ႏွင့္။ သူက ေကာင္းပါသည္ဟု ဆိုသည့္တုိင္ လင္းႏိုင္၀င္း စိတ္တိုင္းမက်မခ်င္း ဒိုးဒိုက အသံကိုဖမ္းေပး၊ ျပန္ဖြင့္ေပးသည္။ 

လင္းႏိုင္၀င္းၿပီးေတာ့ ငါငူးက ဟာမိုနီကို စိတ္တုိင္းက်သည္ အထိ လုိက္သည္။ လင္းႏိုင္၀င္းက ဟာမိုနီသံကိုပါ အား၀င္ျဖည့္သည္။ သီခ်င္းက ပိုရုပ္လံုးႂကြလာသည္။ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားမွာ သူတို႕ဆိုခ်င္သည့္ပံုစံမ်ားကို ေျပာျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုပါဟု နားလည္ေပးသည္။ အဓိကျဖစ္ေသာ သီခ်င္း၏ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ စာသားမပ်က္လွ်င္ ၿပီးေရာဟု ကၽြန္ေတာ္သေဘာထားပါသည္။ ေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာသီခ်င္းျဖစ္၍ အားလံုးစိတ္ထဲက ဖန္တီးခ်င္စိတ္ျဖင့္လုပ္ေသာအရာကို ကၽြန္ေတာ္ကန္႕ကြက္ စရာမရွိ။

အဆိုအားလံုး ၿပီးခ်ိန္မွာ စကားခဏထိုင္ေျပာၿပီး ျပန္ခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ညတစ္နာရီ။ မနက္ဆို ကၽြန္ေတာ္က ေစာေစာထသြားရသူ။ သူတို႕တစ္ေတြလည္း အလုပ္ကိုယ္စီႏွင့္။

ထိုၾကားထဲမွာမွ သူတို႕ခ်ထားေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ သြားေနရာမွ တကယ္မွန္းထားေသာ ၁၀.၁၂.၂၀၁၄ မတိုင္ခင္ ၈.၁၂.၂၀၁၄ ေန႕မွာ အတီးပိုင္း၊ အဆိုပိုင္းအားလံုးၿပီးသြားေတာ့သည္။ စိုးမင္းဆက္က နဂိုကတည္းက အမ္တီဗီြလုပ္ခ်င္၍ Facebookမွရေသာဓာတ္ပံုမ်ားကိုစုကာ သီခ်င္းကို YouTube မွာတင္သလို Soundcloud မွာပါတင္ခဲ့သည္။ 

တကယ္ေတာ့ ထိုသီခ်င္းကို ဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာ ဆိုဖို႕ စိုးမင္းဆက္ အာရံုစက်ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဖန္တီးၿပီးသား အႏုပညာပစၥည္းတစ္ခုအတြက္ ဘယ္သူလုပ္ပါ၊ ဘယ္၀ါလုပ္ပါ မေျပာလို။ အႏုပညာကို ႏွလံုးသားျဖင့္ ခံစားတတ္သူခ်င္း စုမိ၍ ဖန္တီးျဖစ္သြားတာျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကားမွာ ထုိသီခ်င္းအတြက္ မည္သည့္အက်ဳိးအျမတ္၊ ေငြေၾကးတစ္ျပားမွ်မပါ။ ရင္ခုန္သံခ်င္း နီးစပ္မႈသာပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ေသာ " ႏႈတ္ဆက္ျခင္းရဲ႕ မ်က္ရည္ " သီခ်င္းမွာ မူလအတီးပညာရွင္ ေနေဇာ္၊ သီခ်င္းကိုပိုအသက္၀င္ေစဖို႕ႏွင့္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲတြင္သံုးရန္စၿပီး အႀကံျပဳခဲ့ၿပီး ေနာက္ကြယ္ကေန ပံ့ပိုးေပးခဲ့သူ စိုးမင္းဆက္၊ အဆိုပိုင္းကိုစတာ၀န္ယူရင္း တီး၀ိုင္းျဖစ္လာေစရန္ မင္းမင္းထြန္းႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ လင္းႏိုင္၀င္း၊ အတီးပိုင္းမွာ ဂစ္တာပိုင္းကို( အထူးသျဖင့္ လိဒ္ ) တာ၀န္ယူ၍ သီခ်င္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျဖစ္ေစရန္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖန္တီးေပးခဲ့ေသာ မင္းမင္းထြန္း ( Black Rose တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ )၊ ဟာမိုနီကို ခံစားခ်က္အျပည့္ႏွင့္လိုက္ေပးေသာ ငါငူး ( Kenosis )၊ ထိုသူမ်ားအျပင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လံုး သူ႕ေနရာႏွင့္သူ ဟာကြက္မရွိေအာင္ တစ္ပိုင္းစီ အလွျပင္ေပးခဲ့ၾကေသာ ညီငယ္မ်ားျဖစ္သည့္ ဗစ္တာ ( Classical )၊ ဇာနည္ ( ဒရမ္ ႏွင့္ ေဘ့စ္)၊ ဗစ္တာစည္သူဟိန္း ( ကီးဘုတ္ )၊ သူ႕အိမ္မွာရွိသမွ် တူရိယာပစၥည္း အကုန္ စိတ္တိုင္းက်ေစခဲ့ေသာ မ်ဳိးျပည္စိုး၊ သီခ်င္းသြင္းဖုိ႕ကို Schedule ႏွင့္ တိတိက်က်ထားၿပီး တကယ့္ပေရာဂ်က္တစ္ခုလို လုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ အၿမဲေနာက္ကေန သီခ်င္းအခ်ိန္မီၿပီးဖို႕ တြန္းေနခဲ့သည့္ညီငယ္၊ သီခ်င္းအသံသြင္းဖို႕သူကမန္ေနဂ်ာတာ၀န္ကိုယူထားသည့္ ထင္ႀကီး ( ထင္ႀကီးႏွင့္ မ်ဳိးျပည္စိုးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေနာက္မွ စက္မႈတကၠသိုလ္ကိုေရာက္သူမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းဆိုေသာ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ကူခဲ့တာျဖစ္သည္။ )၊ သူတို႕အားလံုးႏွင့္ အေပၚမွာဆိုခဲ့သလို အႏုပညာ ၀ါသနာပါ၍ တတ္ႏိုင္သည့္ ဘက္မွ ၀င္ကူညီကာ အသံဖမ္းတာ၀န္ကိုယူထားၿပီး သူ႕ကြန္ပ်ဴတာ၊ သူ႕ေဆာင္းေဘာက္စ္ မ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရစ္သမွ်ၿပံဳးလ်က္ ခဏခဏ ျပန္ဖန္တီးေပးခဲ့ေသာ ဒိုးဒိုတို႕အားလံုးကို မေမ့မေလ်ာ့ ေက်းဇူးတင္ရင္း မွတ္တမ္းလည္းတင္ရပါသည္။ 

ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ RIT, YIT လည္း ပါသလို YTU , PTU တို႕လည္း ပါပါသည္။ " ႏႈတ္ဆက္ျခင္းရဲ႕ မ်က္ရည္ " သည္ ထိုေက်ာင္းမ်ားမွာတက္ခဲ့ဖူးေသာ ေနာင္ေတာ္၊ အစ္မေတာ္၊ ညီေတာ္၊ ညီမေတာ္မ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အလြမ္းေျဖစရာ၊ သို႕မဟုတ္ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုခုေပးစရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သည္သို႕ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ 

မည္သို႕ျဖစ္ေစ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအပါအ၀င္ အႏုပညာ၀ါသနာပါသူမ်ား ဖန္တီးထားေသာ " ႏႈတ္ဆက္ျခင္းရဲ႕ မ်က္ရည္ " သီခ်င္းအတြက္ ပါ၀င္ပတ္သက္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူး တင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္၏ အႏုပညာလက္ရာတစ္ခုကို ခ်န္ထားခြင့္ ရသည့္အတြက္ သီခ်င္းေရးသူတစ္ဦးအေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထိုသီခ်င္းကို ၀ိုင္း၀န္းဖန္တီး၍ ႏွလံုးသားျဖင့္ခံစားသူမ်ား ကိုယ္စားလည္းေကာင္း လိႈက္လွဲစြာ ဂုဏ္ယူေနမည္ ျဖစ္သလို သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ဆရာဆရာမမ်ား အေနျဖင့္လည္း ႏွလံုးသားျဖင့္ ခံစားနားဆင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ေမွ်ာ္လင့္မိပါေတာ့သည္။             ။

သားလတ္

၂၃း၁၄ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၉.၁၂.၂၀၁၄