" ေတာင္သမန္စခန္းက အလြမ္းရာဇ၀င္ "

မလြမ္းတတ္သူ ဘယ္မွာရွိပါလိမ္႕
တကယ္သာသိလွ်င္ မေျဖသိမ္႔ႏိုင္ဘု
အေျခနိမ္႔သူ ေသမိန္႔ခံ အေမွာင္စံကာ
ေထာင္နံရံအခန္းက်ဥ္းထဲ လြတ္လမ္းမျမင္ရွာတဲ႕
ေတာင္သမန္စခန္းက အလြမ္းရာဇ၀င္။

ဒိုင္းခင္ခင္ငယ္စဥ္ေန႕ေတြကတည္းက
ရင္အသည္းျပည္႕စြာ ခ်စ္လာခဲ႕သူအတြက္
ကိုယ္႔အရွင္သခင္လက္ဆက္ဖို႕
တမင္သက္သက္ ရင္ကိုခြဲကာ
အၾကင္နာပိုတာ အေ၀းကိုပစ္လို႕
အေဆြးကိုခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႕ စာဆိုရွင္။

ငယ္ေမြးကၽြန္ၿခံေပါက္တစ္ပါးရယ္ေၾကာင့္
ေျမွာက္စားကာ ေရွ႕ေတာ္သြင္းပါလို႕
ေျခရင္းမွာခစားခိုင္းကာ
အလွတစ္ပါးကို အနားေခၚ သေဘာေပ်ာ္ေမြ႕တာက
(သီေပါဆိုတဲ႕)ေရေျမ႕သနင္း ေရႊနန္းဘုရင္
ေျခလွမ္းျမင္သူက စုဖုရားလတ္။

အမႈအသြားမတတ္ပါဘဲ
ျပဳထားသမွ်ေစရာခံရသူ ဒိုင္းခင္ခင္မွာျဖင့္
အရိုင္းမွအယဥ္၀င္မေယာင္ အပ်ိဳေတာ္အစမွာ
ဘ၀သာေအာင္တင္ေပးသူခ်စ္ရင္းစြဲ တစ္ေယာက္ရယ္ေၾကာင့္
ျမတ္ႏိုးစြာဘုန္းရွင္အရိပ္ခိုပါလည္း
စိတ္တိုကာဆတ္ဆတ္ႀကဲသူ မိဖုရားေခါင္တစ္ပါးရဲ႕
ခ်စ္ေဇာမာန္စိတ္ဓာတ္ၾကြားကာ
အရိပ္ျမတ္က အေ၀းကိုႏွင္ခိုက္ႏွင့္ႀကံဳတာေၾကာင့္
ေတာင္သမန္လယ္စား စာဆိုရွင္ေမာင္ေဖငယ္လည္းမကယ္ႏိုင္
တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ အသက္ဆံုးစီရင္ခံရတာျဖင့္
ရင္နင့္စရာအလြမ္းဇာတ္ခရီးပါပဲ
သံသရာသည္၀ဲမွာျပန္ၿပီးေတြ႕ရင္ေတာ႕
မေမ႔စရာသည္အျဖစ္မ်ိဳးေတြလဲ
အသစ္တိုးကာ ရင္မဆိုင္ရပါေစနဲ႕လို႕
အေပ်ာ္ပိုင္ကာ အလြမ္းျပတ္ေစေၾကာင္းကို
(ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ေလ.................)
ဆုေတာင္းေနတတ္။ ။

သားလတ္
၈.၁၁.၁၉၉၅

(ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၏ စာဆိုေတာ္ ၀တၱဳမွ '' သီေပါဘုရင္ '' '' မိဖုရားႀကီး စုဖရားလတ္ '' သီေပါဘုရင္၏ လက္ရင္းကၽြန္ အပါးေတာ္ၿမဲ ေတာင္သမန္လယ္စား '' စာဆိုရွင္ေမာင္ေဖငယ္ '' ႏွင့္ '' ဒိုင္းမင္းသမီး ခင္ခင္ႀကီး '' တို႕၏ အျဖစ္ကို ၀င္စား၍ ေရးဖြဲ႕ပါသည္။)

(၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ သန္ျမန္သူမဂၢဇင္း)