" တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ကြ "
သန္႕စင္ေအာင္အနည္းငယ္တင္းသြားေသာမ်က္ႏွာကိုျပင္ရင္းစကားျပန္ဆက္တာေတြ႕သည္။
တစ္၀က္ေလာက္ခြဲေကၽြးပါသူငယ္ခ်င္းရာဟုၿငိမ္းခ်မ္းကလွမ္းေနာက္သည္။ေလးျဖဴ ကိုယ္လံုးထက္၀ေသာ၊တုတ္ေသာ၊ေလးျဖဴ မဟုတ္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းကအစားမက္တာသူတို႕တစ္အုပ္စုလံုးသိသည္။ေက်ာ္ ၀င္းထြဋ္ကသူ႕တုန္းကဗ်င္းထားေသာၿငိမ္းခ်မ္းကိုျငင္ျငင္သာသာေလးထဗ်ငး္သည္။
ဘုန္းဟူေသာအသံၾကားၿပီးသည့္ေနာက္ၿငိမ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္တစ္၀က္မေျပာႏွင့္၊
တစ္စိတ္ေလာက္ခြဲေကၽြးပါဟုပင္မေအာ္ႏုိင္ေတာ့ေအာင္ၿငိမ္သက္သြားသည္။
သန္႕စင္ေအာင္ကေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းကိုၾကည့္၍မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္လာသည္။
တင္းလာၿပီဆိုသည့္သေဘာ။
"ေတာ္ၿပီကြာ။မေျပာေတာ့ဘူး။စိုးညြန္႕မင္းေျပာ။ဒီေကာင္ေတြပါးစပ္ကအၿငိမ္မေနဘူးကြ။တစ္ခုခုနဲ႕
ဆို႕မွရမယ္"
သန္႕စင္ေအာင္ကစိတ္ကုန္သြားသည့္ပံုစံႏွင့္ေျပာေတာ့စိုးညြန္႕အုတ္နံရံကိုမွီထားရာမွေခါင္းမတ္လာသည္။
အမွန္တကယ္အေလးအနက္ေဆြးေႏြးေတာ့ မည့္ပံုစံႏွင့္။စပါၿပီ။
" မင္းကိစၥနဲ႕ပတ္သက္လို႕ဘယ္လိုေျပာရမွနး္မသိေတာ့ဘူးကင္းရာ"
စိုးညြန္႕ကေခါင္းကဆံပင္ေတြၾကားထဲလက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသြင္းရင္းေျပာသည္။ျမန္မာလိုေျပာကြာဆုိေသာ
အသံၾကားလိုက္ရသည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းဆီကမဟုတ္။စိုးညြန္႕သိသြားသည္။သန္႕စင္ေအာင္ဆီကအသံ။
စိုးညြန္႕ရွဴ းရွဴ းရွဲရွဲျဖစ္သြား၏။သန္႕စင္ေအာင္ေျပးေပါက္ရွာေနသည္။
"လာစမ္း။ခုနကသူ႕ကိုေျပာေတာ့ဒီေကာင္ေတြပါးစပ္ကအၿငိမ္မေနဘူး။တစ္ခုခုနဲ႕ဆို႕မွရမယ္
ဆိုတဲ့ေကာင္။ခုမင္းကိုငါကဆို႕မယ္ကြ"
စိုးညြန္႕ေျပာင္းဖူးရိုးတစ္ခုႏွင့္သန္႕စင္ေအာင္ေနာက္ထလိုက္သည္။ သန္႕စင္ေအာင္စေျပးကတည္းကသူတို႕အုပ္စုတေ၀ါေ၀ါရယ္ေနရၿပီ။စိုးညြန္႕ကေျပာင္းဖူးရိုးႀကီး
ကိုင္ၿပီးလိုက္ေနေတာ့တစ္ခန္းလံုးပြဲက်ေနေလၿပီ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္စာသင္မည့္သခ်ၤာဆရာမေရာက္လာ၏။ေရွ႕ကေျပးေနေသာသန္႕စင္ေအာင္ကိုစေတြ႕သည္။
ဘာလုပ္တာလဲေမး၏။အျပင္ခဏသြားခ်င္လို႕ပါဟုေျဖသည္။ဆရာမကသြားသြားဟုေအာ္လႊတ္၏။
စာမသင္ခင္ကိစၥ၀ိစၥမရွင္းဘူး။စာသင္ခါနီးဆရာလာမွကိစၥ၀ိစၥရႈပ္လာတယ္ဟုဆိုသည္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီးႏွင့္စိုးညြန္႕ကိုဆရာမကေတြ႕သြားသည္။
နင္ကေရာ၊ဘာလုပ္တာလဲဟုဆို၏။စိုးညြန္႕ကအစကတည္းကခပ္ေအးေအးသမား။ဘာေျဖရမွန္း
မသိ။ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ့္ေျပာင္းဖူးရိုးပစ္ခုိင္းလိုက္တာပါဆရာမဟုၿငိမ္းခ်မ္းက
အာ၀င္ေခ်ာင္သည္။ဆရာမမ်က္ေစာင္းလွမ္းထုိး၏။နင္ကေရာ၊သူမ်ားခိုင္းတာလုပ္တာပဲလားဟုေမးသည္။
စိုးညြန္႕ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးကာဟီးဟီးဟုရယ္သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းစားထားလို႕ပါဆရာမဟုဆိုသည္။
သြားသြားဟုဆိုကာဆရာမကလႊတ္၏။
ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီးပစ္ၿပီးစိုးညြန္႕မ်က္ႏွာေအာက္သိုးသိုးႏွင့္ျပန္လာသည္။ တစ္ခန္းလံုးၿပံဳးၾက၏။
ဆရာမကစာစသင္ဖို႕Blackboardဖ်က္ေတာ့သူတို႕လည္းစာအုပ္ ထုတ္လိုက္ၾကသည္။သန္႕စင္ေအာင္ကေရွ႕ေပါက္မွျပန္၀င္လာတာေတြ႕၏။အစကတည္းက
အေပါ့သြားခ်င္၍သြားသည္မဟုတ္ဘဲဆရာမကိုလိမ္ညာထြက္သြားျခင္းျဖစ္၍တစ္ေၾကာင္း
၊စိုးညြန္႕ကသူ႕ကိုႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မည္ကိုေရွာင္ႏိုင္၍တစ္ေၾကာင္းအိမ္သာကအျပန္မွာမ်က္ႏွာကမခ်ဳိမခ်ဥ္၊ လူကေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္လာ၏။ဆရာမကေဘာဖ်က္ကိုစားပြဲေပၚတင္ ရင္းသူမ၏လက္ခ်ာစာအုပ္ကိုယူလိုက္စဥ္သန္႕စင္ေအာင္ကိုေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕သြား၏။
" ကဲ.....ကဲ။ေနစမ္းပါဦးလူႀကီးမင္း။နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
ရုတ္တရက္ေတာ့သန္႕စင္ေအာင္ေၾကာင္သြားသည္။တစ္ခန္းလံုးကလည္း၀ိုင္းၾကည့္ေနတာသိ၏။
" ကၽြန္ေတာ့္နာမည္သန္႕စင္ေအာင္ပါဆရာမ။ကၽြန္ေတာ္ Roll 263 ပါ"
"နာမည္ပဲေမးတာ။Rollကဘာလို႕ေျဖတာတုန္း။က်န္တဲ့ေမဂ်ာကဆရာ၊ဆရာမေတြလည္း
မင္းအေၾကာင္းေျပာတာၾကားဖူးတယ္။လူေရာ၊ပါးစပ္ေရာအၿငိမ္မေနဘူးတဲ့။ေမ်ာက္က်ေနတာပဲတဲ့။
ဒါနဲ႕ငါ၀င္လာကတည္းကၾကည့္ေနတာ။ နင့္ကိုသန္႕စင္ေအာင္လို႕မေခၚဘူး။ဟုိေရႊေသြးထဲကစိန္ေမ်ာက္
ေမ်ာက္လို႕ပဲေခၚမယ္၊ၾကားလား"
ဆရာမစကားအဆံုးတစ္ခန္းလံုးက...ေဟး...ဟုဆိုကာလက္ခုပ္တီးသည္။ သန္႕စင္ေအာင္ေတာ့ကံဆုိးၿပီဟုေတြး၏။သူတို႕ေက်ာင္းမွာနာမည္တစ္လံုး ရၿပီးဖ်က္ဖို႕မလြယ္တာအစဥ္အလာျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။သန္႕စင္ေအာင္ပံုစံကလည္း
ဆရာမနာမည္ေပးလည္းေပးခ်င္စရာ။ခုနကဆရာမမလာခင္ကတည္းကအတန္းပတ္၍ေျပးေနသည္မို႕
ဆံပင္ကဖြာလန္က်ဲ။ေခၽြးရႊဲရႊဲႏွင့္။၀တ္ထားေသာတီရွပ္ကအရိုးေခါင္းပံုကႏွင္းဆီပန္းကို
ကိုက္လို႕။ေသနတ္ပံုပါ၊ပါလိုက္ေသး ။ေအာက္ကဂ်င္းေဘာင္းဘီကခပ္က်ပ္က်ပ္ကိုေျခေထာက္
နားမွာပြပြ ႀကီးျဖစ္ေနသည္။သည္ေတာ့ဆရာမကေျပာေတာ့မည္ေပါ့။သူတို႕အုပ္စု ကေတာ့ျမင္ေနက်မို႕အသားက်ေနတာျဖစ္မည္။
"ရပါတယ္ဆရာမ။ဆရာမကခ်စ္လို႕ေပးရင္အမွတ္ေတာင္တစ္ရာအျပည့္ေပးရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ေက်ေက်နပ္နပ္ယူမွာပါ။"
တစ္ခန္းလံုးပြဲက်သြားသည္။သန္႕စင္ေအာင္ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေနရာမွာ၀င္ထိုင္၏။ဆရာမကေခြးေကာင္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟုဆိုကာၿပံဳးသည္။သူတို႕အုပ္စုသန္႕စင္ေအာင္ကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟု
ဆိုကာေက်ာကုန္းကိုပုတ္လိုက္ၾကသည္။အနီးအနားမွသူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ၾကျပန္၏။
ဆရာမစာေရးေနၿပီမို႕စာကူးမည္ျပင္စဥ္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕ဆီ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့သံုးေယာက္သားတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာၿပံဳးေနၾကသည္ကိုေတြ႕သည္။
ဪ-ႏွင္းႏြယ္ေႏြးရယ္၊ခင္စရာေကာင္းတဲ့ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္မင္းတို႕ၿပံဳးရယ္ရတယ္
ဆိုရင္ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ဘာဆိုဘာမွမင္းတို႕နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးမေနာက္မေျပာင္ရဲတဲ့
ကိုယ့္ကိုေတာ့မငး္နာနာၾကည္းၾကည္း နဲ႕ေတာက္ေခါက္တာမ်ဳိး
ဘယ္ေတာ့မွမႀကံဳမိေစဖို႕ဆုေတာင္းေနပါ့မယ္ကြယ္။
( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]
0 comments:
Post a Comment