Saturday, December 31, 2011

"ရာဇ၀င္ထဲက ၂၀၁၁ ႏွင့္ သမိုင္းသစ္မည့္ ၂၀၁၂"


၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ကုန္ဆံုးေတာ့မည္။ မၾကာခင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ကိုေရာက္ေပေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ခရစ္ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ႏွစ္ကို လည္ျပန္ၾကည့္ခ်င္ေသး၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သနည္း။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာက အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဒီမိုကေရစီ အေရးႏွင့္ လူမႈေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ျပည္သူမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈမ်ားၾကားမွာ တစ္ဟုန္ထိုး အရွိန္ရလာခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားက ျမန္မာကို လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္ ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားမွ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးမ်ားလာတိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတိုးတက္မည့္ အရိပ္အေယာင္ ျမင္လာရၿပီဟု ယံုၾကည္ေနမိသည္။

ပိုၿပီးထူးျခားေနသည္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အတူ ျပည္တြင္းက ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ စသည့္ အႏုပညာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူမ်ား ရင္းႏွီးစြာထိေတြ႕ ဆက္ဆံေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးမွာ တူညီေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ရွိေနၾကသည္။ တုိင္းျပည္တိုးတက္ေရး။ အားလံုးတတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူဖို႕အဆင္သင့္။ မေခၚဘဲကို လာခ်င္ေနၾကသည္။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာ အႏုပညာသမားမ်ား အစြမ္းကုန္ ဖြင့္ထုတ္ေတာ့မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတၳဳပၸတၱိကိစၥမွာလည္း သူတို႕ အားထည့္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုကိစၥသည္ သူတို႕၏ စြမ္းေဆာင္မႈ သာဓကတစ္ခုမွ်သာ။ သူတို႕မွာ ေနာက္ထပ္လုပ္ခ်င္တာေတြ ရွိဦးမည္။ ဂီတဘက္က လူမ်ားကလည္း သည္သေဘာႏွယ္။

စာေပဘက္ကေတာ့ ႏိုင္သေလာက္ထမ္းေနၾကသည္။ အင္တာနက္ေပၚက ျမင္ေနရေသာ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ တြန္းအားမ်ား၊ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ တြန္းအားမ်ား၊ စသည္ျဖင့္ က႑အစံုမွ တြန္းအားမ်ားေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕လိုခ်င္ေသာ ပန္းတိုင္သည္ နီးလာၿပီဟု ထင္ပါသည္။

ေနာက္ထပ္ထူးျခားမႈတစ္ခုက ျမစ္ဆံု။ အားလံုးေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵ၊ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ကန္႕ကြက္မႈမ်ားအရ ဧရာ၀တီသည္ အရွည္တည္ေတာ့မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနမိသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ သမိုင္း၀င္သြားပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဧရာ၀တီကို ခ်စ္ပါသည္။ ျမစ္ဆံုကိစၥ ရပ္တန္႕မႈသည္ ရာသက္ပန္ရပ္တန္႕မႈသာ ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။

ေနာက္ထပ္ မွတ္မိေနသည္က ပခုကၠဴေရေဘး။ သည္လိုေနရာမွာ ေရႀကီးစရာလားဟု ေတြးေနမိသည္။ တစ္ခါမွ် ေယာင္လို႔ပင္ မေတြးမိသည့္ေနရာေတြမွာ မျဖစ္ဖူးတာေတြ ျဖစ္လာသည္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုသည့္ ကိစၥက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စကားလံုးႀကီးေကာင္းႀကီးႏိုင္ေသာ္ျငား ထိုစကားလံုး ကိုပင္ ေလးစားစြာ စဥ္းစား လာရသည္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ကုန္ခါနီးမွ ျဖစ္ခဲ့ေသာ မဂၤလာေတာင္ညြန္႕မီးေဘး။ လူမ်ားေသ၊ ဒဏ္ရာရ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့။ စိတ္မေကာင္းစရာ။ ၀မ္းနည္းစရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္ ထပ္ေပါင္းထည့္ခ်င္သည့္ အရာက သင္ခန္းစာယူစရာ။ ဂိုေဒါင္ကစသည္ဟု ဆိုသည္။ စင္ကာပူမွာ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးအလုပ္ လုပ္ေနရသည့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သည္လိုကိစၥမ်ဳိးေတြက မျဖစ္သင့္ဘဲ ျဖစ္သည္ဟု ထင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနက် တာ၀န္ယူမႈ ေပါ့သည့္အပိုင္းဟုသာ တည့္တည့္ေျပာခ်လိုက္ခ်င္သည္။ ၿပီးေတာ့ နိမ့္က်ေနေသးသည့္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး အသိပညာ။ ဂိုေဒါင္ကို ဂိုေဒါင္ ဟုသာ ျမင္ေနေသးသေရြ႕ သည္လိုကိစၥမ်ား ဆက္ျဖစ္ေနဦးမည္ထင္သည္။

သည္ဂိုေဒါင္က ယခင္က ဘာေတြ သိုေလွာင္ခဲ့သနည္း။ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ဳိး လုပ္ခဲ့သနည္း။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရား၀င္စံုစမ္း၍ ထြက္လာႏိုင္ေသာ အေျဖကို သိခ်င္ပါသည္။ ယခုအျပင္က သိေနရသည္မ်ားကိုေတာ့ ၾကားစကားမို႕ ကၽြန္ေတာ္ အတည္ျပဳမေျပာခ်င္။ သူတို႕ေျပာသည္မ်ားကလည္း အတည္ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ ေပါက္ကြဲမႈ ဆိုကတည္းက အသားလြတ္ေတာ့လည္း ထမေပါက္စေကာင္း။ သို႔ေသာ္ ရပ္ကြက္နားနီးၿပီး ဘာေတြသိုေလွာင္ထားမွန္းမသိေသာ ဂိုေဒါင္တစ္လံုးက ထေပါက္သည္ဆိုျခင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို တာ၀န္ယူမႈ၊ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး အသိပညာ နိမ့္က်မႈ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားစြာ ထည့္ေျပာရေပေတာ့မည္။ ( ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရး အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားမိသမွ်ကို ေနာက္ထပ္ ပို႕စ္မ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားရန္လိုအပ္လာသည္ဟု ယခု မဂၤလာေတာင္ညြန္႕မီးေဘးကိစၥက ခံစားမိေစပါသည္။)

မဂၤလာေတာင္ညြန္႕မီးေလာင္ၿပီး မေန႕က (၃၀.၁၂.၂၀၁၁) မွာလည္း ကမာရြတ္ အ.ထ.က (၂) က မီးဆက္ေလာင္ပါသည္။ ၀ါယာေရွာ့ခ္ဟု ဆိုျပန္သည္။ မဂၤလာေတာင္ညြန္႕တုန္းကလည္း ၀ါယာေရွာ့ခ္ဟု ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ မီးေလာင္လွ်င္ ၀ါယာေရွာ႕ဟု တန္းေျပာ၍ ရေအာင္ျဖစ္ေန ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ထို၀ါယာေရွာ့ တကယ္ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုလွ်င္ေရာ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မကာကြယ္ၾကေတာ့ဘူးလားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိသည္။ ဒါလည္း ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရး အသိပညာကင္းမဲ့မႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းဟုပင္ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ ထိုအခ်က္ကို သက္ေသျပဳေနသည္က မဂၤလာေတာင္ညြန္႕မီးေဘးကိစၥမွာ ၀ါယာေရွာ့ ျဖစ္သည္ဆို၍ ၀ါယာေရွာ့မဟုတ္ေၾကာင္း လွ်ပ္စစ္က တာ၀န္ရွိသူက ျပန္ရွင္းျပခဲ့ဖူးျခင္းပင္။ မည္သို႔ဆိုေစ မီးကေလာင္ၿပီး သြားေခ်ၿပီ။

ေကာင္းသည့္ဘက္က လွည့္ေတြးလွ်င္ေတာ့ ယခင္က လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ခဲ့သည့္ မီးသတ္ရဲေဘာ္မ်ား အသက္ေပး၍ ကာကြယ္သြားသည့္အတြက္ လူတခ်ဳိ႕၏ ယံုၾကည္မႈ ျပန္ရခဲ့ျခင္းပင္။ ဒါေတာင္ အေျပာ မလြတ္သည့္ လူ႕သဘာ၀၊ အျမင္က်ဥ္းသူ တခ်ဳိ႕၏ ဖ်တ္ခနဲ ၾကည့္ရံုႏွင့္ ျမင္ရမႈအေပၚ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈ မ်ားကျဖင့္ ေအာ့ႏွလံုး နာခ်င္စရာ ေကာင္းလွေတာ့သည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား ယခင္ကထက္ အရွိန္ရလာျခင္းကလည္း ၀မ္းသာစရာေကာင္းသလို ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားကပါ စာေရးဆရာမ်ားကို ဖိတ္ၾကား၍ ေဟာေျပာပြဲမ်ား လုပ္လာျခင္းက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္စရာ တစ္ခုဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသမွ် ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ျခင္းပါ။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ စင္ကာပူ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတြး ၾကည့္မိပါသည္။

မွတ္မိသည္မ်ားထဲမွ အထင္ရွားဆံုး ဆိုရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ဘူကုန္းကၽြန္း မီးေလာင္သည္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈ၊ အေသအေပ်ာက္ လံုး၀မရွိ။ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈမ်ား ရွိသည္။ (၃၇) နာရီၾကာ ေလာင္ေသာမီးျဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္စရာက ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ဦး တိုက္ေပၚမွ ခုန္ခ်၍ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံသည္ဟု ယူဆရေသာ အျဖစ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဆံုးပါးသြားခဲ့ရ၏။ သိပ္မၾကာမီမွာပင္ အိမ္ေဖာ္အလုပ္လုပ္ရန္ ေရာက္ေနသည္ဟု ယူဆရေသာ ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ဦး လူကူးတံတားေပၚမွ ထပ္ခုန္ခ်သည္။ မေသ။ သို႔ေသာ္ က်ဳိးပဲ့ကုန္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ေျပာရလွ်င္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္သည္ ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ စိတ္မေကာင္းစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့သည္ဟု ထင္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ မီးေလာင္မႈမ်ားႏွင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့ရၿပီး စင္ကာပူမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံမႈမ်ားႏွင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့ရသည္။

သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး ေဘးကင္း၍ တုိးတက္ေသာ အသြင္အျပင္မ်ားႏွင့္ ႀကိဳခ်င္လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစု အလုပ္လုပ္ေနေသာ စင္ကာပူမွာလည္း အားလံုး အဆင္ေျပေျပျဖင့္ ဘ၀မ်ားကို ျဖတ္သန္းရင္း ၂၀၁၂ ကို ႀကိဳခ်င္ပါသည္။ ထိုထက္ ပိုေကာင္းမည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ အျမန္တိုးတက္၍ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာမွာ အလုပ္အကို္င္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ျပန္လုပ္ႏိုင္ၿပီဆိုေသာ သတင္းစကားမ်ား ေရာက္ရွိလာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ႀကိဳခ်င္လွပါသည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္သည္ မၾကာမီ အေ၀းမွာ က်န္ခဲ့ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ရာဇ၀င္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သမိုင္းမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုကို ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္သည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းကို တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာင္းလဲေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည့္ ႏွစ္သစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္ လာလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနမိပါေတာ့သည္။ ။

ဆူးသစ္
၁၄:၁၀ နာရီ
၃၁.၁၂.၂၀၁၁



5 comments:

မိုးခါး said...

မေကာင္းေသာ အက်ိဳးမ်ားအားလံုး ၂၀၁၁ မွယူေဆာင္သြားျပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား ၂၀၁၂မွစတင္ပါေစ ..

Cameron said...

ႏွစ္ကူးမွာ ဆႏၵေတြျပည့္၀ပါေစ......။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

Happy New Year !!! :) :) ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ နွစ္သစ္ မဂၤလာေလး ၿဖစ္ပါေစ အကို ..။

mstint said...

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ႏွစ္သစ္နဲ႔အတူ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး
ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ ေလာကီေလာကုတၱရာ
ႏွစ္လီႏွစ္ဝ လိုအင္ဆႏၵမ်ား ၿပီးျပည့္စံုပါေစ
ဆူးသစ္နဲ႔ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေလးတို႔ေရ။
Happy New Year !!!

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မေကာင္းတာမွန္သမွ် ၂၀၁၁ မွာခ်န္ရစ္ခဲ႔ျပီး
အေကာင္းဆံုးေတြကို ၂၀၁၂မွာေတြ႔ၾကံဳရပါေစ။
အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးနဲ႔ ဆႏၵအားလံုး ျပည္႔စံုေသာ ၂၀၁၂ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...