ႏွစ္ခါရွိပါၿပီ။
ထိုႏွစ္ခါစလံုး ၾကားရတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ရင္နင့္ခဲ့ရသည္။ ထိုသတင္းမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္မၾကားခ်င္ပါ။ ၾကားလည္း မၾကား၀ံ့ပါ။ ၾကားလည္း မၾကားသင့္ပါ။ တျခားမဟုတ္။ ျမန္မာမိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္ ကိစၥပါ။ ပထမတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ေလးထပ္က ခုန္ခ်သည္တဲ့။ ထိုမိန္းကေလးကေတာ့ အထေျမာက္သြားခဲ့သည္။
ယခု လတ္တေလာ ပူပူေႏြးေႏြး ထပ္ၾကားရသည္က လြန္ခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔(၁၁.၁၂.၂၀၁၁)တြင္ အိမ္ေဖာ္ရွာေဖြေပးေရး ေအဂ်င္စီ တစ္ခုကေန ထြက္ေျပးလာပံုရသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ လူသြား ကုန္းေက်ာ္ တံတားေပၚကေန ခုန္ခ်ခဲ့မႈပါ။ သူကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မေသေသးဘဲ ေဆးကုခံေန သည္ဟု သိရၿပီး ညာလက္ႏွင့္ ဘယ္ေျခ က်ဳိးသြားသည္ဟု သတင္းမ်ားက ဆိုခဲ့သည္။ သူ႕ဓာတ္ပံုေလးပါ ေဖာ္ျပ ထားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္း။
ထိုအေၾကာင္းမ်ား၊ သတင္းမ်ား ၾကားၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ားထဲ၌ ရံဖန္ရံခါ ထိုကိစၥမ်ားကို စဥ္းစားေတြးေတာ ေနမိခဲ့သည္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႔ဘာလို႔ သည္လို လုပ္သနည္းဆိုေသာ အေၾကာင္း။
ပထမတစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေၾကာင့္ဟု သတင္းမ်ားအရ သိရသည္။ Facebook မွာေတာ့ လူမ်ားစြာ၏ မွတ္ခ်က္မ်ားစြာကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ကမၻာေပၚမွာ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲဖူးသူ၊ ခ်စ္သူထား၍ က်န္ခဲ့ဖူးသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါသနည္း။ အမ်ားႀကီးပါ။ ထိုသူမ်ားက ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္း မႀကံဘဲ ထိုမိန္းကေလးက်မွ သည္လိုလုပ္ရျခင္းက သူ႕ကံၾကမၼာ သူဖန္တီးျခင္းလား။
သူမသည္ ပတ္၀န္းက်င္၊ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ကင္းကြာသူလားဟု စဥ္းစားၾကည့္သည္။ သူမ အေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ရစဥ္က ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္သာ အၿမဲထိေတြ႕ေနၿပီး သူ႕ဘာသာ ေနေလ့ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထိုအခ်က္သည္ သူမယခုလို ျဖစ္သြားျခင္းထဲမွာ အဓိက အေၾကာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အကယ္၍ သူမမွာ အနီးကပ္ အေပါင္းအသင္းရွိပါက သူမမည္မွ်ခံစားရသည္ကို သိကာ အနည္းႏွင့္ အမ်ား ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုႏွစ္ သိမ့္ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ အခုေတာ့ သူမဘာျဖစ္ေနသည္ကို ဘယ္သူမွ် မသိသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူမလုပ္ခ်င္တာ လုပ္သြားသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာပါ။ မွန္ခ်င္မွ မွန္ပါမည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ေဖာ္ရွာေဖြေပးေရး ေအဂ်င္စီတစ္ခုက ထြက္ေျပးလာသည္ဆို၍ အလုပ္ရွာေနဆဲ ကာလမွာ ျဖစ္သြားတာဟု ယူဆႏိုင္သည္။ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လာရွာသူမ်ားၾကားမွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္မည့္ သူမ်ား၏ ဒုကၡသည္ မေသး။ တကယ္ေတာ့ မသိ၍လာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ယခုအိမ္ေဖာ္မေလး ခုန္ခ်သည့္ ကိစၥကို ေဆြးေႏြးရင္း ေျပာဖူး ပါသည္။
သူ႕အသိ၊ သူတို႔နယ္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ စင္ကာပူမွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖို႕ ေရာက္ေန၍ သြားေတြ႕ပါသည္တဲ့။ ေအးဂ်င့္က ေကၽြးသည္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စားေနရသည္တဲ့။ လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံကမရွိ။ ေပါင္မုန္႕ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ စားေနရသည္ကပင္ အဟုတ္ႀကီး ဟုတ္လို႔ေနသည္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ အိမ္ေဖာ္ေအးဂ်င့္မ်ား အေၾကာင္းႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ စင္ကာပူကို အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္မည္ဆိုၿပီး လာသူမ်ားအေၾကာင္းေတာ့ စဥ္းစားျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ တကယ္ မသိေလေရာ့သလား။ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္တိုင္း အထင္ႀကီးစရာ ရွိႏုိင္ပါသလား။ ေငြကေရာ မွန္းထားသလို ရပါသလား။ ကၽြန္ေတာ့္ပို႔စ္အေဟာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ Citizen ဆိုသည့္ ပို႔စ္မွာတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ အိမ္ေဖာ္ေလးကို အိမ္ရွင္က မတရားက်င့္ဖို႕ ႀကိဳးစား၍ ခုခံၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့သည့္ အေၾကာင္းပါ။
ေနာက္တစ္ခုက သတင္းစာထဲက သတင္းတစ္ပုဒ္။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မေလးတစ္ေယာက္က အိမ္ရွင္မ်ား မရွိခ်ိန္မွာ အိမ္ရွင္၏သား၊ ကေလး၏ ကြန္ပ်ဴတာကို သံုးကာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို မလံုမလဲ ၀တ္ဆင္ျပ၍ အင္တာနက္တြင္ တင္ထားေၾကာင္း၊ အိမ္ရွင္မွ သိေသာအခါ ေအးဂ်င့္ကို ျပန္အပ္ လိုက္ရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဖတ္လိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္က သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လာလုပ္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေစာင့္ထိန္းရသည့္ က်င့္၀တ္မ်ားက မ်ားလွသည္။ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာ မဟုတ္ေသာအခါ လုပ္ခ်င္သည္ကို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔မျဖစ္။ ထိုသို႔မျဖစ္သည့္ၾကား သူမ်ားတိုင္းျပည္က မလုပ္ရပါဆိုသည္ကိုပင္ လုပ္ၾကည့္ခ်င္သည့္အခါ မိမိသာ ခံရဖို႔ပင္ရွိပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ မလုပ္ရသည္မ်ား မ်ားလာေသာအခါ မြန္းက်ပ္လာတတ္ ပါေသးသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရပါမ်ားေသာအခါ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္သည္ကို မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ လုပ္ခ်င္ တာသာ လုပ္လာၾကေတာ့သည္။ ယခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ေသေၾကာင္းႀကံသည့္ အဆင့္သို႕ ေရာက္ခဲ့ ရေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္၍ ကံ ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ပါသည္။ ယခင္ဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ကံကိုျဖင့္ ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ျဖင့္ တရားဓမၼျဖင့္ ေျဖသိမ့္ျခင္း သို႕မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း၊ ေဆြမ်ဳိး၊ မိဘ စသူတို႔ထံမွ အႀကံဥာဏ္မ်ား ေတာင္းခံျခင္းတို႔ လိုအပ္လွပါသည္။
ယခုတိုက္ေပၚက ခုန္ခ်၍ ဆံုးသြားေသာ မိန္းကေလးႏွင့္ တံတားေပၚက ခုန္ခ်၍ ေဆးရံုေရာက္ေနေသာ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ သူတို႔သာလွ်င္ ဆံုးရံႈးရေၾကာင္း ေနာက္ဆံုးမွသိရွိရသည့္ သေဘာျဖစ္သြားေလသည္။ သူတို႔မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား ဆိုလွ်င္လည္း ရင္ထုမနာ ျဖစ္ၾက ရေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္မွာ ဘာတတ္ႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ပူေလာင္ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းတို႔သာ သူတို႔ သမီးမိန္းကေလး အတြက္ ခံစားေနၾကရွာေရာ႔မည္။
တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္သည္ ဆိုျခင္းမွာ စဥ္းစားစရာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ေငြေၾကး တစ္ခုတည္း မ်က္စိမွိတ္၍ ဇြတ္ဆံုးျဖတ္သည့္ အေတြးမ်ဳိး၊ ထြက္ရၿပီးေရာ၊ စင္ကာပူေရာက္ ၿပီးေရာဆိုသည့္ အေတြးမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့ မလာသင့္ပါ။ စင္ကာပူေရာက္ၿပီးလွ်င္ေတာင္မွ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းက ကင္းကြာ၍ ေနမရပါ ဆိုသည္ကိုလည္း ႏွလံုးသြင္း ထားသင့္ပါသည္။ စင္ကာပူမွာ ျမန္မာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းက အလုိလိုလက္ခံထားေသာ စည္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ေဆြမ်ဳိးမရွိလွ်င္ေတာင္ အေပါင္းအသင္းေတာ့ ရွိလာဦးမည္ ျဖစ္ရာ အႀကံဥာဏ္မ်ားလည္း ေတာင္းခံသင့္လွပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ျမန္မာမိန္းကေလး ငယ္ငယ္ကေလးမ်ား အရြယ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ အေသဆိုးျဖင့္ မေသေစလိုပါ။ အညြန္႕လို တလူလူတက္ခ်ိန္တြင္ စင္ကာပူမွာ လုိခ်င္တာမရပါကလည္း ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာမွာ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းႏွင့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျပန္ေနရင္း ဘ၀ျပန္စေစခ်င္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း စိတ္ညစ္စရာမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ အလုပ္မွာအဆင္မေျပျဖစ္သည္က ခဏခဏ။ ထူးပင္မထူးဆန္းေတာ့။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္၍ ဘ၀ေပ်ာက္ေနေသာ ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကိုယ့္ဘာသာရွာယူေနရရာ ေနတတ္မွသာ ေတာ္မည္ျဖစ္ေသာ စင္ကာပူဟုသာ ဆိုရေပမည္။ သည္လိုစိတ္ညစ္တိုင္းသာ အျမင့္တစ္ေနရာရာက ခုန္ခ်ရလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ား စင္ကာပူမွာ ဘယ္က်န္ပါေတာ့မည္နည္း။ City Hall က Peninsula Plaza မွာ ႀကံဳေနရေသာ ျမန္မာမ်ားထဲမွာ အလုပ္ေၾကာင့္စိတ္မညစ္ဖူးသူ ရွိပါသလားဟု လိုက္ေမးၾကည့္လွ်င္ပင္ ဟားတိုက္ခံရႏုိင္ေပသည္။ အခ်စ္ေရးေၾကာင့္ အသည္းကြဲေနသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မည္။ သည္ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ညစ္စရာမ်ား စုၿပံဳက်ေနသည္ဟု မထင္မိပါေစႏွင့္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားကို ထပ္မံေတာင္းပန္ခ်င္ပါသည္။ အဲသည္လိုေတာ့ျဖင့္ မလုပ္ၾကပါႏွင့္ဟု။ တိုက္ေပၚ၊ တံတားေပၚက ခုန္ခ်မည္ႀကံတိုင္းလည္း ကိုယ့္မိဘ၊ ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိး မ်က္ႏွာေလးမ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၾကပါဟု အႏူးအညႊတ္ ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ။
ယခု လတ္တေလာ ပူပူေႏြးေႏြး ထပ္ၾကားရသည္က လြန္ခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔(၁၁.၁၂.၂၀၁၁)တြင္ အိမ္ေဖာ္ရွာေဖြေပးေရး ေအဂ်င္စီ တစ္ခုကေန ထြက္ေျပးလာပံုရသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ လူသြား ကုန္းေက်ာ္ တံတားေပၚကေန ခုန္ခ်ခဲ့မႈပါ။ သူကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မေသေသးဘဲ ေဆးကုခံေန သည္ဟု သိရၿပီး ညာလက္ႏွင့္ ဘယ္ေျခ က်ဳိးသြားသည္ဟု သတင္းမ်ားက ဆိုခဲ့သည္။ သူ႕ဓာတ္ပံုေလးပါ ေဖာ္ျပ ထားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္း။
ထိုအေၾကာင္းမ်ား၊ သတင္းမ်ား ၾကားၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ားထဲ၌ ရံဖန္ရံခါ ထိုကိစၥမ်ားကို စဥ္းစားေတြးေတာ ေနမိခဲ့သည္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႔ဘာလို႔ သည္လို လုပ္သနည္းဆိုေသာ အေၾကာင္း။
ပထမတစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေၾကာင့္ဟု သတင္းမ်ားအရ သိရသည္။ Facebook မွာေတာ့ လူမ်ားစြာ၏ မွတ္ခ်က္မ်ားစြာကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ကမၻာေပၚမွာ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲဖူးသူ၊ ခ်စ္သူထား၍ က်န္ခဲ့ဖူးသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါသနည္း။ အမ်ားႀကီးပါ။ ထိုသူမ်ားက ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္း မႀကံဘဲ ထိုမိန္းကေလးက်မွ သည္လိုလုပ္ရျခင္းက သူ႕ကံၾကမၼာ သူဖန္တီးျခင္းလား။
သူမသည္ ပတ္၀န္းက်င္၊ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ကင္းကြာသူလားဟု စဥ္းစားၾကည့္သည္။ သူမ အေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ရစဥ္က ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္သာ အၿမဲထိေတြ႕ေနၿပီး သူ႕ဘာသာ ေနေလ့ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထိုအခ်က္သည္ သူမယခုလို ျဖစ္သြားျခင္းထဲမွာ အဓိက အေၾကာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အကယ္၍ သူမမွာ အနီးကပ္ အေပါင္းအသင္းရွိပါက သူမမည္မွ်ခံစားရသည္ကို သိကာ အနည္းႏွင့္ အမ်ား ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုႏွစ္ သိမ့္ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ အခုေတာ့ သူမဘာျဖစ္ေနသည္ကို ဘယ္သူမွ် မသိသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူမလုပ္ခ်င္တာ လုပ္သြားသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာပါ။ မွန္ခ်င္မွ မွန္ပါမည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ေဖာ္ရွာေဖြေပးေရး ေအဂ်င္စီတစ္ခုက ထြက္ေျပးလာသည္ဆို၍ အလုပ္ရွာေနဆဲ ကာလမွာ ျဖစ္သြားတာဟု ယူဆႏိုင္သည္။ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လာရွာသူမ်ားၾကားမွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္မည့္ သူမ်ား၏ ဒုကၡသည္ မေသး။ တကယ္ေတာ့ မသိ၍လာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ယခုအိမ္ေဖာ္မေလး ခုန္ခ်သည့္ ကိစၥကို ေဆြးေႏြးရင္း ေျပာဖူး ပါသည္။
သူ႕အသိ၊ သူတို႔နယ္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ စင္ကာပူမွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖို႕ ေရာက္ေန၍ သြားေတြ႕ပါသည္တဲ့။ ေအးဂ်င့္က ေကၽြးသည္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စားေနရသည္တဲ့။ လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံကမရွိ။ ေပါင္မုန္႕ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ စားေနရသည္ကပင္ အဟုတ္ႀကီး ဟုတ္လို႔ေနသည္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ အိမ္ေဖာ္ေအးဂ်င့္မ်ား အေၾကာင္းႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ စင္ကာပူကို အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္မည္ဆိုၿပီး လာသူမ်ားအေၾကာင္းေတာ့ စဥ္းစားျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ တကယ္ မသိေလေရာ့သလား။ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္တိုင္း အထင္ႀကီးစရာ ရွိႏုိင္ပါသလား။ ေငြကေရာ မွန္းထားသလို ရပါသလား။ ကၽြန္ေတာ့္ပို႔စ္အေဟာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ Citizen ဆိုသည့္ ပို႔စ္မွာတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ အိမ္ေဖာ္ေလးကို အိမ္ရွင္က မတရားက်င့္ဖို႕ ႀကိဳးစား၍ ခုခံၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့သည့္ အေၾကာင္းပါ။
ေနာက္တစ္ခုက သတင္းစာထဲက သတင္းတစ္ပုဒ္။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မေလးတစ္ေယာက္က အိမ္ရွင္မ်ား မရွိခ်ိန္မွာ အိမ္ရွင္၏သား၊ ကေလး၏ ကြန္ပ်ဴတာကို သံုးကာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို မလံုမလဲ ၀တ္ဆင္ျပ၍ အင္တာနက္တြင္ တင္ထားေၾကာင္း၊ အိမ္ရွင္မွ သိေသာအခါ ေအးဂ်င့္ကို ျပန္အပ္ လိုက္ရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဖတ္လိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္က သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လာလုပ္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေစာင့္ထိန္းရသည့္ က်င့္၀တ္မ်ားက မ်ားလွသည္။ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာ မဟုတ္ေသာအခါ လုပ္ခ်င္သည္ကို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔မျဖစ္။ ထိုသို႔မျဖစ္သည့္ၾကား သူမ်ားတိုင္းျပည္က မလုပ္ရပါဆိုသည္ကိုပင္ လုပ္ၾကည့္ခ်င္သည့္အခါ မိမိသာ ခံရဖို႔ပင္ရွိပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ မလုပ္ရသည္မ်ား မ်ားလာေသာအခါ မြန္းက်ပ္လာတတ္ ပါေသးသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရပါမ်ားေသာအခါ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္သည္ကို မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ လုပ္ခ်င္ တာသာ လုပ္လာၾကေတာ့သည္။ ယခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ေသေၾကာင္းႀကံသည့္ အဆင့္သို႕ ေရာက္ခဲ့ ရေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္၍ ကံ ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ပါသည္။ ယခင္ဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ကံကိုျဖင့္ ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ျဖင့္ တရားဓမၼျဖင့္ ေျဖသိမ့္ျခင္း သို႕မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း၊ ေဆြမ်ဳိး၊ မိဘ စသူတို႔ထံမွ အႀကံဥာဏ္မ်ား ေတာင္းခံျခင္းတို႔ လိုအပ္လွပါသည္။
ယခုတိုက္ေပၚက ခုန္ခ်၍ ဆံုးသြားေသာ မိန္းကေလးႏွင့္ တံတားေပၚက ခုန္ခ်၍ ေဆးရံုေရာက္ေနေသာ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ သူတို႔သာလွ်င္ ဆံုးရံႈးရေၾကာင္း ေနာက္ဆံုးမွသိရွိရသည့္ သေဘာျဖစ္သြားေလသည္။ သူတို႔မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား ဆိုလွ်င္လည္း ရင္ထုမနာ ျဖစ္ၾက ရေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္မွာ ဘာတတ္ႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ပူေလာင္ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းတို႔သာ သူတို႔ သမီးမိန္းကေလး အတြက္ ခံစားေနၾကရွာေရာ႔မည္။
တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္သည္ ဆိုျခင္းမွာ စဥ္းစားစရာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ေငြေၾကး တစ္ခုတည္း မ်က္စိမွိတ္၍ ဇြတ္ဆံုးျဖတ္သည့္ အေတြးမ်ဳိး၊ ထြက္ရၿပီးေရာ၊ စင္ကာပူေရာက္ ၿပီးေရာဆိုသည့္ အေတြးမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့ မလာသင့္ပါ။ စင္ကာပူေရာက္ၿပီးလွ်င္ေတာင္မွ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းက ကင္းကြာ၍ ေနမရပါ ဆိုသည္ကိုလည္း ႏွလံုးသြင္း ထားသင့္ပါသည္။ စင္ကာပူမွာ ျမန္မာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းက အလုိလိုလက္ခံထားေသာ စည္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ေဆြမ်ဳိးမရွိလွ်င္ေတာင္ အေပါင္းအသင္းေတာ့ ရွိလာဦးမည္ ျဖစ္ရာ အႀကံဥာဏ္မ်ားလည္း ေတာင္းခံသင့္လွပါသည္။
စိတ္ညစ္သည္ ဆိုၿပီး ခဏခဏ ခုန္ခ်ေနလွ်င္ ၾကာလွ်င္ တစ္ေယာက္မွသည္ တစ္ရာ ဆိုသလိုျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ စလံုးမေလးမ်ား ေဘာင္းဘီတို ၀တ္၍ လိုက္၀တ္ၾကေသာ ျမန္မာမေလး မ်ားကို ေတြ႕ရစဥ္က တစ္မ်ဳိးျဖစ္မိေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ယခုကိစၥမ်ဳိးထက္ ေဘာင္းဘီတို ကိစၥက ေတာ္ပါေသးလားဟု ျပန္ေတြးရမလို ျဖစ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘာင္းဘီတိုကိစၥ ဓာတ္ကူးသလိုေတာ့ျဖင့္ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားၾကား စလံုးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေသေၾကာင္းႀကံသည့္ ကိစၥမ်ဳိး ဓာတ္မကူးေစခ်င္ပါ။
ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ျမန္မာမိန္းကေလး ငယ္ငယ္ကေလးမ်ား အရြယ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ အေသဆိုးျဖင့္ မေသေစလိုပါ။ အညြန္႕လို တလူလူတက္ခ်ိန္တြင္ စင္ကာပူမွာ လုိခ်င္တာမရပါကလည္း ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာမွာ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းႏွင့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျပန္ေနရင္း ဘ၀ျပန္စေစခ်င္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း စိတ္ညစ္စရာမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ အလုပ္မွာအဆင္မေျပျဖစ္သည္က ခဏခဏ။ ထူးပင္မထူးဆန္းေတာ့။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္၍ ဘ၀ေပ်ာက္ေနေသာ ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကိုယ့္ဘာသာရွာယူေနရရာ ေနတတ္မွသာ ေတာ္မည္ျဖစ္ေသာ စင္ကာပူဟုသာ ဆိုရေပမည္။ သည္လိုစိတ္ညစ္တိုင္းသာ အျမင့္တစ္ေနရာရာက ခုန္ခ်ရလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ား စင္ကာပူမွာ ဘယ္က်န္ပါေတာ့မည္နည္း။ City Hall က Peninsula Plaza မွာ ႀကံဳေနရေသာ ျမန္မာမ်ားထဲမွာ အလုပ္ေၾကာင့္စိတ္မညစ္ဖူးသူ ရွိပါသလားဟု လိုက္ေမးၾကည့္လွ်င္ပင္ ဟားတိုက္ခံရႏုိင္ေပသည္။ အခ်စ္ေရးေၾကာင့္ အသည္းကြဲေနသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မည္။ သည္ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ညစ္စရာမ်ား စုၿပံဳက်ေနသည္ဟု မထင္မိပါေစႏွင့္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားကို ထပ္မံေတာင္းပန္ခ်င္ပါသည္။ အဲသည္လိုေတာ့ျဖင့္ မလုပ္ၾကပါႏွင့္ဟု။ တိုက္ေပၚ၊ တံတားေပၚက ခုန္ခ်မည္ႀကံတိုင္းလည္း ကိုယ့္မိဘ၊ ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိး မ်က္ႏွာေလးမ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၾကပါဟု အႏူးအညႊတ္ ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ။
ဆူးသစ္
၂၂:၂၂ နာရီ
၁၅.၁၂.၂၀၁၁
6 comments:
ခုန္ေတာ႕မခ်ခ်င္ပါဘူး ဒါေပမဲ႕မြန္းႀကပ္ညစ္တယ္ကြယ္။ ဖြင္႕ေၿပာရမဲ႕သူလဲမရွီဘူး ခက္တယ္။ အစအဆံုးေၿပာခ်င္တာ psy conselling နဲ႕သြားေတြ႕ရင္ေတာ႕အစအဆံုးနားေထာင္ေပးမွာလားဒါေပမဲ႕သူလည္းဇတ္ရည္လည္မွာမဟုတ္ဘူး အေကာင္းဆံုးကေတာ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုယ္႕ကုိအခ်ိန္ေပးနုိင္မဲ႕သူေပါ႕. ရွိတဲ႕သူလဲ မရွိရွာေတာ႕ဘူး. ရွိတဲ႕သူေတြကလည္းမအားႀကဘူး နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္ .မအားႀကဘူး အားတဲ႕သူေတြကလည္းအခုမွသိတဲ႕သူေတ ြဇတ္ရည္လည္နို္ငမွာမဟုတ္ဘူး. ဟင္း......
နစ္ေခါက္ေတာ႕ဖတ္လို္ကတယ္ ေၿပလုိေၿပၿငား.
တိုင္းတစ္ပါးေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ ေဘးရန္ကင္းၿပီး စိတ္က်န္းမာ ကိုယ္က်န္းမာ ရွိၾကပါေစဗ်ာ .. ဒီလိုသတင္းေတြၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး .. အားလံုးကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ .. ခဏခဏ အဲ့လိုေတြ ခုန္ခ်ေနၾကရင္ မေကာင္းဘူး ..
အင္းေလ.. အဲ့လိုေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႕ ..
လူတိုင္းမွာ စတြက္နဲ႕ စိတ္ညစ္စရာဆိုတာ ရိွၾကတာပါပဲ ..
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္
စိတ္ညစ္စရာ နည္းတာမ်ားတာပဲ ကြာမယ္..
ေဆာင္းႏွင္းကေတာ့ စတြက္အေရခံြထူၿပီး
စတြက္ မရိွရင္ေတာင္
လူေနေကာင္းရဲ႕ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္
ၿပန္စမ္းရတယ္ .. :P
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
တစ္ကယ့္ကို ၾကားရတာ ဝမ္းနည္းစရာ သတင္းေတြပါပဲအကို...:(
ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ေျပာရတာခက္သားဆူးသစ္ေရ။
အတိတ္ဘဝရဲ႕အက်ိဳးဆက္လို႔ပဲေျပာရေလမလား။
'မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္၍ ဘ၀ေပ်ာက္ေနေသာ ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကိုယ့္ဘာသာရွာယူေနရမယ္' ဆိုတဲ့ ဆူးသစ္ရဲ႕
အေတြးမ်ိဳးကို လူတိုင္းေတြးသင့္တာေပါ့ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
၀မ္းနည္စရာ သတင္းပါပဲ
Post a Comment