" ခ်စ္သည္၊ မုန္းသည္၊ ႀကိဳက္သည္၊ မႀကိဳက္သည္၊ ေကာင္းသည္၊ ဆိုးသည္ အပထား "

 Facebook သံုးသည့္ကာလ နည္းနည္းၾကာလာသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သင္ယူစရာမ်ား မ်ားစြာ ရလာခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ႏွင့္ အခန္႕မသင့္သည့္အခါ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရသည္။ မိမိဘာမွ် မလုပ္ဘဲကို စိတ္ညစ္ညဴ းစရာမ်ားက တစ္ေလွႀကီး ၀င္လာသည္။ ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ကိုပင္ ထိခိုက္လာသည့္ သေဘာမ်ဳိးေတြရွိလာသည္။ သည္အတြက္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုမွာ Facebook ကို စြန္႕ခြာရန္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ျပင္းျပလာခဲ့ေတာ့သည္။

သည္လိုႏွင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္သတၱပတ္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ Facebook Account ကို Deactivate လုပ္ခဲ့သည္။ ရက္ကိုေမးေတာ့ ၇ ရက္ဟု ယာယီေပးၾကည့္သည္။ ထို ၇ ရက္အတြင္း ဘာေတြျဖစ္ပါသနည္း။

အရိုးသားဆံုး ၀န္ခံရလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ေအးခ်မ္းပါသည္။ ယခင္က မိမိဘာမွ် မလုပ္ဘဲ အလိုလို၀င္လာေသာ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာမ်ား အလုိလို ရပ္တန္႕သြားပါသည္။ ထိုအတြက္ တစ္ဖက္က ျပန္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ မေကာင္းတာတစ္ခ်က္ကိုလည္း သတိထားလိုက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ Friend List တြင္ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာမ်ားကို တင္ေနသူမ်ား ရွိေနသည္ဆိုျခင္းပင္။ သို႕ေသာ္ လူမႈေလာက သဘာ၀အရ သူတို႕ကလည္း သူတို႕အခြင့္အေရးအရ တင္ခ်င္တာတင္ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္မဖတ္ ခ်င္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ေရွာင္ကြင္းသြားရေပလိမ့္မည္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ Page မွာ Status တစ္ခု တင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ " Facebook ဆိုတာက အၿမဲတမ္း တသမတ္တည္း စိတ္မ်ဳိးနဲ႕ စည္းကမ္းတက်ေနထိုင္သူေတြ တက္တဲ့ေက်ာင္း မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ " ဆိုသည့္ သေဘာတရားျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထိုသို႕ လက္ခံပါသည္။ 

ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ဆင္ျခင္ရန္ သတိျပဳ မိသည့္အခါ ေသခ်ာသည္က ကၽြန္ေတာ္ယခင္က သံုးေနက် Facebook သံုးပံုမ် ဳိး ေနာင္ကို သံုးစြဲမည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးထားေသာ Facebook Page မ်ားကို စြန္႕ခြာရန္ မျဖစ္ႏိုင္၍ ထို စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာေတာ့ က်င္လည္ရပါလိမ့္မည္။ Sue Thit/ Thar Latt Page အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနာက္ထပ္ Page မ်ားရွိပါေသးသည္။ ထိုအထဲကမွာ Page တစ္မ်က္ႏွာမွာ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ႏွင့္ ဆက္စပ္၍ လူထုကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အသိပညာေပးရန္ျဖစ္၍ ရပ္ထားရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ယခု သည္တစ္ပတ္ထဲမွာပင္ အလုပ္ထဲက ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေလးႏွစ္ေယာက္က ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးပိုင္းမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေမးပါသည္။ သူတို႕ကို ျမန္မာျပည္ကေန စင္ကာပူ Training ပို႕လိုက္တာျဖစ္သည္။ ယခုလကုန္မွာ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး Safety Engineer မ်ားအျဖစ္ ျမန္မာျပည္က ပေရာဂ်က္မွာ ျပန္လုပ္ရမွာ ျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့ သူတို႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ ၿပီးလွ်င္ မည္သို႕ ဆက္သြယ္ရမလဲ ေမးသည္။ သူတို႕မွာ ေမးစရာမ်ား မ်ားစြာရွိေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ေနာက္ဆံုး Facebook ကပင္ ျပန္ဆက္သြယ္ဖို႕ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီး ထားေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး Page ကို၀င္ဖတ္ရန္ အႀကံျပဳ ရသည္။

ၿပီးေတာ့ Account Deactivate မလုပ္ခင္က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္စာဖတ္ပရိသတ္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူဖတ္ခ်င္ေသာ မည္ကဲ့သို႕ေသာ စာမ်ဳိးကိုလည္း ေရးေစခ်င္ လိုေၾကာင္း Facebook ကပင္လွမ္းေျပာသည္။ ထိုသို႕စာမ် ဳိး ရပါကလည္း သူ႕ကို မွ်ေစလိုေၾကာင္း ဆိုလာသည္။ ထိုသူမ်ဳိးအတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ Page မွာ ကၽြန္ေတာ္က်င္လည္ရပါဦးမည္။ 

သည္လိုေျပာေန၍ Facebook ဆက္သံုးခ်င္ေသာေၾကာင့္သာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ေပးေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ပစ္ထား၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစခ်င္၍ပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ Facebook မွာ အဆိုးရွိသလို အေကာင္း ရွိေနသည္ကို သိေစခ်င္၍ပါ။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ယခု ေရးသားေနေသာ ဘေလာ့ကို ဆက္သံုးလည္း ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ Facebook မွ Facebook ျဖစ္ေနေသာ ေခတ္မွာ ဘေလာ့တစ္ခုတည္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္စာမ်ားကို ခ်ျပ၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္Facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားၾကား ေပါင္းကူးတစ္ခုသဖြယ္ လိုအပ္ေနသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။

Facebook ကိုခဏ ရပ္ထားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အင္မတန္စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း အထက္မွာ ဆိုခဲ့ပါသည္။ တကယ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာပါသည္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း ႂကြားေနသူမ်ား၊ သူမ်ားကို အပုပ္ခ်မွ ေနႏိုင္သူမ်ား၊ ေထ့ စကား၊ ရိစကား ဆိုခ်င္သူမ်ား၊ လူႏွင့္လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းကို နားမလည္သူမ်ား၊ ကိုယ္ေပ်ာ္ဖို႕အတြက္ ဘယ္သူဘာျဖစ္ျဖစ္ ဂရုမစို္က္သူမ်ား အစရွိသျဖင့္ အားလံုးကို ေ၀းေ၀းမွာ ထားခဲ့ႏိုင္ပါသည္။ ထို႕အျပင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဆဲျဖစ္ေသာ ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ၏ " စာဆိုေတာ္ " ၀တၳဳ ႀကီးကိုလည္း အလုပ္မအားသည့္ၾကားမွ Facebook သံုးမည့္အစား စာမ်က္ႏွာမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ ခဲ့ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စာဖတ္ခ်ိန္ပိုရလာပါသည္။ ထို႕အျပင္ ဟိုတစ္စ၊ သည္တစ္စ လုပ္စရာရွိသည္ မ်ားကိုလည္း လုပ္ႏိုင္လာခဲ့ပါသည္။

တစ္ဖက္မွာ ဆိုးက် ဳိးလည္း ရွိေနပါသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းသြားပါသည္။ မွန္သည္၊ မမွန္သည္ အပထား။ Facebook သံုးလွ်င္ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားက ေခါင္းစဥ္ေလာက္ေတာ့ ျမင္ေန ရပါသည္။ ထုိအတြက္ Facebook မသံုးေသာအခါ မည္သည့္သတင္းမွ် တမင္လိုက္ဖတ္ မေနျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနသည္ကိုပင္ မသိေတာ့ပါ။ ထို႕ျပင္ ကၽြန္ေတာ္အလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္ သက္ေသာ ေဘာလံုးပြဲမ်ား၏ Highlight မ်ားကိုပင္ မၾကည့္ရေတာ့ပါ။

ခ်ိန္ဆၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လုိ လူမ်ဳိးအတြက္ သတင္းမဖတ္၊ ေဘာလံုးပြဲ မၾကည့္ဘဲ ေနႏိုင္လွ်င္ Facebook မသံုးျခင္းက စိတ္ေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းသာမည့္ သေဘာရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္လို စာဖတ္၊ စာေရး၍ မိမိစာ ဖတ္သူမ်ားရွိေနလွ်င္ေတာ့ သိပ္ၿပီး အဆင္ေျပမည္ မဟုတ္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လူအမ်ားကို စာထဲက ေပးခ်င္ေသာ အရာမ်ားစြာ က်န္ေနပါေသးသည္။ ထုိအတြက္ Facebook ကို စိတ္နာနာႏွင့္ ခ်စ္ရေပဦးေတာ့မည္။

ခ်စ္သည္၊ မုန္းသည္၊ ႀကိဳက္သည္၊ မႀကိဳက္သည္၊ ေကာင္းသည္၊ ဆိုးသည္ အပထား။ အက်ဳိးရွိႏိုင္မည့္ အရာမ်ားအတြက္ Facebook ကိုသံုးရေပဦးေတာ့မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။          ။

ဆူးသစ္

၁၁း ၄၉ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၁၄.၂.၂၀၁၅