+ကံသာတာလား..........ကံနာတာလား
ႏိုင္ငံျခားဆိုတဲ့ ကၽြန္းကေလးမွာဆက္ေသာင္တင္ေနဖို႕
ငါ့ထီဂဏန္းေတြက ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္လြဲတယ္။ ( ဧၿပီလ ၈ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )
+"အတာကူးေသာလ၊ထန္းခူးေသာလ၊တန္ခူး
ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွာလည္းသႀကၤန္မဂၤ
တိ
အဲဒီလိုနဲ႕ရတနာပံုေခတ္ေရာက္တဲ့တ
ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ေ
(တင္တင္ျမ-သႀကၤန္မိုးဇာတ္ကားအဖြ
ႏွာဘူးေသာလ၊အရမ္းမူးေသာလ၊လွန္ျမ
ဂ်ပန္ေခ
ဗ်င္းၾကတဲ့ေခတ္ကိုကူးေျပာင္းလာတ
ကုန္းေျပာင္ေခတ္မွာလည္း"အေဖာ္အခ
လ
အဲဒီလိုနဲ႕ရတနာအကုန္ေဖာ္တဲ့ေခတ္
ရန
( သားလတ္-မဟာသႀကၤန္အက်ေန႕အဖြင့္စက
( ဧၿပီလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )
+မေန႕ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏အိမ္တက
အေၾကာင္းကရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္ဇနီးသ
ဪ-မိသားစုဆိုသည္ကားအင္အားႀကီးမာ
ရခဲ
+သည္ေန႕အေမေန႕ဟုFacebookကိုဖတ္ရင္းသိရသည္။သူငယ္ခ်င္းအသိ မိတ္ေဆြမ်ား၏ အေမ့ကို တမ္းခ်င္းမ်ား၊အေမ့ေမတၱာခ်ီးမြမ္းခန္းမ်ား စသည္ျဖင့္ျမင္ရသျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲၾကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္ မိသည္။အမွန္ အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လည္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္၍အေမကိုပို ခင္တြယ္ပါသည္။ ယခုတစ္ေခါက္စင္ကာပူျပန္လာခါနီးအေမတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မွာသိ၍က်ိတ္ငိုခဲ့သည္ဟု အေဖကေျပာခဲ့ဖူးသည္။အေမ့ ကိုျပန္ေပးမသိေစခ်င္၍အေဖကတိုးတုိးတိတ္တိတ္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုအသိေပးခဲ့ျခင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္ကဟန္လုပ္ၿပီးအေမ့ကိုႏွစ္သိမ့္ခဲ့ပါသည္။ေလဆိပ္လိုက္ပို႕ဖုိ႕ ကိုေတာ့အေဖကအေမ့အေၾကာင္းသိ၍သည္တစ္ေခါက္မွာလိုက္ မပို႕ေစေတာ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာစိုး၍လိုက္မပို႕ခိုင္းေတာ့ပါ။အေမကထိုသို႕ခံစားေနရေသာအခါအေဖ ဘာမွ်မျဖစ္ဘူးဟုမ်ားထင္ပါ သလား။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လုိအပ္ေသာစာအုပ္အေဖႏွင့္အေမ့အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကလူႀကံဳရွိမွယူပါမည္ဆိုသည္ကိုအေမကက်န္ခဲ့လွ်င္စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ယူသြားေစရန္အေဖကသူ႕အလုပ္ကအျပန္ကားငွား၍ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သို႕ လာပို႕ခဲ့ပါသည္။တကယ္ေတာ့ေလဆိပ္သြားမည့္ေန႕မွာအေဖသည္နယ္သို႕ခရီးထြက္ရမွာျဖစ္၍ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္မပို႕ႏိုင္ေတာ့ပါ။အေဖမပါေသာေလဆိပ္သို႕အေမ့ကိုမလိုက္ေစခ်င္သည္မွာအေဖကအေမ့ကို ပိုနားလည္၍ပါ။ကၽြန္ေတာ့္အျပန္ခရီးကိုၾကည့္ကာ အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး၀မ္းနည္းကာငိုမွာစိုး၍ပါ။ သုိ႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္က်န္ခဲ့ေသာစာအုပ္လာေပးေသာညကအေဖကကၽြန္ေတာ့္ကိုကားေပၚကမဆင္းဘဲ စာအုပ္လွမ္းေပးရင္းကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဖမ္းကိုင္ကာနမ္းရႈပ္၍အားရပါးရငိုပါသည္။အေဖ့စိတ္ထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္အေ၀းတစ္ေနရာကိုျပန္ရျခင္းကိုစိတ္မေကာင္းေၾကာင္းထိုအခါမွာကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သိခဲ့ရပါေတာ့သည္။ အေဖႏွင့္အေမအသက္ႀကီးၿပီဆိုသည္ကိုကၽြန္ေတာ့္ေရာ၊သူတို႕ပါသိေနသည္ပဲ။ အေဖမည္မွ်ခံစားရေၾကာင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုထုတ္ေျပာပါသည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ သုိ႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္မငိုခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္မိဘမ်ားထပ္မံစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့၍ပါ။သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သူတို႕ကြယ္ရာမွာတစ္ေယာက္တည္းက်ိတ္ငိုပါသည္။ယခုစာရိုက္ေနစဥ္မွာကၽြန္ေတာ့္ပါးမွာ မ်က္ရည္စမ်ားစီးက်ေနပါသည္။အေဖႏွင့္အေမ၏ေမတၱာမ်ားကိုေတြးမိ၍ပါ။
သည္ေန႕အေမေန႕ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္သည္အေမ့ကိုေရာ၊အေဖ့ကိုပါသတိရေနပါသည္။ အေဖေရာ၊အေမပါတူညီေသာေမတၱာမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္သည္ဟုကၽြန္ေတာ္ခံစားေနမိပါသည္။
( ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ )
ဆူးသစ္
၁၆း၁၇ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )
၃၀.၁၁.၂၀၁၄
0 comments:
Post a Comment