" Facebook ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ Status မ်ား " ( ၁၃ )

+ကၽြန္ေတာ္အခုတေလာသတိထားမိတာေလးတစ္ခုရွိသည္။ကိုယ္ကဘာရယ္မဟုတ္ေျပာလိုက္မိတာေလးကို

ထေပါက္ကြဲျပသူမ်ားႏွင့္ႀကံဳေနရျခင္းမွာကိုယ္မွားသလားဆိုသည္ကိုျပန္သံုးသပ္ေနမိသည့္အခါကိုယ့္ ဘာသာေတာ့လိပ္ျပာသန္႕ေနမိသည္။တစ္ဖက္လူကကိုယ့္စကားကိုေသေသခ်ာခ်ာခံစား၍ေသေသခ်ာခ်ာ တုန္႕ျပန္သည္ကိုႀကံဳရေသာအခါမည္မွ်လိပ္ျပာသန္႕သည့္တိုင္ကိုယ္မွားသြားသလိုခံစားရ၍ေနာက္တစ္ခါ ထိုသို႕မျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားထိန္းမည္ဟုသံႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္မိသည္။သို႕ေသာ္တစ္ဖက္မွာလည္း သူတို႔၏တုန္႕ျပန္မႈမ်ားကေနသူတို႕ဘာလဲဆိုသည္ကိုကၽြန္ေတာ္ဖမ္းမိသြား၍သူတို႕ကိုပိုၿပီးသိမိ သြားသည္။တစ္နည္းေျပာရလွ်င္အတန္းပညာကမသင္ေပးေသာပညာတခ်ဳိ႕ကိုသူတို႕ဆီက ရလိုက္သလိုရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္မွားသလိုျဖစ္ေနသည့္တိုင္လူတခ်ဳိ႕ဆီကရလိုက္ေသာ ပညာမ်ားအတြက္ေတာ့သူတို႕မွန္သည္၊မွားသည္ထား။ေက်းဇူးေတာ့တင္ေနမိျပန္သည္။ ( စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+မိုးၿခိမ္းသံမ်ားကိုစၾကားရသည္။ေလတိုက္သံမ်ားကိုအခန္းအျပင္မွာတရစပ္ၾကားရ၏။ျပဴ တင္းေပါက္ကေလေၾကာင့္လႈပ္ခတ္သံသည္အခန္းတြင္းမွကၽြန္ေတာ့္ကိုအာရံုအသစ္တစ္ခုျဖစ္ေစ၏။ ခဏေနေတာ့မိုးစက္တို႕၏ပုတ္ခတ္က်ေရာက္သံကိုၾကားသည္။အျပင္ထြက္ရင္းျပဴတင္းေပါက္ ကေငးသည့္အခါပတ္၀န္းက်င္မွာမိုးေရစက္တို႕တဖဲြဖြဲက်ေနသည္ကိုေတြ႕သည္။အိမ္ေအာက္က မီးတိုင္မ်ားသည္မိုးေရစက္တို႕ေအာက္မွာငိုက္မ်ဥ္းေနၾက၏။စိမ္းေသာသစ္ပင္တို႕သည္မိုးေရေၾကာင့္ ခ်မ္းသက္ကုန္သည္ထင္၏။အရာရာသည္ေအးခ်မ္းေနသည့္အသြင္။သို႕ေသာ္ထိုမိုးေၾကာင့္ လြမ္းရေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့မိုးကိုခံစားရင္းနာက်င္ေနသလိုလို။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+သည္ေန႕သံရံုးသြားစဥ္မနက္ေစာေစာမွာသံရံုးကလံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းအိႏၵိယအဘိုးႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ၿပီး Friendဟုႏႈတ္ဆက္သည္။ဪ-ငါ့ကိုသူကFriendဆိုေတာ့ငါလည္းေတာ္ေတာ္အိုေနၿပီလားမသိဘူးဟု အေတြးျဖစ္သည္။ေန႕လယ္ပင္နီဆူလာပလာဇာေရာက္ေတာ့ဆံပင္ညွပ္စဥ္ထံုးစံအတိုင္းဆံပင္ျဖဴ မ်ားေဖြးေန ၍ေဆးဆိုးမလားဟုညွပ္ေပးသည့္၀န္ထမ္းေကာင္မေလးကေမးတာခံရျပန္သည္။ ဇရာေပါ့ဟုေျဖေတြး၏။တိုက္ဆိုင္တာမ်ားသည့္အခါအရင္ကအျဖစ္မ်ားျပန္သတိရမိေသးသည္။ စင္ကာပူေရာက္စကအလုပ္ဆင္းစဥ္ဘူတာသြားရာလမ္းမွာအဘိုးႀကီးတစ္ဦးကသူ႕ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သလိုကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၿပံဳးျပတာႀကံဳဖူးသည္။ေနာက္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္းဘယ္သူမွ်မရွိ။ တည့္တည့္ကိုၿပံဳးေနတာျဖစ္သည္။ဪ-ငါ့ရုပ္ကအဘိုးႀကီးပံုမ်ားေပါက္ေနလားဟုေတြးကာ အလုပ္ထဲေရာက္မွျပန္စဥ္းစားခဲ့ဖူးသည္။တေလာကေတာ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးၿပီးႏႈတ္ ဆက္ျပန္သည္။ဒါက်ေတာ့ရုပ္ကငယ္လို႕မဟုတ္။တစ္ခုခုမွားေနသည္ဟုကၽြန္ေတာ္ေတြးသည္။ အခန္႕မသင့္လွ်င္သူတို႕အေဖကပင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာသတ္ႏိုင္ေသာကိစၥမ်ဳိး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ၿပံဳးျခင္းသည္အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သလိုမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း လက္ခံရေပမည္။ကေလးကိုး။ဒါကေျဖေတြး။သိပ္မၾကာခင္ကေတာ့စားေနက်ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီးကေမာင္ေလးဟုေခၚတာခံရသည္။တကယ္ေတာ့သူမသည္ကၽြန္ေတာ့္ထက္ငယ္မည့္ပံု။ သည္လိုအေခၚခံရေတာ့လည္းအင္း-ငါမအိုေသးပါလားေတြးရင္းထိုတစ္ခါကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာက်ိတ္ၿပံဳးေလးၿပံးလိုက္ခဲ့မိေသးသည္။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+လူဆိုေသာသတၱ၀ါကားနားလည္ရခက္လွေခ်၏။မွန္တာကိုေျပာလွ်င္မႀကိဳက္။

မမွန္တာေျပာကလိမ္သည္ဟုဆိုကာထိုအရာကိုလည္းမႀကိဳက္။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

+Facebookတြင္တင္လာေသာStatusမ်ား၊ပံုမ်ားကိုၾကည့္ရႈခံစား၍ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာအခါLike လုပ္ေသာအခါရွိသလိုျပန္၍Shareသည့္အခါလည္းရွိပါသည္။မည္သူကမွ်ခိုင္း၍မဟုတ္။ကိုယ့္ခံစားခ်က္ႏွင့္ ကိုယ္လုပ္ၾကတာျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္တခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ား၏Statusမ်ား၊ပံုမ်ားတြင္ႀကိဳက္လွ်င္ Likeပါ၊Shareပါဆိုသည့္စာမ်ားပါလာလွ်င္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ်Likeလည္းမလုပ္ပါ။ Shareလည္းမShareတတ္ပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကခံစားမႈကိုလာ၍အမိန္႕ေပးသလိုခံစားရ၍ျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိသည္ေလ။ ( ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )

ဆူးသစ္

၁၄း၄၇ နာရီ ( စင္ကာပူစံေတာ္ခ်ိန္ )

၂၃.၁၁.၂၀၁၄

Photo Ref: webneel.com