" နန္းေတာ္ေရွ႕က တံခါးမႉး "

ေတာ္ေတာ္ေတာ့ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ခဲ့ဖူးသည္။ နားထဲမွာ စြဲေတာ့စြဲလာသည္။

သည္လိုႏွင့္ အဓိပၸါယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ဖမ္းၾကည့္သည္။ မရ။ ေနာက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အဓိပၸါယ္တစ္ခုက အလိုလို ေပၚလာသည္။ သည္သီခ်င္းသည္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ဂစ္တာတီးလွ်င္ ဆိုသည့္သီခ်င္း ျဖစ္မည္ဟု ထင္၏။

ေရးထားသည္က အႏုစိတ္သည္။ အေဆာင္၀န္းက်င္ကို လမ္းကေလးမ်ားက အစ အေသးစိတ္ ေဖာ္ထားသည္။ ေနရာသည္ မႏၱေလးမွာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းအေဆာင္မ်ားကို နန္းေတာ္ႏွင့္ပင္ တင္စား၍ ေရးထားသည္ဟု ထင္သည္။ ထိုနန္းေတာ္ေရွ႕မွာ အေဆာင္က ေကာင္မေလးမ်ားကို ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ ရဖို႔ အေဆာင္ တံခါး၀မွာ တံခါးမႉးျဖစ္ခြင့္ေတာင္းသည္။ သူက ခ်စ္လြန္း၍ ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္သည္။ ျပန္ပင္ မျပန္ခ်င္ေတာ့။ အေဆာင္က သူခ်စ္ေသာေကာင္မေလးသည္ ဟသၤာႏွင့္ တင္စားေလာက္ေအာင္ ၾကည့္ရသည္မွာ က်က္သေရရွိသည္။ သည္လိုျဖင့္ 'ဟသၤာတို႔ရဲ႕ နန္းေတာ္ေရွ႕' ဆိုသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ေတးေရးဆရာ 'ဆူး' ေရး၍ အဆိုေတာ္ 'လႊမ္းမိုး' ဆိုခဲ့ဖူးသည့္ 'ဟသၤာတို႔ရဲ႕နန္းေတာ္ေရွ႕' သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး ယခု အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ပါ။ တကယ္ကို ထိုကဲ့သို႔ခံစား၍ ထိုသီခ်င္းကို ေရးထားသည္ဟု ထင္မိေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ တျခားအဓိပၸါယ္ တစ္မ်ဳိးရခ်င္ ရပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မူရင္း ေတးေရးဆရာသီဖြဲ႕ခ်င္သည့္၊ သူေျပာခ်င္ေသာ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ေတာ့ ေ၀းကြာေနလိမ့္မည္မွာ အမွန္ပင္။

သည္လိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွန္သည္ထင္ေသာအေတြးတစ္ခုက တေလာကမွ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ကြက္ထဲက မႏၱေလးသားလူငယ္ေလး တစ္ဦးႏွင့္ ဆံုမိေသာအခါ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲမွားေနေၾကာင္း သိခဲ့ရေတာ့သည္။

" ဒီလိုအစ္ကိုရ။ မႏၱေလးမွာ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆိုတဲ့ရပ္ကြက္ တစ္ရပ္ကြက္ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ မဟသၤာ ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္လွၿပီး ေတာ္ေတာ္က်က္သေရ ရွိတယ္။ အဲဒီ မဟသၤာတို႔ နန္းေတာ္ေရွ႕ ရပ္ကြက္က မႏၱေလးနန္းေတာ္နဲ႕ဆို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ အဲဒီရပ္ကြက္က လွမ္းၾကည့္ရင္ နန္းေတာ္ကို ျမင္ရတယ္။ အဲဒီမွာ မဟသၤာကို ႀကိဳက္မိတဲ့ ေတးေရးဆရာရဲ႕ ခံစားမႈက ပြင့္ထြက္လာၿပီး သီခ်င္းျဖစ္သြားတာ။ မဟသၤာတို႔ ေရွ႕က နန္းေတာ္ႀကီးမွာပဲ တံခါးမႉးအျဖစ္ ေနခြင့္ေပးပါတဲ့။ သူအၿမဲျမင္ေနႏိုင္ေအာင္လို႔ေလ "

သူေျပာျပသည္ကို ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ၿပီး ၾကည္ႏူးရသည္။ အခ်စ္သည္ ႏူးညံ့၏။ သိမ္ေမြ႕၏။ ရံဖန္ရံခါ၌ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္၏။ ရံဖန္ရံခါ၌ စြန္႕လႊတ္ခ်င္၏။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သိမ္ငယ္တတ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ရဲရင့္တတ္၏။

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲတြင္ မႏၱေလးနန္းေတာ္ကို ျမင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ျမျမက္ခင္းမ်ား။ ၀ါးရြက္မ်ား။ လမ္းသြယ္မ်ား။ ေရႊေရာင္ နန္းေဆာင္မ်ား။ ေမာ့ၾကည့္ရသည့္ တံခါးႀကီးမ်ား။ ထိုတံခါးႀကီးမ်ား ေရွ႕မွာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ နန္းေတာ္ေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမည့္ လူသားတစ္ဦး။ သူႏွင့္ရွိေနမည့္ ႏူးညံ့သည့္ခ်စ္ျခင္းတရား။

"ခုေတာ့ ေတးေရးဆရာ ဆူးက မရွိေတာ့ဘူးေလ။ သူေသသြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚဟသၤာကေတာ့ ခုထက္ထိ ရွိေသးတယ္။ နာမည္နဲ႕ လူနဲ႕လိုက္တယ္ အစ္ကို။ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို က်က္သေရရွိတယ္ "

ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္ သြားခ်င္စိတ္ေပါက္မိသည္။ အခြင့္ရွိလွ်င္ ေဒၚဟသၤာကို သြားၾကည့္ခ်င္၏။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာမ်ား၏ ေရႊနန္းေတာ္ႏွင့္ တံခါးႀကီးမ်ား။ ထိုတံခါးႀကီးမ်ားတြင္ ရွိေနႏိုင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းသည့္ ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ား။ ၿပီးေတာ့ ႏူးည့ံသည့္ ေမတၱာမ်ားအတြက္ ခံစားတတ္ေသာ လူသားတစ္ဦး ( သုိ႔မဟုတ္ ) နန္းေတာ္ေရွ႕က တံခါးမႉးတစ္ေယာက္၏ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ပံုရိပ္မ်ား။

ယခင္က ထိုသီခ်င္းကို လႊမ္းမိုး ဆိုထားသည္။ မူရင္းအဆိုရွင္ကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္၍ YouTube မွာ လုိက္ရွာသည္။ မေတြ႕။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သီခ်င္းကို ေပးခ်င္ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္က အဓိကျဖစ္ေန၍ မာရဇၨ ျပန္ဆိုထားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ တင္လိုက္ရပါသည္။ သူဆိုထားသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳက္ပါသည္။

တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ခ်င္တာေလးလည္း ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မႏၱေလးသား ညီငယ္ေလးက ရွင္းျပခဲ့၍ သည္သီခ်င္း၏ ေနာက္ေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင့္ရခဲ့ျခင္းပါ။ ထိုအတြက္ ထိုညီငယ္ေလးအား ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚဟသၤာရွိသည္ဟုပင္ မသိသူပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေရးအသားေၾကာင့္ နစ္နာစရာ ကိစၥမ်ား ရွိလာႏိုင္ပါက ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ အႏုပညာတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးရာတြင္ တခ်ဳိ႕လူမ်ားမွာ ရင္ႏွင့္ရင္း၍ ဖန္တီးရျခင္းကို သိေစလိုျခင္း၊ တစ္ဖက္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရေသာ သီခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ခံစားမႈကို တျခားလူမ်ား သိေစခ်င္မိျခင္း စသည့္ ဆႏၵမ်ား ပါပါသည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ တစ္ေခတ္တစ္ခါက မႏၱေလးနန္းေတာ္ေရွ႕တြင္ အလြန္လွပေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးေသာ လူတစ္ဦးလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ထားေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ဘတ္ႏွင့္ နားေထာင္ခံစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ။

ဆူးသစ္
၁၅:၁၃နာရီ
၃၀.၉.၂၀၁၁