" မိုးရယ္၊ ၀ါဆိုရယ္၊ အလြမ္းရယ္၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရယ္ "

ဩဂုတ္လထဲက တစ္ရက္မွာ စင္ကာပူက ကၽြန္ေတာ္တို႕လုပ္ကြက္ထဲမွာ မိုးေတြ ညိဳ႕တက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန႕ခင္းလည္းက်ေရာ မိုးက မရြာဘဲ ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။ မိုးက ဇူလိုင္လထဲမွာ သည္းႀကီးမည္းႀကီး တစ္ခါႏွစ္ခါ ရြာလိုက္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ စင္ကာပူထံုးစံ ေနကျပန္ပူ ပါေတာ့တယ္။ မိုးကိုေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အလုပ္ထဲက လူေတြအတြက္ေတာ့ အားေလ်ာ့စရာပါ။

ကၽြန္ေတာ္က ဒီမိုးက ဘာမိုးလဲ မသိဘူး။ မရြာဘဲ မည္းလာၿပီး လစ္ေျပးၿပီဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ခင္တဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္က အဲဒါ သမုဒယ ၀ါဆိုမိုးေလ ဆိုၿပီး ေနာက္ပါတယ္။ အားလံုးက ၀ိုင္းရယ္ၾကတာေပါ့။ သူေျပာတာ ဗညားဟန္ဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္ ဆိုထားတဲ့ နာမည္ႀကီးသီခ်င္းကိုး။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ျမန္မာျပည္က မိုးနဲ႕ ၀ါဆိုလကို သတိရသြားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးသည္နဲ႕ ဖုန္းေျပာတဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ကို ဖုန္းေခၚရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ မိုးသံေတြၾကားေနရတယ္။ ဒီႏွစ္ မိုးေကာင္းတယ္လို႕ အားလံုးေျပာၾကတယ္။ ေရေတြလည္း လွ်ံေနၿပီကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီမိုးကိုလည္း ခ်စ္တယ္။ ဟိုးတုန္းက မိုးေတြရြာၿပီဆို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေဖ်ာ္မယ္။ ေသာက္မယ္။ စာဖတ္မယ္။ စာေရးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေရွ႕က ေျမာင္းမွာ မိုးေရေတြစီးေနတာကို ေငးမယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ါဆိုလမွာ ေမြးတာ။ ဒါေၾကာင့္မ်ား ၀ါဆိုလ မိုးေရေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးေနမိ တာမ်ားလား။ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္ကရြတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေတြႀကီးလို႕ သေျပသီးမွည့္ ေကာက္စို႕ကြယ္ ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ဖ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ေရာက္လာတတ္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိေန၊ရေနတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္။ အဲဒီသီခ်င္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားကို အလိုလို ေရာက္လာတတ္တယ္။

မိုးအံု႕ရင္၊ သစ္ရြက္ေလးေတြ ၿငိမ္ေနရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သတိရေနမိတယ္။ ပုန္းညက္ပန္းေတြလည္း ပြင့္ေတာ့မယ္။ ၿပီးရင္ ေငြေရာင္အဆင္းရွိတဲ့ မိုးစက္မႈန္ေတြ က်ဲျဖန္႕ေတာ့မွာေလ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခန္း ျပဴတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ အိမ္ေရွ႕က ခေရပင္မွာ မိုးခိုဖို႕ ေရာက္လာၾကတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကို လွမ္းျမင္ရတယ္။ သူတို႕ မိုးခိုရင္း စကားေတြ ဖြဲ႕ေတာ့မွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ဳိးဆို ခေရပင္ ေျခရင္းမွာ စကားေျပာဖူးခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြလည္း ဒီလို ရာသီမ်ဳိးကို သတိရေနေတာ့မွာ။

ဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ ရွစ္ရပ္ရွစ္ခြင္ မိုးရိပ္ေတြ ဆင္လာမယ္။ မိုးေတြ ၿခိမ္းလာမယ္။ ၿပီးေတာ့ မိုးေတြ ရြာလာမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ခ်စ္သူကို သတိရေနမိမယ္။ ျပဴတင္းေပါက္က ေငးေနရင္းမွာပဲ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ မ်က္ႏွာကိုလာစဥ္မယ္။ မိုးစက္ေလးေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕။ ႏူးညံ့ေနမယ္။ ဒါ ေအးျမတဲ့ မိုးေလ။ ဒါေပမဲ့ မိုးစက္ေလးေတြ ငိုတာလား။ ခ်စ္သူကိုလြမ္းတဲ့သူက ငိုတာလား။ ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲ။

တံစက္ၿမိတ္မွာ သစ္ခြပန္းေတြ ပြင့္ၿပီ။ မိုးနဲ႕အတူ ေငြစံပယ္ေတြလည္း လန္းလာၿပီ။ သစ္ခြေတြ ပန္ခဲ့သူကို သတိရတယ္။ စံပယ္ရံုေတြေဘးကေန တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ၀ါဆိုရယ္၊ မိုးရယ္၊ အလြမ္းရယ္ အားလံုး အခ်ဳိးညီညီနဲ႕ ေပါင္းထားတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနမလားဘဲ။

ဒီလိုခံစားမႈေတြကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ သြားျမင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္။ သီခ်င္းေလးက ျမန္မာ ဆန္တယ္။ ေရးသူကလည္း ႏုိင္ျမန္မာ တဲ့။ ဆိုသူက မိုးသက္တင္။ မူရင္းက သူတစ္ေယာက္တည္း ဆိုတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မိုးသက္တင္ႏွင့္ ေငြၾကယ္ပြင့္တို႕ ဆံုစည္းရာ ဆိုတဲ့ အေခြမွာ ေဟမာေန၀င္းနဲ႕ ျပန္တြဲ ဆိုထားပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးေတြရြာေနတဲ့ ဒီရာသီ၊ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆို၊ ၿပီးေတာ့ မိုးရာသီအတြက္ အၿမဲ ရွိေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားမွာ အဲဒီသီခ်င္းေလးကလည္း အၿမဲ ခိုနားေနေလရဲ႕။ ခံစားၾကည့္ပါဦး။

သားလတ္
၁၂း၂၃ နာရီ
၉.၈.၂၀၁၂