+ တစ္ခါတစ္ခါ လူေတြႏွင့္ စကားေျပာရသည္က ပညာေတြ တစ္ေလွႀကီးရသည္ဟုထင္မိသည္။ သူတို႕၏ မနာလိုမႈ၊ သူတို႕၏ ဖိႏိွပ္ခ်င္မႈ၊ သူတို႕၏ ကိုယ္ခ်င္းမစာမႈမ်ဳိးကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း သိခြင့္ရလိုက္သည္။ ဖုန္းေျပာရင္းႏွင့္ပင္ ေလ့လာမိလိုက္သည့္အခါမ်ဳိးရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဇနီးသည္ကိုေတာင္ လူတခ်ဳိ႕၏ စိတ္ဓာတ္ကို သင္ယူတတ္ဖို႕ ေျပာျပထားမိသည္။ လူဆိုသည္က ကိုယ္ကသာ အၿမဲအသာစီးရခ်င္ေနသူမ်ားဟု ထင္၏။ အတၱဟုဆိုရေလမည္လား မသိ။ ကိုယ့္အတၱႏွင့္ကိုယ္ဆို အေၾကာင္းမဟုတ္။ သူမ်ားကို သြားသြား ထိေနသည္ကေတာ့ လူေတာထဲမွာ မသင့္ေတာ္လွ။ ထိုလိုလူေတြ မ်ားလာလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ စက္ဆုပ္ဖို႕ေကာင္းေပေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႕ကို လႊတ္ထားေပးရင္း ကိုယ့္ဘာသာ သင္ယူမိသည္။ ဘ၀က စင္ကာပူတစ္ေနရာ တည္းႏွင့္ ၿပီးတာမဟုတ္။ သည္လိုၿပီးၾကေၾကးဆိုလည္း အေကာင္းသား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုသို႕ေသာ သူမ်ားႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲက က်ိတ္၍ၿပံဳးေနတတ္သည္။ သူတို႕က စကားလံုး အႀကီးႀကီးမ်ားလည္း သံုးတတ္သည့္အခါ ပို၍ ရယ္ခ်င္စရာသာ ေကာင္းေတာ့၏။ ကိုယ္ေအာင္ျမင္ေနသည့္အခါ ကမၻာၾကားေအာင္ေအာ္၍ ကိုယ္က်ရံႈးသည့္အခါ တံုးေအာက္ကဖားလိုေတာ့ မလုပ္ေၾကး။ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးပါသည္။ အၿမဲတမ္းကမၻာၾကားေအာင္ ေအာ္ႏိုင္ပါေစဟု။ ထပ္ေဆာင္းရလွ်င္ အတၱ ကင္းစြာျဖင့္သာ ေအာ္ႏိုင္ပါေစဟု။ အဘယ့္ေၾကာင့္ထိုသို႕ဆိုရသနည္းဆိုလွ်င္ စင္ကာပူဆိုသည္က ၿပိဳင္ကြင္းေသးေသးေလးဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေသာေၾကာင့္ပင္။( ဧၿပီလ ၁၀ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ သူမ်ားေတြက ၂ က်ပ္ဖိုးေပးၿပီး အသားကုန္ Talk ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ ၾကားရလား.....ၾကားရလား ေအာ္ရတာနဲ႕ ေမ်ာ့ ေနၿပီ။ ကိုယ့္ဆီက ဖုန္းလိုင္းေတြ ေျပာပါတယ္။ ( ဧၿပီလ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ သည္အပတ္ထဲမွာ သႀကၤန္မိုးကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ တျခားျမန္မာကား တစ္ကားကိုၾကည့္သည္။ ခံစားမႈကမတူ။ သႀကၤန္မိုးလို ကားမ်ဳိးက ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ၿပီးသြားမွာကို စိုးေနရသည္။ ဒါရိုက္တာက ေမာင္တင္ဦး။ ေနာက္ၾကည့္သည့္ ျမန္မာကားက ဒါရိုက္တာေမာင္မ်ဳိးမင္း (ရင္တြင္းျဖစ္)။ သူ႕ကိုလည္း သည္ဘက္ေခတ္ ကားေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ၾကည့္ေနေသာျမန္မာကား၏ တစ္ေနရာမွာ မင္းသားက စကားေမ့ေနသည္ကို သူကေဘးက ခ်ေပးေနေသာ အသံႀကီး ပါလာေသာအခါ ၾကည့္ရသည္က နင္သြားသည္။ သည္ေတာ့ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္သည္။ စီနီယာႏွင့္ ဂ်ဴနီယာ ကြာတာေတြေတာ့ ရွိေသးသည္ဟု။ ေမာင္တင္ဦးေကာင္းသည္ကို လက္ခံေသာ္လည္း ဘဘဦးသုခ ကားေတြကို သည္ေန႕အထိ မေမ့ႏိုင္ျခင္းကလည္း ဒါပဲျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိေတာ့သည္။ (ဧၿပီလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ ဘူကုန္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ယခုပေရာဂ်က္သည္ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္သည္။ ပထမပေရာဂ်က္မွာ ဘူကုန္းကၽြန္း ဘယ္ေလာက္ပူသလဲ သိခဲ့ရ၏။ Jurong Island ထက္ကို ပိုပူသည္။Jurong Island က မိုးမ်ားသေလာက္ ဘူကုန္းက မိုးမရြာ။ ရြာခဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ ဘူကုန္းမွာ မိုးေခါင္တာၾကားဖူးၿပီဟု ေမၿမိဳ႕မိုး သီခ်င္းကို ေျပာင္းဆိုရေလမည္။ စင္ကာပူဘက္ (သူတို႕အေခၚ Main Land)ကေတာ့ မိုးအေကာင္းဆံုး။ သစ္ရိပ္ေပါသည္ကိုး။ မေန႕က စေနမွာ အလုပ္နားၿပီး သည္ေန႕တနဂၤေႏြမွာ အလုပ္သြားဆင္း ခဲ့ရေတာ့ အလုပ္သမားေလးေတြက မေန႕ကေန႕ခင္းမွာ မိုးက သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာသည္တဲ့။ သူတို႕ေပ်ာ္ၾကေလမည္ ဟုေတြးမိ၏။ မိုးရြာမွ နားရသည္ကိုး။ ကိုယ္ေတာင္အိမ္မွာေနရင္း မိုးသည္းတာ သေဘာက်ခဲ့ေသးသည္။ သည္ေန႕ ကိုယ္ဆင္းရသည့္အလွည့္မွာ မိုးရြာမလားေမွ်ာ္ခဲ့ေသး၏။ ပူလြန္း၍ ကိုယ္လည္းနားခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ မိုးကမရြာ။ေရွးလူႀကီးမ်ားက ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႕ရြာလို႕ဆိုၾကသည္။ ကံဆိုးခ်င္ဆိုး မိုးရြာလွ်င္ၿပီးေရာဟု ဆိုခ်င္ပါလ်က္ မိုးကမရြာ။ မိုးမရြာ၍ မနားရေသာအခါ ကိုယ့္ကံမေကာင္းဟု ထင္မိျပန္၏။ ေရွးလူႀကီးမ်ား စကားႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ကန္႕လန္႕ႏိုင္ေလသည္။ ကိုယ့္ကံကေကာင္းလြန္း၍ပဲ မိုးကမရြာသလိုလို။ သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ မေကာင္း။ ေနပူထဲမွာ လုပ္ေနေသာ အလုပ္သမားေလးေတြကို လႊတ္မထားတတ္၍ လိုက္ၾကည့္မိျပန္၏။ တစ္ေနကုန္ ကိုယ္ပါပင္ပန္းေတာ့သည္။ ကံဆိုး၍ မိုးလိုက္ရြာေသးသည္ ဆိုလွ်င္ မိုးမရြာလည္း ဘာလို႕ ကံမေကာင္းတာလဲ ဟုေရွးလူႀကီးမ်ားကို ေစာဒကတက္ခ်င္ေသးသည္။ ( ဧၿပီ ၁၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ ဒီလိုညမွာ Happy New Year လို႕ေစာင့္ၿပီးေအာ္တဲ့ ျမန္မာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိမွာပါလိမ့္......။ ( ဧၿပီလ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ သႀကၤန္အတက္ေန႕)
+ သည္ေန႕ အလုပ္ကအျပန္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ စလံုးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က Civil Defence ၀တ္စံုကေလးႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႕သည္။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္ေတာ္ေတာ္ငယ္၍ ဪ-သူတို႕ႏိုင္ငံသားမ်ား မထမ္းမေနရ တာ၀န္ကို ယူရ၍ ထမ္းရေသာ္လည္း ငယ္ပါေသးလားဟုေတြးသည္။ မႏိုင္၀န္ ထမ္းေနရသည္ဟု ထင္မိသည္။ သည္လိုထင္ေနရင္းမွာပင္ သူ႕ေနာက္က ေက်ာပိုးအိတ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ေနေသာ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုလည္း ျပန္သတိထားမိလိုက္၏။ သူမ်ားသာ ေျပာေနတာ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာလည္း အလုပ္က ယူနီေဖာင္းႏွင့္။ အိတ္က ခပ္ေလးေလး။ ၿပီးေတာ့ ထမ္းထားရေသာတာ၀န္မ်ား။ ဘ၀အတြက္က်န္ေနေသးေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ား။ မိသားစု အတြက္၊ ဘာအတြက္၊ ညာအတြက္။ ေနာက္ဆံုးျပန္ခ်ဳံလိုက္သည့္အခါ စလံုးေလးထမ္းထားရသည့္ တာ၀န္က မျဖစ္မေနဟု ဆိုေသာေၾကာင့္သာ ထမ္းေနရၿပီး ကိုယ္က်ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္မေနဟု မေျပာဘဲႏွင့္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မျဖစ္မေန ထမ္းေနရေသာအခါ အရြယ္၊ တာ၀န္ဆိုသည္မွာ ယူသင့္ယူထိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ယူကိုယူရမည္ဟု နားလည္ရင္း စလံုးေလးကို သနားေနရာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျပန္သနားေနမိေတာ့သည္။ ( ေမလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္)
+ သူမ်ားေတြက ၂ က်ပ္ဖိုးေပးၿပီး အသားကုန္ Talk ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ ၾကားရလား.....ၾကားရလား ေအာ္ရတာနဲ႕ ေမ်ာ့ ေနၿပီ။ ကိုယ့္ဆီက ဖုန္းလိုင္းေတြ ေျပာပါတယ္။ ( ဧၿပီလ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ သည္အပတ္ထဲမွာ သႀကၤန္မိုးကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ တျခားျမန္မာကား တစ္ကားကိုၾကည့္သည္။ ခံစားမႈကမတူ။ သႀကၤန္မိုးလို ကားမ်ဳိးက ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ၿပီးသြားမွာကို စိုးေနရသည္။ ဒါရိုက္တာက ေမာင္တင္ဦး။ ေနာက္ၾကည့္သည့္ ျမန္မာကားက ဒါရိုက္တာေမာင္မ်ဳိးမင္း (ရင္တြင္းျဖစ္)။ သူ႕ကိုလည္း သည္ဘက္ေခတ္ ကားေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ၾကည့္ေနေသာျမန္မာကား၏ တစ္ေနရာမွာ မင္းသားက စကားေမ့ေနသည္ကို သူကေဘးက ခ်ေပးေနေသာ အသံႀကီး ပါလာေသာအခါ ၾကည့္ရသည္က နင္သြားသည္။ သည္ေတာ့ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္သည္။ စီနီယာႏွင့္ ဂ်ဴနီယာ ကြာတာေတြေတာ့ ရွိေသးသည္ဟု။ ေမာင္တင္ဦးေကာင္းသည္ကို လက္ခံေသာ္လည္း ဘဘဦးသုခ ကားေတြကို သည္ေန႕အထိ မေမ့ႏိုင္ျခင္းကလည္း ဒါပဲျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိေတာ့သည္။ (ဧၿပီလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ ဘူကုန္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ယခုပေရာဂ်က္သည္ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္သည္။ ပထမပေရာဂ်က္မွာ ဘူကုန္းကၽြန္း ဘယ္ေလာက္ပူသလဲ သိခဲ့ရ၏။ Jurong Island ထက္ကို ပိုပူသည္။Jurong Island က မိုးမ်ားသေလာက္ ဘူကုန္းက မိုးမရြာ။ ရြာခဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ ဘူကုန္းမွာ မိုးေခါင္တာၾကားဖူးၿပီဟု ေမၿမိဳ႕မိုး သီခ်င္းကို ေျပာင္းဆိုရေလမည္။ စင္ကာပူဘက္ (သူတို႕အေခၚ Main Land)ကေတာ့ မိုးအေကာင္းဆံုး။ သစ္ရိပ္ေပါသည္ကိုး။ မေန႕က စေနမွာ အလုပ္နားၿပီး သည္ေန႕တနဂၤေႏြမွာ အလုပ္သြားဆင္း ခဲ့ရေတာ့ အလုပ္သမားေလးေတြက မေန႕ကေန႕ခင္းမွာ မိုးက သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာသည္တဲ့။ သူတို႕ေပ်ာ္ၾကေလမည္ ဟုေတြးမိ၏။ မိုးရြာမွ နားရသည္ကိုး။ ကိုယ္ေတာင္အိမ္မွာေနရင္း မိုးသည္းတာ သေဘာက်ခဲ့ေသးသည္။ သည္ေန႕ ကိုယ္ဆင္းရသည့္အလွည့္မွာ မိုးရြာမလားေမွ်ာ္ခဲ့ေသး၏။ ပူလြန္း၍ ကိုယ္လည္းနားခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ မိုးကမရြာ။ေရွးလူႀကီးမ်ားက ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႕ရြာလို႕ဆိုၾကသည္။ ကံဆိုးခ်င္ဆိုး မိုးရြာလွ်င္ၿပီးေရာဟု ဆိုခ်င္ပါလ်က္ မိုးကမရြာ။ မိုးမရြာ၍ မနားရေသာအခါ ကိုယ့္ကံမေကာင္းဟု ထင္မိျပန္၏။ ေရွးလူႀကီးမ်ား စကားႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ကန္႕လန္႕ႏိုင္ေလသည္။ ကိုယ့္ကံကေကာင္းလြန္း၍ပဲ မိုးကမရြာသလိုလို။ သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ မေကာင္း။ ေနပူထဲမွာ လုပ္ေနေသာ အလုပ္သမားေလးေတြကို လႊတ္မထားတတ္၍ လိုက္ၾကည့္မိျပန္၏။ တစ္ေနကုန္ ကိုယ္ပါပင္ပန္းေတာ့သည္။ ကံဆိုး၍ မိုးလိုက္ရြာေသးသည္ ဆိုလွ်င္ မိုးမရြာလည္း ဘာလို႕ ကံမေကာင္းတာလဲ ဟုေရွးလူႀကီးမ်ားကို ေစာဒကတက္ခ်င္ေသးသည္။ ( ဧၿပီ ၁၅ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ )
+ ဒီလိုညမွာ Happy New Year လို႕ေစာင့္ၿပီးေအာ္တဲ့ ျမန္မာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိမွာပါလိမ့္......။ ( ဧၿပီလ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ သႀကၤန္အတက္ေန႕)
+ သည္ေန႕ အလုပ္ကအျပန္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ စလံုးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က Civil Defence ၀တ္စံုကေလးႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႕သည္။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္ေတာ္ေတာ္ငယ္၍ ဪ-သူတို႕ႏိုင္ငံသားမ်ား မထမ္းမေနရ တာ၀န္ကို ယူရ၍ ထမ္းရေသာ္လည္း ငယ္ပါေသးလားဟုေတြးသည္။ မႏိုင္၀န္ ထမ္းေနရသည္ဟု ထင္မိသည္။ သည္လိုထင္ေနရင္းမွာပင္ သူ႕ေနာက္က ေက်ာပိုးအိတ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ေနေသာ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုလည္း ျပန္သတိထားမိလိုက္၏။ သူမ်ားသာ ေျပာေနတာ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာလည္း အလုပ္က ယူနီေဖာင္းႏွင့္။ အိတ္က ခပ္ေလးေလး။ ၿပီးေတာ့ ထမ္းထားရေသာတာ၀န္မ်ား။ ဘ၀အတြက္က်န္ေနေသးေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ား။ မိသားစု အတြက္၊ ဘာအတြက္၊ ညာအတြက္။ ေနာက္ဆံုးျပန္ခ်ဳံလိုက္သည့္အခါ စလံုးေလးထမ္းထားရသည့္ တာ၀န္က မျဖစ္မေနဟု ဆိုေသာေၾကာင့္သာ ထမ္းေနရၿပီး ကိုယ္က်ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္မေနဟု မေျပာဘဲႏွင့္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မျဖစ္မေန ထမ္းေနရေသာအခါ အရြယ္၊ တာ၀န္ဆိုသည္မွာ ယူသင့္ယူထိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ယူကိုယူရမည္ဟု နားလည္ရင္း စလံုးေလးကို သနားေနရာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျပန္သနားေနမိေတာ့သည္။ ( ေမလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္)
ဆူးသစ္
၁၉း၃၆ နာရီ
၁၂.၈.၂၀၁၂
၁၉း၃၆ နာရီ
၁၂.၈.၂၀၁၂
6 comments:
ကိုယ့္ကို ကိုယ္သနားသင့္တယ္
လူသားတိုင္း အခ်ိန္ကာလ ေနရာေဒသအေပၚမူတည္ၿပီး ထိုက္သင့္တဲ့တာဝန္ ကိုယ္စီေတာ့ယူသင့္တယ္ဆူးသစ္ေရ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္ၿပိး တစ္ရက္ တစ္ေန႕ၿပီး တစ္ေန႕ ..ၿဖတ္ေက်ာ္ေနရတယ္အကို....
ကိုယ့္ဘာသာ မျဖစ္မေန ထမ္းေနရေသာအခါ အရြယ္၊ တာ၀န္ဆိုသည္မွာ ယူသင့္ယူထိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ယူကိုယူရမည္တဲ႕မွတ္သားသြားပါတယ္ေနာ္
ကိုယ့္ဘာသာ မျဖစ္မေန ထမ္းေနရေသာအခါ အရြယ္၊ တာ၀န္ဆိုသည္မွာ ယူသင့္ယူထိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ယူကိုယူရမည္တဲ႕မွတ္သားသြားပါတယ္
အစ္ကို႔ စေတးတပ္ေလးေတြက စဥ္းစားစရာေတြ ေပးတယ္ေနာ္....
ဟုတ္တယ္ ကန္ဒီလည္း ျမန္မာကားတခုမွာေတြ႔ဖူးတယ္.. မင္းသားကို ေျပာရမယ့္ စကားရြတ္ေပးေနတာ... ေတာ္ေတာ္ေလသြားတယ္ >.<
Post a Comment