Saturday, January 21, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " (၂ )

ဟိုးေ၀းေ၀းမွသစ္ရိပ္ကိုလွမ္းျမင္စဥ္ရင္သည္တုန္ခါခ်င္သလိုျဖစ္လာ၏။
တရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့ေသာျမင္ကြင္းတို႕ကိုဥေပကၡာျပဳရင္းကားအရွိန္ကိုေလွ်ာ ့ သည္။ေရွ႕မွာေက်ာင္း၀င္ေပါက္ကိုလွမ္းျမင္ေနၿပီပဲ။

" ဦးလူေပါေပါင္းမိုး "

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားစြာကေခၚခဲ့ၾကေသာနာမည္။ေနာင္ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလထိ
တည္ရွိေနဦးမည္ဆိုတာမသိ။အရာရာသည္ေျပာင္းလဲျခင္း မ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ခိုင္မာစြာရပ္တည္ခဲ့ေသာအမိုးခံုးခံုး
သည္ဟိုစဥ္ကႏွယ္မေျပာငး္လဲ၍တအံတဩျဖစ္ရေသးသည္။

" ရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္
YANGON TECHNOLOGICAL UNIVERSITY "

ေက်ာင္းၿပီးခါနီးေျပာင္းခဲ့ေသာနာမည္စာလံုးအသစ္ျဖင့္ေတာက္ပ လြန္းေနေသာဆိုင္းဘုတ္ကိုေငးၾကည့္ရင္းခံုးဆင္းမွာလုပ္ထားေသာ
 Speed ေလွ်ာ့သည့္ Slow Down ( Bump )ကတၱရာလမ္းခံုးခံုးကို သတိျပဳမိသည္။ ကားကိုအရွိန္ပိုေလွ်ာ့ရင္းျဖည္းျဖည္းခ်င္းေက်ာ္လိုက္၏။
သူတို႕ေက်ာင္းၿပီးခါနီးမွာလုပ္ခဲ့ေသာအရာမ်ားစြာထဲမွတစ္ခုျဖစ္သည္ကို
မွတ္မိေနသည္။ဤကဲ့သို႕ Bump မ်ဳိးေနာက္တစ္ခုရွိေသးသည္။ ' ပစၥည္းမဲ့ဂိတ္ ' ဟုေခၚၾကေသာလူအမ်ားစု၀င္ရာအေပါက္နားမွာ။
ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္ကားမ်ားအရွိန္ေလွ်ာ့ေမာင္းေစရန္လုပ္ခဲ့ေသာ
အရာမ်ားဟုေတြးသည္။

အေတြးကိုခဏရပ္ရင္း ' ဦးလူေပါေပါင္းမိုး' ျဖဴ ျဖဴဘက္ကိုကားခ်ဳိးခ် လိုက္၏။ေစ့ထားေသာသံတံခါးေဘးမွတာ၀န္က်ဂိတ္ေစာင့္ကလွမ္းၾကည့္ၿပီး
သူ႕ဆီေလွ်ာက္လာတာေတြ႕၏။ကားကိုစက္သတ္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။

" ဘယ္ကိုသြားမလို႕ပါလဲခင္ဗ်ာ "
"မႏၱေလးနည္းပညာတကၠသိုလ္ကေရာက္ေနတဲ့ဆရာတစ္ေယာက္ဆီသြားခ်င္လို႕ပါ"

ေခတၱေတြေ၀သြားသည္။သူ႕မ်််က္ႏွာကိုအကဲခတ္ၿပီးသံတံခါးကိုအသာတြန္း ဖြင့္ေပး၏။

" ဆရာကဆရာဦးေက်ာ္၀င္းထြဋ္ဧည့္သည္မ်ားလားမသိဘူး။ "

သူလာမွာဖုန္းဆက္ထား၍သူ႕သူငယ္ခ်င္းကဂိတ္ကိုႀကိဳအေၾကာင္းၾကား
ထားတာပဲဟုေတြးသည္။ဂိတ္ကိုအေၾကာင္းၾကားမထားပါကသူ႕ကား၀င္ဖို႕
လြယ္ပါ့မလားမသိ။လူသာ၀င္ခြင့္ရႏိုင္သည္ထင္၏။

"ဟုတ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႕ခ်ိန္းထားလို႕ပါ။ကၽြန္ေတာ့္မွာကုမၸဏီ
၀န္ထမ္းကတ္ပါပါတယ္။ယူထားလိုက္ပါ။"

ဂိတ္ေစာင့္ကသူ႕ကတ္ကိုခဏဖတ္ၾကည့္၍ေခါင္းညိတ္သည္။ၿပီးေတာ့
ကတ္ကိုယူထားလိုက္သည္။

" ရပါၿပီဆရာ။ ၀င္သြားပါ။ "

ဂိတ္ေစာင့္၏စကားအဆံုးဂီယာထုိး၍ကားကိုေက်ာင္း၀င္းႀကီးထဲ
ထိုး၀င္လိုက္သည္။စိတ္ထဲမွာေတာ့မိခင္ရင္ခြင္ထဲျပန္ေရာက္လာသလိုခံစားရ၏။

x x x x x

ခ်ိန္းထားသည္ကကင္တင္းန္မွာမို႕ကားကိုကင္တင္းန္ဘက္ခ်ဳိးမည္စိတ္ကူးၿပီး
ဟိုးေ၀းေ၀းမွလွမ္းျမင္ရေသာတိုင္လံုးႀကီးမ်ားကိုတစ္ခါျပန္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚ၏။
ကားကိုဘယ္ဘက္သို႕ခ်ဳိးၿပီးေ်ယာက္်ာ္းေလးေဆာင္မ်ားေရွ႕မွလမ္း အတိုင္းေက်ာင္း၏အထင္ကရတိုင္လံုးႀကီးမ်ားဆီကိုေမာင္းသည္။

ေအမွအက္ဖ္အထိရွိေသာေယာက်ာ္းေလးေဆာင္ေျခာက္ေဆာင္တြင္ အက္ဖ္ေဆာင္ကေနာက္ဖက္က်၍ေအမွအီးအထိငါးေဆာင္ကေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ
ရွိေနသည္။

ရန္ကုန္၊အင္းစိန္လမ္းမႀကီးကိုမ်က္ႏွာမူထားေသာထိုအေဆာင္မ်ား၏ေရွ႕တြင္
စိမ္းလဲ့ေသာျမက္ခင္းႏွင့္ပု႑ရိက္တန္းညီညီမ်ားကေတာ့နဂိုအတိုင္းလွဆဲ၊
 ပဆဲ၊၀င့္ႂကြားဆဲ၊ဂုဏ္ယူဆဲ။

ဟိုးေ၀းေ၀းမွာရွိေနသည့္အနီေရာင္အလံတစ္ခုတလူလူလြင့္ေနၿပီး၊
 ' YANGON TECHNOLOGICAL UNIVERSITY' ဆိုသည့္စာသား ပါရွိေသာေက်ာင္း၏ပင္မအေဆာက္အအံုႀကီး၏အရိပ္အာ၀ါသကို
ခိုလႈံကာသူတို႕လည္းေမာ္ႂကြားခ်င္တုိင္းေမာ္ႂကြားေနေလၿပီ။

ကားကိုေရပန္းႀကီးရွိရာပန္းၿခံအ၀ိုင္းနားကကပ္၍ျဖတ္ၿပီးကားပတ္ကင္ရွိရာမွာသြားထိုးသည္။
မွန္ေတြအလံုပိတ္ၿပီးတံခါးေသာ့ခတ္၍ကားပတ္ကင္ကိုေ၀့ခနဲၾကည့္မွ အျခားေသာကားမ်ားလည္းအနညး္ငယ္ရွိေနတာသတိထားျဖစ္သည္။ေက်ာင္းပိတ္
ရက္ျဖစ္ေသာ္လည္းဆရာ၊ဆရာမတို႕အမွတ္ျခစ္ဖို႕ေရာက္ေနႏိုင္တာသူသိသည္။
သူ႕သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေတာင္အမွတ္ျခစ္ၿပီးမၾကာခင္ ကမွျပန္ေရာက္သည္ပဲဟုေတြးမိ၏။
အေတြးႏွင့္ပင္ေက်ာင္း၏ပင္မ၀င္ေပါက္ရွိရာတိုင္လံုးႀကီးမ်ားဆီေျခစ လွမ္းမိျပန္သည္။

x x x x x

[ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။]

[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

0 comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...