Sunday, February 12, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၇ )

[ ၃ ]

" ဒီအတန္းထဲမွာရွိတဲ့ေကာင္မေလးေတြထဲကအလွဆံုးတစ္ေယာက္ေလာက္ ငါတို႕အဖြဲ႕ကေရြးရေအာင္။မင္းတို႕မ်က္စိေတြကိုခဏေလာက္ အလုပ္လုပ္ၾကည့္စမ္းပါကြ"

အတန္းအားခ်ိန္ဘယ္မွမသြားဘဲေနာက္တစ္ခ်ိန္သင္ဖို႕ကိုယ့္အခန္းထဲ မွာေစာင့္ေနစဥ္သန္႕စင္ေအာင္စကားသံကိုၾကားရသည္။

"ငါတို႕အခန္းကရွာရတာလြယ္ပါတယ္ကြာ။ေအခန္းဆိုနည္းနည္းခက္ဦးမယ္။ရွာၾကည့္၊ရွာၾကည့္"

စိုးညြန္႕ကေထာက္ခံစကားေျပာသည္။သူတို႕အုပ္စု၏မ်က္လံုးမ်ားကစာသင္ ခန္း၏အလယ္တန္းေရွ႕ဆံုးႏွစ္တန္း၊သံုးတန္းစာေနရာမ်ားသို႕ေရာက္သြား သည္။

စိုးညြန္႕ေျပာတာလည္းဟုတ္သည္။၀ိုင္အိုင္တီ၏ထံုးစံ အရေယာက်ာ္းေလးေျခာက္ရာေက်ာ္ေခၚလွ်င္မိန္းကေလးတစ္ရာ့ငါးဆယ္
ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေခၚ၏။ေယာက်ာ္းေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထက္မိန္း
ကေလးမ်ားကပထမႏွစ္မွာအမွတ္မ်ားေနတတ္သည္ကထံုးစံ။မိန္းကေလး အမွတ္ျမင့္သူမ်ားသာ၀ိုင္အိုင္တီ၀င္ခြင့္ရွိသည္ဟုသိရ၏။

၀ုိင္အိုင္တီ၏ထံုးစံအရပထမႏွစ္၀င္ခ်ိန္မွစ၍ေနာက္ဆံုးဆ႒မႏွစ္အထိခံုနံပါတ္မ်ားကို
အမွတ္စာရင္းအလုိက္သာစီ၍ပထမႏွစ္မွာအမွတ္ျမင့္ေသာမိန္းကေလးမ်ားကတန္းခြဲေအႏွင့္
ဘီမွာသာရွိတတ္သည္။စီခန္းမွာေယာက်ာ္းေလးခ်ည္းမ်ားသာ။ဒီခန္းမွာေတာ့ႏွစ္က်သူ၊မႏၱေလး
စက္မႈတကၠသိုလ္( MIT )ေျပာင္း မ်ားႏွင့္မိန္းကေလးမ်ားရွိခ်င္ရွိေနတတ္သည္။

ေသခ်ာသည္ကေတာ့ပထမႏွစ္၀င္လာေသာမိန္းကေလးအမ်ားစုကိုငမ္းခ်င္ လွ်င္ပထမႏွစ္တန္းခြဲေအႏွင့္ဘီအမ်ားဆံုးစာသင္ရာ L-1ႏွင့္ L-2ကပ္လ်က္ႏွစ္ခန္းသည္အက်ိန္းေသဆံုးျဖစ္၏ဟုသူ႕ကိုေက်ာင္းလိုက္ အပ္ေပးေသာအစ္ကိုႀကီးေျပာတာအမွတ္ရသည္။

L-1ႏွင့္L-2သည္စာသင္ေဆာင္တစ္ခုတည္းမွာရွိၿပီးႏွစ္ခန္း ကပ္လ်က္ျဖစ္၍ဖြန္ေၾကာင္ခ်င္သူမ်ားအတြက္အင္မတန္လြယ္ကူသည္ဟုသိရသည္။သို႕ေသာ္L-1ကဆက္ရွင္ေအျဖစ္၍မိန္းကေလးပိုမ်ား၏။L-2လိုသူတို႕ အခန္းကေတာ့ဆက္ရွင္ဘီမို႕ေအခန္းကမိန္းကေလးမ်ားထက္ အမွတ္နညး္ေသာမိန္းကေလးလက္က်န္အခ်ိဳ႕သာရွိေတာ့သည္။

ေအခန္းမွာမိန္းကေလးတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ရွိေနတတ္ၿပီးဘီခန္းမွာ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္၊သံုးဆယ္ေလာက္ပဲရွိေနတတ္သည္ကဟိုစဥ္ကတည္းကဟု
ၾကားသိရ၏။သည္ေတာ့ခုလက္ရွိ၊ရွိေနသည့္လူႏွစ္ဆယ္၊သံုးဆယ္
ေလးထဲမွအေခ်ာအလွဆံုးကိုေရြးရလွ်င္ဘာမွခက္စရာမရွိဟုစိုးညြန္႕ကဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

"ငါကဒုတိယတန္းဘယ္ဘက္အစြန္ကၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ေနတတ္တဲ့ေကာင္မေလးကိုေရြးတယ္ကြာ"

စိုးညြန္႕စကား။သူ႕ဘာသာေရြးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ငါကသူ႕ေဘးကတစ္ေယာက္ကြာ။ဆံပင္ကုတ္၀ဲေလးနဲ႕။ေနၾကာေစ့ေတြစားေနတဲ့ေကာင္မေလး
ကိုေရြးတယ္။"

ဒါကေက်ာ္၀င္းထြဋ္စကား။သူလည္းသူ႕ဘာသာသူ ့ခံစားမႈႏွင့္ေရြးျခင္းျဖစ္သည္။

"ငါကေတာ့ဒုတိယတန္းဒီဘက္အစြန္နားကဆံပင္ေက်ာလယ္ေလာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ကိုေရြးတယ္။"

ၿငိမ္းခ်မ္းဆီကလြင့္လာေသာအသံ။သူဘာမွမေျပာမိေသး။

"ငါ့စိတ္ထဲေတာ့ေရွ႕ဆံုးတန္းဆရာစားပြဲနားကဆံပင္ရွည္ရွည္ ခပ္ထြားထြားေစာ္ကိုတစ္ေပးမယ္"

သန္႕စင္ေအာင္ကသူတို႕ဘက္ကိုလွည့္ေျပာသည္။သူပဲက်န္ေတာ့၏။

" ငါကေတာ့ႏွင္းႏြယ္ေႏြးကိုကြင္းေပးမယ္"

သူ႕စကားေၾကာင့္အားလံုးအၾကည့္ကသူ႕ဆီေရာက္လာသည္။သူႏွင့္ပတ္ သက္၍ႏွင္းႏြယ္ေႏြးဘယ္သူ၊ခင္၀ါဦးဘယ္သူ၊စိုးမမဘယ္သူဆိုတာအားလံုးသိၿပီးသား။
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္းသိၿပီးသား။

" မင္းတမင္ရြဲ႕ေပးတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"

"ငါကဘာလို႕ရြဲ႕ေပးရမွာလဲသန္႕စင္ေအာင္။သူနဲ႕ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန၊သူလွတယ္
ဆိုတာျငင္းလို႕မရတာေတာ့အမွန္ပဲ"

"တို႕အတန္းထဲမွာသူဆံပင္အရွည္ဆံုးပဲထင္တယ္။မဟာဆန္တယ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ေခတ္ဆန္တယ္လည္းမဟုတ္ဘူး။ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေနတဲ့အလွပဲကြ။"

စိုးညြန္႕ကျဖတ္ေျပာသည္။ဟိုေကာင္ေတြေခတၱလွမ္းေငးၾက၏။

"အေရးႀကီးတာငါတို႕ကလည္းငါတုိ႕ခံစားမႈနဲ႕ေရြးထားတာ။ဖ်က္လို႕မရဘူး။ဒီေတာ့ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

ၿငိမ္းခ်မ္းကသူ႕ခံယူခ်က္ကိုသူ႕ဘာသာတင္ျပလာသည္။သန္႕စင္ေအာင္ အၾကမ္းစာရြက္တစ္ရြက္ကိုထုတ္လိုက္တာေတြ႕၏။

"ဒီလိုလုပ္ကြာ။မဲလိပ္လိပ္မယ္။အဲဒီငါးေယာက္နာမည္ေရးမယ္။တို႕အထဲက
ရမ္ဒမ္( Random)ႏွိပ္လို႕ႏိုင္တဲ့ေကာင္မဲႏိႈက္။ေပါက္တဲ့လူက ငါတို႕ငါးေယာက္ေရြးတဲ့ကြင္းပဲ။ဘယ္လိုလဲ။သေဘာတူရင္လုပ္မယ္"

သန္႕စင္ေအာင္စကားအဆံုး' သေဘာတူတယ္ ''အိုေက''ခ်'ဆိုေသာ အသံေတြထြက္လာသည္။မဲလိပ္မ်ားစလုပ္တာေတြ႕သည္။သူကလြယ္အိတ္ထဲက Calculator(ဂဏန္းတြက္စက္)ကိုထုတ္လိုက္၏။

ေက်ာင္းမွာသူတို႕အရင္ႏွစ္အထိCalculatorမ်ားထုတ္ေပးေသာ္လည္း သူတို႕ႏွစ္ကစ၍ထုတ္မေပးေတာ့ေၾကာင္းကိုေက်ာင္းအပ္စဥ္ကတည္းကၾကားသိခဲ့ရ၍
သူကေတာ့အိမ္ကေငြႏွင့္ႀကိဳ ၿပီးသြား၀ယ္ထား
လုိက္သည္။100-Dတစ္လံုးဂ်ပန္လုပ္ကို တစ္ေထာင့္ငါးရာပတ္၀န္းက်င္ရွိ၍ 82LBတစ္လံုးဂ်ပန္ျဖစ္ဆိုလွ်င္တစ္ေထာင့္တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလာက္ရွိ၏။
Scientific Calculator(သိပၸံနည္းပညာဆိုင္ရာ ဂဏန္းတြက္စက္) မ်ားျဖစ္၍သာမန္စက္မ်ားထက္ေစ်းပိုေနသည္။ေကာ်င္းဖြင့္၍မေရာင္းေပးမွန္းသိေသာအခါ
အမ်ားသြား၀ယ္ခ်ိန္ေစ်းတက္မည္စိုး၍ႀကိဳတင္သြား၀ယ္ထားေသာေၾကာင့္သူ႕လြယ္အိတ္ထဲမွာ
100-Dဂဏန္းတြက္စက္ကေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

သန္႕စင္ေအာင္တို႕ကနယ္မွလာသူမ်ားမို႕မ၀ယ္ရေသး၍တစ္ခါတစ္ခါရမ္ဒမ္ႏွိပ္လွ်င္
သူ႕စက္ကိုသံုးၾက၍သာသူ႕မွာဂဏန္းတြက္စက္ရွိေနတာသိေနၾကျခင္းပင္။

ရမ္ဒမ္(Random)ဆိုေသာစကားေလးကလည္းအမွန္အတုိင္းေျပာရလွ်င္ Calculatorကိုကၽြမး္ကၽြမ္းက်င္က်င္ကိုင္ေနေသာသူမ်ားသာသိေသာစကား။ Calculatorတိုင္းလည္းမရွိတတ္၍တခ်ဳိ႕လည္းမသိ။
သူတို႕၀ိုင္အိုင္တီမွာေတာ့ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီးတစ္ရက္ႏွစ္ရက္သာရွိေသးသည္။ရမ္ဒမ္ကိုသိလာၿပီ။
ဟိုအခန္းသည္အခန္းေတြၾကားမွာ၊အခန္းလြတ္ေတြထဲမွာရမ္ဒမ္၀ိုင္းေတြက စည္ကားေနတတ္သည္။CalculatorေပၚမွShiftဆိုေသာခလုတ္ေလးကိုႏွိပ္၍
Ranဟုအတိုေကာက္ေရးထားေသာခလုတ္ေလးကိုႏွိပ္လုိက္လွ်င္ေရွ႕မွသုညခံ၍ဒႆ မျခားၿပီးေနာက္မွာပါခ်င္သည့္ဂဏန္းသံုးလံုးပါသည့္ ဂဏန္းတြဲေလးမ်ားေပၚလာတတ္သည္။
ရမ္ဒမ္ဆိုသည့္အဓိပၸါယ္ကိုကပရမ္းပတာ။သည္ေတာ့ႏွိပ္သည့္လူဘာဂဏန္းက်မလဲမသိရ။
ကိုယ့္အလွည့္ကိုယ္ႏွိပ္။ေပၚလာသည့္ဂဏန္း သံုးလံုးေပါင္း။ႀကီးသူကအႏိုင္။ငယ္သူကအရံႈးယူဆ။
အတန္းအားလွ်င္ကစားတတ္ၾကသည့္ေပ်ာ္စရာသဘာ၀မ်ားပင္။
 ခုလည္းသန္႕စင္ေအာင္ကႏိုင္သူမဲႏိႈက္ဖို႕ဆိုထားသည္။

Calculatorကိုစဖြင့္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းကစသည္။ငါးတဲ့။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္က ေလး။သန္႕စင္ေအာင္က တစ္ဆယ္ဆိုေတာ့ဘူ။စိုးညြန္႕ကထရိုင္။ ထရိုင္ဆိုတာအံစာအေခၚဆြိကိုေျပာျခင္း။ဒႆ မေနာက္မွဂဏန္းသံုးလံုး တူေနျခင္း ကိုေခၚသည္။ရမ္ဒမ္၏အႀကီးဆံုးပါ၀ါပင္ျဖစ္သည္။
ခုေတာ့စိုးညြန္႕ကအႀကီးဆံုးျဖစ္ေနသည္။သူ႕အလွည့္။ခလုတ္ႏွစ္ခုကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုႏွိပ္လိုက္သည္။ဂဏန္းသံုးလံုးေပါင္းေတာ့သံုးသာရသည္။ သည္ေတာ့စိုးညြန္႕မဲႏိႈက္ရံုသာရွိေတာ့သည္။

"ကဲ-စိုးညြန္႕ေရ။မင္းလက္ထဲပါလာတာကြင္းပဲ။ေသေသခ်ာခ်ာႏႈိက္။
မင္းေပးတာပဲက်မလား။ငါေပးတာပဲက်မလားဆိုတာ "

သန္႕စင္ေအာင္ကသူ႕လက္ခုပ္ထဲကမဲလိပ္မာ်းကိုေခါက္ရင္းေျပာသည္။အားလံုးက
စိုးညြန္႕မ်က္ႏွာကိုအၿပံဳးႏွင့္လွမ္းၾကည့္ၾက၏။စိုးညြန္႕လက္ထဲမဲလိပ္တစ္လိပ္ပါ
သြားသည္။ၿပီးေတာ့ျဖန္႕ၾကည့္တာေတြ႕၏။

( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

0 comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...