“ပေယာဂမ်ားရဲ႕ည”

ခက္ထန္မာေၾကာတဲ႔ေလ
အိမ္ေျခမဲ႔လို႔ ငါ႔ျပဴတင္းတံခါးကလာႏိႈး
၀ုန္း...ဒိုင္းဆိုၿပီး ဆိုးရြားလွပါကလား။

let me in - let me in ဆိုတဲ႔
ေလထန္ကုန္းက ကက္သရင္းရဲ႕ ေအးစက္စက္လက္
ငါ႔ကိုေပြ႕ဖက္လာသေယာင္ ထင္ေနတုန္း
ေလာကကိုမေထမဲ႔ျမင္အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ၿပံဳးသြားတဲ႔
အမုန္းအားေဆးပိုင္ရွင္ေဟာင္း ဟိကလစ္ဖ္က
ငါ႔ကိုအခန္းထဲကေမာင္းထုတ္တယ္။

ေရာ႔ ဟတ္ဆန္၊ မာရီလင္မြန္ရိုးနဲ႔ အဲဗစ္ပရက္စေလ
အခန္းထဲ၀င္ၿပီးခုႏွစ္ေတြအကလာကျပေတာ႔
ရယ္ရမလို ငိုရမလိုျဖစ္ေနတုန္း
ျဗဳန္းဆို ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း ေပၚလာၿပီး လက္ကာျပ
'အဲဒီေတာ႔ကာ - ဘာမွမပူရေအာင္' ဆိုၿပီး
'သဘင္သည္မ၀င္ရ' ဆိုင္းဘုတ္ကို ထုတ္အျပမွာ
အားလံုးဟာ ေျပးထြက္ေပ်ာက္ကြယ္
ေလးစားပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ပေယာဂပူးတဲ႔ညထဲ
အိပ္မက္လည္း လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနေတာ႔
'အေဆာင္သူရဲ' သီခ်င္းဆုိတဲ႔ ကိုဖိုးခ်ိဳရဲ႕အသံ
နားစည္ထဲ စိမ္႔လွ်ံေနဆဲ
စက္မႈတကၠသိုလ္ထဲက စြယ္ေတာ္ပင္ေအာက္
မေၾကာက္မရြံ႕ ငါဟာစြန္႔စားထြက္ခြာ
အဲဒီမွာ အခ်စ္ရွိေနတာပဲေလ ။ ။

သားလတ္
၅.၈.၁၉၉၄