တြဲလို႕ယွက္စဥ္၊ တစ္သက္ၾကင္ေဖာ္
' ေမာင္ ' ပဲေနာ္ဟု၊ ေငးေမွ်ာ္ၾကည္႔ေမာ
ခ်စ္စိတ္ေဇာျဖင့္၊ အေတာမသတ္
ခင္ေခၚတတ္ၿပီ၊ မျပတ္သက္ေႏွာင္
ခ်စ္သည္ ' ေမာင္ ' ။
ႏြဲ႕တင္မွီဖူး
ပုခံုးဦးမွာ၊ ရည္စူးအားကိုး
ခင့္ျမတ္ႏိုးစိတ္၊ တဖိတ္ဖိတ္လွ်ံ
တိတ္တိတ္ခ်န္လွ်င္၊ ထီးတည္းပင္ျဖစ္
ရင္ကြဲရစ္မည္၊ အားကိုးသည္ ' ေမာင္ '
တြဲေဆာင္ေခၚသြား၊ ခ်န္မထားႏွင့္။
ေခၽြးသိပ္အနမ္း
ေတးတိပ္စမ္းလို၊ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ
ေႏြးေထြးတာေတြ၊ ဘယ္ခါကာလ
ခင္ကမေမ႕၊ ' ေမာင့္ ' ကိုယ္ေငြ႕ေလ
ေျခာက္ေသြ႕မႏြမ္း၊ အၿမဲလန္းေစ
တမ္းတေနေအာင္၊ ' ေမာင္ ' မရွိခိုက္
လြမ္းမိလိုက္ဖို႕၊ မ်က္ရည္စို႕လည္း
တို႕မည္တိတ္တိတ္၊ လြမ္းသည္႕စိတ္ႏွင့္
ခင္စိတ္မညစ္
သိပ္ခ်စ္မည္ ' ေမာင္ '။
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး
ရိုက်ိဳးေလးစား၊ အားကိုးသြားဖို႕
ေမာင့္အားယံုၾကည္၊ ဦးမွီတင္ရင္း
ရင္ခြင္ခ်င္းအပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းထပ္ခဲ႕
ငတ္သည္႕အခ်စ္၊ ေတာင့္တရစ္သူ
အခ်စ္ေပးပါ၊ ပစ္ေျပးခြါႏွင့္
ငဲ႕ညွာသနား၊ ခင့္အားျပန္ၾကည္႕
နားလည္မိလွ်င္၊ ရွိသည္႕အခ်စ္
ပို၍သစ္ကာ၊ ႏွစ္ရွည္ေျပာင္းဆဲ
ရာသီလဲခိုက္၊ အသည္းလိႈက္ေအာင္
ခ်စ္မည္ေမာင္ရယ္၊ တကယ္အေ၀း
' ေမာင္ ' မေျပးဘဲ
ခင့္ေဘးနားမွာေနပါေတာ႕။ ။
သားလတ္
( ' အနမ္းတစ္ရိႈက္ျဖစ္တည္ရာရင္ခြင္ဦး ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
0 comments:
Post a Comment