“ရင္ထဲမွာ” အပိုင္း(၁)

လြင္ေသာ္

အလုပ္ေတြ မအားလပ္တဲ႔ၾကားကို စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာလုိ႔ စိတ္ညစ္သြားလား။ ေက်ာင္းတုန္းက မင္းေျပာခဲ႔တာေတြနဲ႔ အခုလက္ရွိ ငါခံစားေနရတဲ႔ အျဖစ္ေတြ တူေနလို႔ တစ္ခ်ိန္က မင္းကို အျပစ္တင္စကား ဆိုခဲ႔တဲ႔ငါ႔မွာ မင္းအေပၚ နားလည္မိလာလို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္တာပါ။ မင္းေခါင္းရႈပ္သြားလား။ မရႈပ္ပါနဲ႔။ Mechanical Engineer တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြ စက္ရံုတစ္ရံုမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ မင္းလို အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ငါလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔စာကိုေတာ႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဖတ္ပါ သူငယ္ခ်င္း။ အားလံုးကို ငါအစက ျပန္ေဖာ္ ၿပီး ေျပာျပပါ႔မယ္။ လြင္ေသာ္ဆိုတဲ႔ မင္းရယ္၊ ရဲေနာင္ဆိုတဲ႔ ငါရယ္၊ ငါ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ပန္းယုခိုင္ရယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ငါနဲ႔ အမွတ္မထင္ပဲ သိကၽြမ္းခဲ႔ရတဲ႔ ၾကည္သက္စံ ဆိုတဲ႔ သူရယ္၊ ေက်ာင္းႀကီးထဲမွာ ပတ္သက္ခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းေတြေလ။

အံ႔ၾသဖို႔ေတာ႔ အေကာင္းသားပဲ။ လူကတကာက အတြဲေတြလို႔ေတာင္ ထင္ေနၾကတဲ႔ ငါတို႔ၾကားမွာ အေျခအေန ေတြ အားလံုးက အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ မင္းသတိျပန္ရၿပီလား။ ငါထင္ပါတယ္။ ငါေတာင္ ေျဖသိမ္႔ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုန္းပဲ ရွိေသးတာ။ ေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ ငါတို႔ အျဖစ္ေတြကို ဘယ္လိုေမ႔ရမလဲ။ မင္းရဲ႕ အေတြးထဲမွာ ငါ႔စာကို ဖတ္ရင္း ပံုေဖာ္ၾကည္႔လိုက္စမ္းပါ။ ဘယ္လိုမွ ေမ႔မရတဲ႔ အျဖစ္ေတြ တစ္ခုခ်င္းစီ ေပၚေနမွာ ပဲေလ။

မင္းလိုပဲ ဒီစာကို ေရးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ငါလည္း ငါတို႔ရဲ႕ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ႀကီးရယ္၊ ၿငိတြယ္ခဲ႔ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ ႀကိဳးေတြရယ္၊ အားလံုးကို ျမင္ေယာင္ေနပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ျပန္မရႏိုင္တဲ႔ ငယ္ဘ၀ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြေပါ႔ကြာ။

**************************************

ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ကို စ၀င္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပန္းယုခိုင္က အတူတူ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္သည္႔အခါ Section - B မွာ စတက္ရစဥ္မွာလည္း အခင္အမင္ မပ်က္ခဲ႔။ လြင္ေသာ္ကို စခင္မိ သည္ကလည္း Section - B မွာပင္။ လြင္ေသာ္က ျပည္မွလာ၍ အေဆာင္မွ ေက်ာင္းတက္သူ။ တစ္ခံုတည္း ထိုင္မိရာမွ သူေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ကဗ်ာသမားျဖစ္၍ အတူတြဲျဖစ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခင္ၿပီဆိုေတာ႔ ပန္းယုခိုင္ကိုလည္း လြင္ေသာ္ႏွင့္ ခင္ရေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔သည္။ လြင္ေသာ္က ခင္ရံုႏွင့္ အားမရ ပန္းယုခိုင္ ကို ခ်စ္မိသြားသည္တဲ႔။

"ကမၻာေပၚမွာ အလွဆံုး မိန္းကေလးေတြ ရွိခ်င္မွရွိမယ္။ ဆြဲေဆာင္မႈေတြ ျပည္႔ခ်င္မွ ျပည္႔ေနလိမ္႔မယ္။ ငါ႔မ်က္စိ ထဲမွာ ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆံုးနဲ႔ အလွဆံုးမိန္းကေလး ကေတာ႔ ပန္းယုခိုင္ပဲ ရဲေနာင္။ သူ႔ ဆံပင္ ကုပ္၀ဲေလးကို ဆတ္ခနဲ ခါလိုက္ရင္ပဲ ငါ႔အသည္းေတြ ပါသြားမလား ထင္ရတယ္"

"အရူး၊ မင္းတို႔လို ေကာင္မ်ိဳးေတြ ရွိေနလို႔ ေကာင္မေလးေတြက ေယာက္်ားေလးေတြေရွ႕မွာ ဆံပင္ကို ဆတ္ခနဲ ခါခါျပၿပီး ပဲမ်ားေနတာ။ ငါေတာ႔ မွားၿပီထင္တယ္။ ငါက ခင္မင္ပါေစေတာ႔ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မိတ္ဆက္ ေပးခဲ႔တာ၊ မင္းဟာက မလြန္ဘူးလား၊ မိတ္ဆက္ေပးတာမွ မၾကာေသးဘူး"

"အခ်စ္မွာ မ်က္စိ မရွိဘူးေလကြာ။ မင္းသူ႔ကို မိတ္ဆက္မေပးခင္ ေက်ာင္းဖြင့္ကတည္းက သူ႔ကိုငါ ခ်စ္ေနတာပါ ဆိုရင္ မင္းယံုလိုက္။ ဒါနဲ႔ မင္းက ခ်စ္ေနလို႔လား။ မင္းခ်စ္ရင္ ငါမေျပာပါဘူး"

"မခ်စ္ပါဘူးကြာ။ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းကို ငယ္ငယ္ကေလးတည္းက ခုထိ သူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲ ျမင္တယ္။ သူကလည္း ငါ႔လိုပဲ။ အဲဒီလိုမဟုတ္ရင္ မင္းနဲ႔ မေတြ႔ခင္ကတည္းက ငါတို႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ေနပါဦးကြာ။ ငါ႔ သူငယ္ခ်င္း ပန္းယုခိုင္ကို မင္းတကယ္ခ်စ္တာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား"

"ဟာ....မင္းငါ႔ကို ေစာ္ကားတယ္။ မင္းနဲ႔သူနဲ႔ ခ်မ္းသာတာ ငါသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မင္းခ်မ္းသာလို႔ ငါေပါင္း ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ရင္း ေကာင္းလို႔။ လူတန္းစား မခြဲျခားလို႔။ ၿပီးေတာ႔ သူခ်မ္းသာလို႔လဲ ငါကခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူ႔ဘ၀နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ဘူးလို႔ ငါခံယူထားတယ္။ ပိန္တာ၊ မည္းတာ၊ ျဖဴတာ၊ ရွည္တာ၊ ပုတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ဆင္းရဲတာဟာ အခ်စ္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ပါဘူးကြာ။ တစ္ခု ေတာ႔ ရွိတာေပါ႔။ လက္ထပ္တယ္ ဆိုတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ခ်မ္းသာတာ၊ ဆင္းရဲတာဟာ အဓိကျပႆနာ ျဖစ္လာမယ္ ထင္တယ္"

" မဆိုးပါဘူး။ မင္းမွာ အဲဒီလို စိတ္မ်ိဳးရွိတာ။ ငါလည္း အဲဒီ႔လိုပဲ ခံယူထားတယ္ကြ။ အခ်စ္ဟာ အခ်စ္အတြက္ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ႔။ ေအးေလ။ မင္းႀကိဳးစားၾကည္႔ေပါ႔။ ပန္းယုခိုင္ဟာ ခ်မ္းသာေပမယ္႔ မေမာက္မာဘူး။ စိတ္ရင္း ေကာင္းတယ္။ အဲနည္းနည္း ေတာ႔ စိတ္ဓာတ္မာတယ္ကြ။ ေတာ္ရံု တန္ရံု သိပ္ဂရုမစိုက္ခ်င္ဘူး။ မင္းကို သူလက္ခံတာ၊ လက္မခံတာေတာ႔ မင္းကံေပါ႔ လြင္ေသာ္"

ကၽြန္ေတာ္ကေျပာေတာ႔ ဟုိးေ၀းေ၀းကိုေငးရင္း လြင္ေသာ္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္းေတြ ခ်ေနသည္။ ပန္းယုခိုင္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ လြင္ေသာ္ သူ႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတာ သိမည္မဟုတ္ေသး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လြင္ေသာ္တစ္ေယာက္ ရိုးသားတာ၊ ႀကိဳးစားတာကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ထို႔အတူ ပန္းယုခိုင္ တို႔ ခ်မ္းသာလြန္းတာ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သိသည္။ ခက္ေတာ႔ ခက္ေခ်ၿပီ။ ပန္းယုခိုင္ႏွင့္ လြင္ေသာ္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး လြင္ေသာ္႔ ဆႏၵေတြ ျပည္႔၀ႏိုင္ပါေစဟု စိတ္ထဲက က်ိတ္ဆုေတာင္းေပးခဲ့ မိျပန္၏။

**************************************

ပထမႏွစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဘ၀ျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ႔ လြင္ေသာ္က Section - A ကို ေရာက္ၿပိး ကၽြန္ေတာ္တို႔က B ခန္းမွာပင္ က်န္ခဲ႔သည္။ ထို ဒုတိယႏွစ္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္႔၀ါသနာအရ ေဆးေက်ာင္း က သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း၍ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ထုတ္ခဲ႕သည္။ လြင့္ေသာ္႔ကို ပါ၀င္ေရးသားရန္ ေျပာေသာ္လည္း ၀င္မေရးခဲ႔။ သူေငြ မစိုက္ႏိုင္၍ အားနာတာ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။

ေက်ာင္းထဲမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ေလွ်ာက္ေရာင္းစဥ္မွာေတာ႔ လြင္ေသာ္က လိုက္ေရာင္းေပးသည္။ တစ္ေက်ာင္း လံုး ေလွ်ာက္ေရာင္းၿပီးေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာသင္ခန္းေတြရွိရာမွာ ျပန္နား၏။ လြင္ေသာ္နွင့္ ကၽြန္ေတာ္ နားရင္း ဒုတိယႏွစ္ Section - A ေနာက္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ား ေရာင္းေနစဥ္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀အတြက္ မထင္မွတ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ၾကံဳေတြ႕ရေတာ႔၏။

"ကဗ်ာစာအုပ္ေရာင္းတာလားဟင္"

အတန္းေနာက္ဘက္ ေလွကားနားက ခံုတန္းရွည္မွာ ေညာင္း၍ ထိုင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လြင္ေသာ္ ေရွ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လာေမးျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ေၾကာင္သြား၏။ လက္ထဲမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ကိုင္ထားရင္း ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။

"ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ကၽြန္မ နည္းနည္း ဖတ္ၾကည္႕ခ်င္လို႔။ ႀကိဳက္ရင္၀ယ္မလို႔ပါ"

"ဟာ....ရပါတယ္။ ၾကည္႔ပါ၊ ၾကည္႔ပါ၊ မႀကိဳက္လုိ႔ မ၀ယ္လဲ ဖတ္လို႔ရပါတယ္"

ေျပာလည္းေျပာ၊ စာအုပ္ကို ထိုးေပးလိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲတြင္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ႔ၾသေနမိသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ တန္ဖိုးက လက္ဖက္ရည္ ရွယ္တစ္ခြက္စာေလာက္ ရွိေသာ္လည္း ၀ါသနာမပါသူေတြ မ်ား၍ မ၀ယ္ခ်င္သူက မ်ားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ မ်က္ႏွာနာသူ မ်ားကို အတင္းေရာင္းစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းမွသာ စာအုပ္နည္းနည္းကုန္ေသာ အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးၿပီး ၀ယ္သူဆိုေတာ႔ ေတာ္ရံုတန္ရံု ကဗ်ာ၀ါသနာရွင္ မဟုတ္တာ နားလည္လုိက္သည္။

"ဟယ္... ရဲေနာင္ပါ ပါတာပဲ"

"ခင္ဗ်ာ"

ကၽြန္ေတာ္႔ ခင္ဗ်ာႀကီးက ေတာ္ေတာ္က်ယ္သြားသည္။ လြင္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ အံ႔ၾသေနပံုရ၏။

"ဟိုေလ ရဲေနာင္ဆိုတာ ကၽြန္မႀကိဳက္တဲ႔ စာေရးဆရာမို႔ပါ။ ဒီလိုမွန္းသိ ေစာေစာက ကင္တင္န္းမဆင္းခင္ ကတည္းက ၀ယ္သြားၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ပါတယ္။ ေပးေပး ကၽြန္မ တစ္အုပ္ယူမယ္။ ဘယ္ေလာက္လဲ"

"ဆယ္႔ငါးက်ပ္ပါ"

အားလံုးသည္ အံ႔ၾသမႈတို႔၏ အဆံုးစြန္ထိေရာက္ကုန္ၿပီထင္၏။ သူေပးေသာ ပိုက္ဆံကို လွမ္းယူၿပီး အိတ္ထဲ ထည္႔စဥ္ သူမက ကဗ်ာစာအုပ္ကို သဲသဲမဲမဲ ဖတ္ေနသည္။ ခက္သည္က ကၽြန္ေတာ္႔ စာေရးသက္တမ္းက ေလးငါးႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ မွာ ပါတာကလည္း သံုးေလးႀကိမ္သာ ရွိေသးသည္။ နာမည္တူႏွင့္ မွားေနၿပီ ထင္၏။

"ဟို...ဒီမွာခင္ဗ်။ ဒီကတစ္ေယာက္သိတဲ႔ ရဲေနာင္ဆိုတာ နာမည္တူတာ ေနပါလိမ္႔မယ္။ ဒီထဲက ကဗ်ာေရးတဲ႔ ရဲေနာင္က စာေရးတာ ဘာမွမၾကာေသးဘူးဗ်"

"ဟာ....ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မသိတဲ႔ ရဲေနာင္ပဲ။ ဒီမွာ 'စကၠဴျမား' ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာရယ္၊ 'ရင္ထဲကအမွတ္တရ' ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာရယ္ ပါတာပဲဟာ။ ဖတ္စ္ရီးယား တုန္းက ေရႊသမင္မွာ ဆက္ရွင္ဘီက စကၠဴျမားေလးေတြ ပစ္တဲ႔ အေၾကာင္းေရးထားတာ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္ေလ။ အဲဒီ႔တုန္းက စကၠဴျမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ရယ္၊ ၀ိုင္အိုင္တီကိုဖြဲ႕ထားတဲ႔ 'ရင္ထဲကအမွတ္တရ' ရယ္ ပါတာပဲဟာ။ အဲဒီ ေရႊသမင္

"ဒီမွာ...ခင္ဗ်ားေတြ႕ခ်င္တဲ႔ ရဲေနာင္က သူပဲဗ်"

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ်မေျပာခင္ လြင္ေသာ္ ၀င္ေျဖေတာ႔မွ သူမအံ႔ၾသသြားပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ၾကည္႕ေန၏။ ထိုသို႔ အံ႔ၾသေနရင္း ေငးေနခ်ိန္ကပင္ ေနာင္အခါ၌ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားထဲထိ စြဲေနေအာင္ မေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္ခဲ႔ေသာ ကာလတစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔မည္မွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ႔။

"ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရဲေနာင္ပါ။ ဒီက ကၽြန္ေတာ္႔စာေတြ ဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖူးလို႔လဲ"

"ဖတ္စ္ရီးယားတုန္းကရယ္၊ အခု စကၠင္းရီးယား မတိုင္ခင္က ေရႊသမင္

**************************************

(အပိုင္း၂ ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈေပးပါရန္)