" အင္ဂ်င္နီယာ "

အို-အမိႏိုင္ငံ.......

မွန္စြာထင္ရွား၊ ေက်ာ္ၾကားကမၻာတြင္

ျမန္မာပင္ဟု၊ ႏႈတ္မႈရြရြ

ရြတ္ဆိုၾကေအာင္၊ လမ္းျပေဆာင္ျပဳ

တည္ေဆာက္မႈတိုင္း၊ တုႏႈိင္းမရ

လက္ရာလွျဖင့္၊ ႂကြရြစိုျပည္

တည္ရွိေနေအာင္၊ အကၽြန္ေဆာင္မည္

ေရွ႕ဆီေမွ်ာ္ကာ ၾကည့္ပါေလ။

ေျမလမ္းကိုဖ်က္

ေက်ာက္လမ္းဆက္တြယ္၊ တံတားသြယ္ထိုး

ၿမိဳ႕အိုးအိမ္သစ္၊ ဖြင့္လွစ္တည္ေစ

စည္ကားေနေသာ၊ ေက်းေတာၿမိဳ႕ျပ

သာစြ႒ာနီ၊ ျမန္မာျပည္အျဖစ္

အေရာင္သစ္လို႕ ေနခဲ့ၿပီ။

အေမွာင္ကြယ္ေပ်ာက္

အလင္းေအာက္တြင္၊ ကြန္းေထာက္ခိုနား

ပညာပြားလိမ့္၊ ဆမ်ားသိဥာဏ္

ေတာက္ပလွ်ံတက္၊ အစြမ္းထက္ရင့္

ႏိႈင္းျမင့္တုမရ၊ ျမန္မာကြေနာ္

ကမၻာေပၚလႊား၊ ေက်ာ္ၾကားတိုင္းျပည္

ရာစုႏွစ္ခ်ီ တည္ေတာ့မည္။

စက္မႈႏိုင္ငံ

ႀကံေဆာင္ဖြ႕ံၿဖိဳး၊ တို႕အမ်ဳိးတြက္

ရိုးဂုဏ္စြက္ကာ၊ သြက္လက္ပါေသာ

မ်ားျပားေပါႂကြယ္၊ ပညာသည္လွ်င္

စြမ္းအင္တိုးတက္၊ ျပည့္အတြက္ဟု

စက္ရံုမ်ားစြာ၊ တည္ကာထုတ္လုပ္

မယုတ္မေလ်ာ့၊ ခြန္အားေက်ာ့ကာ

ဦးေမာ့ေထာင္ႂကြား ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

'ေရနံ' 'ဓာတု'

'သတၱဳ' 'လွ်ပ္စစ္'၊ 'အီလက္ထေရာနစ္' ပညာရပ္

တတ္စြမ္းသမွ်၊ လာၾကည့္ၾကေလ

ဘယ္သူေတြယွဥ္၊ ႏိုင္ခ်င္မွာလဲ

တို႕ျပည္ထဲမွာ၊ ေ၀ဆာဖန္တီး

အလုိၿပီးေသာလက္၊ ၿမဲၿမဲဆက္ကာ

'စက္မႈ' 'ၿမိဳ႕ျပ'၊ ဘယ္သူမွ်မက်န္

'ေလေၾကာင္း' မာန္ႏွင့္၊ ရွင္သန္ၿမဲတည္

မမီ 'ခ်ည္ထည္'၊ တကယ္သြက္လက္

ဖန္တီးလ်က္တြင္၊ ၾကည့္သူျမင္က

အို-လွပလြန္း၊ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္

ဂုဏ္ရွိန္ျမင့္ေအာင္၊ ရည္ေဆာင္သည္မွာ

'ဗိသုကာ' မက်န္၊ အဆန္ခရီး

မၿငီးတမ္းသြား၊ မနားၾကၿပီ

ေ၀စည္လွပ ေနေတာ့မည္။

အို-အမိႏိုင္ငံ

ၾကည့္ရန္ရႈရန္၊ တည္ရန္ေဆာက္ရန္

ထုတ္ရန္ပို႕ရန္၊ ၀တ္ရန္စားရန္

အမွန္ေဆာင္သူ၊ ဘယ္လူမရွိ

တကယ္သိပါ၊ ပညာအတတ္

ႏွံ႕စပ္ကၽြမ္းက်င္၊ အျမင္ႂကြယ္၀

ျပည့္ၾကအရည္အခ်င္း၊ လူအတြင္းေလွ်ာက္

ယွဥ္ေလာက္ေသာသူ

ထိုထိုလူမ်ဳိး၊ တိုင္းျပည္က်ဳိးတြက္

ရြက္ေဆာင္ႀကိဳးပမ္း၊ ျပည့္၀န္ထမ္းလွ်င္

အမိျမင္လား၊ ရွိေနျငားပင္

အားအင္အသစ္၊ ရင္မွာျဖစ္၍

သစ္ေသာသမိုင္း၊ ဖြင့္လွစ္ခို္င္းမည့္

( အမိ၏ ရင္ႏွစ္သား )

အက်ိဳးမ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားသူ

ႏိုးၾကား၍ အျမင္ႂကြယ္သူ

အစဥ္တက္ႂကြ၍ ရိုးသားသူ

အျမင္အထင္ မီစရာရွားေသာ

'အင္ဂ်င္နီယာ' မ်ားစြာ ရွိေနသည္။        ။

သားလတ္

၂၉.၉.၉၅

( ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာ အသင္းႀကီးအား ဤကဗ်ာျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳပါ၏ )

[ ကၽြန္ေတာ္ သည္ကဗ်ာကို စေရးစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာအသင္း၏ မဂၢဇင္းတြင္ ထည့္ရန္ႀကံစည္ ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ မပို႕ျဖစ္ဘဲ သိမ္းထားခဲ့သည္။ ယခုတေလာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ႏိႈးလာ၍ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၇ ႏွစ္ခန္႕က သည္လိုေန႕မွာ ေရးခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ဤကဗ်ာတင္ရန္ႀကံစဥ္က ထိုသို႕ေန႕ရက္တိုက္ဆိုင္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိခဲ့ရိုး အမွန္ပင္။ ကဗ်ာကို ရိုက္ေန ရင္းမွ ေနာက္ဆံုးမွသာ သိရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာပင္ အံ့ဩမိပါေသးသည္။]