Friday, March 31, 2017

" အစဥ္ထာ၀ရ " ( ၁၉ )

 [ ၉ ]

" ေတာက္ "

သည္တစ္ခါေတာက္ေခါက္တာႏွင္းႏြယ္ေႏြးဆီကမဟုတ္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဆီကျဖစ္သည္။
၀ါ၀ါဦးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၏လမ္းမဘက္အက်ဆံုးေထာင့္စြန္းမွာထိုင္ေနစဥ္ႏွင္းႏြယ္ေႏြးတို႕အုပ္စု၊
ကင္တင္းန္တစ္ဖက္ျခမ္းေႏြးေအးဆိုင္ထဲ၀င္သြားတာေတြ႕လိုက္၍စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေတာက္ေခါက္
လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူတို႕ကင္တင္းန္ကေျမနိမ့္ပိုင္းထဲမွာရွိ၍ဆိုင္တန္းႏွစ္တန္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိသည္။
ထိုဆိုင္တန္းမ်ားအလယ္မွာပု႑ရိက္တန္းမ်ားႏွင့္အပင္ႀကီးတခ်ဳိ႕သာရွိ၍ဟိုဘက္ျခမ္း
သည္ဘက္ျခမ္းလွမ္းျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။

" ကင္း-မင္းေတာ္ေတာ္ရွက္ေနလား"

ၿငိမ္းခ်မ္းကမေန႕ကကိစၥကိုသတိတရႏွင့္ေမးသည္။လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲမွ ဇြန္းကိုဆြဲယူရင္းခြက္ထဲမွာေမႊေနမိ၏။အားလံုး၏အၾကည့္ကသူ႕ဆီ မွာေရာက္ေနတာသိသည္။

"ငါ့ဘ၀မွာခုခ်ိန္ထိဆရာ၊ဆရာမကအခန္းထဲမွာေပၚတင္ႀကီးဆူတာမ်ိဳးတစ္ခါမွမခံဖူးဘူး။
ခုဟာကကြာ၊တကၠသိုလ္လည္းတကၠသိုလ္ဆိုေတာ့ငါရွက္တာေပါ့ ။ေအးေလ။ဒါေပမဲ့ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းမေရာက္ဘဲသခ်ၤာဆရာမနဲ႕တင္ၿပီးသြားတာပဲ
သူတို႕ကိုေက်းဇူးတင္ရမယ္ထင္ပါရဲ႕"

"မင္းပဲေက်းဇူးတင္။တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္။မင္းစိတ္၀င္စား သေလာက္ဟိုကျဖင့္မင္းကိုငါတို႕နဲ႕ေရာၿပီးဗရုတ္က်တဲ့ေကာင္ပဲထင္ထားတာေဟ့ေကာင္"

ေက်ာ္၀င္းထြဋ္စကားကိုနားေထာင္ရင္းလက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲမွဇြန္းကိုပန္း ကန္ျပားထဲထည့္၊ၿပီးေတာ့လက္ဖက္ရည္တစ္ငံုေလာက္ေသာက္လိုက္သည္။
ခ်ဳိအီအီအရသာကခါးသက္ေနသေယာင္။

"ငါမွားတာပဲကြာ။ငါခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့သူအဲဒီေလာက္ျဖစ္သြားမယ္လို႕မထင္မိဘူး။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ပစ္လိုက္တဲ့စကၠဴ ျမားစိုးမမကိုမွန္ေတာ့သြား စိုက္ၿပီးျပဳတ္က်တာေတြ႕လို႕ငါလည္းသူ႕ဆံပင္ရွည္ေတြၾကားကိုစကၠဴ ျမားစိုက္သြားရင္ဘယ္လိုေနမလဲဆိုၿပီးစမ္းၾကည့္လိုက္တာ။ကံကမလိုက္ေတာ့ေခါင္း
ကိုတိန္ခနဲျမည္ေအာင္မွန္ၿပီးငါ့အျပစ္ျဖစ္သြားတာပါကြာ "

"ငါတုိ႕နားလည္ပါတယ္။မင္းကငါတို႕မ်က္ႏွာေျပာင္တိုင္းလိုက္ေျပာင္ေနတာမွမဟုတ္တာ။
ငါတို႕စေနာက္ေနတာကိုပဲေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္လား။ငါတို႕ခံျပင္းတာအဲဒါပဲကြ။တစ္ခါတေလ
စမိတဲ့မင္းကိုမွအရွက္ရ၊အျပစ္ရေအာင္လုပ္ လိုက္ၾကလို႕"

" သူတို႕ကေတာ့ဘယ္သူဘယ္၀ါရယ္လို႕ရည္ရြယ္ၿပီးလုပ္ဟန္မတူပါဘူး"

ၿငိမ္းခ်မ္းကိုသူကေျဖရွင္းခ်က္ျပန္ေပးေနမိသည္။ႏွင္းႏြယ္ေႏြးသူ႕ကိုရည္ရြယ္၍တိုင္တာ
မဟုတ္မွန္းသူသိေနသည္ပဲ။

"မင္းကေတာ့ကြင္းကိုေတာ္ေတာ္ေႂကြေနပံုပဲ။ေတာ္ေတာ္ႀကီးလည္းခြင့္ လႊတ္ႏိုင္စြမ္းတယ္"

"ငါ့ဘက္ကစမွားတာပဲစိုးညြန္႕ရာ။ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့။ေအး-ျပီးေတာ့ေနာင္တလည္းရတယ္။
ငါသူ႕ကိုေနာက္ဆိုစရဲေနာက္ရဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"

"မင္းသာမစရဲရင္ရွိရမယ္။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေတာ့ေနမွာမဟုတ္ဘူး"

စိုးညြန္႕ကေႏြးေအးဆုိင္ဘက္လွမ္းၾကည့္၍ေျပာေတာ့စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကခံုကို
လက္ႏွင့္ပုတ္ၿပီးစိုးညြန္႕ကိုၾကည့္သည္။

"သိပ္ဟုတ္တာေပါ့စိုးညြန္႕ရာ။ခုမွပြဲကေကာင္းလာတာ။မပဲနဲ႕တို႕အုပ္စု နဲ႕ေတြ႕ၿပီေပါ့ကြာ။ဪ-ဒါနဲ႕ကင္းေရ။မင္းဘာသာမစရဲတာ မေနာက္ရဲတာေတာ့ထားပါေတာ့။ကြင္းကိုေတာ့လက္မေလွ်ာ့နဲ႕ေနာ္"

"ရပါလိမ့္မယ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရာ။မင္းလုပ္ပံုနဲ႕ကင္းကကြင္းဆီကေမတၱာရမရေတာ့မသိဘူး။ေသာကေတြ
တစ္ပံုတစ္ပင္ရမွာေတာ့ျမင္ေယာင္ေသး"

"ငါေနာက္မွာကြင္းကိုမဟုတ္ဘူးၿငိမ္းခ်မ္းရ။၀တုတ္မနဲ႕ငါးေဖာင္ရိုးေျခာက္ကို"

သူတုိ႕အားလံုးၿပံဳးျဖစ္ေသးသည္။

"ဘာထူးလဲ။သူတို႕ကကြင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။နာခ်င္းနာသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဘက္ကနာမွာေပါ့။ၿပီးေတာ့
ကင္းကငါတို႕နဲ႕တြဲေနေတာ့ကင္းပါေရာၿပီး အထင္ေသးခံရေရာ"

"ဒီေလာက္ေတာ့ရပါတယ္စိုးညြန္႕ရာ။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဖတ္စ္ရီးယား ကတည္းကအေႂကြးကိုရွင္းခ်င္ေနတာ။ငါ့ကိုသိပ္ငဲ့မေနပါနဲ႕။ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္အတြက္ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုငါမပိတ္ပင္ပါဘူး။ ငါလည္းငါ့ခြင္နဲ႕ငါႀကိဳးစားမွာပဲ။လုပ္သာလုပ္စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္။ငါမကန္႕ကြက္ဘူး"

သူ႕စကားအဆံုးမွာအားလံုးကသူ႕ကိုအံ့အားသင့္စြာေငးၾကည့္သည္။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကဒါမွသူငယ္ခ်င္းကြဟုထေအာ္၏။ဆုိင္မွအစ္ကိုႀကီးေတြကေတာ့သူတို႕အုပ္စုကို
သိၿပီးသားမို႕ၿပံဳးေနသည္။

"မင္းမေန႕ကကိစၥကိုစိတ္နာလို႕စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တာလား-ကင္း"

"ေဟ့ေကာင္စိုးညြန္႕။စကားေျပာတာနားေထာင္ေကာင္းေအာင္ေျပာ။ဘာလဲကြ။
ငါ့ကိုလႊတ္ေပးရေအာင္ငါကေလွာင္အိမ္ထဲထည့္ၿပီးအေလွာင္ခံထား ရတဲ့ေကာင္က်ေနတာပဲ။ေဘးကၾကားရင္တကယ့္ေမ်ာက္ထင္ေနဦးမယ္"

စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေရေႏြးအိုးကိုဆြဲမရင္းေျပာေတာ့သူတို႕ရယ္မိသည္။ မဟုတ္ဘူးလားကြဆုိေသာေက်ာ္၀င္းထြဋ္အသံထြက္လာ၏။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေရေႏြးခြက္ထဲေရေႏြး
ထည့္၍က်င္းေနတုန္းမို႕ေက်ာ္၀င္းထြဋ္ေျခေထာက္ရွိရာလွမ္းပက္သည္။ေက်ာ္၀င္းထြဋ္္ေျခေထာက္ေႁမွာက္
၍ေရွာင္၏။

"စကားေကာင္းလာရင္လုပ္ၿပီကြာ။ခဏေနစမ္းပါဦး။ဒီလိုကြစိုးညြန္႕ရ။ငါက သူ႕ကိုေႂကြေနေတာ့စိတ္မနာပါဘူး။သူငါ့ကိုစိတ္ဆိုးမွာလည္းမလိုလားဘူး။ ဒါေပမဲ့ကြာ၊သူအဲဒီလိုစိတ္ဆိုးသြားတိုင္းျဖစ္လာတဲ့အမူအရာေလးေတြကငါ့ကိုအရမ္းၾကည္ႏူးေစတယ္ကြ။
ရင္ထဲမွာကလိကလိနဲ႕"

၀ါးဟားဟားဆိုၿပီးရယ္သံေတြထြက္လာသည္။ဘာျဖစ္တာလဲကြဆိုေတာ့မင္းစကားႀကီးက၊
ကဗ်ာမဆန္လို႕ကြဟုစိုးညြန္႕ေျပာေတာ့ရွက္ၿပီးေခါင္းကုတ္မိသည္။ဆက္ေျပာပါဦးဟုေက်ာ္၀င္းထြဋ္ဆို၏။

"ဒီေတာ့ကြာ၊ငါကေတာ့တစ္ခါရွက္ၿပီးၿပီမို႕ထပ္မစရဲပါဘူး။စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႕၊မင္းတို႕စလို႕
သူစိတ္ဆိုးလာမယ့္ပံုေလးကိုပဲၾကည့္ၿပီးခံစားေတာ့မယ္"

သူ႕စကားအဆံုးေကာင္းကြာဆိုေသာစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္အသံထြက္လာသည္။ငါ့ကိုတစ္ခါတည္းေမာ္ကြန္းထိန္း
ရံုးခန္းပို႕ေနတာလားဆိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ပါ/ခ်ဳပ္ရံုးခန္းတင္ပါဟုၿငိမ္းခ်မ္းက၀င္ေျပာ၍ေခြးေကာင္ဟု
ဆိုကာ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရယ္ေနသည္။

"မေန႕ကသခ်ာၤဆရာမအခ်ိန္ၿပီးသြားေတာ့မင္းခ်က္ခ်င္းထြက္သြားတာငါတို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။အတန္းထဲကေကာင္ေတြကေတာင္ေမးေနေသးတယ္။ငါတို႕ရွင္းျပလိုက္တယ္။
အဲဒီေလာက္တိုင္စရာမလိုဘူးထင္တယ္လို႕ ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္။သူတို႕အုပ္စုကိုကပဲခပ္မ်ားမ်ားမို႕ပါကြာတဲ့"

"ငါေျပာၿပီးၿပီပဲကြာ။ဆရာမဆူတယ္။ရွက္သြားတယ္။ငါလည္းမွားတယ္လို႕၀န္ခံလိုက္တယ္။ေနာက္
မွာႏွစ္ခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ။ဒါေပမဲ့ထျပန္ခဲ့တယ္။ဒီ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕ဘယ္လိုဆက္ၿပီးစာသင္ရဲေတာ့မလဲကြာ"

လက္ဖက္ရည္တစ္ငံုေလာက္ထပ္ေသာက္လုိက္ျပန္သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြကမေန႕ကအျဖစ္ကို
နားလည္စြာဘာစကားမွ်မဆုိၾကေတာ့။သူတို႕အေတြးမွာ မေန႕ကအျဖစ္ေတြေပၚေနသလိုရွိ၏။သူကိုယ္တုိင္ေရာ။သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ်ေမ့ႏိုင္မွာမွမဟုတ္ပဲေလ။

X X X X X
( ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
[ ဤစာမူသည္ကၽြန္ေတာ္ဆူးသစ္၏ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။]

2 comments:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

၁၈နဲ႔၁၉ကုိဖတ္လုိက္ေတာ႔ဇာတ္ရည္မလည္ေသးဘူး ...အစကျပန္ဖတ္ရမယ္

ဆူးသစ္ said...

Thanks for your reading Ma Jasmine.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...