"မ်က္နာႏွင့္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္"

ျမန္မာျပည္မွာရွိစဥ္က ရခိုင္ျပည္နယ္၊ သံတြဲၿမိဳ႕နယ္ဘက္ကို အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ခဏခဏ သြားခဲ႔ဖူးသည္။ ညေနဘက္ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးမွ ကားစီးကာ ရန္ကုန္-ျပည္လမ္းမမွတစ္ဆင့္ ရခိုင္ရိုးမကို ညဘက္ျဖတ္ရသည္။ ေတာင္မ်ား၊ ၾကယ္မ်ားႏွင့္ လတို႔ ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးမ်ားႏွင့္ ကားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္တစ္ခ်က္၊ မေပ်ာ္ တစ္ခ်က္။ လ.၀.က ဂိတ္မ်ားကို ျဖတ္ရ၍လည္း အိပ္မည္ႀကံလိုက္၊ ႏိုးလိုက္ပင္။

တစ္ေခါက္မွာေတာ႔ ကားေပၚမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အုပ္စုတစ္စုပါလာ၏။ လူငယ္မ်ားျဖစ္၍ ဆူၾက၊ ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾက။ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၿပီး အရာရွိျဖစ္ေနခ်ိန္မို႔ သူတို႔တစ္ေတြကို နားလည္ေပး၍ ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကလည္း သူတို႔လိုပဲ မဟုတ္လား။ ညဘက္ အိပ္မရတတ္သည္႔ ရခုိင္ခရီးစဥ္ အတြက္ သူတို႔အသံေတြက ထူးၿပီး ဆူညံမေနေတာ႔။ သည္မွာပဲ သူတို႔အုပ္စုတစ္ေတြက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို စဆိုသည္။

နားေထာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။ အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ နားမေထာင္ဖူးေသာ သီခ်င္း။ ၾကားၾကားခ်င္း ဘယ္သူဆိုမွန္းပင္ မသိ။ သို႔ေသာ္ နားထဲကို တန္း၀င္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဆိုၾကည္႔ခ်င္သည္။ စာသားမွ် မရတာ။

ေနာက္ေတာ႔ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး အိမ္ကညီအစ္ကိုမ်ားႏွင့္ ခင္ရာမင္ရာေတြ လိုက္ေမးမွ စီးရီးမထြက္ေသးဘဲ အျပင္က mp3 အေခြေတြ ထဲမွာ ထေပါက္ေနေသာ သီခ်င္း။ မႏၲေလးမွာေတာ႔ အေဆာင္ေတြေရွ႕မွာ ထိုသီခ်င္းက ေတာ္ေတာ္ေရပန္းစား၊ ဟစ္ထေနသည္ဟု ပါးစပ္စကားအရ သိရသည္။

CD ရလာေတာ႔ ဂစ္တာတီးခ်င္လြန္း၍ ကိုယ္႔ဘာသာ Chord ရွာၿပီး တီးၾကည့္သည္။ အဆင္ေျပသြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ညဘက္ဂစ္တာ၀ိုင္းေလးမ်ားထဲမွာ ထိုသီခ်င္းက အၿမဲလို ေနရာယူလာခဲ႔ေတာ႔၏။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ ထိုအခ်ိန္မွာေတာင္ မည္သူေရး၍၊ မည္သူဆိုသည္ကို မသိေသး။ ေနာက္ေတာ႔ အေခြထြက္လာမွ ပူစူးေရး၍ IMP ဆိုေသာ အဖြဲ႕က သီဆိုသည္တဲ႔။ သီခ်င္းနာမည္က "ခ်စ္သူမ်က္ႏွာ"။

အေၾကာင္းအရာက ရိုးသည္။ သို႔ေသာ္ တင္ျပပံု ဆန္းသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆိုခ်င္သည္။ ခ်စ္သူက ခြဲခြာသြား၍ က်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာကိုပင္ တျခားအေၾကာင္းအရာႏွင့္ မေျပာ။ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျပာသြားသည္။ စိတ္ေကာက္၍ ေခ်ာ႔ခဲ႔ရသည္႔အခါ ၿပံဳးသြားသည္႔မ်က္ႏွာ။ အမုန္းမ်ားႏွင့္ ျပည္႔ႏွက္သြားသည္႔အခါ သူစိမ္း တစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားသည္႔မ်က္ႏွာ။ ထိုအရာသည္ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာ တဲ႔ေလ။

Melody လွသည္။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳတို႔၏ အလွမ်ိဳး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ "လူကဲခတ္မတတ္တဲ႔ ငတံုးလို"၊ "မင္းမုန္းသြားလည္း ခ်စ္လို႔ငါ မၿပီးေသးပါ"၊ "တကယ္လို႔ အသဲကိုေနာက္တစ္ခါ ကစားရင္ နည္းနည္းေလးေတာ႔ အခ်က္ျပခဲ႔ဦး" ဆိုေသာ စာသားမ်ားကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္မိသည္။ "ခ်စ္သူမ်က္ႏွာ၊ ကဗ်ာလိုဖတ္၊ ရင္ခုန္တတ္စြာ၊ ကာလတာရွည္၊ လြန္ေလၿပီလား" ဆိုေသာ ဆရာေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)၏ ကဗ်ာတစ္ပိုင္း တစ္စကိုပင္ သတိရမိ၏။

ထိုသီခ်င္းကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားေထာင္ၿပီးေလာက္ၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိေသာ သီခ်င္းမ်ားထဲတြင္ ထိုသီခ်င္းပါေန၍ ယခု တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ။


ဆူးသစ္
၂၀း၅၆ နာရီ
၆.၃.၂၀၁၁