" ရခိုင္ျပည္ အလြမ္းေျပ " ( ၅ )

စစ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ ဒုညႊန္မႉးေရာက္စဥ္က ညေနခင္း အလုပ္အားလွ်င္ စစ္ေတြ View Point ဘက္သို႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိသည္က View Point သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၊ လမ္းေဘးက ဆိုင္ငယ္ေလးမ်ား။ ခံုေလးမ်ားခ်ၿပီး လြတ္လပ္စြာျဖင့္ ညေနခင္းကို ခံစားေနၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ View Point ကိုေရာက္ခ်ိန္မွာ လိႈင္း၊ ေနမင္း၊ ေရျပင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ စသည္ျဖင့္ လိုက္ဖက္ညီေနေသာ ရႈခင္းအလွကို ခံစားခြင့္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ သဘာ၀အလွကို ရခိုင္ျပည္နယ္ႀကီး ေကာင္းစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားတာပါလား ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ ငပလီသည္ လည္းေကာင္း၊ စစ္ေတြ View Point ႏွင့္ ကမ္းနားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္သည္ လည္းေကာင္း ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အလွ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေဖာ္ျပေနသည္မွာ အမွန္ပင္။

ထို႕ျပင္ ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေတြကို ေလယာဥ္ဆင္းခါနီးတိုင္းႏွင့္ ေလယာဥ္ျပန္တက္ခါနီးတိုင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။ ေတာင္ရိပ္၊ ပင္လယ္၊ View Point သြားရာ လမ္းမႀကီး၊ စသည္ျဖင့္ စစ္ေတြသည္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲက မထြက္ေအာင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ထိုခံစားမႈက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္မွာ ကဗ်ာေရးဖို႕ တြန္းအားမ်ား စျဖစ္ေပၚလာေစသည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စစ္ေတြကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေရာက္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဆိုးရြားေသာ ရာသီဥတုကို ႀကံဳရသည္။ မိုးေလျပင္းထန္စြာ က်လာသည္။ ကမ္းနားဘက္မွာ ကမ္းပါးတို႕ၿပိဳသည္။ ေကာလဟလလား၊ တကယ္လား မသိေအာင္ ဆူနာမီလာမည္ဟု စကားက ထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရမည့္ ရက္ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ ပ်က္သည္။ ေနာက္ထပ္ ေလးရက္ေလာက္ ေသာင္တင္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ျမ တည္းခိုခန္းမွာ တည္းေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ေလဒဏ္၊ မိုးဒဏ္ၾကားမွာ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးကလည္း ျဖစ္ျပန္၊ စာေရးခ်င္စိတ္၊ ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေန၍ ေနရာ၊ အခ်ိန္၊ ရာသီဥတုတို႕ ေပါင္းစံုေလေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ စာမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား မ်ားစြာ ရခဲ့သည္။

ျမ တည္းခိုခန္းသည္ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္ႏွင့္ နီးသည္။ တစ္ဖက္မွာက စစ္ေတြ ေဆးရံုရွိသည္။ ေဆးရံု၏ ဟုိမွာဘက္ကို ေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ ကမ္းနားဘက္ကို ေရာက္သည္။ ထိုကမ္းနားဘက္၌ ပင္လယ္သည္ က်ယ္ျပန္႕စြာ ရွိသည္။ ေလေရာ၊ မိုးပါ အရွိန္ႏွင့္ ဆင္းသက္ေနသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္က်လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထီးကေလးဆြဲကာ တစ္ေယာက္တည္း မိုးႏွင့္ေလၾကား ရေအာင္သြားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေတြမွာ ေသာင္တင္ေနမည္ ဆိုသည္ကို အေမ့ကို အရင္ အသိေပးရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမ စိတ္ပူေနေရာ့မည္။ ၿပီးေတာ့ ရံုးကို သတင္းပို႕ရသည္။ ရံုးကေတာ့ စိတ္ပူမွာစိုး၍ မဟုတ္။ အလုပ္ ၿပီးလည္း ျပန္မလာေသးပါလားဟု ေတြးမွာစိုး၍ ျဖစ္သည္။

သည္လိုႏွင့္ပင္ အားသည့္အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား ကၽြန္ေတာ္ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္က ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့သည့္ ကဗ်ာမ်ားထဲမွာ တစ္ပုဒ္က ယခုလို...........။

"တစ္ေရးႏိုး ဆူနာမီ"

ဆူနာမီေရ....

ကမၻာေျမက မင္းကို လက္မခံ

မင္းျပန္သင့္ပါျပီကြယ္။

မင္းတိုးလို႔ က်ဳိးတဲ့ကမၻာ

မင္းမွာလို႔ လာတဲ့ဒုကၡ

မင္းဖြလို႔ ပြတဲ့အမႈိက္

မင္းရုိက္လို႔ ရႈိက္တဲ့ကမ္းေျခ

မင္းေျခြလို႔ ေၾကြတဲ့အသက္

မင္းဖ်က္လို႔ ပ်က္တဲ့အိမ္

မင္းက်ိန္လို႔ မွိန္တဲ့ကံ

မင္းျပန္မွ အားလံုးၿငိမ္း

ကမၻာေျမလည္း စိမ္းလန္းလိမ့္မယ္။

တစ္ေရးႏိုး ထထြက္မလာနဲ႔

အေတြးရိုးရိုးနဲ႔ ပင္လယ္ေျမမွာအိပ္စက္ၿပီး

မင္းစိတ္အပ်က္က ငါတို႔ကိုသနား

မင္းအဖ်က္အားနဲ႔ ငါတို႔ကို မကစားရင္

(ဆူနာမီေရ...)

မနက္ျဖန္ရဲ႕ ညလြင္ျပင္တိုင္းမွာ

ငါတို႔ဟာ မင္းလုိတစ္ေရးမႏိုး

ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေန႔သစ္ေတြ တိုးရင္းရွိေနမယ္။ ။

သားလတ္

ဆူနာမီ လာမည္ဆိုသည့္ ေကာလဟလေၾကာင့္ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာပါ။ တကယ္ေတာ့ ျမ တည္းခိုခန္း၏ တစ္ေယာက္ခန္း ကေလးထဲမွာ ခုတင္ေပၚမွာသာ နားေနရာ ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ခံစားမိေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ စစ္ေတြကို ခံစားမိေသာ ကဗ်ာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ယခုလို ေရးခဲ့ မိပါသည္။

" ပင္လယ္ကို ေမးထိုးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ "

ေတာင္ရိပ္နဲ႕ပင္လယ္

ျမင္တယ္ဆိုကတည္းက ၾကည္ႏူးစရာ။

ႏွလံုးသားမွာ ခ်စ္စရာေတြ ျပည့္တဲ့ၿမိဳ႕

ေမတၱာနဲ႕ျဖည့္လို႕ ႀကိဳတဲ့အခါ

ဟုိမွာ ေတာင္ရိပ္ညိဳညိဳ

ဒီမွာ ပင္လယ္ကမ္းစိုစို

အို-အျပန္လမ္းဆို လြမ္းသလို ျဖစ္ေတာ့မယ္။

ပင္လယ္ကို ေမးထိုးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေလ

ညိဳ႕ေနတဲ့ ေတာင္ရိပ္ကို မွန္းဆၿပီး

ပင္လယ္ကမ္းေဘးက လမ္းမႀကီးထက္

တမ္းတၿပီး မက္ခ်င္စရာ

ႏြမ္းလ်ခရီးအတြက္ အလွေတြလို႕ဆိုမလား

ညေနခင္း ေနရီရီေစ်းတန္းနားမွာ

ေခၽြးေလးေတြေတာင္ ခန္းသြားခဲ့ဖူးတယ္။

ျပန္လာဦးမွာပါ

ကံၾကမၼာ မဖံုးသာတဲ့ေန႕

မေမ့စရာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဆီ

ကာရန္သီ ရင္ခုန္လႈပ္ရွား

ေတာင္ရိပ္ကိုစားရင္း ေက်နပ္

ပင္လယ္ေဘးက ေျမမွာ မတ္တတ္ရပ္မယ္

အသက္နဲ႕ခႏၶာျပတ္ကြယ္မသြားခင္ တစ္ခ်ိန္မွာ။         ။

သားလတ္

ကမ္းနားလမ္းမႀကီးႏွင့္ View Point ၊ လွပေသာ ေတာင္ရိပ္ႏွင့္ ကမ္းေျခ တို႕သည္ ေလယာဥ္ေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ ပင္လယ္ဘက္ကို ေမးထိုးထားသေယာင္ ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ စစ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္က 'ပင္လယ္ကို ေမးထိုးထားတဲ့ ၿမိဳ႕'ဟု တင္စားခ်င္သည္။ ထိုအတြက္ ကဗ်ာ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ျခင္းပင္။

ထိုသို႕ ကဗ်ာမ်ား၊ စာမ်ား ေရးေနသည့္ၾကားမွ ျမ တည္းခိုခန္းနားက စာအုပ္ဆိုင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားၿပီး ေမႊခဲ့ေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဧည့္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕မယံု၍ မွတ္ပံုတင္ေတာင္းသည္။ မွတ္ပံုတင္က တည္းခိုခန္းမွာ ေပးထား၍ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ ၀န္ထမ္းကတ္ျဖင့္ စာအုပ္ငွားသည္။  တစ္ဆိုင္လံုး ေမႊေႏွာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အဖတ္ခ်င္ဆံုးက မင္းသိခၤ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္ေန၍ တစ္ရက္ကို သံုးေလးအုပ္ႏႈန္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကုန္ေအာင္ ဖတ္ေလေတာ့သည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တကယ္ျပန္ရမည့္ ရက္မွာလည္း မိုးကဆက္သည္းေနျပန္၍ တည္းခိုခန္း အပ္ၿပီးမွ ျပန္လာ ငွားေသာအခါ ျမ မွာ လူက ျပည့္သြားေလၿပီ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကမ္းနားဘက္မွာ ရွိသည့္ View Point တည္းခိုခန္းသို႕ သြားေရာက္ တည္းခိုရျပန္သည္။ ထို တည္းခိုခန္းမွာလည္း ကဗ်ာမ်ားစြာ၊ စာမ်ားစြာ ထပ္ေရးရင္း အခ်ိန္ကုန္ေစျပန္ရသည္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အပိုင္း ( ၅ ) အထိ ေရးခဲ့ေသာ " ရခိုင္ျပည္ အလြမ္းေျပ " ကို ကၽြန္ေတာ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါေတာ့မည္။ နိဂံုး မခ်ဳပ္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ ယခု ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ေရးရသနည္းဆိုသည္ကို ရွင္းျပခ်င္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ထဲမွာ ရန္ကုန္ၿပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ထဲထဲ၀င္၀င္ သြားလာခဲ့သည္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ တစ္ခုသာရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလး၊ ျပင္ဦးလြင္၊ စစ္ကိုင္း၊ ေရႊဘုိ၊ မံုရြာ၊ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္း စသည္ျဖင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ နယ္ေျမမ်ားကို ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ သြားလာခဲ့ဖူးပါသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေလာက္ ထဲထဲ၀င္၀င္ မရွိခဲ့ပါ။

ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ရခိုင္ေသြးခ်င္းမ်ား ရွိပါသည္။ ျမန္မာျပည္ ေျမပံု၏ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေျခမွာ သူတို႕ေနထိုင္ပါသည္။ သူတို႕ေဒသကို သူတို႕ ခ်စ္သလို ကၽြန္ေတာ္လို ျမန္မာ တစ္ေယာက္ သြားလည္ရင္းမွာပင္ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိပါသည္။ သူတို႕ဆိုလွ်င္ ဆိုဖြယ္ရာ ရွိမွာမဟုတ္။ သူတို႕သည္ သူတို႕ ေျမကို ကာကြယ္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ ေသြးခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေသာ သူတို႕ေဒသကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကာကြယ္ရန္ လိုပါသည္။ သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈ၊ သူတို႕ဘာသာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရား ျဖစ္ပါသည္။

ငပလီ၏ အလွ၊ စစ္ေတြ ကမ္းေျခ၏ ပသာဒ၊ ေျမာက္ဦး ႏွင့္ ေက်ာက္ေတာ္ရွိ ဗုဒၶ အေမြအႏွစ္မ်ား၊ စသည္ျဖင့္ သူတို႕ေဒသမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တုိင္းျပည္အတြက္ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္သည့္ အရာမ်ား မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ 

ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ေဒသႏၱရခရီးမွ ရသည့္ ဗဟုသုတတုိ႕ကို မွ်ေ၀ရင္း ရခိုင္ေဒသကို ခ်စ္ခင္စိတ္ ပိုမို ျမင့္မားလာေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ကၽြန္ေတာ္ ဤေဆာင္းပါးစုကို ေရးပါသည္။ ရခိုင္ေဒသ နည္းတူ အျခားေသာ ျပည္နယ္၊ တိုင္းမ်ားကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ေရာက္ခဲ့လွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေရးပါဦးမည္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဖတ္၍ တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားကို ခ်စ္ခင္စိတ္ပြားမ်ားလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ခ်စ္ခင္လာသည္ႏွင့္ တူသည္ဟု ခံယူမိေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ႀကံဳႀကိဳက္လာလွ်င္ ေဆာင္းပါးေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားခ်င္မိပါေသးသည္။

ယခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ အေၾကာင္း ၾကားရသည့္အခါ ထိုေဒသကို လြမ္းစိတ္ႏွင့္ အတူ ထိုေဒသက လူမ်ား အဆင္ေျပေျပျဖင့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး စိတ္ေရာ၊ ကိုယ္ပါ ေအးခ်မ္းပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း ေနမိပါေတာ့သည္။          ။

ဆူးသစ္

၂၀း၃၆ နာရီ

၂.၂.၂၀၁၃