" iPhone , my- phone ကိုင္ဦး"

ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူ စေရာက္ေတာ႔ ဟန္းဖုန္းမရွိ၍ သူငယ္ခ်င္း၏ ညီေလးက ဟန္းဆက္ ငွားသည္။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အိမ္မွာ အလုပ္လာရွာသြားသူမ်ား အဆက္ဆက္သံုးခဲ႔ေသာ SIM Card ကို ဆက္သံုးမလား ေမး၏။ ဟန္းဆက္အသစ္ႏွင့္မွ ကဒ္အသစ္သံုးမည္ စိတ္ကူးၿပီး ေလာေလာဆယ္ အေဟာင္းသာ သံုးခဲ႔ေတာ႔သည္။

အလုပ္လုပ္ၿပီး နည္းနည္းၾကာေတာ႔ ဖုန္းတစ္လံုးေလာက္ေတာ႔ ၀ယ္မွဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ရေတာ႔သည္။ အမွန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္က မကိုင္လွ်င္အရွင္း၊ ကိုင္လွ်င္လည္း ေကာင္းေကာင္းေလး ကိုင္လုိက္ခ်င္၏။ သူငယ္ခ်င္း ညီေလးဖုန္းက ျပန္ေပးရေတာ႔မွာ ျဖစ္သည္။ သူကိုင္ထားေသာ အလုပ္ကဖုန္းက အလုပ္ေျပာင္းေတာ႔မွာမို႔ ျပန္ေပးရေတာ႔မွာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ဖုန္းသူ ျပန္ကိုင္ေတာ႔မည္။ ထိုအေၾကာင္းၾကားေတာ႔ စကၤာပူမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔ဖုန္းတစ္လံုးငွားျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဖုန္းက Message ပို႔မရ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္မွာ Message ပို႔မရလွ်င္ ျပႆနာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဖုန္း၀ယ္မွ ျဖစ္မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး Nokia တစ္လံုး ၀ယ္လိုက္ေတာ႔၏။

ထိုဖုန္းက ဓါတ္ပံုရိုက္၊ သီခ်င္းနားေထာင္ အကုန္ရ၍ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ဟုတ္သြားၿပီဟု ဆိုရမည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္ တစ္ေခါက္ျပန္၍ အိမ္ကဟန္းဆက္ မေကာင္းဘူးဟု ဆိုသည္႔အခါ ထိုအေဟာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ယူ၍ အသစ္ကို ေပးခဲ႔ေတာ႔၏။ စကၤာပူျပန္ေရာက္ေတာ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္မရ၊ သီခ်င္းနားေထာင္ မရေသာ Nokia အေဟာင္းေလးကိုပင္ အလုပ္ျဖစ္၍ ကိုင္ခဲ႔ရေသးသည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အမ်ိဳးသမီးကို အလုပ္လာရွာဖို႔ ေခၚလိုက္စဥ္ ဖုန္းလိုမွာပဲဆိုေသာ အေတြးႏွင့္ Sony Ericsson ပန္းေရာင္ Slide ေလးတစ္လံုး ႀကိဳ၀ယ္ၿပီး သူလာေတာ႔ ေပးလိုက္၏။ ေနာက္ေတာ႔ အလုပ္ကမရ၊ တစ္ေခါက္ျပန္ၿပီး ျပန္လာ၊ ေက်ာင္းတက္ေတာ႔ Touch Screen ေတြ ေခတ္ထလာၿပီျဖစ္၍ သူကိုင္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာေသာအခါ သူ႔ Sony Ericsson ကို ကၽြန္ေတာ္ကယူကာ သူ႔ကိုေတာ႔ Samsung Touch Screen ေလး ၀ယ္ေပးျဖစ္ခဲ႔ျပန္၏။

ေခတ္၏ ေရြ႕လ်ားမႈပင္ ထင္၏။ iPhone ဆိုတာႀကီးက နားႏွင့္မဆံ႔ေအာင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၾကားလာရေတာ႔ သည္။ မသိေယာင္ ေဆာင္သည္ မရ။ မၾကားေယာင္ ေဆာင္သည္။ နားထဲ၀င္လာ၏။ မျမင္ေယာင္ ေဆာင္သည္။ မ်က္လံုးထဲ ေရာက္လာ၏။ ခက္ေခ်ၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္႔လုပ္ကြက္ထဲက ကၽြန္ေတာ႔ေလာက္လစာမရေသာ ႀကီးၾကပ္ေရးမွဴးေလးတစ္ေယာက္က iPhone 3G ကို လုပ္ကြက္ထဲမွာ ကိုင္ျပေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ Safety Coordinator လည္း 3G iPhone ႏွင့္ ျဖစ္လာ၏။ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ အင္တာနက္ကို အားရပါးရ သံုးျပေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာလႊဲေန၏။ လုပ္ကြက္ထဲက အလုပ္သမားေလး တစ္ေယာက္ကေတာ႔ 'သူတို႔က iPhone ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔က my-phone ေပါ႔ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖုန္းေလ'တဲ႔။ ဟုတ္သား။ ကိုယ္႔ဘာသာ my-phone ေလးကိုင္ရင္း ေက်နပ္ေနမိ၏။

ေနာက္ေတာ႔ တျခားကၽြန္းတစ္ကၽြန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္သြားလုပ္ရသည္။ ထိုကၽြန္းမွာ ပိုက္လိုင္း ကုမၸဏီဘက္က ႀကီးၾကပ္ေရးမွဴးမ်ား စကားစုေျပာေနစဥ္ iPhone အေၾကာင္း ၾကားရသည္။ စလံုးတရုတ္ေလးတစ္ေယာက္က ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဖုန္းျမည္၍ သူ႔ဖုန္းကို ကိုင္မည္ျပဳစဥ္ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ မကိုင္ရဲပါတဲ႔။ ေဘးက ေကာင္မေလးမ်ားက အကုန္ iPhone ႏွင့္ခ်ည္း ျဖစ္ေန၍ သူ႔ဖုန္းအစုတ္ေလးက မ်က္ႏွာငယ္ရသည္တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။ ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္က iPhone သံုးတာ ဒီမွာ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရွိမွာပဲဆိုေတာ႔ ခုနက စလံုးေလးက ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္ေနၿပီဟု ဆိုသည္။ iPhone က သည္ေလာက္ေတာင္ ေခတ္စားသလားဟု ေတြးမိ၏။

ျမန္မာဗြီဒီယို ကားေတြထဲမွာလည္း မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ား၊ အဆိုေတာ္မ်ား၊ iPhone ကိုင္ေနေလၿပီ။ 3G ဖုန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ စလံုးမွာေတာ႔ internet က အခ်ိန္ျပည္႔ရ၍ ေတာ္ေသးသည္။ ဟိုမွာက wi-fi ရွိမွ လြယ္မွာျဖစ္သည္။ ဒါကလည္း East Point တို႔၊ Capital Hyper Mart တို႔လို ေနရာမ်ိဳးမွာသာ ရႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးက ေျပာျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ iPhone Game ပင္ တခ်ိဳ႕ Game မ်ားက Connection ရွိမွ ကစား၍ ျဖစ္သည္။ သည္ေတာ႔ မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ား iPhone ကိုင္ျခင္းသည္ ဂုဏ္အတြက္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သံုးသပ္မိ၏။ 3G က ကိုးသိန္းေလာက္ ရွိသည္မဟုတ္လား။

ေနာက္ေတာ႔ 4G ဆိုတာ iPhone မွာ ထပ္ေပၚလာျပန္သည္။ ဘာေတြ အားသာသလဲေတာ႔မသိ။ လူတိုင္းနီးပါး အျဖဴေရာင္ နားၾကပ္၊ ကာဗာ လွလွေလးမ်ားျဖင့္ iPhone 4 ဆိုသည္ကို ကိုင္လာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ အိမ္က ဇနီးသည္က သူ႔ေက်ာင္းက လူမ်ားကိုင္တာေတြ႕ၿပီး စကားစလာပါေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ႔ အင္တင္တင္ျဖစ္မိသည္။ အမွန္က ဇနီးကို ၀ယ္မေပးခ်င္၍မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုင္ခ်င္၍ပါ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဦးစလံုးအတြက္ဆိုေတာ႔ မလြယ္ျပန္။ ျမန္မာျပည္ေပါက္ေစ်း ဆယ္႔သံုးသိန္းေလာက္ ရွိသည္ဟု ၾကားရ၏။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိ။

အိမ္မွာ အင္တာနက္သံုး၍ ရေနေသာေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္က မျပတ္သား။ သို႔ေသာ္ လမ္းသြားရင္း စာဖတ္ခ်င္စိတ္၊ ကိုယ္သိခ်င္တာေလး အျမန္ရွာၾကည္႔ခ်င္စိတ္၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ေရာက္ေအာင္သြား၊ အခ်ိန္လုၿပီး အၾကာႀကီး ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည္ကို မလိုလားစိတ္ မ်ားေၾကာင့္ iPhone ေရာဂါက တိုးတိုးလာေလသည္။

တိုတိုပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ သည္လိုႏွင့္ iPhone ၀ယ္လိုက္ပါသည္။ iPhone 4 ပါ။ အမ်ိဳးသမီး၏ အဘိုးေလးက PR မို႔ သူ႔ကဒ္ႏွင့္တစ္လံုး S$ 210 ေပးကာ ႏွစ္လံုး ၀ယ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္။ ပညာေတာ႔ရသည္။ S Pass ႏွင့္ဆို S$ 390 တဲ႔။ ႏွစ္လံုး၀ယ္လွ်င္ ေနာက္တစ္လံုးက ေစ်းပိုေပးရသည္။ PR ကဒ္ႏွင့္ ၀ယ္ေတာ႔ ေစ်းက ႏွစ္လံုး၀ယ္လည္း S$ 210 ပင္။ သို႔ေသာ္ micro - sim card ဖိုး S$ 28 သတ္သတ္ေပးရေသး၏။

iPhone 4 က လက္ထဲေရာက္လာေတာ႔ ကလိလို႔ေကာင္းသည္။ Bill ကလည္း ေကာင္း၏။ 2 Years Plan ႏွင့္ ၀ယ္ထား၍ တစ္လ S$ 56 ေပးရ၏။ Incoming Free ၊ Outgoing မိနစ္ ၃၀၀ Free ၊ Internet Free၊ SMS ၅၀၀ Free။ M1 က ေစ်းသက္သာ၏။ Touch Screen ကလည္း ေခတ္စကားႏွင့္ ဆိုရလွ်င္ ဖလန္းဖလန္း ထေန၏။ ဇနီးသည္ကို ၀ယ္ေပးထားေသာ Samsung ႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္။ မ်က္ႏွာျပင္ကို နည္းနည္းမွ မထိရဲ။ မေတာ္တဆ ဖ်တ္ကနဲ ထိမိရံုႏွင့္ပင္ တန္း၀င္ေနေတာ႔သည္။ Samsung က လက္ႏွင့္ ဖိထားတာပင္ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္။ ကိုယ္႔လက္ပင္ ဖုန္းထဲ ေဖာက္၀င္သြားမလား ထင္ရသည္။

သို႔ေသာ္ iPhone 4G က Burmese Classic လို ဟာမ်ိဳး ၾကည္႔၍မရ။ Flash Player မပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔ခ်င္ေသာ ေဘာလံုးပြဲ Highlight လည္း တခ်ိဳ႕ Website ေတြ၀င္၍ ၾကည္႔မရ။ iPhone 3G ထက္သာသည္က Face Time ဟု ေခၚေသာ ဖုန္းေျပာရင္း မ်က္ႏွာျမင္ရသည္႔ စနစ္တစ္ခုပါသည္။ ဒါလည္း Wi-Fi ရွိမွရသည္။ Camera resolution ပိုေကာင္းသည္။ Battery ပိုအသံုးခံသည္။ 3G ထက္ တျခား သာတာေတြလည္း ရွိပါလိမ္႔မည္။

သည္လိုႏွင့္ 4G ျဖင့္ Game ေတြ Download လုပ္ၾက၊ ကစားၾကသည္။ တစ္လ 12G Download ရ၏။ Bill လာေတာ႔ လိုင္းေၾကးဆိုၿပီး တစ္ဆယ္ ထပ္ေပးရသည္။ ဖုန္းကာဗာေတြ၀ယ္ေတာ႔လည္း ၁၅က်ပ္စီႏွင့္မို႔ Sticker ဖိုးပါေရာကာ ၅၀ ေလာက္ ထြက္သြားၿပီးၿပီ။ တတိတိႏွင့္ ကုန္လာ၏။ iPhone ၀ယ္ခ်င္သူမ်ား သတိထားစရာ။

ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္က You Tube မွာ iPhone ကို Flash Player ထည္႔နည္းၾကည္႔ရင္း iPhone 5 ဆိုတာကို သြားေတြ႕ရသည္။ ၿပီးေရာ။ 4G ကိုင္လို႔ လက္ထဲမေႏြးေသး။5G က ေပၚလာသည္။ ဘာထူးလဲ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ Flash Player ပါလာသည္။ Battery ၾကာရွည္ခံသည္တဲ႔။ 4G က အင္တာနက္သံုးလွ်င္ ဘက္ထရီကလည္း ဖလန္းဖလန္းထေနေအာင္ ကုန္၏။ ေန႔တိုင္း အားသြင္းရသည္။ က်န္ေသာ အခ်က္အခ်ိဳ႕လည္း 4G ႏွင့္ 5G ကြာေနေသး၏။

တစ္ခုေတာ႔ စဥ္းစားမိသည္။ 4G ထုတ္စဥ္က 5G မွာ ပါေသာ နည္းပညာကို မရေသး၍လား။ တမင္ သက္သက္ Model ျမွင့္သည္ဟု စီးပြားေရးနည္းဗ်ဴဟာအရ လုပ္ခ်င္သည္လား မေျပာတတ္။ ရန္ကုန္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွာ DMA ဘြဲ႕လြန္ဒီပလိုမာ ႏွစ္ႏွစ္ တက္စဥ္က သင္ရေသာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားထဲမွာ ထိုနည္းဗ်ဴဟာကို မသင္ခဲ႔ရ။ ရသေလာက္အရင္ထုတ္၊ ၿပီးမွ အဆင့္ထပ္ျမွင့္သည္ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ Model ကိုထပ္ထုတ္။ အရင္ကတည္းက နည္းပညာသိေနလ်က္ႏွင့္ တမင္ခ်န္ထားခဲ႔လားေတာင္ မသိ။ ဒါမွ တစ္မ်ိဳးတည္း ေရာင္းရသည္ထက္ ပိုေရာင္းရမည္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မည္။ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ႏိုင္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ iPhone ကို ကိုင္ခ်င္ဦးေပါ႔ဟုသာ နာနာေလး ေတးထားလိုက္သည္။

iPhone ထုတ္ေသာ ကုမၸဏီက ပန္းသီး(Apple) တဲ႔။ ပန္းသီးမို႔ ေတာ္ေတာ့သည္။ ခ်ိဳျမိန္စြာ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒူးရင္းသီးတို႔၊ ဖန္ခါးသီးတို႔လို နာမည္မ်ိဳးေပးထားသည္႔ ကုမၸဏီမ်ိဳးကသာ ထုတ္လွ်င္ေတာ႔ မကိုင္ခင္ကတည္းက ကိုင္ရမွာလည္း စူးရွရွ၊ ကိုင္လွ်င္လည္း ပို၍ ခါးသက္လွမွာ ေတြးမိေသးေတာ႔၏။ ။

ဆူးသစ္

၁၃း၀၂ နာရီ

၂၇.၀၂.၂၀၁၁