"ကၽြန္ေတာ့္မွတ္စု" (၂)

+ အသိပညာစြမ္းအားသည္ ထက္ျမက္လြန္းလွသည္ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ပညာ၊ ဗဟုသုတ မည္မွ်ပင္ ထြန္းကားေသာ္လည္း ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ သိျမင္ ႏိုင္ေသာ အသိတရား မရွိပါက ဤကဲ့သို႔ အသိပညာ ဗဟုသုတ တိုးပြားျခင္းသည္ ပူေဆြး ဒုကၡမ်ား တိုးပြားလာမႈ ရလဒ္ကိုသာ ရရွိေပမည္။

[ကမၻာေက်ာ္ေတြးေခၚ ပညာရွင္ႀကီး ဘာထရန္ ရပ္ဆယ္]

+ လူႏွင့္လူခ်င္း အဖက္မတန္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ခံရျခင္းထက္ ဆိုးရြားသည္မွာ အေတာ္ ရွားေပလိမ့္မည္။ ၀ိဋဋဴပ မင္းသား သာကီ၀င္မ်ားကို အူေသးအူမႊားမက်န္ လိုက္၍ သတ္ေလာက္ေအာင္ ရန္ျငိဳးထားမိသည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ မတူမတန္ အဆက္ဆံ၊ ရိုင္းျပမႈ၏ မီးပြားကေလးေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

[မိန္းမ ကၠုေျႏၵ - သုခ - ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္]

+ ဘာေၾကာင့္ စာခိုးခ်ရသလဲ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ကိုယ္နဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့ဂုဏ္ကို မတရားေသာနည္းနဲ႔ အေခ်ာင္ရခ်င္လို႔ ဆိုတာ သြားေတြ႕မိတယ္။

[အထက္တန္းက်တဲ့စိတ္နဲ႔ စာခိုးသူ ျပႆနာမ်ား]

[စာ-၁၇၊ သင့္ဘ၀၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၁၉၉၆] [ေဖျမိဳင္ - ေျပာလိုရာေျပာခြင့္က႑] (စာေမးပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္)

+ ေကာင္းျမတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အမူအက်င့္မ်ား၏ သာဓကမ်ားသည္ အစစ္အမွန္ျဖစ္၍ အျမဲက်င့္သံုးႏိုင္ျငားလည္း လူႀကိဳက္နည္း၍ မသံုးေတာ့ဘဲ 'တိုးတက္မႈ' (ထြန္သြား) ေအာက္မွာ ထြန္ယက္ျခင္းခံရသည့္ အေလွ်ာက္ လြယ္ကူစြာ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္း ခံရႏိုင္ေခ်သည္။

['စရဏ ၀တၳဳ' က်မ္းေရးသူ - အေမရိကန္ စာေရးဆရာ ဂ်ိမ္းစ္ ဂါဒနာ]

+ မိမိစိတ္ကုိ ခ်ဳိးႏိွမ္ ဆံုးမေသာသူ၏ ကံတရားသည္ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရ၏။

[ေဂါတမ ဗုဒၶ - အဂုၤတၱရနိကာယ္၊ ကူဋသုတ္]