"ဤအျပစ္မွလြဲ၍"

မခင္ၿငိမ္းက ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကုိဘေသာင္းက ဆုိက္ကားနင္းသည္။ ကိုယ္ပိုင္ မဟုတ္။ အံုနာ ရွိ၏။ ကေလးက ေလးေယာက္ရွိသည္။ အႀကီးဆံုးသမီးက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ၊ ဒုတိယ သမီးက ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ၊ တတိယသားက ေလးတန္း၊ အငယ္ဆံုးက ႏွစ္တန္း ျဖစ္၏။ သည္သမီးေတြ သားေတြ ေက်ာင္းထားႏိုင္ဖို႔ မခင္ၿငိမ္းတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အျပင္းအထန္ ရုန္းကန္ရသည္။ ဒါေတာင္ အ၀တ္အစားက အစ ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ား အဆံုး အႀကီးမွ အငယ္ ရိုရိုေသေသ ေျပာင္းသံုး ခဲ႔၍သာ ေတာ္ေတာ႔သည္။ သည္ပံုစံ ႏွင့္ပင္ သူတို႔ မိသားစုေလး လည္ပတ္ေန၏။

တစ္ေန႔မွာေတာ႔ သူ႔သားသမီးမ်ား သူ႔နားကပ္လာ၏။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔မွာ ပါလာေသာ ပညာရည္ တိုးတက္မႈ မွတ္တမ္းမ်ားကို ထုတ္ျပ၏။ လပတ္စာေမးပြဲအတြက္ဟု မခင္ၿငိမ္း နားလည္၏။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ယူၾကည္႕ လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ဘာသာ၊ သံုးဘာသာ စီေလာက္ က်ေန၏။ သူ စိတ္မေကာင္း၊ ထိုစဥ္မွာပင္ သမီးႀကီးက စေျပာ၏။

" အေမ - သမီးတို႔ ဆရာမေတြက တစ္ဘာသာ က်ရင္ ႏွစ္ဆယ္ ေပးရမယ္တဲ႔"

မခင္ၿငိမ္း မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ က်န္သားသမီးေတြကပါ သားတို႔သမီးတို႔လည္း အတူတူပဲဟု ၀ိုင္းေျပာ၏။ သူ အံ႔ၾသသြားသည္။

"ေနပါဦး၊ သားတို႔သမီးတို႔ ဆရာမေတြက အဲဒီေငြေတြရရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ"

"ႏွစ္ဆံုးရင္ အတန္းထဲမွာ လိုတာ၀ယ္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခု လုပ္မယ္တဲ႔"

မခင္ၿငိမ္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သူ႔ကေလးမ်ား က်သည္႔ ဘာသာတိုင္းအတြက္ ေပးရမည္႔ စရိတ္က သူတို႔ လင္မယား တစ္ေန႔၀င္ေငြေလာက္ ရွိသည္။ ကေလးမ်ား စာေမးပြဲက်သည္ဟု သိစဥ္က စိတ္မေကာင္းသည္ ထက္ ကေလးေတြကို စာေမးပြဲက်၍ ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ ျပစ္ဒဏ္ကို ၾကားရေသာ အခါ ျဖစ္ရေသာ စိတ္မေကာင္းျခင္းက ပိုဆိုး၏။ စိတ္ထဲကေတာ႔ ကေလးေတြ မၾကားေအာင္ ေျပာေန မိသည္။

"ကေလးေတြကို စာေမးပြဲက်ရင္ ဒီအျပစ္ကလြဲလို႔ ႀကိဳက္တဲ႔အျပစ္ ေပးပါလား ဆရာ၊ ဆရာမတို႔ရယ္" ဟု။ ။

သားလတ္

(ထူးျခားဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁ - အမွတ္ ၁၂၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၄ ရက္)