"သူသိသားနဲ႔"

ကၽြန္ေတာ္ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းဘ၀ျဖင့္ အရာရွိျဖစ္ေနစဥ္က ရံုးအုပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ အသက္ နည္းနည္းႀကီး၏။ နယ္ကျဖစ္သည္။ ခင္ဖို႔လည္း ေကာင္းသည္။ ၀န္ထမ္းဘ၀ျဖစ္၍ သူသည္ က်ရာေနရာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရံုးခ်ဳပ္က ရန္ကုန္ေျခာက္ထပ္ရံုးမွာမို႔ သူက ရံုးအိပ္၊ ရံုးစား။ မိသားစုက နယ္မွာ။

ကၽြန္ေတာ္က အရာရွိျဖစ္ေသာ္ျငား သူတို႔ကို ခင္ခင္မင္မင္ ေပါင္း၍ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုမ်ား သဖြယ္ ျဖစ္ေန၏။ ရံုးမွာ ဂ်ဴတီက်သည္႔ေန႔ဆို ရံုးမွာ အိပ္သည္႔ သူတို႔ႏွင့္ စကားစုဖြဲ႕ ေျပာရင္း ေပ်ာ္ရသည္။

သူ႔မွာ အက်င့္တစ္ခု ရွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္က စာရြက္စာတမ္း လို၍ 'ရမွာလား' ဟုသြားေမးလိုက္လွ်င္ 'သူသိသားနဲ႔' ဟု ေျဖ၏။ ၾကာမည္ဆိုသည္႔ သေဘာ။ ရွာဦးမည္ေပါ႔။

ကၽြန္ေတာ္ ညဘက္ဂ်ဴတီက်လွ်င္ သူခဏေလး ေပ်ာက္သြားတတ္၏။ သူျပန္လာ၍ 'ဘယ္ေတြ သြားေနတာလဲ' ဟုေမးလွ်င္ 'သူသိသားနဲ႔' ဟု ေနာက္တတ္၏။ သူမ်ား ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ မစပ္စုတတ္။ တစ္ေနကုန္ ရံုးမွာပဲအလုပ္လုပ္၊ ရံုးမွာပဲ အိပ္၍ ဟိုဟို သည္သည္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ တာဟု ေနာက္မွ သိရ၏။

သူ ထမင္းဟင္း တည္ၿပီဆို ကၽြန္ေတာ္က 'ဘာခ်က္လဲ' ဟုေမးလွ်င္ 'သူသိသားနဲ႔' ဟု ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ေျဖ၏။ အသား၊ ငါးေတာ႔ မဟုတ္။ ႀကံဳသလို စားသည္ဆိုသည္႔ သေဘာ။

ေနာက္ေတာ႔ သူႏွင့္ တြဲလုပ္တာ ၾကာလာသည္႔အခါ သူေျပာေနက် 'သူသိသားနဲ႔' ဆိုသည္႔ စကားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရံုးက လူေတြၾကားမွာ ေျပာစရာ ျဖစ္လာသည္။ သည္လိုႏွင့္ တစ္ေန႔မွာ ရံုးအုပ္ႀကီးႏွင့္ ေအးေအး ေဆးေဆး စကားလက္ဆံုက်တုန္း ထုတ္ေမးရေတာ႔၏။

'ခင္ဗ်ားလည္း သူသိသားနဲ႔ ခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာ၊ ဘာလို႔ အဲဒီလို ေျပာတာလဲ ဆိုတာ ရွင္းျပပါဦး၊ အေၾကာင္းေတာ႔ ရွိမယ္ ထင္တယ္'

'ဟား - သိပ္ရွိတာေပါ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပမယ္'

သည္သို႔ျဖင့္ သူရွင္းျပခဲ႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိခြင့္ရခဲ႔ေတာ႔၏။ ျဖစ္ပံုက သည္လိုပါ။

ရံုးအုပ္ႀကီး နယ္မွာ တာ၀န္က်စဥ္က တရားရံုးတစ္ရံုးမွာ ျပည္႔တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ကို ဖမ္းၿပီး အမႈစစ္တာ ႀကံဳရ၏။ တရားသူႀကီးက တရားခံ ျပည္႔တန္ဆာမကို ေမးသည္တဲ႔။

'နာမည္ဘယ္လုိေခၚလဲ'

ထံုးစံအတိုင္း ျပည္႔တန္ဆာမျဖစ္၍ မ်က္ႏွာေပးက ၿပီတီတီ။ ၿပီးေတာ႔ ေျဖပါသည္။

'သူသိသားနဲ႔'

တရားသူႀကီး မ်က္လံုးျပဴးသြား၏။

'မေနာက္နဲ႔၊ ေကာင္းေကာင္းေျဖ၊ ဘာအလုပ္ လုပ္လဲ'

ျပည္႔တန္ဆာမက ထပ္ေျဖပါသည္။

'သူသိသားနဲ႔'

တရားသူႀကီး မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနေလၿပီ။ က်န္သူေတြက ၿပံဳးစိစိ ျဖစ္ကုန္၏။ ထပ္ေမး၏။

'အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ'

'သူသိသားနဲ႔'

တရားသူႀကီး စိတ္ေတာ္ေတာ္ အိုက္လာ၏။ သည္သို႔ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းကို ဆက္ေမး၏။

'ဘယ္မွာေနလဲ'

ျပည္႔တန္ဆာမကလည္း ေျဖပါသည္။

'သူေရာက္ဖူးသားနဲ႔'

အားလံုး ရယ္ၾကပါသည္။ အမႈၿပီးေတာ႔ ျပည္႔တန္ဆာမ ေထာင္ကို က်ေရာတဲ႔။

ရံုးအုပ္ႀကီး စကား ၾကားၿပီး သူေျပာေျပာေနေသာ 'သူသိသားနဲ႔' ဆိုတာႀကီး ၾကားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာျဖစ္သည္။

ရံဖန္ရံခါ၌ ညႊန္မွဴး၊ ဒု-ညႊန္မွဴးမ်ားက ရံုးအုပ္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ဆင့္ ေခၚခိုင္းလွ်င္ ရံုးအုပ္ႀကီးက ထိတ္လန္႔ၿပီး 'ဘာကိစၥရွိလို႔လဲဗ်ာ' ဟုေမးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က 'သူသိသားနဲ႔' ဟု ျပန္ေနာက္တတ္၏။ ထိုအခါ သူ႔မ်က္ႏွာက ရယ္က်ဲက်ဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ဆရာ ဒု-ညႊန္မွဴးက ရံဖန္ရံခါ သူ႔အခန္းအျပင္က စားပြဲမွာ ထိုင္တတ္သလို တျခားဌာန စားပြဲမွာ သြားထိုင္တတ္၍ ရံုးအုပ္ႀကီးကို ဒု-ညႊန္မွဴး ေခၚခို္င္းလွ်င္ သူက 'ဆရာ ဘယ္မွာရွိလဲ' ဟု ေမးပါက ကၽြန္ေတာ္လည္း 'သူေရာက္ဖူးသားနဲ႔' ဟု ေနာက္လႊတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ရံုးအုပ္ႀကီးမွာ သူ႔စကားႏွင့္သူ ပိတ္မိကာ ရယ္ေနေလေတာ႔၏။

ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရံုးအသိုင္းအ၀ိုင္းေလးမွာ ထိုစဥ္က 'သူသိသားနဲ႔' ဟူေသာ စကားေလး တစ္ခြန္းေၾကာင့္ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရ ဖူးပါသည္ခင္ဗ်ား။ ။

ဆူးသစ္

၂၀း၃၄ နာရီ
၂၉.၀၁.၂၀၁၁