အၿမဲတမ္းမ်ိဳခ်ခဲ႔ရ
ခ်ိဳၿမိန္တဲ႔ရသဆိုတာဘာလဲလို႔ေမးရမေယာင္
ေဘာင္ေတြစည္းေတြကေမြးကတည္းကပါလာခဲ႔
ဒီလိုနဲ႔မသိဥာဏ္ခရီးထဲပဲေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္။
အရသာရွိရွိနဲ႔ဗဟုသုတဟင္းအိုးထဲခုန္ခ်ခ်င္လဲ
'စည္းစနစ္စာေပ'ဆိုတာေတြနဲ႔မေတြ႕ရင္မေနရေအာင္
ဦးေႏွာက္ရဲ႕အက်ဥ္းေထာင္ထဲရိုက္သြင္းခံခဲ႔ရ
ၿပီးေတာ႔မွတစ္ႏွစ္ကိုတစ္ခါေလာက္ျပန္ထုတ္ၾကေပါ႔။
မိုးလင္းခါနီးေရာင္နီေတြကိုပဲ
ညေနဆည္းဆာလိုစားသံုးရင္းေန႔သစ္ကိုဖြင့္လွစ္ခဲ႔
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ရႈခင္းဆိုတာ
ရာဇ၀င္မွာရွားပါးခဲ႔တယ္ေလ။
ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္နဲ႔
ျပင္းျပင္းထန္ထန္လႊတ္ၿပီးေတာင့္တတဲ႔အခါက်ေတာ႔
ပမ္းလ်ေပ်ာ႔ေခြေစတဲ႔အထိ
နာမည္တစ္လံုးခ်ိႏြမ္းသြားမွာစိုး
သမိုင္းေၾကာင္းအရိပ္မည္းထိုးမွာေၾကာက္ရင္း
သက္ျပင္းေတြပဲရုန္းကန္ေပြ႕ဖက္ခဲ႔ရျပန္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔.....................
ဘ၀ရဲ႕အရသာေတြဟာ
ငန္, ခ်ဥ္, စပ္ တာေတြခ်ည္းျဖစ္ေနရင္း
ေသတြင္းႏႈတ္ခမ္းကအခ်ိဳရည္ကိုေသာက္ရမယ္႔ေန႔
ခပ္ေမ႔ေမ႔ေတာင္ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ ။ ။
သားလတ္
(သူငယ္တန္းမွစ၍စတုတၳႏွစ္(စက္မႈ)ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေရာက္သည္အထိေက်ာင္းစာမ်ားႏွင့္အၿမဲ ထိေတြ႕ ေနခဲ႔ရေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္မိမိ၏ဘ၀မ်ားစြာသို႔)
( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
0 comments:
Post a Comment