ေျပာကာလြမ္းခ်င္ရဲ႕
ၾသဘာလမ္းရဲ႕အေၾကာင္းပါ။
စိမ္းစိုစုိျမက္ခင္းျပင္နဲ႔
ေဘးဘက္တစ္ခြင္အလွဆင္ထားပါလို႔
ျမင္ၾကသူမ်ားရႈမၿငီးစရာ။
စာသင္ေဆာင္ေလးခုၾကားက
အလွစုရာထီးတည္းလမ္းေပမို႔
' ျဖတ္သန္းသြားလာျခင္းမျပဳရ ' ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔
(စက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ႕)တစ္ခုတည္းေသာအလွေၾကာ္ျငာ
ေပ်ာ္စရာေတြကျပည္႕ကာလႊမ္း။
ပထမႏွစ္ေပမို႕
အစျဖစ္ကာမလည္ပတ္သူမ်ား
အေၾကာင္းမသိသူမို႕
ေက်ာင္းရွိရာအလည္လာသူမ်ားခမ်ာလည္း
ဆိုင္းဘုတ္ကစာမျမင္သာေအာင္တစ္ဘက္လွည္႕ထားတာေၾကာင့္
ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖတ္အကူးမွာျဖင့္
ျပည္႕က်ပ္ကာပူးေနတဲ႔စာသင္ေဆာင္ေလးခုဆီက
ေတးစုေတြသံၿပိဳင္ထုတ္ပါေတာ႔
လက္ခုပ္သံကတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕ညီညီညာ
လက္ေခါက္မႈတ္သံကတေသာင္းေသာင္းနဲ႕တရႊီရႊီျမည္ကာညံလွပါလို႕
ျဖတ္မိသူေခါင္းနားပန္းႀကီးကာ
ဘယ္လမ္းတာဘယ္လိုေလဆက္ရပါ႔မလဲရယ္လို႔
ပင္ပန္းကာတစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြလႊမ္းပါေတာ႔
အရွက္အမႈအခက္ပိုလို႔ေမာကာႏြမ္းၾကပါသတဲ႔
(ကဲ - အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕)
စက္မႈတကၠသိုလ္က ၾသဘာလမ္း ။ ။
သားလတ္
( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
2 comments:
ပထမႏွစ္ ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာတက္တုန္းက အဲဒီေက်ာင္းကို ေရာက္ဖူးတယ္ ၾသဘာလမ္းကိုလဲ ျဖတ္ဖူးခဲ႔တယ္...လက္ခုပ္သံေတြဘယ္လိုထြက္လာသလဲ သိခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္တာ... ဒီကဗ်ာေလးထဲက အတိုင္းပါပဲ...။
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
Thi page is remind me 1986 to 1996 RIT.
ko myo aung(bamarpyithar68@gmail.com)
Post a Comment