"ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ (၄)"

စာေရးဆရာတို႔၏ထံုးစံ မိမိစာမူ၌ အတန္းမတက္ခင္ကဗ်ာမ်ား ခ်ေရးထားေလ႔ ရွိ၏။ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္းမွ ေက်ာင္းတက္ရေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ (၈)နာရီအတန္းကို မီရန္ ၀ီရိယေကာင္းရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာေရးခဲ႔သလို အိမ္မွကားဂိတ္သို႔ နာရီ၀က္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ရ၏။ ဘတ္(စ္)ကားႏွစ္ဆင့္ စီးရ၏။ (၄၄)ေျပာင္းစီးခ်ိန္သည္ မလြယ္ဆံုးပင္။ Lab ၀င္ရမည္႕ေန႔မ်ားဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေနာက္မက်ရဲ။ အိမ္မွာနံနက္စာ စားသူမို႔ အေမလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ပင္ပန္း ေတာ႔သည္။

တစ္ခုေတာ႔ေကာင္းသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္သည္ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္၏။ ႏို၀င္ဘာမွသည္ ဒီဇင္ဘာသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၀င္သြား၏။ နံနက္ခင္း ျမဴမ်ားၾကား သစ္ရိပ္ႏွင့္ လွေသာေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားခြင့္ ရ၏။ ေအးျမေသာခံစားမႈ၊ ျမဴႏွင္းမ်ား၊ သစ္ရိပ္မ်ား၊ သစ္ပင္ေအာက္ကခံုတန္းလ်ားေလးမ်ား၊ ကြန္ကရစ္လမ္း၊ စာသင္ေဆာင္ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ပတ္၍ ၾကည္႕ေလ႔ရွိ၏။ ထို႔ေနာက္ စာသင္ခန္းသို႔ ၀င္၍ L-2 ၏သင္ပုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္ေသာ ကဗ်ာမ်ား ခ်ေရးေလ႔ရွိသည္။

တစ္ခါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ သင္ေသာဆရာသည္ ေက်ာင္းမွ မႏၲေလး စက္မႈတကၠသိုလ္သို႔ေျပာင္းရန္ အေၾကာင္းဖန္လာ၍ ' မတူညီေသာမ်က္ရည္စက္မ်ားသို႔ ' ဆိုေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သင္ပုန္းအျပည္႕ ကၽြန္ေတာ္ခ်ေရးခဲ႔သည္။

" မတူညီေသာမ်က္ရည္စက္မ်ားသို႔ "

မဂၤလာပါဆရာ
သင္ရာမွာအပါစြဲေအာင္
တစ္ခါတည္းနဲ႔ ေဆာင္ျပခဲ႔တဲ႔ေက်းဇူး
ဘယ္ေတာ႔မွေမ႔ဖူးေတာ႔မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ထာ၀ရစကားမ်ားနဲ႔မို႔
ဂါရ၀တရားေတြနဲ႔ တပည္႕ေတြအဖို႔
ဆရာ႔ကိုလြမ္းရင္းမ်က္ရည္စို႔ရၿပီေပါ႔။

မေမ႔ပါနဲ႔ဆရာ
ေတြ႔တာနဲ႔ဒီေကာင္ေတြငါ႔တပည္႕လုိ႔အမွတ္ရ
ျမတ္လွတဲ႔ေက်ာင္းသား
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကအရိုးသားဆံုးမ်ားပါ။

တစ္လေက်ာ္တစ္လခြဲ
ဆရာနဲ႔အတူႏြႊဲလို႔
Class မ်ားလည္းတစ္ေရြ႕ေရြ႕
Reading Passage လည္းတစ္ေန႔တစ္ေန႔နဲ႔
ဘယ္ေန႔ဆရာသြားမလဲ
အားခဲထားတဲ႔ Paragraph လည္းမေရးႏိုင္
ေငးမိႈင္ကာတေတြေတြနဲ႔
မ်က္ရည္ေတြလည္းတေ၀ေ၀ေပါ႕။

ဆရာေျပာင္းမယ္ဆိုတဲ႔ေန႕
အသာေခ်ာင္းကာဘယ္လိုလဲၾကည္႔ပါဦး
မိန္းကေလးေတြကလံုးလံုးမ်က္ရည္က်
ေယာကၤ်ားေလးေတြကေနမထိထိုင္မရနဲ႔
L-2 ကဆရာ႔တပည္႕မ်ား
တကယ္ရူးတာၾကည္႕ရက္ပါသလားေလ။

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ႕
ပထမစာသင္ႏွစ္အဆံုးထိ
ဆရာခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေစာင့္ၾကည္႕လို႔
English ဂုဏ္ထူးအတိထြက္မယ္႔တပည္႕ေတြၾကား
ဆရာ၀င့္ၾကြားဂုဏ္ယူ
အတူတူ၀မ္းသာစြာမ်က္ရည္က်
တပည္႕ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ၾကရေအာင္ေနာ္ဆရာ။

ခုေတာ႔
မ်က္ရည္တစ္ဥ
ႏွလံုးသားမွာစုလို႔
ဆရာေျပာင္းသြားမယ္႔ေန႕ကိုႀကိဳစဥ္
(တပည္႕ေတြရင္ထဲမွာေတာ႔..................)
ငိုခ်င္ေနပါၿပီဆရာ။ ။

ထိုေန႕က ဆရာ႔အခ်ိန္သည္ ပထမအခ်ိန္။ ဆရာသည္ စာသင္မည္ဟုဆိုကာ သင္ပုန္းကိုဖ်က္မည္အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္႔ကဗ်ာကိုေတြ႕ကာ တစ္ပုိဒ္ခ်င္းဖတ္ရင္း ဖ်က္ေလေတာ႔သည္။ ကဗ်ာအဆံုးမွာေတာ႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လက္ခုပ္တီးၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ေရးမွန္း သူတို႔မသိ။

ေနာက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သင္ပုန္းေပၚမွာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ခ်ေရးခဲ႔ေသးသည္။ ' အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ Calculatorမ်ားသို႔ ' ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္။

" အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ Calculator မ်ားသို႕ "

Calculator ေတြဟာ
စတိုးဆိုင္ေတြထဲမွာအိပ္ငိုက္
သိပ္ႀကိဳက္သူမ်ားကိုေစာင့္ေနတယ္။

YIT ေက်ာင္းေပၚမွာ၀ဲေနတဲ႔ေလယာဥ္ေတြ
(ဘယ္ေန႔မွာ) Calculator ေတြပစ္ခ်ေလမလဲ
ေခါင္းခဲရင္းေစာင့္ေမွ်ာ္
ေဆာင္းရာသီကိုေက်ာ္လြန္ေတာ႔မယ္ေနာ္။

သည္လိုနဲ႔ပဲ
ႏွစ္လည္းဆံုး
ေက်ာင္းတံခါးေတြလံုးလံုးပိတ္ေတာ႔မယ္ဆိုမွ
အေမေရလုပ္ပါဦးဗ်
အေဖေရရွာပါဦးဗ်နဲ႔
မိဘေတြေခါင္းစားၾကေတာ႔
ငါ႔အတြက္ဂဏန္းတြက္စက္
မိဘေတြဦးေႏွာက္ထဲ၀င္လ်က္ထြက္လ်က္ေပါ႔။

ကဲ-Calculator ေရ
အခန္းတံခါးေတြပိတ္
ေက်ာင္းႀကီးအိပ္ေတာ႔မယ္
ခင္ဗ်ား-ဘယ္ဆီမွာရွိသလဲ။ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာ ႏွစ္စဥ္ Calculator မ်ားေရာင္းေပး၏။ ေစ်းသက္သာသည္။ အျပင္ေစ်းႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ကြာ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္မွာ စာေမးပြဲေျဖခါနီးအထိ ေရာက္မလာ။ ဘာသံမွ်မၾကား။ ခုပဲ၀ယ္ရေတာ႔ မလုိလို။ ေစာင့္ပဲေစာင့္ေနရဦး မလိုလိုႏွင့္၊ အခ်ိန္သာကုန္လာသည္၊ မထူးျခားခဲ႔။ Scientific Calculator မ်ားျဖစ္၍ ႀကိဳသံုးမွ အေလ႔အက်င့္ျဖစ္မည္ကေတာ႔ အမွန္ပင္။ ေနာက္ဆံုး မရႏိုင္ေတာ႔ဘူးထင္၍ ထုိကဗ်ာကို ေရးကာ သင္ပုန္းေပၚမွာတင္လုိက္၏။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား သေဘာက် ၾကျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ကဗ်ာဆရာ ကၽြန္ေတာ္မွန္း မသိ္ေသး။

သည္လိုႏွင့္ ေရႊသမင္